μικρά πρωϊνά απο τον Νίκο Γενικόπουλο

Τα τελευταία σημαντικά τοπικά νέα πριν την εορτή του Πάσχα είναι νέα δημοτικά. Η χθεσινή πρωινή συνέντευξη τύπου της Δημάρχου πρώτης τάξεως αφορμή. Ανακοίνωση πρώτη, εντός του Μάη αναμένονται στην Πολεοδομία οι πρώτες αιτήσεις για έκδοση οικοδομικής άδειας (ή και αδειών) στο Περιγιάλι. Εντός του Καλοκαιριού (ίσως του Ιουνίου) θα υπάρξουν όπως φαίνεται οικοδομικές άδειες στην ίδια περιοχή. Τώρα που η οικονομική κρίση «φουντώνει», τώρα (για κακή μας τύχη) τελειώνει το σχέδιο Περιγιαλίου. Άρα στο Περιγιάλι πρώτοι θα χτίσουν οι έχοντες. Και οι τυχεροί, τα οικόπεδα των οποίων θεωρούνται «καθαρά».

Εξηγήθηκε τι σημαίνει «καθαρό» οικόπεδο στο Περιγιάλι. Χωρίς επικείμενα, με δρόμους να υφίστανται. Ένας τέτοιος ιδιοκτήτης οικοπέδου μπορεί πληρώνοντας χρήματα στον Δήμο Καβάλας (εισφορά σε χρήμα) να βάλει μπρος και να χτίσει. Με συντελεστή μεγάλο, θα μπορούσε να πει κάποιος. Ο συντελεστής 0.8 δεν σου επιτρέπει να κατασκευάσεις πολυώροφη πολυκατοικία. Δεν είναι ωστόσο αμελητέα ποσότητα.

Το καλύτερο το είπε ο Φίλιππας Φιλιππίδης. «Με εμένα αντιδήμαρχο άρχισε το Περιγιάλι το 1999, με εμένα πάλι αντιδήμαρχο τελειώνει». Σύμπτωση με νόημα που λένε. Μεσολάβησαν (από το 1999 έως το 2015) πολλοί και διάφοροι. Δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι. Έπρεπε να ξανάρθει ο Φίλιππος Φιλιππίδης για να τελειώσει αυτό που επί των ημερών του ξεκίνησε. Τότε- που η διαδικασία ξεκινούσε- ουδείς περίμενε ότι θα είχε διάρκεια 15 χρόνια. Ούτε καν ο τότε Δήμαρχος Εριφυλλίδης. Ο οποίος έχοντας άλλα στο μυαλό του, διοργάνωσε γιορτή με σαμπάνιες!

Η περιβόητη τελετή με τις σαμπάνιες (επειδή τάχα το Περιγιάλι τέλειωσε) έγινε ως συνέντευξη τύπου στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Καβάλας. Παρουσία κατοίκων του Περιγιαλίου. Απρίλιος του 2002. Ψάξαμε στις φωτογραφίες αλλά δεν είδαμε πουθενά τον Φίλιππα Φιλιππίδη. Είδαμε αντίθετα ανθρώπους του Περιγιαλίου να παρακολουθούν τους χαρούμενους ομιλητές. Κάποιοι από εκείνους τους ανθρώπους δεν ζουν σήμερα…

Στη «σκιά» των ευχάριστων ειδήσεων για το Περιγιάλι, η κ. Τσανάκα ανακοίνωσε χθες την έναρξη της προσπάθειας για την ανακύκλωση του γυαλιού. Έπρεπε να φθάσουμε στην Άνοιξη του 2015 ώστε και η Καβάλα να αρχίσει (ναι, να αρχίσει) την ανακύκλωση του γυαλιού. Μέχρι τώρα ξέραμε την επένδυση του Γυαλιού. Τώρα «μπλέξαμε» με την ανακύκλωση ενός άλλου γυαλιού. Αυτού που φθάνει στα χέρια μας με διάφορους τρόπους και μετά το ρίχνουμε μαζί με όλα τα άλλα απορρίμματα στους πράσινους κάδους.

Είναι χαρακτηριστικός ο ήχος κατά την αποκομιδή των σκουπιδιών. Οι πράσινοι κάδοι αναπαδογυρίζονται και τα γυαλιά ακούγονται. Ξεχωρίζουν ηχητικά μέσα στα υπόλοιπα σκουπίδια. Στην Ευρώπη εδώ και χρόνια ξεχωρίζουν, ανακυκλώνουν και το γυαλί. Στην Καβάλα τώρα θα αρχίσουμε την προσπάθεια. Με μία προϋπόθεση. Να αντέξουν τις νυχτερινές ώρες στους βανδαλισμούς οι κάδοι ανακύκλωσης του γυαλιού. Είναι κι αυτό ένα πρόβλημα. Η προφύλαξη του εξοπλισμού της ανακύκλωσης γυαλιού από τους ζωηρούς συμπολίτες.

Στη χθεσινή συνέντευξη τύπου η αντιδήμαρχος Κορίνα Χιώτη Πρασσά συμπλήρωσε τα της ανακύκλωσης με τις πρόσφατες εντυπώσεις της από το ταξίδι της στη Νυρεμβέργη. «Εκεί καίνε τα σκουπίδια εξασφαλίζοντας από τη καύση το 10% του αναγκαίου για την πόλη ηλεκτρικού ρεύματος». Αυτά μας τα είπαν κι άλλοι. Προηγούμενοι αντιδήμαρχοι που ξεναγήθηκαν παλαιότερα στη Νυρεμβέργη. Σημειώνουμε ότι η καύση των απορριμμάτων στην Ελλάδα είναι «απαγορευμένη». Ειδικά τώρα που το οικολογικό κίνημα είναι στην Κυβέρνηση.

Νέα έχουμε και από το Δημοτικό Ωδείο. Στη γενική συνέλευση των γονέων παρέστη ο Γιώργος Γραμμένος μεταφέροντας μηνύματα της Δημάρχου. Στο Ωδείο είναι πιθανή ανατροπή των δεδομένων. Ολική. Χθες ο κ. Γραμμένος δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο το Φεστιβάλ Παπαϊωάννου να παραμείνει αρμοδιότητα του Ωδείου. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν βλέπουμε καλά τον Μιχάλη Λυχούνα…

Κανονικά στη συνέλευση των γονέων έπρεπε να βρίσκεται και ο αντιδήμαρχος πολιτισμού και ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου. Προτιμήθηκε ο κ. Γραμμένος. Δεν φόρεσε στολή πυροσβέστη. Εκείνη την ώρα πάντως έμοιαζε να έχει να υλοποιήσει πυροσβεστικό έργο. Τα κατάφερε μια χαρά. Την έσβησε την… φωτιά. Άφησε υποσχέσεις για θετικές αποφάσεις της Δημάρχου αμέσως μετά το Πάσχα. Αυτή η αναδίπλωση (αν ολοκληρωθεί), αυτή η αλλαγή (αν οριστικοποιηθεί) ναι θα ξαναφέρει την ηρεμία στο Δημοτικό Ωδείο. Αν μάλιστα συνοδευτεί με αλλαγή προέδρου του συμβουλίου, ακόμη καλύτερα. Ο κ. Τριανταφυλλλίδης όπως αποδείχθηκε στη πράξη τους προηγούμενους 6 μήνες «δεν το έχει». Δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο ωδείο. Δεν έχει την σωστή προσέγγιση ώστε να λύνει τα προβλήματα που ανακύπτουν.

Ίσως η μουσική να μην είναι το πεδίο του. Να μη του ταιριάζει. Συμβαίνουν αυτά σε νέες διοικήσεις. Αλλού διαλέγεις τον καταλληλότερο κι αλλού αυτός που εμπιστεύεσαι δεν τα καταφέρνει. Η κ. Τσανάκα έχει να ικανοποιηθεί από πολλές της επιλογές. Από τις περισσότερες. Στο ωδείο ωστόσο κάτι δεν πήγε καλά. Κάτι δεν πάει καλά. Κάτι πρέπει να αλλάξει.

Αργά βήματα προς τα εμπρός. Παρηγοριά στον άρρωστο έως να βγει η ψυχή του. Το Περιγιάλι άργησε 15 τουλάχιστον χρόνια. Η ανακύκλωση το ίδιο. Όσα βλέπουμε κάθε φορά που ταξιδεύουμε στο εξωτερικό, προσπαθούμε ανεπιτυχώς να τα αντιγράψουμε. Δεν είμαστε ικανοί ούτε για το απλό copy paste. Κι αυτό –δυστυχώς- δεν είναι αυτονόητο στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά ελπίζουμε. Προσπαθούμε. Καμιά φορά είμαστε κι αισιόδοξοι.

Το ταξίδι του Πρωθυπουργού στη Μόσχα δημιουργεί μια κατάσταση αισιοδοξίας. Την οποία δεν αφήνουν να αναπτυχθεί οι ευρωπαίοι. Μόλις κατάλαβαν ότι κάτι εξασφάλισε η Ελλάδα από τη Ρωσία έσπευσαν να μας προειδοποιήσουν ότι οι διαπραγματεύσεις μαζί τους δεν έχουν καλή έκβαση. Σιγά να μην περιμέναμε να μας το πουν αυτοί. Το καταλάβαμε μόνοι μας. Συμφώνησαν στις 20 Φεβρουαρίου κι από τότε «παλεύουν» να συμφωνήσουν πιο αναλυτικά. Πιο συγκεκριμένα. Προσπαθούν μα δεν το καταφέρνουν…

Τα μισόλογα που συχνά πυκνά ακούμε κι από τις δύο πλευρές δεν μας πείθουν. Το πράγμα χρειάζεται επίσημη συγκεκριμένη συμφωνία. Γρήγορα μάλιστα. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες για να καλυφθεί το πρόβλημα που συνεχώς ανακύπτει αφού η διαπραγμάτευση δεν τελειώνει.

Ο Νίκος Τσουμπάκης και ο Γιώργος Γανίτης αποχαιρέτησαν χθες με επικήδειους που διάβασαν τον Ζήση Μπρουκάκη. Σύντομα κείμενα με ουσία. Δίκαιη περιγραφή ενός ανθρώπου που γεννήθηκε κι έζησε στην Καβάλα. Στο ίδιο μήκος κύματος η ανακοίνωση στο διαδίκτυο του Συλλόγου των Μικρασιατών: « Έφυγε σήμερα από κοντά μας ένα από τα πιο καινούρια μέλη του Συλλόγου, Μικρασιατών Ν. Καβάλας, πιστός αναγνώστης της εφημερίδας μας “Μνήμη” και φίλος του “Μουσείου Προσφυγικού Ελληνισμού”. Ο Ζήσης Μπρουκάκης απόγονος προσφύγων, έδωσε πολλά στην πόλη τόσο σαν δημοσιογράφος όσο και με την ενασχόλησή του με τα πολιτιστικά, αφού ήταν ιδρυτικό μέλος της Θρακικής Εστίας Καβάλας και προσέφερε έργο από όλες τις θέσεις του Διοικητικού της Συμβουλίου. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει».