Τα φαινόμενα τα οποία παρατηρούνται προσφάτως στη χώρα μας, οδεύοντας προς τη δύση του 2016,αποκαλύπτουν τη τραγική πραγματικότητα την οποία βιώνουν, τόσο οι Έλληνες πολίτες, όσο και οι μετανάστες, τους οποίους η Ε.Ε. “πάρκαρε” κυρίως στα νησιά μας. Στη Λάρισα μάνα με δύο παιδιά ζούσε χωρίς ρεύμα, με αποτέλεσμα να καεί το σπίτι από αναμμένο κερί και να νοσηλεύεται το ένα παιδί με σοβαρά εγκαύματα. Σε καταυλισμό στη Μυτιλήνη καίγεται μητέρα με το παιδί της, από εκδήλωση πυρκαιάς στη σκηνή, η οποία μεταδίδεται και σε άλλες. Στη Χίο οι κάτοικοι εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους και για τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στον εκεί καταυλισμό, ο οποίος έχει στηθεί σε μία ρεματιά.
Μία ευαίσθητη κυβέρνηση άμεσα θα είχε δώσει λύσεις, τόσο στα μεμονωμένα αυτά περιστατικά, όσο και στις αιτίες που προκάλεσαν αυτά τα γεγονότα. Που άραγε μπορεί να σταθεί το συλλυπητήριο μήνυμα του πρωθυπουργού στη Κούβα, που αφορά την απώλεια του τελευταίου εν ζωή επαναστάτη Φιντέλ Κάστρο, με την αναφορά του περί “…της τελικής νίκης των λαών”;
Ο Ελληνικός Λαός, του οποίου οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι κυβέρνησή του και με αυτή τη κυβέρνηση είναι ηττημένος και μάλιστα σε αυτή την ήττα, κυρίως μετά το δημοψήφισμα της 5-7-2015, έχει συμβάλλει τόσο ο ίδιος, όσο και η κυβέρνησή του. Οπότε σε ποια νίκη,ποιών λαών αναφέρεται ο πρωθυπουργός;
Ακριβώς διότι στα νησιά του Αιγαίου δεν υπάρχουν στοιχειωδώς υποδομές για τους μετανάστες πολέμου, αντί να απειλεί τις τοπικές αρχές και τους πολίτες τους, ο αρμόδιος υπουργός, με αφίξεις περισσοτέρων μεταναστών και να συγκρούεται με τις τοπικές κοινωνίες, του προτείνουμε, εντός της αποτυχημένης πολιτικής της κυβέρνησης και σε αυτό το τομέα,να μεταφέρει όλους τους πρόσφυγες στο λεκανοπέδιο της Αττικής, αφού αδυνατεί να τους προωθήσει είτε προς τις χώρες που οι ίδιοι επιθυμούν, είτε προς τη χώρα (Τουρκία) από την οποία ήλθαν με τον απάνθρωπο τρόπο που ήλθαν. Στο λεκανοπέδιο λοιπόν της πρωτεύουσας, υπάρχει πλήθος υποδομών, οι οποίες και θα μπορούσαν να στεγάσουν ανθρωπίνως, όλες εκείνες τις οικογένειες, οι οποίοι κυλιούντε σε λάσπες και σε λίγο σε χιόνια.
Η προκλητικότης, η αλαζονεία και η εθνικά επεκτατική διάθεση, την οποία εκφράζει η σημερινή πολιτική ηγεσία της Τουρκίας, με την άμεση αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης, θεωρούμε ότι δεν αντιμετωπίζεται με τη δέουσα πολιτική σοβαρότητα, όταν ο πρωθυπουργός, μετά από όλες αυτές τις ανοικτές προκλήσεις, δεν έχει αντίρρηση να συναντηθεί με τον Ερντογάν. Μία τέτοια συνάντηση θα είχε νόημα, εάν πραγματικά έχει τη πρόθεση να μιλήσει για τα σύνορα της δικής μας καρδιάς και τη δύναμη να σταματήσει αυτές τις εμπρηστικές δηλώσεις και ταυτοχρόνως να επιβάλλει τη παύση των συνεχών παραβιάσεων του εναερίου μας χώρου, από τη τουρκική στρατιωτική αεροπορία και να του αναγγείλει τη δημιουργία της “ξεχασμένης” Α.Ο.Ζ στο Καστελόριζο.
Είναι ίσως το “αγκάθι” των εργασιακών το οποίο πρέπει να ψηφιστεί, προκειμένου να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, που μαζί με τα εθνικά θέματα θα χρησιμοποιηθούν ως λόγοι, που θα οδηγήσουν σε πρόωρες εκλογές; Ωστόσο φαίνεται ότι ο καιρός είναι εγγύς, άλλωστε όσο γρηγορότερα γίνουν αυτές, τόσο λιγότερες απώλειες θα έχει η κυβέρνηση, καθώς η δημοτικότητά της μειώνεται με ρυθμούς καταιγιστικούς.
Πριν αποφασιστεί η επιβολή φόρου στις αναλήψεις μετρητών από τα ΑΤΜ, δεν θα έπρεπε να ερωτηθούν κυρίως οι συνταξιούχοι, τους οποίους ανάγκασαν να λάβουν κάρτα αναλήψεως μετρητών για τις συντάξεις τους; Διότι θα φορολογήσουν και τις αναλήψεις τους, τη στιγμή που τους ώθησαν στα ΑΤΜ, προκειμένου να αποφευχθεί η ταλαιπωρία τους, ενώ τους έχουν αφαιμάξει πολυπλεύρως;
Κάπως έτσι μπαίνουμε στο τελευταίο μήνα του έτους και παρ’ ότι τα φαινόμενα είναι αντιθέτου τάξεως, επιβάλλεται να διατηρούμε την αισιοδοξία μας, τη διάθεση αντίστασης και ανατροπής, μέσα από την ένταση των αγώνων σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Καλό μήνα λοιπόν!
” 140
Η ζωή θα άρχιζε με μία έκρηξη και θα τελείωνε με ένα συμφωνητικό; Είναι παράλογο.”
( Rene Char “…Το δέντρο είναι που βλέπει” Εκδόσεις “Αρμός” 2005. σελ. 67)
Γιώργος Καλεάδης
Πρόεδρος Πυρικαύστου Ελλάδας
οικονομολόγος, συγγραφέας.
