Αγώνες κεντρικής Αμερικής

Από τις 23 ιουνίου έως τις 8 ιουλίου στο Ελ Σαλβαδόρ οι αγώνες Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής, τώρα στην XXIV-24η Έκδοσή τους (1). Διεξήχθησαν στο στάδιο Mágico González στο Σαν Σαλβαδόρ, αφιερωμένο στον Jorge Alberto González Barillas, ίσως τον πιο διάσημο ποδοσφαιριστή του Ελ Σαλβαδόρ. Μιλάμε για τον πιο διάσημο και ο πιο αμφιλεγόμενο, ικανό να του αξίζει αυτό το παρατσούκλι για τα κατορθώματά του στο γήπεδο και αυτά εκτός γηπέδου, γράφει η Maria Teresa Messidoro.

Όπως όταν σε μια περιοδεία με την ισπανική ομάδα του Κάντιθ, ήταν ο μόνος που δεν έφυγε από το ξενοδοχείο όταν χτύπησε ο συναγερμός πυρκαγιάς, επειδή είχε μια αισθηματική σχέση που ήταν πιο σημαντική γι’ αυτόν από τον επικείμενο κίνδυνο. Ή όταν τον έβαλαν στον πάγκο επειδή έφτασε αργά στο γήπεδο: στο δεύτερο ημίχρονο, όμως, βλέποντας ότι η ομάδα του έχανε, στάλθηκε στον αγωνιστικό χώρο και πέτυχε τρία γκολ, μαγεύοντας τους πάντες. Από την άλλη, υπήρξαν και άλλα ανήσυχα πνεύματα στο ποδόσφαιρο, όλα με όμορφο παρατσούκλι.

Ο Gigi Meroni, αξέχαστο σύμβολο της Τορίνο, ένα κατ’ εξοχήν παράδειγμα αντικομφορμισμού, με το παρατσούκλι η πεταλούδα χειροβομβίδα. Θα πεθάνει στις 15 Οκτωβρίου 1967, χτυπημένος από οπαδό της δικής του ομάδας. O George Best, ιρλανδός με φλογερό χαρακτήρα, με το παρατσούκλι ο πέμπτος Beatle. Θα πεθάνει συντετριμμένος από το αλκοόλ, μόνος, στο Λονδίνο, στις 25 νοεμβρίου 2005 .Ή πάλι, ο Manoel Francisco dos Santos, βραζιλιάνος, πιο γνωστός ως Garrincha-Γκαρίντσα, που στη βορειοανατολική Βραζιλία ταυτίζεται ένα μικρό καφετί πουλί. Το σπουργίτι επομένως. Θα πεθάνει στις 20 ιανουαρίου 1983, μόνος και μέσα στη φτώχεια. Ευτυχώς, ο 65χρονος Mágico González, είναι ακόμα ζωντανός και υγιής και ελπίζω να μην του φέρω κακή τύχη εξισώνοντάς τον με τους μεγάλους του παρελθόντος του ποδοσφαίρου.

Όμως αυτό το καλοκαίρι στο γήπεδο Mágico González δεν υπήρχαν ποδοσφαιριστές, αλλά άλλοι αθλητές. Όπως η Leyanis Pérez και η Liadagmis Povea, για παράδειγμα. ΠΟΙΕΣ;; Ναι, τα ονόματα είναι σωστά: πρόκειται για δύο κουβανές αθλήτριες, με αδιανόητα ονόματα. Σύμφωνα με άρθρο του BBC (4), μετά την εποχή των απλών και σχεδόν μπανάλ Χοσέ, Χουάν, Ιζαμπέλ ή Άνα- José, Juan, Isabel o Ana, πέρασε και η πολιτική φάση των Φιντέλ, Ραούλ και Ερνέστο. Για να διεκδικήσουν μια ταυτότητα και μια αντίσταση αδάμαστη, ιδού η κουβανέζικη επινοητικότητα τα δίνει όλα: πρώτα η μόδα του Y, Yulieski, Yumilis και Yaraleidis, και άλλων παρόμοιων. Τόσο πολύ που η διάσημη αντιφρονούσα blogger Yoani Sánchez βάφτισε το blog της Generación Y. Και ακόμη και κοινά ονόματα έχουν δεχτεί επίθεση από το Y: ο Daniel γίνεται Yaniel, για παράδειγμα. Αλλά η φαντασία του μικρού νησιού δεν σταματά εδώ: τότε, ιδού η τάση των παραμορφωμένων ξένων λέξεων. Dansisy, για παράδειγμα, που προέρχεται από τις αγγλικές λέξεις Dance easy. Τι κι αν η μικρή Dansisy δεν ήξερε να χορεύει; Το Eddimery είναι πιο απλό, πιο σίγουρο. Ή η μόδα των πλοίων που έχουν ελλιμενιστεί στο νησί: υπάρχει τουλάχιστον ένα άτομο που ονομάζεται Usnavy, ένα όνομα που προφανώς διαβάζεται στα ισπανικά. Τι γίνεται αν ο/η Usnavy δεν ξέρει να κολυμπά;Δύσκολο για έναν ή μια κουβανή, νομίζω.

Τέλος η μόδα των ονομάτων στα αντίστροφα, al revés: Ο Νόσλεν-Noslen έχει το όνομα του πατέρα του γραμμένο ανάποδα, Νέλσον-Nelson αν δεν το έχετε καταλάβει. o Noslen θα τα βρει εύκολα παίζοντας αινιγματικά παιχνίδια, seguro, σίγουρα! Συγγνώμη για την παρέκκλιση, επιστρέφω στην Liadagmis Povea και στην Leyanis Pérez. H Liadagmis είναι 27 ετών, στην αθλητική της καριέρα χρειάστηκε να ξεπεράσει κάποιους τραυματισμούς, αλλά αυτή τη φορά χάρη σε ένα τριπλό άλμα στα 14,85 μέτρα κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Είναι έβδομη στην παγκόσμια κατάταξη της κατηγορίας. Η Leyanis, μόλις 21 ετών, με το άλμα στα 14.98, τα 15 μέτρα χάθηκαν για λίγο, ήταν το ασημένιο μετάλλιο. Είναι τρίτη στην παγκόσμια κατάταξη. Αντίθετα, τα 15 μέτρα ξεπέρασε η Yulimar Rojas, βενεζουελανή, η οποία για την ακρίβεια πήδηξε 15.02.

Κατακτώντας έτσι το χρυσό στο άθλημα. Το ρεκόρ της είναι 15,74 μέτρα, που είναι και το παγκόσμιο ρεκόρ. τα έχει κερδίσει όλα, ολυμπιακή πρωταθλήτρια στο τριπλούν στο Tokyo 2020 και τρεις φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια (Londra-Λονδίνο 2017, Doha-Ντόχα 2019 και Oregon-Όρεγκον 2022). Το μόνο που της έλειπε ήταν ο τίτλος στους αγώνες της Κεντρικής Αμερικής, τώρα τον έχει κι αυτόν… Το τριπλούν πάντα με γοήτευε, έχω διαβάσει ότι θέλει πολλή προπόνηση, πολλή αφοσίωση και μεγάλη σωματική δύναμη. Και δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι τα τρία άλματα είναι διαφορετικά μεταξύ τους: στην αθλητική ορολογία ονομάζονται με τη σειρά hop, step και jump (το κατ’ εξοχήν άλμα). Σύμφωνα με κάποιους, το τριπλούν θυμίζει σε εμάς τα γερόντια εκείνα τα παιχνίδια που παίζαμε ως παιδιά, όταν πηδούσαμε από το ένα τετράγωνο στο άλλο στην άσφαλτο με το ένα πόδι, μετά με το άλλο και τέλος με τα πόδια ενωμένα. Είναι η μαγεία της παιδικής ηλικίας, με εκείνα τα απλά παιχνίδια, που συνοδεύονται από χρωματιστή κιμωλία, για να πηδάς ποιος ξέρει μέχρι πού και με ποιον. Ξεχάστηκα πάλι, ξέφυγα, συγγνώμη. Ας επιστρέψουμε στην Yulimar: ένα όμορφο όνομα, κατά τη γνώμη μου, θυμίζει τη θάλασσα, το γαλάζιο. Ένα όνομα διαδεδομένο σχεδόν μόνο στη Βενεζουέλα, θηλυκό, αλλά και αρσενικό, σε λίγες περιπτώσεις όμως.

Της Yulimar Rojas το δεύτερο όνομα είναι Andrea, το παρατσούκλι της είναι η Guerriera, η Πολεμίστρια, ή η  Morena de Oro – Χρυσή Μελαχρινή, ή η Mujer Maravilla – Θαυμάσια Γυναίκα. Τον αγώνα του άλματος τριπλούν, στο στάδιο Mágico González, παρακολούθησαν πολλές φίλαθλοι: οι σημαίες της Κούβας και της Βενεζουέλας κυμάτιζαν στον άνεμο, υπήρχαν εκείνοι που είχαν το σύμβολο της Βενεζουέλας στον μπερέ τους και κουβανικά σύμβολα γύρω από το μπράτσο. Α, ναι, γιατί η Κούβα και η Βενεζουέλα είναι «αδερφές», ο τρόμος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής που θα ήθελε να τις εκμηδενίσει, πολιτικά φυσικά.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Comité-Επιτροπή του Σαλβαδόρ ενάντια στον αποκλεισμό της Κούβας και η Κολεκτίβα Υπεράσπισης της Πρεσβείας της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, Colectivo de Defensa de la Embajada de la República Bolivariana de Venezuela στο Ελ Σαλβαδόρ έχουν μετατραπεί σε μια συμπαγή οπαδική βάση κουβανών και βενεζουελανών αθλητών στους Αγώνες της Κεντρικής Αμερικής και της Καραϊβικής.

Στα κοινωνικά τους μέσα σχολιάζεται ειρωνικά ότι όταν η Κούβα άρχισε να αγωνίζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες στους Παναμερικανικούς αγώνες, μετά την επανάσταση του Κάστρο… κάποιοι εξόριστοι από το Μαϊάμι μιλούσαν για ρώσους αθλητές μεταμφιεσμένους σε κουβανούς ώστε να μπορέσουν να αγωνιστούν ενάντια στους μισητούς βορειοαμερικανούς! Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, αλλά μου αρέσει να το πιστεύω, άλλωστε μου το διηγήθηκε ένα μέλος της Κομιτέ του Σαλβαδόρ κατά του αποκλεισμού της Κούβας. Ένας αυθεντικός ελβετός διεθνιστής, που πριν από πολλά χρόνια, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στο Ελ Σαλβαδόρ, διάλεξε χωρίς καμία αμφιβολία ποια πλευρά να ακολουθήσει. Το όνομα μάχης του; Ramon el suizo, Ραμόν ο ελβετός, και έτσι τον ξέρω κι εγώ, τώρα που ο πόλεμος τελείωσε, αλλά υπάρχουν ακόμα πολλές μάχες που έχουμε να δώσουμε.

1. Η πολιτική αποτίμηση των αγώνων και η χρήση των ίδιων από τον Πρόεδρο Bukele θα εμφανιστούν σε άλλο άρθρο, πιο «σοβαρό», σύντομα στην Bottega
2. Διαβάστε το βιβλίο La farfalla granata, του Nando Dalla Chiesa, σίγουρα μη δείτε το φίλμ!
3. Διαβάστε το βιβλίο George Best, l’immortale, ο αθάνατος, του Duncan Hamilton
4. Στον Garrinchaο Eduardo Galeano αφιέρωσε κάποιες σελίδες του βιβλίου του Splendori e miserie del gioco del calcio, Τα μεγαλεία και οι μιζέριες του ποδοσφαίρου,αν δεν το γνωρίζετε σχεδόν απ’ έξω όπως εγώ, πηγαίνετε στη σελίδα 118. Και, αν θέλετε πολύ, στη σελίδα 186, θα βρείτε και μια αναφορά στον Τζορτζ Μπεστ. Επίσης αφιερωμένο στον Garrincha είναι ένα ποίημα που έγραψε ο Fernando Acitelli στο βιβλίο του La solitudine dell’ala destra-η μοναξιά του δεξιού εξτρέμ, ένα διαμάντι. Εδώ μια προεπισκόπηση https://www.goal.com/it/notizie/garrincha-il-passero-che-incanto-il-mondo-e-mori-solo-e-in-poverta/blt5e099964f2f5e232
5. https://www.bbc.com/mundo/noticias/2012/06/120618_nombres_cubanos_lp

Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος    la Bottega del Barbieri