Επέτειος Πολυτεχνείου: Από τις σχολικές γιορτές προ ετών στο σήμερα
Κείμενο του δικηγόρου Κωνσταντίνου Θεοδωρίδη
17 Νοεμβρίου 1973, από τα μαθητικά μου χρόνια η επέτειος του Πολυτεχνείου με συγκινούσε βαθιά. Ίσως τότε γιατί οι σχολικές εορτές μάς ασκούσαν μία έντονη συναισθηματική φόρτιση με τα συγκλονιστικά οπτικά και ηχητικά ντοκουμέντα. Μεγαλώνοντας, ωστόσο, κατάλαβα πως η ουσία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μπορεί να συνοψιστεί σε ένα και μόνο σύνθημα, εθνική παρακαταθήκη, το οποίο ανταποκρίνεται πλήρως στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα.
Επέλεξα να μην μπω στην συζήτηση, εάν το Πολυτεχνείο έριξε την χούντα ή εάν υπήρχαν νεκροί, καθώς αυτά αποτελούν ψευδοερωτήματα απολύτως ξένα προς την πραγματική ουσία του ιστορικού γεγονότος.
Και φυσικά να απέχω και να απορρίπτω κάθε προσπάθεια κομματικής προσέγγισής του.
Το Πολυτεχνείο υπήρξε ιστορικά και αναμφισβήτητα η μαζική αντίδραση κυρίως των φοιτητών απέναντι στην αυθαίρετη και πραξικοπηματική εξουσία της χούντας, σε μια εποχή που είχε σταθερά επικρατήσει “μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι’ αυτές να καταποντισθούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά”.
Οι φοιτητές του ’73 κατάφεραν αυτό που δεν μπορούν να κατορθώσουν σήμερα οι νωθροί ψευτοεπαναστάτες του καναπέ και ίσως δεν μπορούν να αντιληφθούν οι υπνωτισμένοι σύγχρονοι νέοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, και μάλιστα σε μια εποχή που ο σεβασμός και η προστασία του ανθρώπου, ως πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας, αναθεωρούνται και υποχωρούν θεσμικά χάριν της “ανάπτυξης” των “διεθνών αγορών”.
Το διαχρονικό και ενωτικό μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι το Εθνικό καθήκον αντίδρασης απέναντι σε κάθε μορφή αυθαίρετης αυθεντίας, η οποία αποδυναμώνει την Πατρίδα μας, καταδυναστεύει τις ζωές μας και προσβάλλει την αξιοπρέπειά μας.
Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ – ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
