Στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών είχε κάνει στις 31 Οκτωβρίου την πρεμιέρα της η παραγωγή του ΚΘΒΕ «Με δύναμη από την Κηφισιά» κι έχοντας αποσπάσει θερμά χειροκροτήματα και διθυραμβικές κριτικές παίρνει τους «δρόμους». Το Κλιμάκιο Μακεδονίας – Θράκης του Κρατικού Θεάτρου Βόρειας Ελλάδας που επαναδραστηριοποιείται παρά τα οικονομικά προβλήματα του θεάτρου, πραγματοποιεί περιοδεία σε 17 πόλεις της Βόρειας Ελλάδας με το αγαπημένο έργο των Δημήτρη Κεχαΐδη-Ελένης Χαβιαρά. Δεύτερος σταθμός της περιοδείας είναι η Καβάλα, όπου το Σάββατο θα δοθούν δύο παραστάσεις στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου. Η απογευματινή θα αρχίσει στις 18:00 και η βραδινή στις 21:00, με τιμές εισιτηρίων 10 ευρώ και 8 ευρώ μαθητικό, φοιτητικό, άνεργων, πολυτέκνων.
Αν και πρόκειται για ένα από τα πλέον αγαπημένα έργα του νεοελληνικού ρεπερτορίου, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει από το ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα. Το έργο «Με δύναμη από την Κηφισιά» ανέβηκε γενικότερα για πρώτη φορά το 1995 από τη «Νέα Σκηνή» σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μετά την πρώτη παράσταση του Λευτέρη Βογιατζή και για χρόνια έμεινε το σλόγκαν «με δύναμη από…», προσαρμοσμένο σε κάθε περίσταση και σε κάθε θέμα.
Συνέντευξη τύπου παραχώρησαν το μεσημέρι της Παρασκευής οι συντελεστές της παράστασης, η πρόεδρος του ΚΘΒΕ Μένη Λυσσαρίδου και η πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας Μαρία Καραβία, καθώς και ο καλλιτεχνικός διευθυντής Θοδωρής Γκόνης. Με χαρά καλωσόρισε η κ. Καραβία την ομόλογο του ΚΘΒΕ και το σκηνοθέτη της παράστασης Γιάννη Ρήγα, υπενθυμίζοντας πόσο στενές ήταν διαχρονικά οι σχέσεις μεταξύ των δύο φορέων. Η κ. Λυσσαρίδου αναφέρθηκε στην καρμική σχέση μεταξύ του ΚΘΒΕ και του καβαλιώτικου ΔΗΠΕΘΕ, αφού η πρώτη ιστορικά παραγωγή του κρατικού φορέα είχε φιλοξενηθεί στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων.
Η πρόεδρος μίλησε και για τα ανυπέρβλητα οικονομικά εμπόδια που ωστόσο δεν στάθηκαν ανασταλτικός παράγοντας στην υλοποίηση της περιοδείας, χάρη στη στήριξη ιδιώτη χορηγού. Μάλιστα η κ. Λυσσαρίδου κάλεσε τους καβαλιώτες επιχειρηματίες να στηρίζουν οικονομικά τις δράσεις του ΔΗΠΕΘΕ, μέσω των οποίων θα ενισχύουν τομείς όπως η θεατρική εκπαίδευση και η παιδεία της νεολαίας. Καταπληκτική ήταν η επιλογή του έργου από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΚΘΒΕ Γιάννη Βούρο, που ρίχνει μια «λοξή» ματιά στα σύγχρονα δεδομένα. Καταπληκτική όμως ήταν και η σκηνοθετική δουλειά του Γιάννη Ρήγα, που ετοίμασε μια άκρως ευχάριστη παράσταση για το κοινό.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης ομολόγησε ότι γνώριζε προσωπικά το συγγραφέα και τον αγαπούσε ιδιαίτερα. Αν έβλεπε από κάπου τις προετοιμασίες ίσως και να χαμογελούσε πονηρά ο συγγραφέας, σημείωσε ο Γιάννης Ρήγας. Έργο πεντακάθαρο μεν αλλά γεμάτο γρίφους, το χαρακτήρισε, μιλώντας για τα τέσσερα θεατρικά «θηρία» που πρωταγωνιστούν στην κωμωδία. Με πέντε γυναίκες έμαθε να μεγαλώνει ο σκηνοθέτης κι έτσι τα βιώματά του τον βοήθησαν να κατανοήσει σε βάθος το νόημα του έργου.
ΜΙΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΤΑΪΛΑΝΔΗ
Μια μαύρη κωμωδία που μπορεί σε επίπεδο ιδεών, λόγου και προβληματισμών να έχει ξεπεραστεί, όμως σε επίπεδο σκιαγράφησης δραματικών προσώπων ακόμη αντέχει. Με μικρές, πολύ μικρές ψηφίδες ο Κεχαϊδης φέρνει στη ζωή τέσσερις χαρακτήρες τρισδιάστατους, στέρεους, πιστευτούς.
Τέσσερα πλάσματα, που έχουν τέτοια ζωντάνια, πληρότητα, γλωσσικό οπλοστάσιο και σκηνικό φλέγμα, που σε παίρνουν μαζί τους, στα όνειρά τους, στα ταξίδια τους, στις νευρώσεις τους. Μάλιστα, το γεγονός ότι απουσιάζουν οι πρωταγωνιστές, δηλαδή εκείνοι που πραγματικά πυρπολούν και καθοδηγούν δρώμενα και καταστάσεις, οι άνδρες των γυναικών αυτών, δεν μπορεί παρά να προσμετρηθεί στις αρετές του έργου.
Ο Κεχαϊδης με πολλή μαεστρία υφαίνει έναν οικείο κόσμο, έχοντας ως οργανωτικό εργαλείο την έννοια της απουσίας. Σκόπιμα αφήνει τις ηρωίδες του να ονειρεύονται και να διαφωνούν και εκεί που πλησιάζουν να συμφωνήσουν, δημιουργεί χώρο να εισβάλει, σαν deus ex machina, ο ανδρικός λόγος, ο οποίος ευθύς αμέσως καταλύει κάθε σενάριο και κάθε προηγηθείσα (δια)πλοκή. Στο άκουσμά του διαλύεται η υποκειμενικότητα των ομιλούντων προσώπων, όπως ακυρώνεται και το δικαίωμα της γυναίκας να επιθυμεί και να ονειρεύεται.
Τον πρώτο και απόλυτο λόγο τον έχει πλέον η ανδρική εξουσία. Και εδώ γεννάται και το παράδοξο: μολονότι ο δικός τους λόγος είναι εκείνος που τους δίνει υπόσταση (αφού μέσα από αυτόν ονειρεύονται), αυτός ο ίδιος λόγος τις οδηγεί και στην απόγνωση, γιατί ακριβώς ποτέ δεν οδηγεί σε έργα. Είναι λόγος χωρίς νόημα. Γι’ αυτό και δεν θα πάνε ποτέ στην Ταϊλάνδη. Η Ταϊλάνδη θα παραμείνει ένα σημαίνον χωρίς σημαινόμενο. Απλώς την έχουν ανάγκη για να πετάξουν μακριά, έστω νοερά, ώστε να μην τρελαθούν.
Ο Κεχαϊδης, καλός μάστορας στο πλέξιμο των διαπροσωπικών σχέσεων, διαχειρίζεται το ρόλο της φαντασίωσης με τέτοιο τρόπο ώστε να παρακάμψει τις συμβατικές συγκρούσεις και τη ψυχρή μαθηματική λογική της ρεαλιστικής απεικόνισης, για να μπορέσει να βυθιστεί στον εσωτερικό κόσμο των ηρωίδων του.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Γιάννης Ρήγας
Σκηνικά: Πένη Ντάνη
Κοστούμια: Χρήστος Μπρούφας
Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Οργάνωση παραγωγής: Δημοσθένης Πάνος
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Μαρία Τσιμά (Αλέκα), Αθηνά Συκιώτη (Ηλέκτρα),
Λίλα Βλαχοπούλου (Φωτεινή), Λαμπρινή Αγγελίδου (Μάρω)
