Αναπολώντας με τον Disc Jockey Παναγιώτη Χάϊδα…

Ήταν η πιο ανέμελη, αλλά ίσως και η πιο κακόγουστη δεκαετία της σύγχρονης ιστορίας. Τα ‘80s με τα φουντωτά μαλλιά, τις βάτες, τα ψαράδικα παντελόνια και τις ανεκδιήγητες στιλιστικές τάσεις ομολογουμένως έχουν πολλούς νοσταλγούς. Τα περίφημα ‘80ς χαρακτηρίζονται ως η πιο παρδαλή δεκαετία. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τα αλλοπρόσαλλα ρούχα και τα παράξενα χτενίσματα των μουσικών της εποχής, το υπερβολικό τους μακιγιάζ, να ακούσει την ιδιάζουσα γλώσσα, να παρατηρήσει τις εξεζητημένες επιγραφές στα μαγαζιά, τα εξώφυλλα των δίσκων, τον τρόπο διασκέδασης του κόσμου, λες και τα πάντα τότε ανέδυαν ένα άρωμα υπερβολής.

Η νεολαία των ‘80ς παρακολουθούσε με φανατισμό τις μουσικές τηλεοπτικές εκπομπές γιατί «Παρασκευή χωρίς Μουσικόραμα ήταν σαν σκορδαλιά χωρίς σκόρδο», διάβαζε με πάθος τα μουσικά περιοδικά όπως το Pop Corn που κυκλοφόρησε τον Μάη του 1985 με εξώφυλλο την πρωτοεμφανιζόμενη Μαντόνα, έτρεχε στους κινηματογράφους για να παρακολουθήσει ταινίες όπως Flashdance (1983), Footloose (1984), St. Elmo’s Fire (1985), Top Gun (1986), Τα Τσακάλια (1981), Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα (1982), Η Στροφή (1982), Πανικός στα σχολεία (1982), Φυλακές Ανηλίκων (1982) και φυσικά νοίκιαζε όλες τις βιντεοκασέτες με τις κωμωδίες του Στάθη Ψάλτη. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα, hot spots, wi-fi και iPad δεν υπήρχε Facebook, Twitter ή Skype και οι παρέες συναντιόταν στα café, στα «ουφάδικα», έτρωγαν στα snack bar και χόρευαν μέχρι τελικής πτώσεως στις disco’s.

Οι μουσικές τάσεις εκείνης της εποχής καθόριζαν ινδάλματα. Τα pop συγκροτήματα καθιέρωναν το αντρικό μοδάτο στυλ και όριζαν τα πρότυπα των ποθητών αντρών για τα ερωτοχτυπημένα κοριτσάκια της εποχής. Pop και new wave είδωλα εκείνης της δεκαετίας στόλιζαν με τις αφίσες τους τοίχους νεανικών δωματίων. Η θηλυπρέπεια υπήρξε ένα από τα χαρακτηριστικά του αντρικού μοδάτου στυλ, από την προσεγμένη pop εκδοχή της, ως την εντελώς αλλοπρόσαλλη εκδοχή των hair metal bands, έστω κι αν οι συντηρητικοί γονείς ανατρίχιαζαν με τα είδωλα των βλασταριών τους.

Τα βινύλια και τα πικάπ προϋπήρχαν δεκαετίες πριν. Τα ‘80ς όμως ήταν συνώνυμα με τις κασέτες αφού για πρώτη φορά έκαναν την εμφάνιση τους τα walkman. Έτσι, η νεολαία μπορούσε να κυκλοφορήσει στο δρόμο ακούγοντας την αγαπημένη μουσική που είτε είχε παραγγείλει προς εγγραφή στα δισκοπωλεία, είτε είχε αντιγράψει στο ραδιοκασετόφωνο από τις εκπομπές των πειρατικών σταθμών. Το απόλυτο σήμα κατατεθέν πάντως των ‘80ς ήταν σίγουρα οι Disco’s όπου κυριαρχούσαν οι Disc Jockey’s (Αναβάτες των Δίσκων). Γνωστότεροι ως Dj’s ήταν υπεύθυνοι μέσω των επιλογών τους να διαμορφώνουν το χορευτικό πρόγραμμα και να απογειώνουν τη ψυχαγωγία του κόσμου.

Αυτά τα καθήκοντα του Dj διατηρούσε εκείνη τη θρυλική εποχή ο Παναγιώτης Χάϊδας. Γεννημένος στη Χρυσούπολη Καβάλας, έζησε εκεί τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής του. Στη συνέχεια και λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του πατέρα του, που ήταν γεωπόνος του δημοσίου, η οικογένεια εγκαταστάθηκε επί τριετία στη γειτονική Ξάνθη πριν μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη εκεί όπου ζει και σήμερα. Εργάζεται στο τμήμα πωλήσεων ενός τεχνικού περιοδικού και κάθε χρόνο επιστρέφει στη Χρυσούπολη, προκειμένου να χαρεί μια συνάντηση με τους συγγενείς του.

Επειδή η αγάπη για τη μουσική ως γνωστό είναι αγιάτρευτη κι επειδή οι «κακές συνήθειες» του παρελθόντος δεν κόβονται εύκολα, ο Παναγιώτης Χάϊδας δημιούργησε στο Facebook την ομάδα Radio Disco Balls (https://www.facebook.com/groups/radiodiscoballs/?ref=bookmarks) όπου τα μέλη αναρτούν μουσικά βίντεο από τις δεκαετίες του ’60, του ’70 και φυσικά του ’80. Επιπλέον, κάθε βράδυ Πέμπτης από την ιντερνετική συχνότητα «djpanosalonica.radiostream321.com» σε συνεργασία με τον Χρήστο Δημητριάδη από την Αθήνα, επιμελούνται μια τρίωρη μουσική εκπομπή, τμήμα της οποίας αφιερώνεται κάθε φορά σε συγκεκριμένο καλλιτέχνη ή γκρουπ.

Παθιασμένη με την ίδια δεκαετία, τακτική θαμώνας στα τότε αγαπημένα καβαλιώτικα στέκια (Picchio Rosso & Samantha’s το καλοκαίρι – Oceanis & Samantha’s & D’Oro & Sirio το χειμώνα) οι μουσικές μου προτιμήσεις στρέφονται πάντα γύρω από εκείνα τα αξέχαστα ακούσματα. Ως περήφανο μέλος της ομάδας Radio Disco Balls και ως φανατική ακροάτρια της ιντερνετικής εκπομπής, κυρίως ως νιάτο που βίωσε την αλησμόνητη και θρυλική δεκαετία των ‘80ς, ζήτησα από τον Παναγιώτη Χάϊδα να μου παραχωρήσει μια νοσταλγική συνέντευξη. Να αναπολήσει τις βραδιές που ως «Αναβάτης των Δίσκων» οδηγούσε το κοινό κάθε disco σε χορευτική μέθεξη, να μοιραστεί την καλύτερη αλλά και τη δυσκολότερη στιγμή της πορείας του ως Dj και κυρίως να αποφανθεί πόσο σημαντικό κεφάλαιο αποτέλεσε στη δική του ζωή η φημισμένη δεκαετία των ‘80ς.

‘80ς ΚΑΙ DJING ΜΕΝΟΥΝ ΒΑΘΙΑ ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ

ΕΡ: Πώς γεννήθηκε η αγάπη για τη μουσική και πως προέκυψε η ενασχόληση ως Dj;

ΑΠ: Η αγάπη για την μουσική ξεκίνησε όταν σε ηλικία 5 – 6 ετών άρχισα να παίζω  τα δισκάκια 45 στροφών των γονιών μου στο φορητό πικάπ των ‘60ς. Το djing ξεκίνησε χωρίς να το καταλάβω από τα παιδικά μας party. Οι επισκέψεις μου σε Disco κατά την εφηβεία ήταν το πρώτο σκαλοπάτι για να περάσω στο κόσμο του djing.

ΕΡ: Η «θητεία» ως Dj ήταν και επαγγελματική απασχόληση;

ΑΠ: Ναι. Παράτησα τη σχολή μου και άρχισα να δουλεύω στις Disco. Κάπου στα μέσα των ‘90ς όμως δεν με γέμιζε ως επάγγελμα και σταμάτησα.

ΕΡ: Σε πόσα σημεία του χάρτη βρέθηκες και σε πόσα club επέλεξες μουσική; Ποιο ήταν το αγαπημένο σου στέκι;

ΑΠ: Δούλεψα σε έξι Disco-Club σε Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική. Τα τελευταία χρόνια όμως έπαιξα κυρίως σε μπαράκια. Όλα τα καλοκαίρια δούλεψα στο Disco Club Matala στο νησάκι της Αμμουλιανής. Αγαπημένο μέρος!

ΕΡ: Χειμώνας ή καλοκαίρι; Ποια εποχή σε προδιέθετε περισσότερο θετικά;

ΑΠ: Τα καλοκαίρια δεν ήταν λίγες οι φορές που μετά το club μας έβρισκε το ξημέρωμα σε κάποια παραλία του νησιού… δεν υπάρχει σύγκριση!

ΕΡ: Πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος του Dj για την ουσιαστική ψυχαγωγία του κόσμου;

ΑΠ: Η ψυχαγωγία του κόσμου εξαρτιόταν κατά πολύ μεγάλο ποσοστό από τις επιλογές του Dj. Εκεί κρίνονταν και η επιτυχημένη ή όχι πορεία του Club.

ΕΡ: Το άτομο που επέλεγε τη μουσική διέθετε αίγλη, θαυμαστές και φίλους που ακολουθούσαν σε κάθε νέο club;

ΑΠ: Ορίστε μια περίπτωση: σε ένα club το αφεντικό δεν μας επέτρεπε να έχουμε σχέση, ώστε να έρχονται κορίτσια-«θαυμάστριες» στο μαγαζί. Μάλιστα απειλούσε με απόλυση όποιον θα συλλάμβανε να περπατά χέρι- χέρι με την κοπέλα του. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Είχα όμως και φιλαράκια που με ακολουθούσαν σε διάφορα μαγαζιά.

ΕΡ: Εμφανιζόσουν με ψευδώνυμο και πως θα περιέγραφες το προσωπικό στιλ των επιλογών σου;

ΑΠ: Δεν είχα ψευδώνυμο. Στις Disco-Club το μεγαλύτερο ποσοστό του προγράμματος ήταν χορευτικά κομμάτια (Disco-House) μιξαρισμένα με βάση το τέμπο τους (Beatmatching). Φυσικά η Rock και η New Wave δεν έλειπαν από καμιά βραδιά. Τα πρώτα χρόνια έπαιζα και slow στις Disco – έτσι γινόντουσαν και κάποιες γνωριμίες. Προς το τέλος των ‘80ς όμως τα slow εξαφανίστηκαν από τα Club.

ΕΡ: Ποια συναισθήματα βίωνες όταν βρισκόσουν πάνω από την κονσόλα;

ΑΠ: Κάποιες φορές άγχος στην αρχή, αλλά το διαδεχόταν ο ενθουσιασμός όταν γέμιζε η πίστα. Στις Disco όλη η ευθύνη ήταν πάνω σου.

ΕΡ: Ήταν απαιτητική διαδικασία η προετοιμασία ενός μουσικού προγράμματος; Με ποια κριτήρια διαμορφωνόταν οι επιλογές σου;

ΑΠ: Προετοιμασία υπήρχε μόνο στην αρχή κάθε σεζόν και ήθελε πολλή προσοχή. Από εκεί και μετά το πρόγραμμα εμπλουτιζόταν με νέες κυκλοφορίες. Οι επιλογές μου διαμορφώνονταν ανάλογα το είδος του κόσμου που υπήρχε στο Club.

ΕΡ: Διατηρούσες φιλικές σχέσεις με συναδέλφους σου; Ανταλλάσσατε γνώσεις κι εμπειρίες;

ΑΠ: Οι Dj’s είναι συνήθως εγωιστές και εγωκεντρικά άτομα (το ίδιο και εγώ). Είχα επαφές με ελάχιστους… τους πιο μετριοπαθείς.

ΕΡ: Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης και ποιο το πλέον αγαπημένο σου τραγούδι;

ΑΠ: Θα έλεγα οι Dire Straits. Αγαπημένο κομμάτι το Slabo Day του Peter Green.

ΕΡ: Ποια ήταν η ομορφότερη και ποια η πιο δυσάρεστη στιγμή της πορεία σου ως Dj;

ΑΠ: Παραμονή Χριστουγέννων σε ένα Club: το μαγαζί κατάμεστο, έκανα πέντε ώρες πρόγραμμα με την πίστα συνεχώς γεμάτη χωρίς να παίξω δύο φορές την ίδια επιτυχία (αν και το συνήθιζαν τότε οι dj’s) και πίνοντας χυμό. Τα συγχαρητήρια του κόσμου ήταν φοβερή αίσθηση.

Η χειρότερη, ένα Σαββατόβραδο, ενώ η Disco ήταν γεμάτη κάποιοι πιωμένοι  πελάτες μου ζήτησαν επιτακτικά να παίξω Mick Jagger! Τους εξήγησα ότι θα το έπαιζα λίγο αργότερα, αυτοί με έβρισαν και σε χρόνο DT γίναμε «μαλλιά κουβάρια». Τη γλύτωσα με ένα σχισμένο πουκάμισο.

ΕΡ: Ποια χαρακτηριστικά πιστεύεις ότι θα έπρεπε να συνδυάζει ένας Dj προκειμένου να θεωρείται επιτυχημένος;

ΑΠ: Να αντιλαμβάνεται τις μουσικές προτιμήσεις των πελατών, να είναι ανοιχτός σε νέες μουσικές τάσεις και φυσικά να είναι καλός στις δημόσιες σχέσεις.

ΕΡ: Συνεχίζεις και σήμερα να αναλαμβάνεις το ρόλο του Dj σε καταστήματα;

ΑΠ: Πάνε χρόνια που σταμάτησα. Παίζω μουσική από ‘80ς στο ιντερνετικό μου ραδιόφωνο RadioDiscoBalls (djpanosalonica.radiostream321.com) μια φορά την εβδομάδα και σε 2-3 party το χρόνο.

ΕΡ: Διαθέτεις συλλογή δίσκων και άλλο αρχειακό υλικό;

ΑΠ: Διαθέτω περίπου 500 βινύλια καθώς και όλη την μουσική από την δεκαετία των ‘80ς που με ενδιαφέρει σε ψηφιακή μορφή.

ΕΡ: Βινύλιο – CD ή υπολογιστής; Ποιο σου αρέσει περισσότερο;

ΑΠ: Ξεκίνησα να παίζω με βινύλιο και τέλειωσα με βινύλιο. Σήμερα παίζω με υπολογιστή, αλλά το βινύλιο είναι μοναδική αίσθηση.

ΕΡ: Πώς θα περιέγραφες τη δεκαετία του ’80 σε ένα νεαρό άτομο που δεν ευτύχησε να τη γνωρίσει;

ΑΠ: Στιλιστικά δεν ήταν και η καλύτερη, αλλά είχε διαχρονικές μουσικές, δυνατούς έρωτες και οι άνθρωποι ήταν περισσότερο αυθεντικοί και όχι δήθεν.

ΕΡ: Κατάφερε κάποιο νέο είδος ψυχαγωγίας να αντικαταστήσει τις disco’s;

ΑΠ: Όπως οι κοινωνίες των ανθρώπων, έτσι και τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης εξελίσσονται. Την θέση των ζεστών και παρεΐστικων disco πήραν τα ορθάδικα και πιο απρόσωπα Club… That’s life!

ΕΡ: Σήμερα, πώς εκτονώνεις την αγάπη σου για τη μουσική και πώς διοχετεύεις την «ανάγκη» να επιλέγεις τραγούδια για τους ακροατές – φίλους σου;

ΑΠ: Κάθε Πέμπτη βράδυ στο RadioDiscoBalls (djpanosalonica.radiostream321.com) ταξιδεύω μαζί με τους φίλους μου στην αγαπημένη μας δεκαετία σε μια διαδραστική εκπομπή.

ΕΡ: Ποια συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που θα επιθυμούσε να ασχοληθεί ως Dj;

ΑΠ: Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Δεν μπορεί κάποιος να θεωρήσει το djing ως μόνιμο επάγγελμα. Θα τον συμβούλευα να το κάνει σαν hobby παράλληλα με μια πιο σίγουρη δουλειά.

ΕΡ: Ποια είναι η σημερινή μορφή της προσωπικής σου ψυχαγωγίας;

ΑΠ: Σπορ και μουσική!

ΕΡ: Τι σε κάνει ευτυχισμένο και τι σε φοβίζει περισσότερο;

ΑΠ: Δεν ξέρω αν λέγεται ευτυχία πάντως νιώθω πολύ όμορφα όταν ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο με την σύντροφό μου και επισκέπτομαι άγνωστα μέρη, όπως επίσης όταν κρατώ αγκαλιά τα γατιά μου. Με φοβίζει μόνο ο κακός μου εαυτός.

ΕΡ: Θεωρείς ότι η δεκαετία του ‘80 με όλα τα επιμέρους χαρακτηριστικά της και η ενασχόλησή σου ως Dj ήταν ένα σημαντικότατο κεφάλαιο της ζωής σου, που σήμερα το αναπολείς με νοσταλγία;

ΑΠ: Σίγουρα η δεκαετία του ‘80 και το djing χαράχτηκε βαθιά μέσα μου, αν ξαναγεννιόμουν πάλι στις κονσόλες και στις Disco θα τριγύριζα… Νιώθω τυχερός που έχω πάρα πολλούς φίλους με την ίδια αγάπη για τα ‘80ς, κάτι που νιώθω έντονα στις εκπομπές και στα party μας.

ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ

=====================================================================