Προεόρτια Χριστουγέννων και μίνι πολιτική κρίση

Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος

Μea culpa, oμολογώ το σφάλμα μου. Στο τελευταίο σημείωμα έγραφα ότι σεβόμενα την γαλλική παράδοση «εκεχειρίας των ζαχαροπλαστών» λόγω των εορτών, τα συνδικάτα αποφεύγουν αυτή την περίοδο τις κινητοποιήσεις.

Ε, λοιπόν όχι. Μετά την απόρριψη από την Βουλή του κυβερνητικού νομοσχεδίου περί μεταναστεύσεως, πρώτη η μαχητική CGT απεφάσισε να ενδυναμώσει, έστω και λίγες μέρες πριν τις γιορτές, την ολική αντίθεσή της ενάντια στην παρούσα κυβέρνηση η οποία κρέμεται ήδη επί ξυρού ακμής.

Ο «πολύς» υπουργός των Εσωτερικών πρότεινε την παραίτησή του, ο Μακρόν δεν την απεδέχθη, η διάλυση της Βουλής προς το παρόν απερρίφθη, όπως επίσης και ο ανασχηματισμός της κυβερνήσεως.

Τελικώς απεφασίσθημε πρόταση των κυβερνώντων, η δημιουργία μιας μικτής επιτροπής ανταλλαγής απόψεων από 7 βουλευτές και 7 γερουσιαστές σε μια προσπάθεια της εξουσίας να σωθεί το κυβερνητικό νομοσχέδιο.

Τρίτη 20 ή Τετάρτη 21 τρέχοντος θα δημοσιευθεί η νέα παραλλαγή του κυβερνητικού νομοσχεδίου. Ό,τι και να αποφασισθεί, πρόκειται όχι μόνο περί αποτυχίας του υπουργού των Εσωτερικών αλλά και το πιο επώδυνο κοινοβουλευτικό χαστούκι που δέχθηκε ο Μακρόν από το 2017, τότε που ανήλθε στην εξουσία.

Τούτου λεχθέντος, βρισκόμαστε σε προεορταστική περίοδο, οι Γάλλοι περιμένουν πώς και πώς αυτές τις ημέρες σχόλης. Η πανταχού παρούσα διαφήμιση έκανε, όπως εκάστη παραμονή εορτών, όλο και πιο δυναμική την εμφάνισή της, ασκούσα την παραπλανητική γοητεία της στους καταναλωτές, τυλίγοντας με τα πλοκάμια της, τις επιθυμίες μας και βεβαίως ελαττώνοντας την νοημοσύνη μας.

Επ’ ευκαιρία των Χριστουγέννων,η τηλεοπτική, ραδιοφωνική, και έγγραφη διαφήμιση,- ως παλαιομοδίτης προτιμώ την λέξη ρεκλάμα που την βρίσκω (δεν μπορώ να δικαιολογήσω το γιατί) ολιγότερο επιθετική.

Εν πάση περιπτώσει, μόλις ανοίξω το χαζοκουτί για να πάρω μια έστω και απατηλή ιδέα της πορείας του κόσμου, αντιλαμβάνομαι ότι μου προτείνουν παντί τρόπω να αγοράσω το τάδε προïόνεπειδή στοιχίζει ολιγότερο κατά 20% λόγω εορτών.

Φουρκισμένος πατάω το κουμπί παύσεως μεταδόσεως εικόνων και αναπαραγωγής ήχων και κυρίως άχρηστων λόγων, και ψάχνω την σελίδα του βιβλίου που άφησα αγενώς στην άκρη του καναπέ.

Επρόκειτο για μια ιστορία τιτλοφορούμενη «Νοέμβριος» (Νοvembre) διηγούμενη από τον μετρ της αστυνομικής λογοτεχνίας Ζώρζ Σιμενόν και που αντιστοιχεί στις καιρικές συνθήκες της χειμερινής περιόδου.

Εάν η κυρία των τιμών της παγκοσμιοποιημένης Αγοράς είναι η Ρεκλάμα με τις σαγηνευτικές λέξεις της, τα θεμέλια της βρίσκονται στην αναζήτηση του παντοκράτορος Κέρδους. Δήθεν αθώες προτάσεις για την απόκτηση οικιακών συσκευών, κυρίως μικρής και μεγάλης ηλεκτρικής σκούπας, καφετιέρας της τελευταίας μόδας, ανακουφιστήρες των πόνων των κάτω άκρων, διακόπτουν την ροή των ειδήσεων και καταλαμβάνουν επί μακρόν την μικρή οθόνη.

Οι εικόνες του Άï Βασίλη καρφώνουν τους μικρούς μπροστά στην φωτεινή επιφάνεια. Παρ’ όλη την προσπάθεια να μας πείσουν ότι οι γιορτές είναι μια ευκαιρία να απολαύσουμε τις λεγόμενες εδώ μικρές χαρές (γαλλιστί petits plaisirs), Διαφήμιση, Αγορά, Κέρδος δημιουργούν ένα αίσθημα έντονης αποστροφής για μια μειοψηφία των Γάλλων λόγω των επιτασσόμενων κατά την σύμβαση αναπόφευκτων υποχρεώσεων τις παραμονές εορτών.

-Πού θα περάσετε τα Χριστούγεννα; Τι καλό τραπέζι ετοιμάζετε για το βράδυ 24ης; Πόσοι θα είστε πέριξ; Σας παρακαλώ όχι πολιτικολογίες, είναι οι ανταλλασσόμενες ερωτήσεις, φράσεις και λέξεις που κυριαρχούν στις φιλικές και οικογενειακές συζητήσεις των ημερών.

Ο φίλος μου Αντρέ, Γάλλος από πατέρα σε πατέρα και από παππού σε παππού, θα αποφύγει να συμμετάσχει στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι στο οποίο είναι προσκεκλημένος από γνωστούς τους. Τους υποσχέθηκε ότι θα περάσει να τους δει, εξηγώντας τους όμως ότι απέρριψε προ πολλού την γαλλική παράδοση γεύσεως των στρειδιών, του φουά-γκρά (το συκώτι της καϋμένης με το έτσι θέλω μπουκωμένης με λιπαρές ουσίες υπερταïσμένης χήνας), την ψημένη στον φούρνο γαλοπούλα με μίνι πατάτες, πίνοντας κόκκινο κρασί και δοκιμάζοντας μήλα και πορτοκάλια, στην συνέχεια το σοκολατένιο έδεσμα συνοδεύοντας το με αφρώδη σαμπάνια και, τέλος, κατεβάζοντας γουλιά γουλιά τo calvados, ρακί από μήλο που παράγεται στην Νορμανδία.

Ο Αντρέ με την γυναίκα του, την κόρη του και τον γιο του θα δειπνήσουν οικογενειακώς. Τα μόνα πατροπαράδοτα προïόντα που θα υπάρχουν στο τραπέζι, όπως περίπου σε όλα τα γαλλικά σπίτια, θα είναι οι μικρές γκρίζες γαρίδες εισαγωγής από την Μαδαγασκάρη και τα στρείδια της παραθαλάσσιας ατλαντικής δυτικής Γαλλίας.

Ειδάλλως θα γευθούν την σαλάτα από αντίδια, ή καρότο-λάχανο, εν συνεχεία θα δοκιμάσουν το αυγοτάραχο φτηνού ψαριού, από σκουμπρί ή κέφαλο την λεγόμενη στα γαλλικά βουτάργκ (βοutargue), θα ακολουθήσει μια μεγάλη παρασκευασμένη από τον ίδιο Αντρέ τονοσαλάτα ή το πολύ –πολύψημένες, δυστυχώς στην ηλεκτρική ψηστιέρα και όχι στα κάρβουνα, φέτες ξιφία, το όλο ποτισμένο με λευκό κρασί της Αλσατίας, θα τελειώσουν δε με μια μηλόπιτα.