“Τίποτα δεν έχει αλλάξει, και τίποτα δεν είναι όπως παλιά”

17/05/2020

μένει όμως ακόμα ένα πείσμα, που δεν είναι συνήθεια μοναχά»..

ψάχνοντας στα κιτάπια μου βρήκα κάποιες σημειώσεις από το μακρινό ’08, σας  παραδίδω ένα απόσπασμα αυτούσιο:

…Θέλετε κι άλλα; Η βασιλεία στο δημοψήφισμα της μεταπολίτευσης πήρε τριάντα στα εκατό και κάτι. Αυτά είναι τα ιστορικά νούμερα των ορκισμένων δεξιών, μη κρυβόμαστε, κρυπτοφασιστών θα έλεγα, μουρμουρίζει. Όλοι οι άλλοι που κλαίνε και διαμαρτύρονται για την ακρίβεια, την αισχροκέρδεια τα σκάνδαλα και την κερδοσκοπία, την απληστία της εξουσίας που κωφεύει, όλοι αυτοί μόλις πάρουν ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟ Η ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ξεχνούν τα πάντα, και στο όνομα των 600 ευρώ, αυτή είναι η αξία του νεοέλληνα σήμερα, όλο και χαμηλώνει το ποσό με τα χρόνια που περνούν, για 600 αργύρια ξεχνά και λησμονεί τα πάντα, έχουν αναδείξει το δικομματισμό σε ύψιστη αξία.

Ποιοι θα στενοχωριόνταν με τον Παπαδόπουλο νεκρό από την απόπειρα του αείμνηστου Αλέκου Παναγούλη. Αυτοί είναι οι ίδιοι που θα στενοχωρηθούν με τη πτώση σήμερα του δικομματισμού της αστικής ‘δημοκρατικής’ φεουδαρχίας. Όλοι οι υπόλοιποι είναι παρατρεχάμενοι και παπαγαλάκια. Η σιωπηλή μειοψηφία που γίνεται πλειοψηφία και επιτρέπει στους άπληστους να κυβερνούν με ασυδοσία.
Σε κανέναν δεν αρέσει η βία. Όχι στη βία λοιπόν. Ας αυτοοργανωθούμε οι έλληνες και ας κάνουμε επί αορίστου χρόνου καθιστική διαμαρτυρία στους δρόμους των πόλεων παραλύοντας τα πάντα. Διαμαρτυρόμενοι που κανείς δεν αφουγκράζεται την αγωνία μας. Για μέρες, με σκηνές στημένες στους δρόμους ενάντια σε αυτούς όλους που κάνουν πως δεν ακούνε, στο καθεστώς που δεν συγκινείται ! Να παραλύσει το σύστημα, η οικονομία, οι τράπεζες. Μέχρι να τα μαζέψουν και να φύγουν.

Θέλει ρίσκο, κούραση. Υπομονή και ξεβόλεμα. Είναι οι Έλληνες σήμερα διατεθειμένοι να κάνουν επιτέλους κάτι για τον εαυτό τους;
Ούτε βόμβες λοιπόν, ούτε φωτιές ούτε πιστολίδι. Γενική, γενικευμένη ανυπακοή. Με τον νόμο, ενάντια σε αυτούς που τον καταπατούν καθημερινά ατιμώρητοι. Που θέσπισαν την ατιμωρησία. Να παραλύσουν τα πάντα. Είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε να παραλύσουν τα πάντα;
Γιατί δεν το οργανώνει η αντιπολίτευση; Αυτή υφίσταται μόνο για να εναλλάσσεται στις καρέκλες και να σπεκουλάρει επίσης. Να τρώει από το άλλο κομμάτι με το δικό της πιρούνι.

Οι αριστεροί; Αυτοί είναι άξιοι της μοίρας τους. Είχαν τον μεγαλύτερο αντιστασιακό στρατό και τον διέλυσαν από μόνοι τους. Παρέδωσαν τα όπλα και αντί κυβερνήσεως του βουνού, στα δικά τους ελεύθερα βουνά και πόλεις, άφησαν τους εγγλέζους να αλωνίζουν. Δεν κατεβαίνουν και στις εκλογές και στέλνουν άοπλο τον λαό στους δρόμους βορά των πάνοπλων βρετανών, στο στρατό των οποίων οι ίδιοι επέτρεψαν ν’ αλωνίζει την Αθήνα. Πρόδωσαν αρχηγούς καπεταναίους και ηγέτες τους. Και αυτό το τεράστιο εθνικό μουσικό κεφάλαιο, ο Μίκης, τρομάζει τα πλήθη στη μεταπολίτευση με το ‘ή ο Καραμανλής ή τα τανκς’. Παίρνει μέρος σε κυβερνήσεις της δεξιάς. Το δε πάλαι ποτέ κραταιό ΚΚ συνεργάζεται και αυτό με τη δεξιά στις οικουμενικές κυβερνήσεις, παγκόσμιο πρωτοφανές φαινόμενο. Είναι άξιοι της τύχης τους, νομιμοποιούν με την παρουσία τους στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι την αστική φεουδαρχία και το επτά στα εκατό που έχουν αυτή τη στιγμή πολύ τους πέφτει. Θυμίζουν εκείνο το απίστευτο δίλημμα στην Πόλη του ήρωα Παλαιολόγου που δίχαζε το λαό και τους άρχοντες: ‘με τον Αλλάχ ή με τον Πάπα;’
Η τιμή, τιμή δεν έχει!
‘ Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε, αυτό έχω μόνο να σας πω, τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν’.

Τελειώνοντας για σήμερα θυμάμαι τους Area. Την εβδομάδα που πέρασε η Κυριακάτικη είχε στο ένθετο της αφιέρωμα στον θρυλικό Δημήτρη Στράτο και το συγκρότημά του. Έβαλα να ακούσω το δισκάκι λέγοντας πόσο τυχερός νιώθω που τον άκουσα ζωντανά σε συναυλία στην άλλη λαϊκή γειτονιά του κέντρου της Φλωρεντίας, Santo Spirito, Άγιο Πνεύμα, στην πλατεία της, στη διάρκεια φεστιβάλ οργανώσεων της επαναστατικής αριστεράς. Τότε που μεσουρανούσε στα μουσικά δρώμενα της Ιταλίας και του κόσμου. Τον είχα μάλιστα γνωρίσει προσωπικά λίγο διάστημα νωρίτερα στο σπίτι κάποιου κοινού γνωστού, τότε μάλιστα δεν ήξερα ακόμη το πόσο μεγάλος ήταν, το κατάλαβα αμέσως με το ξεκίνημα του concerto! θυμάμαι ακόμη πόσο τεράστιος μου φάνηκε, πανύψηλος, μεγαλόσωμος με μακριά μαλλιά, ένας άντρας μέχρι εκεί πάνω, μια υπέροχη φυσιογνωμία, μια μοναδική φωνή. Να είναι πάντα καλά εκεί που βρίσκεται παρέα με άλλους συγκλονιστικούς όπως αυτός. Και σημειώνω πως ο Στράτος ήταν τραγουδιστής με φωνητικές δυνατότητες ασύλληπτες για τα ανθρώπινα δεδομένα. Τη στιγμή που ένας τενόρος συνήθως φτάνει τα 523hz και μια σοπράνο τα 1046hz η δική του φωνή άγγιζε τις συχνότητες των 7000hz.
Έπαιξαν την Διεθνή με έναν τρόπο ανεπανάληπτο, όπως ο Χέντριξ τον αμερικανικό ύμνο στο φεστιβάλ του Γούντστοκ.

Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ
Κείμενο που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία τον Ιούλιο του ’08, άγνωστου, περιγράφει εξαιρετικά και την σημερινή γενιά.
‘’Συνειδητοποίησες ότι η γενιά σου έχαψε την παραμύθα που της σερβίρουν οι διάφοροι Κωστόπουλοι. Την παραμύθα του χύμα, του εύκολου, του ωχαδελφισμού, της νεομαγκιάς. Κι ύστερα, ώσπου να το συνειδητοποιήσεις, μεγάλωσες. Μα δεν μπορεί, εγώ ο επίδοξος brand manager, project manager, IT specialist να είμαι ακόμα εδώ, στην Κυψέλη, στο Παγκράτι, στην πλατεία Βικτωρίας, σκέφτεσαι. Είσαι γύρω στα 30 πάνω κάτω. Έχεις σπουδάσει, απέκτησες μεταπτυχιακά, μιλάς μια δυο ξένες γλώσσες.
Υπήρξαν γενιές που ανδρώθηκαν μέσα από ένδοξες επαναστάσεις !όλοι έφαγαν τελικά τα μούτρα τους, αλλά τους έμεινε τουλάχιστον η ανάμνηση ότι αγωνίστηκαν για κάτι. Λυπάμαι πολύ. Εσείς αγαπητέ μου, είστε ο πιο αδύναμος κρίκος. Η ιστορία σας κλήρωσε κι εσάς μια κάποια επανάσταση. Την επανάσταση του life style και της τεχνολογίας. Είστε ένας φρενήρης και ανικανοποίητος καταναλωτής’’.

Από την άλλη μεριά : η Μαρίνα Πετρέλλα, πρώην μέλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών, κατέφυγε στην Γαλλία το 1993, αξιοποιώντας το άτυπο άσυλο που είχε χορηγήσει ο Μιτεράν. Όμως το γαλλικό κράτος υπαναχώρησε, η Πετρέλλα βρέθηκε στη φυλακή και είναι υπό έκδοση στην Ιταλία. Πάσχει από βαριά κατάθλιψη και αργοπεθαίνει. Από την απομόνωση η Μαρίνα έστειλε στον σύντροφό της Αχμεντ Μερανσί, πατέρα της δεύτερης κόρης της μια φωτογραφία με θάλασσα και ήλιο. Από πίσω έγραψε: ‘θα μπορούσε να είναι η θάλασσα της Κρήτης, αλλά δεν θα τη δούμε ποτέ. Περάσαμε καλές και κακές στιγμές, αλλά δεν είναι ώρα για απολογισμούς, ας αρκεστούμε που τις ζήσαμε. Tώρα σου ζητώ να φροντίσεις να μεγαλώσει η Έμμα με υγεία, όχι υπάκουη ή επαναστάτρια, αλλά με υγεία και καλές αρχές. Όσο για μένα είσαι ο τελευταίος άνδρας που αγάπησα …όπως σου είχα υποσχεθεί.’’

Και λέμε λοιπόν: σε ένα κόσμο δίχως αξίες, όπου η μόνη αξία και αρχή που διαλαλείται από κάθε πλευρά είναι το κέρδος και ο πλουτισμός χωρίς αναστολές, ότι κι αν αυτό κοστίζει, η μόνη διέξοδος είναι να δώσουμε αρχές στα παιδιά μας, είναι η αντίσταση στο σύστημα. Και αυτό δεν μπορεί παρά να φέρει ανυπακοή και τελικά σύγκρουση. Δώσε αρχές στο παιδί σου φωνάζει η Petrella, δεν χρειάζεται να το καθοδηγήσεις. Αύριο θα συγκρουστεί από μόνο του ένα παιδί με αρχές ενάντια στην κατάπτωση. Μη καθοδηγείτε τα παιδιά σας, διδάξτε τους αξίες, αφήστε τα ελεύθερα, μη κρύβετε την αλήθεια, διδάξτε την τους. Η αλήθεια ελευθερώνει. Αγάπη Τζόνι, σεβασμός, αλληλεγγύη. Πάλη για το δίκαιο, ατομική, κοινωνική.

hasta siempre

Λέει ο Τζόνι Ρότεν:
‘’η ελευθερία είναι καταπληκτική, σκέψου ότι ήμασταν απαγορευμένοι στην Ανατολή και τη Δύση την ίδια ακριβώς εποχή. Μία τιμή που δεν απόκτησε καμία άλλη πολιτική δύναμη. Οι Sex Pistols δημιούργησαν περισσότερες απαγορεύσεις από όσες κατάργησαν, ήταν το αποτέλεσμα του ότι ανοίξαμε με τη βία όλες τις πόρτες. Έτσι όλες οι πολιτικές δυνάμεις απέδειξαν ότι είναι εχθροί της ελευθερίας’’ .

‘’Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο’’, Μαχάτμα Γκάντι.

‘’Αυτοί που περιμένουν ότι οι περίοδοι αλλαγής θα είναι χαλαρές και χωρίς συγκρούσεις δεν έχουν μελετήσει την ιστορία του’’. Τζόαν Γουάλατς Σκότ, καθηγήτρια Ιστορίας, Αμερικανίδα.

‘Καμία κοινωνική αλλαγή δεν επήλθε χωρίς μια επανάσταση- και επανάσταση δεν είναι παρά σκέψη που μεταφέρεται στην πράξη’
Έμα Γκόλντμαν, Λιθουαμερικανίδα μορφή του αναρχικού κινήματος.

Σέρζ Χαλιμί. Ο νέος διευθυντής της Μόντ Ντιπλοματίκ : ‘’απειλείται η ελευθερία της σκέψης. Όχι από κάποιο σύγχρονο δεσποτισμό αλλά από την συγκέντρωση των ΜΜΕ από ορισμένους βιομηχάνους. Αν πριν από 45 χρόνια ο πρόεδρος του ριζοσπαστικού κόμματος είχε πει ότι 200 οικογένειες που ελέγχουν την οικονομία ελέγχουν και την πολιτική, σήμερα από τους 13 πλουσιότερους Γάλλους, που έχουν περιουσία πολλών δις δολαρίων έκαστος, οι 7 δραστηριοποιούνται σε επιχειρήσεις Τύπου και ΜΜΕ.’’

Κάνω ένα διάλειμμα, ο Μιχάλης, πίνω λίγο χυμό φρούτα και ξαναρχίζω: ‘γύριζα το μεσημέρι από τη θάλασσα, τον Προ, τον γιο μου τον πήρε ο ύπνος στο αυτοκίνητο στο πίσω κάθισμα, άκουγα μουσική από το ράδιο. Μετέδιδε ένα παλιό κομμάτι που παίχτηκε στη συναυλία στο Γούντστοκ, το ’69 στις ΗΠΑ. Δεν θυμάμαι καλλιτέχνη και τίτλο. Έλεγε πως η γενιά του τραγουδιστή θα άλλαζε τον κόσμο. Πολλά κατάφερε.’

‘Σήμερα οι νέοι σακατεύονται στο δρόμο, σκοτώνονται κυνηγώντας έναν εγωισμό, αδιαφορώντας πρακτικά για τον εαυτό τους και τους άλλους. Παραμυθιάζονται απ’ τους ‘δυνατούς’, παραδίνονται στο κυνήγι του χρηματικού πλούτου μέχρι θανάτου του διπλανού που τον βλέπουν μόνο σαν ανταγωνιστή. Ραγιάς, γιουσουφάκι, παραδίδεται σε κούφιες υποσχέσεις. Φωνάζει και εξανίσταται στον καναπέ και ξεχνά τα πάντα στο κατώφλι της εξόδου από το σπίτι για μια ‘εξυπηρέτηση’. Να επαναστατούμε διαρκώς, ναι, να κυνηγάμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Καθημερινά, αλλάζοντας τον εαυτό μας με έγνοια τον διπλανό. Δεν αλλάζει αυτός που δεν το επιθυμεί. Αυτοί που φώναζαν για αλλαγή βόλεμα ήθελαν‘.

‘Και το κτύπημα τιμωρία, και αυτό το μπορεί όποιος το επιθυμεί. Αυτοί που αντέχουν! Τιμωροί, εκδικητές, να ζήσουν τη δική τους λευτεριά. Κι επαναστάτες οι υπόλοιποι στην καθημερινότητά μας, όλοι μαζί. Απείθεια, ανυπακοή, πολλοί μικροί αγώνες. Μαζί μας και οι τιμωροί, οι μαχητές. Όλοι επαναστάτες ήμαστε! Όλοι χωράνε στο καλάθι. Άλλοι μιλούν, άλλοι φωνάζουν, άλλοι πράττουν. Για το ίδιο πράγμα αγωνιούμε, κάτω από τα ίδια ασφυκτιούμε, τον ίδιο αέρα χρειαζόμαστε ν’ αναπνεύσουμε, τα ίδια όνειρα κάνουμε.
Αν δεν φοβάσαι το κελί κυνήγησε την παρανομία, τιμώρησε τους ανάλγητους. Χτύπησε το σύστημα στην καρδιά του, ίσως να μη νικήσεις, σίγουρα όμως θα τους φοβίσεις, θα νιώθεις κι εσύ καλύτερα.
Αν φοβάσαι το κελί υπάρχουν κι άλλοι τρόποι: η πένα, η συνεχής καταγγελία, οι αγώνες στο πεζοδρόμιο τον δρόμο και τις πλατείες, οι φωτιές μ’ άλλους μαζί.
Η παρανομία θέλει υπομονή σιωπή και εγρήγορση. Θέλει κανόνες. Είναι σκληρή η διπλή ζωή, θέλει κότσια.

Αγάπα τη ζωή, τη φύση, Στην επαρχία, εδώ, μπορείς να τη ζήσεις πολύ εύκολα. Αγάπα το σύνολο και όχι μόνο τον εαυτό σου. Αν θέλεις να προστατεύσεις τον εαυτό σου πρέπει να αγωνιστείς να προστατεύσεις το σύνολο. Αγάπα και άκου. Άκου το μέσα σου, αληθινά, άκου και τους άλλους, πραγματικά. Άκου. Αν μάθεις ν’ ακούς υπάρχουν απαντήσεις σε όλα. Ίσως αυτός να είναι ο Θεός, εσύ οι άλλοι, το σύνολο, το Όλον!! Κάνε ησυχία και άκου. Ξεκουράσου, χαλάρωσε και άκου!’
‘Και χτύπα τους όπως μπορείς ! Εάν μπορείς, μη το πεις σε κανένα. Όσο λιγότεροι ξέρουν τόσο καλύτερα. Ας οργανωθούν κι αυτοί, μπορούν. Στείλε μηνύματα. Δέξου μηνύματα. Όλοι ακούν, μπορούν ν’ ακούσουν, μπορούν να δεχτούν, αν θέλουν, κάποιοι. Αυτο οργάνωση χρειάζεται, αυτονομία από το παλιό, το κορεσμένο. Είναι ψεύτικο. Δεν αρκεί, δεν χρειάζεται. Μη λες τίποτα, κάνε, αρκεί. Λέγε την αλήθεια παντού, μη λες όμως τι κάνεις ούτε στον ύπνο σου.
Ξέρε πως αν αρχίσουν να γίνονται πράγματα θα ψάξουν εκεί που λέγονται πράγματα. Εδώ λοιπόν θέλει ισορροπίες. Εάν κάνεις, μη λες πολλά. Εάν λες πολλά κάνε λίγα. Θέλει προσοχή. Έχουν μηχανισμούς, ζωντανά αυτιά, κάμερες, τεχνολογία, ρουφιάνους. Πρόσεχε τριπλά.
Θέλει επιμονή για να φτάσεις στο στόχο σου. Εγωισμό, θέλει υπομονή στο δρόμο για να έρθει το αποτέλεσμα, πίστη σ’ αυτό, θα ‘ρθει οπωσδήποτε εάν την έχεις. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, θα το πούμε τόσες πολλές φορές στις κουβέντες μας!’

Μη κρατάς τίποτα για μια ειδική περίσταση, κάθε μέρα που ζεις είναι μια ειδική περίσταση!
Ακούστε αυτά τα λόγια με προσοχή, δεν είναι δικά μου, είναι όλων μας:

‘Περνώ περισσότερο χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους μου. Δουλεύω λίγο. Συνειδητοποίησα πως η ζωή είναι το σύνολο των εμπειριών που σε γεμίζουν και όχι απλή επιβίωση. Δεν μαζεύω πια τίποτα. Χρησιμοποιώ τα ακριβά κρυστάλλινα ποτήρια κάθε μέρα. Δεν κρατώ το ακριβό κασμίρ κοστούμι μου για τις ειδικές περιστάσεις. Το φοράω το πρωί όταν πάω στη δουλειά
Η ρήση ‘μια μέρα’ εξαφανίστηκε από το λεξιλόγιό μου. Αν αξίζει να κάνεις κάτι, κάνε το τώρα !τώρα προσπαθώ να μην αναβάλλω οτιδήποτε που θα μπορούσε να μου προσφέρει γέλιο και χαρά για κάτι άλλο που είμαι υποχρεωμένος να κάνω. Κάθε μέρα λέω στον εαυτό μου: ‘αυτή η μέρα είναι ξεχωριστή’.

»Δίνε στους ανθρώπους περισσότερα από αυτά που περιμένουν από σένα και κάνε το με γούστο.
Όταν λες σ’ αγαπώ πες το σοβαρά. Όταν λες λυπάμαι κοίτα στα μάτια αυτόν στον οποίο απευθύνεσαι. Αγάπα βαθιά και με πάθος. Μπορεί να βγεις λαβωμένος από αυτή την αγάπη αλλά είναι ο μόνος τρόπος να ζήσεις ολοκληρωτικά την ζωή.
Σε περίπτωση διαφωνίας να είσαι δίκαιος. Μην προσβάλλεις και μη δικάζεις τους άλλους για τα λάθη των γονιών τους. Να μιλάς αργά, αλλά να σκέφτεσαι γρήγορα. Μην επιτρέψεις μία μικρή ανοησία να καταστρέψει μια μεγάλη φιλία. Αν διαπιστώσεις πως έκανες λάθος, επανόρθωσε το αμέσως. Παντρέψου άτομο που του αρέσει η συζήτηση.
Πέρνα λίγο καιρό μόνος, άνοιξε την αγκαλιά σου στην αλλαγή. Χωρίς να ξεχάσεις τις αρχές και τις αξίες σου. Θυμήσου πως η σιωπή πολλές φορές είναι η καλύτερη απάντηση. Κάνε ότι μπορείς για να δημιουργήσεις ένα περιβάλλον ήσυχο και αρμονικό.

Να σέβεσαι τον πλανήτη μας. Μην διακόπτεις ποτέ κάποιον τη στιγμή που σου δείχνει την αγάπη του. Μην εμπιστεύεσαι κάποιον που δεν κλείνει τα μάτια του όταν σε φιλάει. Μια φορά τον χρόνο πήγαινε κάπου που δεν έχεις πάει ποτέ. Κρίνε την κάθε επιτυχία σου με βάση όσα αναγκάστηκες να απαρνηθείς για να μπορέσεις να τα καταφέρεις. Αν κερδίσεις αρκετά χρήματα διέθεσε ένα μέρος για την βοήθεια των άλλων’’.

Άκουσε φίλε και κάποιους άλλους που φωνάζουν: η κραυγή της γης και ο Δαλάι Λάμα του Τροπικού Δάσους: »πρέπει να ακούσουμε την κραυγή της Γης που ζητάει βοήθεια. Δεν μπορείς να τιμολογήσεις την Γη. Η Γη δεν μπορεί να αγοραστεί, να πουληθεί ή να την ανταλλάξεις. Λευκοί, μαύροι και ιθαγενείς πρέπει να πολεμήσουν μαζί για να σώσουν τη ζωή του δάσους και της Γης.’’

Ντάβι Κοπενάουα Γιανομάμι: ’αν δεν πολεμήσουμε μαζί, ποιο θα είναι το μέλλον μας; Τα παιδιά σας χρειάζονται την Γη και τη φύση ζωντανές. Εμείς οι Ινδιάνοι θέλουμε να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματά μας. Μπορείτε να διδαχτείτε από εμάς και τους σαμάνους μας. Αυτό είναι σημαντικό όχι μόνο για τους Γιανομάμι αλλά για το μέλλον ολόκληρου του κόσμου!’

Ομάρ Φαρούκ Τεμπιλέκ Τουρκο αιγύπτιος μουσικός:
‘’οι περισσότεροι έχουμε ρηχή αναπνοή. Ουσιαστικά δεν αναπνέουμε. Η βαθιά εισπνοή και εκπνοή, ο ρυθμός, η εσωτερική γαλήνη μπορούν να σε οδηγήσουν σε μια πιο βαθιά επαφή με τον εαυτό σου. Επιπλέον, έχεις μια έντονη αίσθηση του θείου, της αγάπης του Θεού προς όλα τα πλάσματα του. Γεμίζεις με αγάπη. Δεν είμαι θρήσκος, αλλά έχω μια πολύ έντονη αίσθηση του ιερού. Βλέπετε πιστεύω πολύ και στο σώμα, είναι ο ναός του Θεού κι εκεί κρύβεται το πνεύμα μας κρυμμένο. Έτσι, για μένα, η μουσική είναι μια μορφή προσευχής.’’

Ας βγούμε ξανά προς τα έξω ν’ ακούσουμε τον γεωγράφο Αλί Μπενσαάτ : ‘για μένα αυτή η χρονιά [2008] ήταν μια χρονιά σωτήριας αταξίας. Μια χρονιά που μου δίνει τη διάθεση να πλέξω το εγκώμιο της αταξίας. Πολλοί μπορούν να σκεφτούν πως μιλώ για το παγκόσμιο οικονομικό χάος, αυτό το γιγάντιο χρηματιστηριακό κραχ, αυτή την κρίση της παγκοσμιοποίησης, που αποσυνδέει την πραγματικότητα από τους ανθρώπους.’ Κι όμως ο Μπενσαάτ μιλάει για το χάος που προκαλούν τα ανεξέλεγκτα κύματα των λαθρομεταναστών, δημιουργώντας μια αταξία στην παγκόσμια ‘τάξη’ και που επιβάλουν την επιστροφή της ανθρώπινης διάστασης που παρέμεινε κρυμμένη. ‘Αυτοί οι μετανάστες είναι ο ταραχοποιός κόκκος της ερήμου που εισχωρεί στον παγκόσμιο θεσμικό μηχανισμό και ζητά μια παγκόσμια ανθρώπινη κυβέρνηση. Με την επιμονή τους, θα καταφέρουν να γίνουν αποδεκτοί με τον ίδιο τρόπο που έγιναν αποδεκτοί σήμερα στο οικονομικό επίπεδο. Ο Θουκυδίδης πριν από 25 αιώνες έλεγε πως ‘τα τείχη είναι λιγότερο ισχυρά από τη βούληση του ανθρώπου να τα υπερβεί ‘. Αυτή η ρήση δεν μας υπενθυμίζει απλά πως τα τείχη είναι άχρηστα, αλλά πως κυρίως είναι επικίνδυνα για εκείνους που προστατεύουν, γιατί η έγερση τειχών σηματοδοτεί την αρχή της κατάρρευσης ενός συστήματος, πάντα‘’.

Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος    αέναη κίνηση