Μοναδική βραδιά που σπάνια έχουν την ευκαιρία να απολαμβάνουν οι Καβαλιώτες, χάρισαν στους εκατοντάδες τυχερούς συμπολίτες μας οι «Βιρτουόζοι των Βρυξελλών» («The Brussels Virtuosi») η εξαιρετική αυτή ορχήστρα από το Βέλγιο που έδωσε μια απολαυστική συναυλία με έργα Bach, -πατρός και υιού- το βράδι της Κυριακής στο «Oscar».
Ιδρυτής το 1981 αλλά και αδιαμφισβήτητος ηγέτης αυτού του εκπληκτικού σχήματος ο διεθνούς φήμης φλαουτίστας Marc Grauwels που με την πληθωρική, δυναμική όσο και ευαίσθητη παρουσία του στη σκηνή μετέδωσε στο -διψασμένο για τέτοιου είδους μουσική- κοινό, όλο τον παλμό και την γοητεία των κομματιών που ερμήνευσε η ορχήστρα από το Βέλγιο.
Πραγματικοί βιρτουόζοι όλοι τους, εκπληκτικοί σολίστες συνεργάστηκαν επίσης με τον Σερραίο νεαρό αλλά ταλαντούχο πιανίστα Αλέξανδρο Σαρακενίδη για τέσσερις όλες κι όλες συναυλίες στην Ελλάδα. Στις Σέρρες, στην Καβάλα, στην Αθήνα και στον Πειραιά.
Πρέπει να αναφέρουμε ότι την πρωτοβουλία για την μετάκληση και τις εμφανίσεις στην Ελλάδα, αυτής της μοναδικής ορχήστρας, είχε η μητέρα του Αλέξανδρου Σαρακενίδη που είναι αντιδήμαρχος πολιτισμού στον Δήμο Σερρών.
Ο αεικίνητος και δραστήριος Γιούλης Παπαδόπουλος εκ μέρους του Δημοτικού Ωδείου που ήταν άλλωστε και ο διοργανωτής της βραδιάς, έκανε όπως πάντα την τόσο χρήσιμη και ενδιαφέρουσα παρουσίαση της ορχήστρας και του προγράμματος αλλά και κατά τη διάρκεια του συναυλίας και μετά από πρόσκληση του Marc Grauwels εκτέλεσε τόσο χρέη μεταφραστή σε όσα ενδιαφέροντα είπε στο κοινό ο Βέλγος μουσικός αλλά και βοηθού του πιανίστα ως ο μοναδικός εκείνη τη στιγμή διαθέσιμος από το κοινό άνθρωπος που γνώριζε να διαβάζει τις παρτιτούρες ώστε να γυρίζει τις σελίδες του κομματιού που εκτελούσε ο Αλέξανδρος Σαρακενίδης.
Τα έργα που εκτέλεσε η ορχήστρα ήταν τρία του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και ένα του ενός από τα είκοσι δύο (!!!) παιδιά του Καρλ Φίλιπ Εμάνουελ Μπαχ
Οι «The Brussels Virtuosi» επεφύλαξαν και δύο ευχάριστες εκπλήξεις στο κοινό καθώς τόσο στο τέλος του πρώτου μέρους όσο και στο τέλος της βραδιάς ερμήνευσαν δύο εξτρά κομμάτια μετά από το θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού. Το πρώτο από την όπερα του Christoph Willibald Gluck «Ορφέας και Ευριδίκη» δεδομένου ότι «βρισκόμαστε στην Ελλάδα» όπως είπε ο Marc Grauwels και το δεύτερο ένα ποτ πουρί από γνωστά μοτίβα της κλασικής μουσικής διασκευασμένα από μία βιολίστρια μέλος της ορχήστρας και διανθισμένο με απολαυστικούς αυτοσχεδιασμούς των δύο σολιστ βιολιστών Jean Frederic Molard kai Red Gjeci που έδωσαν κυριολεκτικά μία θεατρική παράσταση κάνοντας το κοινό να παραληρήσει.
Παραβρέθηκαν η δήμαρχος Δήμητρα Τσανάκα, η αντιδήμαρχος πολιτιστικών εκδηλώσεων και κοινωνικών δράσεων Κορίνα Χιώτης Πρασσά, ο πρόεδροι του Δημοτικού Ωδείου και του ΔΗΠΕΘΕ κ.κ. Κουφατζής και Πετρόπουλος, πολλοί μαθητές και καθηγητές του Δημοτικού Ωδείου και εκατοντάδες τυχεροί Καβαλιώτες λάτρεις και φίλοι της μουσικής.
Μπράβο στο Δημοτικό Ωδείο για την πρωτοβουλία και πάντα τέτοια.
Τα χάλια του «Oscar»
Βέβαια μελαγχολεί κανείς σκεπτόμενος ότι ολόκληρη Καβάλα δεν διαθέτει μια αξιοπρεπή αίθουσα για τις ανάγκες ενός τέτοιου –και όχι μόνον- γεγονότος παρά αρκείται απλώς στο εγκαταλελειμμένο και παρακμιακό «Oscar» που όχι μόνον δεν διαθέτει καμαρίνια για να προετοιμαστούν οι καλλιτέχνες οι οποίοι καταφεύγουν είτε στα σκαλάκια της εισόδου είτε στον εξώστη αλλά αποπνέει και μια αίσθηση παρακμής με άθλιο φωτισμό, σκηνή που θυμίζει αντίστοιχη λαϊκού πανηγυριού σε ορεινό χωριό, σοβάδες έτοιμους να πέσουν από το ταβάνι, άβαφο και θλιβερό, σημείο όχι μόνο των καιρών της κρίσης αλλά και της αδιαφορίας κάποιων ανθρώπων του Δήμου (ανεξαρτήτως ποια παράταξη διοικεί) να το σουλουπώσουν και να το συνεφέρουν κάπως στα καλά του.
Πόσο δίκαιο είχε ό Κώστας Κατιώνης όταν είχε πει προ καιρού ότι δεν υπάρχει ούτε ένα καρφί να κρεμάσουν τα ρούχα τους οι καλλιτέχνες. Και κάποιοι αυτοδιοικητικοί τον επέπληξαν τότε κατηγορώντας τον ότι κάνει τάχα πολιτική διότι ήταν περίοδος λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές. Ποιος, ο Κατιώνης που ανάλωσε τη ζωή του προσφέροντας στη νεολαία και τον πολιτισμό αφειδώς και με αξιοπρέπεια χωρίς φυσικά να επιζητά και να περιμένει ποτέ καμιά ανταπόδοση από κανέναν.
Ας ενδιαφερθεί λοιπόν κάποιος απ’ τον Δήμο κι ας εγκριθεί επιτέλους ένα κονδύλι για να γίνουν μερικές στοιχειώδεις αλλά και εξαιρετικά απαραίτητες εργασίες αποκατάστασης και βελτίωσης. Αναμένωμεν…
Θ.Θ.
