Μια ολιγοήμερη αλλά γεμάτη, κεφάτη και γενικά πολύ όμορφη εκδρομή στα πάτρια εδάφη, πραγματοποίησε την περασμένη εβδομάδα, το χορευτικό τμήμα του Συλλόγου Μυτιληναίων Νομού Καβάλας.
Στη Μυτιλήνη φτάσαμε πολύ πρωί. Στον πρωινό καφέ, μας υποδέχθηκε και μας καλωσόρισε ο τ. Δήμαρχος, Νομάρχης και Βουλευτής κ. Δημήτρης Βουνάτσος.
Στις 10 αναχωρήσαμε για Πλωμάρι, επισκεφθήκαμε το εργοστάσιο παραγωγής του γνωστού Ούζου «ΒΑΡΒΑΓΙΑΝΗ» όπου μας έγινε ξενάγηση και ενημέρωση για τα στάδια παραγωγής του ούζου και γευτήκαμε, ύστερα από επιλογή, το ούζο. Στη συνέχεια μεταβήκαμε στην υπέροχη παραλία του Άγιου Ισίδωρου, όπου κάναμε μπάνιο και γευτήκαμε τους υπέροχους ψαρομεζέδες. Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στη Μυτιλήνη και τακτοποιηθήκαμε στο Ξενοδοχείο «ΣΑΠΦΩ». Το βραδάκι παρακολουθήσαμε ένα σεμινάριο λεσβιακών χορών και καθίσαμε σε ταβέρνα στην «ΠΑΝΑΓΙΟΥΔΑ». Μετά τους υπέροχους μεζέδες, με πρωτοβουλία του ακούραστου χοροδιδάσκαλού μας Βασίλη Αργυρίου, το γλέντι που ακολούθησε δεν περιγράφεται. Κουρασμένοι επιστρέψαμε αργά στο ξενοδοχείο για έναν καλό ύπνο που τον είχαμε ανάγκη.
Την άλλη μέρα το πρωί ήταν ελεύθερο για περιήγηση στην πόλη της Μυτιλήνης, ψώνια κλπ. Στις 1,00 ξεκινήσαμε να επισκεφτούμε την καταπράσινη «ΑΓΙΑΣΟ», όπου μετά από περιήγηση και ψώνια (τραχανούς τυριά κλπ) απλωθήκαμε στα ταβερνάκια της πλατείας για ουζοποσία και υπέροχους μεζέδες, (κυριαρχούντων των κολοκυθοκεφτέδων). Όπως ήταν επόμενο σε πολύ λίγο, άναψε το γλέντι και του δώσαμε και κατάλαβε, με θεατές τους φιλόξενους Αγιασώτες. Επιστρέψαμε στη Μυτιλήνη για ξεκούραση. Το δροσερό βραδάκι μια επίσκεψη σε ένα μπαράκι και το δροσερό ποτό μας ξεκούρασαν.
Την τελευταία μέρα, μιας και η αναχώρηση ήταν στις 11,00 το βράδυ, ξεκινήσαμε για την μεγάλη διαδρομή. Προσκυνήσαμε στον «ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ» και εν συνεχεία στον «ΤΑΞΙΑΡΧΗ» στο Μανταμάδο, – περνώντας από το κοντινότερο σημείο μεταξύ Μυτιλήνης και Τουρκίας, όπου αποβιβάζονταν οι πρόσφυγες, – εκεί γευτήκαμε τους υπέροχους λουκουμάδες, το γιαούρτι με μέλι και καφεδάκι. Φύγαμε για τη ΣΚΑΛΑ ΣΚΑΜΙΑΣ (το χωριό του Στράτη Μυριβήλη – Η δασκάλα με τα χρυσά…), όπου άλλοι έφαγαν ψαρομεζέδες, άλλοι αρκέσθηκαν σε ένα καφεδάκι με θέα την Παναγιά του βράχου. Αναχωρήσαμε για τον «ΜΟΛΥΒΟ». Κατηφορίσαμε τα στενά λιθόστρωτα δρομάκια θαυμάζοντας την διατηρημένη παλιά αρχιτεκτονική των σπιτιών και περνώντας κάτω από σκιερές πέργκολες φτάσαμε στην παραλία στο Λεωφορείο και αναχωρήσαμε για την «ΠΕΤΡΑ». Εκεί προσκυνήσαμε την εικόνα της Παναγιάς της γλυκοφιλούσας, η οποία τρείς φορές έφυγε από το πλοίο του πειρατή και κάθισε στην κορυφή του βράχου με ένα δυνατό φώς για να τονίζει την θέλησή της να μείνει εκεί. Τελικά ο πειρατής υποκύπτοντας στην θέλησή της, έχτισε την υπάρχουσα εκκλησία όπου την στέγασε και την άφησε εκεί και έφυγε.
Εμείς ανεβήκαμε στο βράχο με τα 117 σκαλοπάτια και προσκυνήσαμε την χάρη της.
Νωχελικά και με ένα παράπονο για το λίγο της διάρκειας της εκδρομής, ξεκινήσαμε, αργά για τη Μυτιλήνη για την επιβίβαση στο πλοίο της επιστροφής. Έλα ντε που η δυναμική του συγκροτήματος αφήνιασε και σε λίγο το λεωφορείο είχε μετατραπεί σε νυχτερινό κλαμπ και με τη βοήθεια του υπέροχου οδηγού μας, ο χορός και το γλέντι διήρκεσε σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον «Ταξιάρχη» στο Καγιάνι που λόγω του προχωρημένου της ώρας ήταν κλειστή η εκκλησία, αρκεστήκαμε σε ένα αναψυκτικό ή παγωτό και στην ώρα μας είμαστε στο πλοίο για την επιστροφή. Δυστυχώς δεν ξέρω για ποιους λόγους, ταξιδέψαμε λές και είμαστε σε ψυκτικούς θαλάμους. Παγώσαμε.
ΟΜΩΣ ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟ ΟΛΑ ΚΑΛΑ.
Πρέπει να τονισθεί, όπως είπε και ο Πρόεδρος κ. Παναγιώτης Μαργαρίτης στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του, το βάρος όλο της εκδρομής έπεσε στην πλάτη της ακούραστης αεικίνητης και υπέροχης ταμία μας της Χριστίνας Μπιζέρα. Η Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ειρήνη Τσισμετζή, σαν γνήσια Μυτιληνιά με βοηθό τον οδηγό, μας έκανε μια πλήρη ξενάγηση εξηγώντας και ενημερώνοντας για τις τοποθεσίες που περνούσαμε, την ιστορία τους κλπ.
