μικρά πρωϊνά απο τον Νίκο Γενικόπουλο

Στις 9 χθες το πρωί επρόκειτο να συνεδριάσει σε τακτική συνεδρίαση η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Καβάλας. Λόγω του πρωινού της ώρας αλλά και του ότι οι δημοτικοί σύμβουλοι προέρχονταν από μια μαραθώνια συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου (το προηγούμενο βράδυ) η συνεδρίαση είχε 30 λεπτά καθυστέρηση. Οι πιο συνεπείς σύμβουλοι – μέλη της επιτροπής- «ξόδεψαν» την ώρα αναμονής σε διάφορες μεταξύ τους συζητήσεις. Και ακροάσεις. Δίπλα τους ένας καυγάς ήταν σε πλήρη εξέλιξη, καυγάς αυτών που συχνά εννοούμε με την φράση «υπηρεσιακοί παράγοντες».

Ο πρόεδρος της επιτροπής αντιδήμαρχος Δημοσθένης Τουλκίδης είδε με χαρά τα μέλη της επιτροπής να προσέρχονται έστω αργοπορημένα, βοήθησε ώστε να λήξει ο διπλανός καυγάς κι η συνεδρίαση άρχισε. Η πρώτη του ατάκα αφορούσε την προηγούμενη διοίκηση του Δήμου Καβάλας. «Δεν μιλάμε, δεν μιλάμε αλλά στο τέλος θα γίνει μπαμ» είπε. Την κατηγόρησε με αρκετά ευγενικό τρόπο ότι επί μήνες τα είχε «φορτώσει στον γάιδαρο» με αποτέλεσμα όλες οι προμήθειες να συγκεντρωθούν και να πρέπει να γίνουν στο τέλος του έτους. Είναι αδύνατο να γίνουν όλοι οι διαγωνισμοί ταυτόχρονα, είπε κι ανέβαλε αυτόν της προμήθειας χορτοκοπτικών μηχανημάτων.

Στη συνεδρίαση της επιτροπής δεν υπήρχε εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης. Ούτε ένας. Αυτές οι απουσίες συνηθίζονται τελευταία. Ενοχλούν ακόμη και τη διοίκηση. Στην παρατήρηση του κ. Τουλκίδη για τους προηγούμενους, τα μέλη της επιτροπής συμφώνησαν με άνεση και προθυμία. Αναφορά στη διοίκηση Σιμιτσή γίνεται και στις συνεδριάσεις του συμβουλίου και στις συνεδριάσεις των επιτροπών. Με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά.

Η δεύτερη ατάκα του αντιδημάρχου Τουλκίδη ήταν σαφώς καλύτερη. Σχολιάζοντας την λειτουργία του Δήμου σε κανόνες αυστηρής και υπερβολικής γραφειοκρατίας είπε αυτό που ζει το τελευταίο διάστημα. Η φράση του «μιλά» από μόνη της: «Δυστυχώς οι νόμοι είναι θεότρελοί». Ο ίδιος αντιδήμαρχος προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα, πρόσφατα σχετικά είχε την εμπειρία του κράτους των Αθηνών όπου εργάστηκε. Κοντά σε αυτά πρόσθεσε και τα βιώματα του στον Δήμο, κάπως έτσι ακούστηκε από το στόμα του ότι συνήθως λέει όλος ο κόσμος. Οι νόμοι είναι θεότρελοι, άρα λάθος. Δεν λύνουν προβλήματα μα δημιουργούν.

Όσο στην Αθήνα μιλούν για τα κυρίαρχα πολιτικά θέματα του τόπου, στην επαρχία η τοπική αυτοδιοίκηση καλείται να τα βγάλει πέρα υπό δύσκολες οικονομικές συνθήκες. Κι όταν αυτό το πρόβλημα το λύσει (όπως το λύσει), αμέσως μετά έρχεται «στο καπάκι» κάτι χειρότερο. Οι θεότρελοι νόμοι επί των οποίων πρέπει να κινηθεί, να σεβαστεί, να αποφασίσει. Είναι δυνατόν σε αυτό το περιβάλλον η Καβάλα (και η κάθε Καβάλα) να βρει ότι αναζητά; Φαίνεται, είναι δύσκολο. Βολεύεται λοιπόν με το πιο απλό και τάχα εύκολο. Μια διαχείριση της κατάστασης μόνο. Καμιά ανάπτυξη, καμιά πρόοδο, τίποτα καινούργιο.

Ας δούμε το παράδειγμα του κοινωνικού παντοπωλείου. Το αυτονόητο και λογικό. Πριν τις γιορτές ο Δήμος Καβάλας αγοράζει τρόφιμα, τα δίνει στο κοινωνικό παντοπωλείο που τα μοιράζει στους δικαιούχους. Για να συμβεί αυτό έπρεπε να φθάσουμε 5 μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Πέρσι που η διοίκηση του Δήμου δεν ήταν καινούργια έγιναν πάλι τα ίδια. Δεν υπάρχει σωστός προγραμματισμός, έγκαιρη προετοιμασία. Αυτά δεν υπάρχουν και γιατί υπάρχουν κάποια άλλα. Που δεν επιτρέπουν στους αιρετούς να κινηθούν βάσει των προτεραιοτήτων που έχουν. Κινούνται ανάλογα με τα έκτακτα προβλήματα που κάθε μέρα ανακύπτουν.

Τα οποία για να λυθούν πρέπει να μελετηθούν και να ερμηνευτούν οι θεότρελοι νόμοι, που λέει κι ο Τουλκίδης. Από ένα σημείο και μετά αυτή η σκληρή καθημερινότητα κάμπτει το φρόνημα των αιρετών. Ξεκινούν το πρωί για το γραφείο τους και κάνουν το σταυρό τους για το τι θα βρουν. Τι θα αντιμετωπίσουν. Στην πορεία ξεχνούν τις υποσχέσεις τους, τις δεσμεύσεις τους. Κάνουν ότι περισσότερο μπορούν αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ λίγο.

Κριτική σε όλα αυτά ακούγεται εξ απόστασης από τους πολίτες. Τους δημότες. Την ίδια ώρα που αρκετοί από αυτούς δίνουν κάθε μέρα σε κάθε ευκαιρία το κακό παράδειγμα. Χρησιμοποιούμε ένα πολύ πρόσφατο γεγονός. Τώρα στις γιορτές η πλατεία δεν έχει αυτά που νομίζουμε μόνο. Δεν έχει μόνο σπιτάκια, παιχνίδια κτλ. Έχει και αυτοκίνητα. Το πρωί περισσότερα, το απόγευμα πιο λίγα.

Οι άνθρωποι που έχουν δουλειά (κάθε είδους δουλειά) στην πλατεία θεωρούν σωστό να παρκάρουν εκεί το αυτοκίνητο τους. Δίπλα στο παιχνίδι που λειτουργεί με ευθύνη τους, δίπλα στα ηχεία που εγκατέστησαν. Η πλατεία συνυπάρχει με τόσα άλλα και με παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Δυστυχώς η Ελλάδα δεν αλλάζει. Αυτό οφείλεται στις αποφάσεις των πολιτικών που κάθε φορά εκλέγονται. Έχει σχέση όμως και με τους Έλληνες. Αν όχι όλους τότε τους περισσότερους. Μαγικό ραβδί να αλλάξει η πατρίδα μας δεν υπάρχει. Μόνο μια δύσκολη διαδικασία. Πρώτα αλλάζουν οι Έλληνες, αμέσως μετά αλλάζουν την Ελλάδα. Τους θεότρελους νόμους, την απίστευτη νοοτροπία κι ότι άλλο κουσούρι από αιώνες «κουβαλάμε».