Προσφώνησις του Αιδ. Πρωτοπρεσβυτέρου Γερασίμου Φυλακτάκη
Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Ι.Μητροπόλεως
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμε,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμε, εκπρόσωπε της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Τριπόλεως κ.κ. Θεοφύλακτε, εκπρόσωπε της Α.Θ.Μ. του Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ξάνθης κ.κ. Παντελεήμων, Τοποτηρητά της Ιεράς Μητροπόλεως,
Σεπτή των Ιεραρχών χορεία, Τίμιον Πρεσβυτέριον, Χριστού Διακονία,
Χριστεπώνυμον Πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας, Φιλιππήσιοι και Νεαπολίται,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ.κ. Στέφανε,
Κατά την εύσημον ταύτην ημέραν, της αναρρήσεως Υμών εις τον αρχιερατικόν θρόνον της ιστορικής ταύτης Μητροπόλεως, σύμπας ο ευσεβής Κλήρος και ο Λαός της Πόλεως του Αποστόλου των Εθνών Παύλου δοξάζει τον Θεόν, διότι ηξιώθη να υποδεχθή σήμερον Υμάς, τον «θεία Χάριτι» αναδειχθέντα υπό της σεπτής Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος Μητροπολίτην Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου, και ευλαβώς Σάς εύχεται το «ως ευ παρέστητε», γηθοσύνως δε αναφωνεί «Άξιος». Την χαράν μας επιτείνει η μεταξύ ημών παρουσία των σεπτών Ιεραρχών, με πρώτον τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος και Πρόεδρον της Ιεράς Συνόδου κ. Ιερώνυμον, οίτινες συνοδεύουσιν Υμάς, και παρακαλώ όπως μοι επιτραπή να εκφράσω, ως εκ περισσού, την ευγνωμοσύνην μας διά την παρουσίαν των ενταύθα, κατά ταςιἱστορικάς διά την Ιεράν Μητρόπολιν στιγμάς της Ενθρονίσεώς σας. Ομοίως χάριτας οφείλομεν πρός τους εκ της αγιοτόκου Θεσσαλονίκης Κληρικούς και λαϊκούς, οίτινες συμμετέχουσι εις την χαράν μας.
Σεβασμιώτατε, πάτερ και Δέσποτα,
Η φήμη της αγιότητός σας, των μεγάλων σας χριστιανικών αρετών, της βαθυτάτης πίστεως και αφοσιώσεώς σας εις τον τρισάγιον Θεόν και την αγίαν Του Εκκλησίαν, του ακεραίου του χαρακτήρος σας και της ευρύτητος των αντιλήψεών σας προέτρεξεν της αφίξεώς σας, δι’ ο και το χριστεπώνυμον Πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας ομολογεί εν επιγνώσει «τοιούτος ημίν έπρεπεν Αρχιερεύς». Εις επίρρωσιν τούτων η σεπτή Ιεραρχία της Ελλαδικής Εκκλησίας διά της τιμίας ψήφου της Σάς ανέδειξεν Επίσκοπον της Αποστολικῆς Εκκλησίας των Φιλίππων, πρώτης της μερίδος της Μακεδονίας και της Ευρώπης, αποβλέψασα προσέτι αφ’ ενός μεν εις την επιδειχθείσαν δράσιν και εργατικότητα εις την Εκκλησίαν της Θεσσαλονίκης και αφ’ ετέρου εις την αποκτηθείσαν πολύτιμον εμπειρίαν κατά την διάρκειαν της πολυετούς διακονίας σας πλησίον αξίων ιερών πνευματικών μορφών, ως ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων ο Β΄ και ο δια της παρουσίας του τιμών το πρόσωπόν Σας και την χαράν των Νεαπολιτών και Φιλιππησίων γεραρός και φιλόπατρις Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος.
Γνωρίζομεν και γνωρίζετε, Σεβασμιώτατε, ότι έχετε να επιτελέσετε έργον μέγα, δύσκολον και βαρύ. Ταπεινώς παρακαλούμεν όπως δεχθήτε την μετά πάσης ευλαβείας διδομένην υπόσχεσιν και διαβεβαίωσιν, ότι θα αφιερώσωμεν απάσας τας ασθενείς μας δυνάμεις διά να βοηθήσωμεν, ενισχύσωμεν και διευκολύνωμεν Υμάς εις το δύσκολον αλλά τετιμήμενον και δεδοξασμένον παρά Θεού έργον Σας. Αναλαμβάνετε από σήμερον την πνευματικήν διαποίμανσιν και πηδαλουχίαν μιάς ωραίας περιοχής της Πατρίδος, της Μακεδονίας μας. Ο Κλήρος και ο Λαός της τοπικής Εκκλησίας έχει ανεπτυγμένον μορφωτικόν επίπεδον, διακατέχεται δε από βαθείαν πίστιν και ευλάβειαν. Έχει ζώσαν θρησκευτικήν και εθνικήν συνείδησιν και ζηλοτύπως, αισθάνεται την εύνοιαν και την Χάριν του Θεού, η οποία επεφάνη διά της ελεύσεως του Αποστόλου των Εθνών Παύλου. Το αφυπνιστικόν κήρυγμά Του, με την επιγραμματικήν διατύπωσιν «όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα εί τις αρετή και εί τις έπαινος» δονεί τας ψυχάς των μελών της πρώτης εν Ελλάδι και Ευρώπῃ Χριστιανικής Εκκλησίας.
Διέβητε ήδη τας κεντρικάς οδούς της ευλογημένης από την πρόνοιαν του Θεού Νεαπόλεως και μετέπειτα Χριστουπόλεως, σημερινής δε Καβάλας, την οποίαν εκλέϊσαν οι ωραίοι πόδες του θείου και ουρανοβάμονος Αποστόλου Παύλου, και ημείς εν συγκινήσει αναμιμνησκόμεθα κατά την ιεράν και χαρμόσυνον ταύτην στιγμήν των εν μακαριστοίς προκατόχων Σας Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου του Χατζησταύρου, του Μητροπολίτου Αλεξάνδρου του Καντώνη και του εσχάτως αποβιώσαντος και επί τεσσαράκοντα και τρία έτη διαποιμάναντος την Ι.Μητρόπολιν Μητροπολίτου Προκοπίου του Τσακουμάκα. Τας μακαρίας των ψυχάς οραματιζόμεθα εν μέσω ημών περιϊπταμένας σήμερον και εν αγαλλιάσει μετεχούσας του πανηγυρισμοῦ.
Ιδού, λοιπόν, Σεβασμιώτατε Δέσποτα, ο ιερός Κλήρος και ο ευλογημένος Λαός της Εκκκλησίας των Φιλίππων, της Νεαπόλεως και της Θάσου κλίνομεν ενώπιον Υμών ευλαβώς το γόνυ και υποδεχόμεθα Υμάς, τον νέον Ποιμενάρχην ημών, ερχόμενον εκ της πνευματικώς αναθρεψάσης αυτόν Αποστολικής των Θεσσαλονικέων Εκκλησίας, έχοντες δι’ ελπίδος την βεβαιότητα ότι υπό την σεπτήν ποδηγεσίαν Υμών η Ιερά Μητρόπολις θα ίδη λαμπράς εν Χριστώ ημέρας. Το λογικόν ποίμνιον, το οποίον Σάς ενεπιστεύθη ο Κύριος και η Εκκλησία «οίδε και χορτάζεσθαι και πεινάν και περισσεύειν και υστερείσθαι, αλλά πάντα ισχύει εν τω ενδυναμούντι αυτώ Χριστώ».
Τελευτόντες, απευθυνόμεθα και πάλιν πρός Υμάς, Σεβασμιώτατε πάτερ, διά να καταθέσωμεν εις τό ωμοφόριόν Σας την άδολον υϊκήν αγάπην, τον οφειλόμενον σεβασμόν και την αγαθήν διάθεσιν του ιερού Κλήρου της Ιεράς Μητροπόλεως. Εκπληρώνοντες δε την επιθυμίαν και προτροπήν του μακαριστού προκατόχου Σας Μητροπολίτου Προκοπίου, ο οποίος κατηνάλωσεν τον άπαντά του βίον εργαζόμενος νύκτα και ημέραν υπέρ του εμπιστευθέντος αυτώ ποιμνίου, το οποίον ηγάπησεν εξ όλης καρδίας, ψυχής και διανοίας και εποίμανεν θεοφιλώς, μη δίδων ύπνον τοις κροτάφοις του και τοις βλεφάροις του νυσταγμόν, παρά τους πόδας δε του οποίου ηνδρώθημεν εκκλησιαστικώς, Σάς καλωσορίζομεν εις την νέαν εκκλησιαστικήν Επαρχίαν Σας, με τους αποτυπωμένους εις την ιδιόγραφον διαθήκην του λόγους, οι οποίοι προσδιορίζουν ασφαλώς την πορείαν και την προσδοκίαν ενός εκάστου εξ’ ημών, των διακονούντων εις το γεώργιον της Μητρός Εκκλησίας :
«Την ζώσαν αγάπην πρός τον Θεόν και τους ανθρώπους να εργάζεσθε και εν αγάπῃ να συμπεριφέρεσθε πάντοτε. Καλήν αντάμωσιν εις την μέλλουσαν Πόλιν».
Της Υμετέρας Σεβασμιότητος είησαν πολλά τά έτη.
