Ετοιμάζονται για την πρεμιέρα – Η Θεατρική Μηχανή σε κείμενο του δημιουργού της

Φέτος ο Δημήτρης Κεραμεύς Ντουμπουρίδης, ο ιδρυτής της γνωστής Θεατρικής Μηχανής, αποφάσισε κάτι που μάλλον αναμενόμενο θα έπρεπε να θεωρηθεί ελέω της παράλληλης συγγραφικής ιδιότητάς του. Η παράσταση της ομάδας που κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 12 Οκτωβρίου και θα συνεχίσει να φιλοξενείται στις 9:00 στη σκηνή του αμφιθέατρου του διοικητηρίου έχω τις 21 του μηνός, φέρει την πλήρη υπογραφή του Δημήτρη. Κοντολογίς, φέρει ακόμη και τη συγγραφική του υπογραφή, μιας και η επικρατούσα κατάσταση της οικονομικής κρίσης τον «ενέπνευσε» στη συγγραφή του κειμένου, που παίρνει σάρκα και οστά με τον τίτλο «Λάθος ασανσέρ».

Μπορεί η Θεατρική Μηχανή να ιδρύθηκε το 1999 και η νέα παραγωγή να είναι η 26η κατά σειρά, είναι όμως η «παρθενική» επιλογή του Δημήτρη Ντουμπουρίδη να βασιστεί σε δικό του κείμενο. Η ιδέα προέκυψε αφού και ο Δημήτρης βιώνει όπως κι εκατομμύρια άλλοι Έλληνες την βαθιά ύφεση και την οικονομική κρίση που πλέον εδώ και χρόνια ταλανίζει τη χώρα. Το έργο «Λάθος ασανσέρ» είναι κατά τον συγγραφέα του βαθύτατα παραβολικό, έτσι πέραν της επιφανείας του θα «αναγκάσει» τους θεατές να προχωρήσουν και σε δεύτερη ανάγνωση «πίσω από τις γραμμές». Φυσικά τα βαθύτερα νοήματα δεν θα προσφερθούν «έτοιμα στο πιάτο» αλλά καθένας θα κληθεί να τα εντοπίσει και να τα ερμηνεύσει.

Πάντως σε πρώτη ανάγνωση, το «Λάθος ασανσέρ» είναι μια μαύρη κωμωδία, αγαπημένο άλλωστε είδος του Δημήτρη Ντουμπουρίδη. Η πλοκή βασίζεται πάνω στον κεντρικό ήρωα, τον Ευτύχιο, ο οποίος επί 3,5 εβδομάδες παραμένει έγκλειστος μέσα σε ένα ανελκυστήρα. Ο Ευτύχιος προσέρχεται σε μία πολυκατοικία, η οποία ανήκει εξ ολοκλήρου σε συγκεκριμένη σπιτονοικοκυρά, προκειμένου να μισθώσει ένα από τα διαμερίσματα του τετάρτου ορόφου. Η ιδιοκτήτρια της πολυκατοικίας όμως τον κρατά φυλακισμένο μέσα στο ασανσέρ, αν και του παρέχει τα πάντα! Από τροφή και νερό, καινούργια ρούχα και τηλεόραση, έως και γιο γιο για τις φυσικές του ανάγκες!

Ο βασικός κορμός του κειμένου προέκυψε αρκετά σύντομα, στη συνέχεια όμως εμπλουτίσθηκε με πλήθος λεπτομερειών. Τα πρόσωπα που «παρελαύνουν» από το κείμενο είναι δέκα, συν δύο βοηθητικούς ηθοποιούς που μετέχουν στο τέλος και ειδικότερα στη σκηνή του πάρτι. Πλην επομένως του Ευτύχιου και της σπιτονοικοκυράς που πρωταγωνιστούν, μια ολόκληρη παρέλαση «τυχάρπαστων» περαστικών χαρακτήρων πλαισιώνει τους βασικούς ήρωες, έστω κι αν κανείς από αυτούς δεν απεγκλωβίζει τον «φυλακισμένο», χρησιμοποιώντας μάλιστα τις πλέον απίθανες δικαιολογίες.

Κάποιοι από τους συμμετέχοντες στην παράσταση είναι «σταθεροί» συνεργάτες του Δημήτρη Ντουμπουρίδη από «καταβολής» Θεατρικής Μηχανής, άρα είναι συνηθισμένοι στη φιλοσοφία επιλογής κειμένων. Βεβαίως, αυτή τη φορά καλούνται να ερμηνεύσουν κείμενο του «πατριάρχη» τους, γεγονός όμως που τους ικανοποίησε και έτερψε. Απόδειξη το γεγονός ότι ήδη από την πρώτη ανάγνωση του «Λάθος ασανσέρ» ο θίασος ξεράθηκε στα γέλια!

Αρκετά μέλη του θιάσου είναι και «μόνιμα» μέλη της Θεατρικής Μηχανής, ενώ κάποια άλλα είναι «φρέσκα», αφού η ομάδα ανανεώνεται διαρκώς κι εμπλουτίζεται με καινούργιο δυναμικό. Εκ των «θεμελίων» της ομάδας είναι φυσικά ο Δήμος Σιούλας, επίτιμος πρόεδρος της Θεατρικής Μηχανής», που και αυτή τη φορά κρατά ένα χαρακτηριστικό ρόλο. Πάντως, ο Δημήτρης Ντουμπουρίδης καταφέρνει να πείθει κόσμο και κοσμάκη προκειμένου να δοκιμάζεται πάνω στο θεατρικό σανίδι. Το πρόσφατο «θύμα» του είναι ο συνταξιούχος συνάδελφός του μαθηματικός Άγγελος Τσανάκας, που όμως έχει «βεβαρημένο παρελθόν» ως ένας εκ των πρωτεργατών του ΣΦΓΤ της δεκαετίας του ’70, επομένως πρόκειται για άνθρωπο με το «θεατρικό μικρόβιο» στο αίμα του.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΠΑΡΑ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΖΟΡΙΑ

Κάθε νέα παραγωγή της Θεατρικής Μηχανής, βασίζεται οικονομικά στα έσοδα της προηγούμενης, γεγονός που σημαίνει ότι τα περιθώρια επεκτάσεως είναι στενά, ενώ και κάποια στοιχεία όπως τα σκηνικά για παράδειγμα αποδεικνύονται δαπανηρά για το ταμείο μιας ερασιτεχνικής ομάδας. Πολλά από τα πλούσια σκηνικά που στο παρελθόν κατασκευάστηκαν για τις ανάγκες των παραστάσεων στην πορεία «τεμαχίστηκαν» και χρησιμοποιήθηκαν από άλλες ομάδες, ή προσφέρθηκαν στο ΔΗΠΕΘΕ ώστε να εξυπηρετήσουν κάποια άλλη παραγωγή.

Βεβαίως η Θεατρική Μηχανή δε θα καθίσει «φρόνιμη» μετά την ολοκλήρωση του κύκλου των επικείμενων παραστάσεων, αφού ο Δημήτρη έχει στα σκαριά δύο ακόμη έργα, τα οποία αντιστάθηκε σθεναρά και δεν μας τα αποκάλυψε. Αυτό σημαίνει πως η ομάδα, μας επιφυλάσσει δύο ακόμη φετινές παραγωγές, πέραν της παραστάσεως που θα παρουσιάσει το θεατρικό εφηβικό εργαστήρι. Δεν πτοούνται τα μέλη της ομάδας από τις αντίξοες συνθήκες, διότι όπως απαντά αφοπλιστικά ο Δημήτρης: «Εμείς κάνουμε θέατρο για τη ψυχή μας και για τη διασκέδασή μας. Η μόνη διαφορά είναι πως θεωρούμε επιβεβλημένη την υψηλή ποιότητα των παραστάσεών μας κι άρα δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στις επιμέρους λεπτομέρειες. Αυτό σημαίνει πως οι θεατές μας μένουν πάντα ευχαριστημένοι από τις παραστάσεις».

ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΕΙ Ή ΘΑ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙ;

Στο σκηνοθετικό του σημείωμα ο συγγραφέας του «Λάθος ασανσέρ» επισημαίνει:

«Τι ακριβώς είναι η αισθησιακή παραζάλη που νοιώθει κανείς παρακολουθώντας δωρεάν και απευθείας τη σταδιακή εκμηδένιση ενός ανθρώπου; Ο Ευτύχιος είναι ένας επιτυχημένος διαφημιστής. Μέχρι που κλείνεται, κατά λάθος, σε έναν ανελκυστήρα μιας πολυκατοικίας. Από εκείνη τη μέρα αρχίζουν τα δεινά του. Η ιδιοκτήτρια της πολυκατοικίας τον κρατά έγκλειστο για τρεισήμισι εβδομάδες. Κι έτσι αυτός που είχε διαπρέψει στο να σκηνοθετεί τα φαινόμενα και να δημιουργεί εντυπώσεις, αυτός που δεν είχε ποτέ του διστάσει, προκειμένου να κερδίσει χρόνο, να κρίνει τους ανθρώπους από το παρουσιαστικό τους, είναι σήμερα ο ίδιος θύμα αυτών των εντυπώσεων.

Τον αψηφούν διότι βλέπουν μέσα στα μάτια του την απόγνωση, όπως παλιά του έκαναν τεμενάδες διότι η επιτυχία διαβαζόταν στο θριαμβευτικό του χαμόγελο. Να βλέπεις ότι είσαι έρμαιο του αυθαίρετου και του τυχαίου, τη στιγμή που διαθέτεις μια λογική που δουλεύει ρολόι, μια αντίληψη σε πλήρη ετοιμότητα και ευρυθμία, και που δεν παύει ποτέ να λειτουργεί, είναι να τρελαίνεσαι. Θα τρελαθεί ο Ευτύχιος ή θα αποδράσει; Η κατάληξη, εντός ολίγου, επί σκηνής».

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κεραμεύς Ντουμπουρίδης

Σκηνικά-Κοστούμια: Αντιγόνη Τσαφή

Μουσική – Ηχητικά Εφέ: Christopher Baka

Φωτισμοί: Δημήτρης Κεραμεύς Ντουμπουρίδης

Διεύθυνση Σκηνής: Βιβή Θεοδωρίδου

Οδηγός Σκηνής: Ρένα Πολίτου

Φροντιστήριο: Σία Μακρίδου

Αφίσα-Πρόγραμμα: Κατερίνα Κελέσογλου

Ήχος: Σάντυ Παπαδοπούλου

Φώτα: Παύλος Ξανθόπουλος

Δημόσιες Σχέσεις: Ντορέτα Πανταζή

ΔΙΑΝΟΜΗ

Ευτύχιος: Παναγιώτης Ανθόπουλος

Ευτυχία: Ελευθερία Τσαρτσάρη

Υπηρέτρια: Σμαρώ Μελαδιανού

Ταχυδρόμος: Παναγιώτης Παπάζογλου

Θυρωρός: Άγγελος Τσανάκας

Θυρωρίνα: Μαριέλλα Κωνσταντινίδου

Ανιψάκι: Κυριάκος Κουκιάς

Καλόγρια 1: Βιβή Θεοδωρίδου

Καλόγρια 2: Κωνσταντίνα Κατσάνη

Μάγειρας: Δήμος Σιούλας

Κυρία στο πάρτι: Σία Μακρίδου

Νεαρός στο πάρτι: Ιορδάνης Καλαϊτζίδης

Ο ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙΑ

Την περασμένη εβδομάδα ήταν η προγραμματισμένη «πρώτη» για το εφηβικό εργαστήρι του Δημήτρη Ντουμπουρίδη, ή όπως είναι γνωστότερο για τα «Θεατρικά Μηχανάκια» του. Στις 13 Οκτωβρίου θα αρχίσουν κανονικά τα μαθήματα οι προς το παρόν οκτώ φερέλπιδες νεαροί ηθοποιοί, που κάπου εκεί στην άνοιξη θα παρουσιάσουν τα επιτεύγματά τους. Είναι ευχάριστη η διαπίστωση πως τα πιτσιρίκια της Καβάλας αρέσκονται να ασχολούνται με το θέατρο. Μάλιστα τα Θεατρικά Μηχανάκια αρέσκονται ιδιαιτέρως να παρακολουθούν τα θεωρητικά μαθήματα, που όμως διδάσκει με τον δικό του μοναδικό τρόπο ο κατέχον τα εκπαιδευτικά μυστικά Δημήτρης Ντουμπουρίδης.

Το μπόλιασμα με το θεατρικό μικρόβιο είναι μάλιστα τόσο αποτελεσματικό, ώστε το περασμένο καλοκαίρι κάποια από τα Μηχανάκια πλαισίωσαν ως εθελοντές τη διοργάνωση του Φεστιβάλ Φιλιππων – Θάσου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα θα μπορούσε να θεωρηθεί η Κατερίνα Φλωρέντζη, που ξεκίνησε ως Θεατρικό Μηχανάκι, συμμετείχε το 2009 στην παραγωγή «Αγαπητέ Θεέ», στην πορεία τελείωσε το σχολείο ωστόσο επιμένει πεισματικά να παραμένει στην ομάδα των μικρών, βοηθώντας όμως κι εθελοντικά το ΦΦΘ.

Ο Δημήτρης που ουδέποτε ησυχάζει ή μένει οκνηρός, το περασμένο καλοκαίρι έφτασε μέχρι τη Θάσο, όπου για δεύτερη φορά ανέβασε παράσταση με τα πιτσιρίκια των Λιμεναρίων και των πέριξ δημοτικών διαμερισμάτων, στο πλαίσιο λειτουργίας του Θερινού Σχολείου Τέχνης. Η συνεργασία προέκυψε κατόπιν προσκλήσεως του Δημήτρη από τον δάσκαλο Κώστα Βλαστάρη, για τη θεατρική εκμάθηση των παιδικών του νησιού.

ΤΟ ΦΦΘ ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΚΟΝΗ

Ο Δημήτρης Ντουμπουρίδης είναι εκ των πραγμάτων και εκ του «επαγγέλματος» ένα άτομο που με προσήλωση παρακολουθεί κάθε χρόνο την εξέλιξη του Φεστιβάλ Φιλίππων. Του ζητήσαμε επομένως να σχολιάσει τη φετινή διοργάνωση και μας είπε: «Το είχα δηλώσει εξαρχής πως η φετινή διοργάνωση μου άρεσε πολύ. Θεωρώ πως οι φετινές επιλογές των παραγωγών ήταν πολύ εύστοχες. Ο Θοδωρής Γκόνης εξασφάλισε την εμφάνιση οργανισμών και συντελεστών που θεωρούνται must για τις καλοκαιρινές θεατρικές πιάτσες. Δε νοείται δηλαδή να ανεβάζει παράσταση ο Λευτέρης Βογιατζής και να μην συμπεριλαμβάνεται στο Φεστιβάλ.

Οι φετινές επιλογές πρεσβεύω επίσης πως κάλυψαν όλα τα γούστα των θεατών. Με δεδομένο ότι η ποιότητα των φετινών παραστάσεων ήταν υψηλή, ίσως αυτό να σημαίνει πως και οι αρμόδιοι αντιλήφθηκαν ότι σήμερα οι θεατές της περιφέρειας είναι πια ενημερωμένοι κι απαιτητικοί, επομένως δεν επιτρέπεται να τους σερβίρουν αβασάνιστα κάποιες αρπαχτές. Πάντως η επιτυχία του φετινού φεστιβάλ έγκειται στην σοφή επιλογή των παραστάσεων».

Ως θετική όμως χαρακτήρισε ο Δημήτρης Ντουμπουρίδης την επιλογή του Θοδωρή Γκόνη στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή για το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας. Όπως μας εξήγησε ο Δημήτρης: «Ο κ. Γκόνης είναι ένα άτομο που συνεργάζεται με τους φορείς της πόλης εδώ και τέσσερα χρόνια, επομένως έχει δώσει ήδη με επιτυχία τις εξετάσεις του κι έχει καταθέσει τις διαπιστεύσεις του. Επιπρόσθετα, πρόκειται για έναν άνθρωπο καταξιωμένο σε πανελλήνιο καλλιτεχνικό επίπεδο, μέσω των θητειών του σε πολλαπλούς τομείς, ένας εκ των οποίων είναι φυσικά και το θέατρο».

ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ