Δημήτρης Βορδοναράκης: «Στους Μαχητές Ελευθερούπολης είμαστε όλοι μια γροθιά»

 Δημήτρης Βορδοναράκης: «Στους Μαχητές Ελευθερούπολης είμαστε όλοι μια γροθιά»

Αποτελεί έναν σπουδαίο αθλητή που ήδη έχει φτάσει σε πολλές διακρίσεις στο χώρο της πυγμαχίας. Ο Δημήτρης Βορδοναράκης είναι το χρυσό παιδί των Μαχητών Ελευθερούπολης.

Πριν το lockdown είχε προσθέσει μια ακόμη μεγάλη διάκριση στο παλμαρέ του, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των 75 κιλών στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νέων που έγινε στο Αγρίνιο, κερδίζοντας στα σημεία με 4-1 τον Αντωνόπουλο.

Για 5η συνεχόμενη χρονιά στέφθηκε πρωταθλητής Ελλάδας και ο προπονητής του Παναγιώτης Καρανικολής σχολίασε: «Λίγα λόγια, πολλές πράξεις. Πολύ σκληρή δουλειά και μεγάλα εσωτερικά κίνητρα».

Ο Δημήτρης μίλησε στην Αθλητική Πρωινή για την καθημερινή του προσπάθεια, για τους ανθρώπους που τον στηρίζουν και το σύλλογο του, τους Μαχητές Ελευθερούπολης. 


Αναλυτικά η συνέντευξη.

Ερ: Η επιτυχία σου να πάρεις το χρυσό μετάλλιο στο πρόσφατο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα νέων, ήταν και ότι καλύτερο μέχρι τώρα στην καριέρα σου;

Απ: Δεν μπορώ να το πω αυτό γιατί όλες οι επιτυχίες που είχα μέχρι σήμερα έχουν την ίδια αξία για μένα. Όπως όλα τα χρυσά μετάλλια που έχω πάρει στα πανελληνία πρωταθλήματα και σε πολλά διεθνή τουρνουά αλλά και οι συμμετοχές που είχα στα δυο Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Ο κάθε αγώνας που παίζω είναι πολύ σημαντικός για μένα

Ερ: Δυστυχώς δεν έγινε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, είχες ελπίδες διάκρισης αν τελικά γινόταν αυτό;

Απ: Πιστεύω πως είχα πολλές ελπίδες γιατί ήμουν πολύ καλά προετοιμασμένος έχω αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητας μου στην προετοιμασία μου για αγώνες και στην διατήρηση της φυσικής μου κατάστασης όλα αυτά βέβαια χωρίς να υπολογίζω τις αδικίες.

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε την μεγάλη αδικία που έγινε εις βάρος μου στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην Βουλγαρία.

Ερ: Αποτελεί μεγάλη τιμή για σένα η πρόσκληση στην Εθνική ομάδα;

Απ: Ναι φυσικά! Για ποιον αθλητή δεν θα ήταν; Είναι μεγάλη τιμή να αγωνίζομαι για την Ελλάδα έχοντας στο στήθος μου το Ελληνικό εθνόσημο.

Θα προσπαθούσα με όλες μου τις δυνάμεις και στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Μαυροβουνίου να τιμήσω τη φανέλα με το εθνόσημο.

Ερ: Ποιοι άλλοι στόχοι υπάρχουν για τη σεζόν αν βέβαια επιτραπούν οι αγώνες;

Με αυτήν την κατάσταση που ζούμε τώρα δεν υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα, ο μοναδικός μου στόχος είναι να συνεχίσω να γυμνάζομαι καθημερινά ώστε να διατηρήσω την καλή μου φυσική κατάσταση και να είμαι πάντα σε ετοιμότητα για οποιαδήποτε αγωνιστική πρόκληση

Απ: Πόσο επηρεάζει το γεγονός ότι είσαστε σε απραξία για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω της πανδημίας;

Σίγουρα είναι δύσκολη αυτή η κατάσταση δεν μπορώ να προπονηθώ σωστά με τον δάσκαλο μου και τους συναθλητές μου όπως έκανα τόσα χρόνια παρόλα αυτά συνεχίζω μόνος μου τις καθημερινές προπονήσεις όπως μπορώ ώστε να παραμείνω σε φόρμα μέχρι να επανέλθουμε όπως παλιά

Ερ: Τι είναι για σένα η πυγμαχία; Πως ζεις την όλη κατάσταση;

Απ: Η πυγμαχία για μένα δεν είναι απλά ένα άθλημα. Είναι αυτό που ζω καθημερινά από τα εφτά μου χρόνια όταν πρωτοξεκίνησα. Μέσα από την πυγμαχία διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας μου και η φυσική μου κατάσταση είναι η καθημερινότητα μου.

Η πυγμαχία είναι τρόπος ζωής !!

Ερ: Οφείλεις κάποια πράγματα σε συγκεκριμένους ανθρώπους;

Απ: Ναι σίγουρα και με την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Δήμο Παγγαίου και ποιο συγκεκριμένα τον Δήμαρχο κύριο Φίλιππο Αναστασιάδη για την στήριξη του στους Μαχητές Ελευθερούπολης, τους χορηγούς που κατά καιρούς με βοήθησαν, την οικογένεια μου που είναι πάντα δίπλα μου και όλους όσους με στηρίζουν όμως πάνω από όλους θέλω να ευχαριστήσω τον δάσκαλο μου Παναγιώτη Καρανικολή που είναι πάντα δίπλα μου και με στηρίζει.

Χωρίς αυτόν τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε γίνει.

Ερ: Είναι οι Μαχητές Ελευθερούπολης μια οικογένεια;

Απ: Ναι φυσικά και είναι. Για πρώτη φορά μπήκα στην οικογένεια τον μαχητών Ελευθερούπολης όταν ήμουν 7 χρόνων στην πορεία όλων αυτόν των χρόνων έχουμε ζήσει πολλά πράγματα μαζί, οι καθημερινές προπονήσεις, οι αγώνες, οι επιτυχίες, οι αποτυχίες η αγωνία, ο ενθουσιασμός και αλλά πολλά όλα αυτά μας ένωσαν σαν μια γροθιά.

Διαβάστε επίσης