10/05/2025
Συχνά σκέφτομαι τη σχέση μεταξύ της γενοκτονίας των παλαιστινίων και της ευθύνης μας, ημών των δυτικών. Μου φαίνεται ότι μπορώ να εντοπίσω μια συγκεκριμένη διαλεκτική σχέση μεταξύ των ενοχών, των ευθυνών του Ισραήλ – και των συμμάχων του, των Ηνωμένων Πολιτειών – με την αδιαφορία και την υποκρισία, τυπικές συμπεριφορές ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού και της δυτικής πολιτικής. από την άλλη πλευρά, αυτό που εκδηλώνεται με τόση σκληρότητα δεν θα μπορούσε να εκδηλωθεί χωρίς την αδιαφορία μας ή τη συνενοχή μας, γράφει ο Nevio Gambula *.
Έπαψα να ανησυχώ να γράφω πληροφορώντας για την εγκληματική φύση της ισραηλινής πρακτικής. έχω πειστεί για την ματαιότητα οποιασδήποτε διευκρίνισης: τα δεδομένα σχετικά με τις πολιτικές εξόντωσης και γενοκτονίας του Ισραήλ είναι εύκολα ανακτήσιμα και δεν υπάρχει πραγματικά λόγος να επιμείνουμε.
Δεδομένου του τεράστιου μεγέθους των όσων συμβαίνουν, μόνο ένας απατεώνας, ένα παλιοτόμαρο μπορεί να αρνηθεί τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει ο ισραηλινός στρατός.
Το πιο πιεστικό επείγον ζήτημα για μένα, σχεδόν μια εμμονή, είναι αυτό της δυτικής ανανδρίας. Φαίνεται ότι η μόνη έννοια των δυτικών «αξιών» έχει πλέον καταστεί εκείνη της συμβολής στη φρίκη, της εδραίωσης της εξόντωσης, της τελειοποίησης της δολοφονικής πεισμονής του χειρότερου αποικιοκρατικού κράτους που υπάρχει σήμερα.
Είναι η τεράστια ατιμία μας, η μικροπρέπεια ημών των δυτικών, που επιτρέπει τη γενοκτονία των παλαιστινίων. η δειλία των νωθρών, που προτιμούν την αδιαφορία από τη διαμαρτυρία, και αυτή των συνεργών, που κυνικά καθορίζουν ποιοι άνθρωποι αξίζουν να σωθούν και ποιοι, αντιθέτως, να σταλούν στην κόλαση.
Μας προκαλούν κατάπληξη οι κραυγαλέες υποκριτικές απόψεις σχετικά με τα δικαιώματα, τη διεθνή νομιμότητα, τις κυρώσεις ή τη στρατιωτική βοήθεια. και μένει κανείς έκπληκτος από την ατιμωρησία του Ισραήλ, η οποία έχει φτάσει σε πραγματικά εξαιρετικά επίπεδα, πάντα εγγυημένη από την υπερβολική δυτική συμπάθεια και από την τάση των Ηπα να θεωρούν τις γεωπολιτικές ισορροπίες πιο σημαντικές από τα δικαιώματα των παλαιστινίων. Αυτό που συμβαίνει στους παλαιστίνιους είναι ο τρόπος της Δύσης να καταδικάζει την καλύτερη πλευρά της, αυτή της δικαιοσύνης και της ισότητας, της ανοχής και της αλληλεγγύης προς τους καταπιεσμένους.
Έχουμε πλέον φτάσει σε μια κοσμογονική μεταμόρφωση, υιοθετώντας έναν εξτρεμιστικό και μιλιταριστικό φιλελευθερισμό που επιβάλλει ένα τίμημα στους λαούς του κόσμου.
Επειδή δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για τους δυτικούς θεσμούς, τους πολιτικούς και τα μέσα ενημέρωσης, οι λαοί δεν είναι όλοι ίδιοι. για παράδειγμα, ο ουκρανικός λαός αξίζει πολύ περισσότερο από τον παλαιστινιακό λαό. Το αίμα των λαών είναι, ας πούμε, ένα εμπόρευμα ανταλλαγής στην γεωπολιτική αγορά. Πώς γίνεται να μην φρικιάζουμε από αυτή την κυνική υποκρισία;
Παρά την ακραία τραγικότητά του, υπάρχει κάτι διδακτικό σε αυτά που συμβαίνουν. Επειδή στη Γάζα υπάρχουν όλα όσα θα έπρεπε να μάθουμε, ολόκληρη η ιστορία του σύγχρονου κόσμου σε αυτή τη λωρίδα γης: το αίσθημα δικαιοσύνης και αθλιότητας, εξευτελισμού, το αίσθημα ατιμωρησίας και αξιοπιστίας, το αίσθημα ευθυνών των κυβερνήσεων και ο τεράστιος αποπροσανατολισμός των λαών…
Το γεγονός-Γάζα είναι μια μνημειώδης lectio magistralis, ένα master μάθημα που μπορεί να μας διδάξει να αναγνωρίζουμε πόσοι, μεταξύ των συνανθρώπων μας, αξίζουν την τιμή να θεωρούνται υποστηρικτές της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας στον κόσμο και πόσοι, αντίθετα, θα μείνουν στη μνήμη ως οι υποστηρικτές μιας γενοκτονίας, οι προαγωγοί της.
* από το Facebook
4 Mαίου 2025 –
Με αυτό το άρθρο, η αέναη κίνηση υποστηρίζει την έκκληση «Η τελευταία μέρα της Γάζας», “L’ultimo giorno di Gaza“, που ξεκίνησε από τους Moni Ovadia, Elena Basile, Matteo Saudino, η Κίνα ζητά δικαιοσύνη για τη Γάζα.
Μιχάλης ‘Μίκε’ Μαυρόπουλος contropiano.org
