Κίεβο – Μόσχα, παπατζίδικες επαφές

Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος

Οι δίκην θεατρικής παραστάσεως συναντήσεις Ρωσίας – Ουκρανίας ομοιάζουν πολύ με το λαϊκιστί λεγόμενο παπατζηλίκι γνωστό στον πολύ κόσμο με την φράση: εδώ ο παπάς, εκεί ο  παπάς, πού είναι ο παπάς; Ο παπατζής (αγύρτης) είναι ένα άτομο που εγκαθίσταται με το τραπεζάκι του σε κεντρικό σημείο μιας πολυσύχναστης οδού και καλεί  τους πεζούς, με μόλις ακουόμενη φωνή, να συμμετάσχουν στο απατεωνίστικο παιχνίδι με τρία τραπουλόχαρτα που συνήθως δεν κερδίζει τίποτε, αντιθέτως χάνει και το δεκάρικο που πόνταρε. Αντικαταστήσατε τον παπατζή με ένα κραυγαλέο ραδιόφωνο και ένα τηλεοπτικό κανάλι συνεχούς ροής ειδήσεων ειδικευμένο στην αμετροέπεια, και θα καταλάβετε πώς οι Γάλλοι ακροατές και τηλεθεατές πέφτουν θύματα του στιγμιαίου εντυπωσιασμού. Εξηγούμαι: ενώ κακήν κακώς αναγγέλλονται συνομιλίες από εβδομάδα σε εβδομάδα μεταξύ των δυο πλευρών, η Μόσχα προσάπτει στο Κίεβο την εξ επίτηδες παρατηρούμενη αναβλητικότητα στην εξέλιξη των επαφών και, από την άλλη, ο πρόεδρος της Ουκρανίας απαιτεί από τον  Ρώσο συνάδελφό του την έναρξη σοβαρών διαπραγματεύσεων μετά την είσοδο των Ρώσων στην παράλιο πόλη Μαριούπολη! Σημειωτέον ότι οι χωρίς αποτέλεσμα μέχρι στιγμής συνομιλίες άρχισαν, έστω και επιβραδυνόμενες, πριν από τρείς εβδομάδες, πολύ πριν από την είσοδο των Ρώσων στην Μαριούπολη. Όποιος καταλαβαίνει κάτι από αυτές αντιφατικές πληροφορίες, του αξίζουν συγχαρητήρια.

Οι παρατηρούντες τα γενόμενα στην διεθνή σκηνή μας λένε ότι αυτή είναι ακριβώς η διπλωματία: να κρύβεις με τζάμπα λόγια αέρος τις αληθινές προθέσεις σου. Τι απαιτούν από το Κίεβο οι Ρώσοι; Πρώτα και κύρια την απομάκρυνση του ΝΑΤΟ από την Ουκρανία και την μη ενσωμάτωσή της στο βορειοατλαντικό σύμφωνο. Ορισμένες  αναλύσεις του δυτικού Τύπου προσθέτουν ότι η Μόσχα υποστηρίζει 1ον) την συνταγματική αυτονομία του Ντονμπάς, και 2ον) ένα status  quo για την πόλη κατόπιν της εισόδου των Ρώσων Μαριούπολη, με τον σπουδαίο λιμένα της. Σημειωτέον ότι από δυο και πλέον αιώνες κατοικούν σε αυτή την περιοχή 120.000 πολίτες ελληνικής καταγωγής, ομιλούντες τα λεγόμενα μαριοπολίτικα,  που είναι ως επί το πλείστον  αλιείς και έμποροι στις ακτές της Αζοφικής λιμνοθάλασσας που ξεμπουκάρει στην Μαύρη θάλασσα. Η Μόσχα απαιτεί επίσης, ανεξαρτήτως του πολέμου, την διεθνή αναγνώριση και την ενσωμάτωση της Κριμαίας στην ρώσικη επικράτεια. Για το καθεστώς της ρωσόφωνης Οδησσού έδρα της κάποτε ανθούσης εμπορικώς  ελληνικής (και της Φιλικής Εταιρίας) παροικίας παρ΄ότι μερικώς βομβαρδιζόμενη δεν μπήκε ακόμη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Τι αντιπροτείνει ο Ουκρανός πρόεδρος , το χαχαϊδεμένο και το ηρωποιηθέν παιδί των δυτικών; (ειρήσθω εν παρόδω ότι έχει ένα τηλεοπτικό λιτό παρουσιαστικό που «περνάει» στην Δύση). Απαιτεί  την άμεση αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την χώρα του, (τι το πιο λογικό για ένα αρχηγό κράτους που υποφέρει από την εισβολή); Αποφεύγει όμως να υποσχεθεί το κλείσιμο της πόρτας στο ΝΑΤΟ μελλοντικώς εδρεύον στα σύνορα Ρωσίας – Ουκρανίας, πρώτιστο θέμα διαπραγματεύσεων που βάζουν στο τραπέζι οι Ρώσοι. Ποιος σεβόμενος τους νόμους πολίτης, θα εδέχετο να επιτηρούν και να κατασκοπεύουν τα του οίκου του από κοντά με πρόσχημα την προστασία ανασχέσεως από ανύπαρκτους κινδύνους; ερωτούσε προχθές ένα οπαδός του αριστερού υποψηφίου για την προεδρία Μελανσόν ενώ μοίραζε το προπαγανδιστικό υλικό του κόμματός του σε μια λαϊκή προαστιακή αγορά. Επ’ αυτού μάλλον θα συμμεριζόμουν την γνώμη (σύμφωνα με μια δημοσκόπηση) των Ελλήνων οι οποίοι ναι μεν αποδοκιμάζουν πλειοψηφικώς την ρώσικη επέμβαση, αλλά δηλώνουν ότι την βρίσκουν κατανοητή. Ένας παριστάμενος στο σχηματισθέν «πηγαδάκι», ήθελε να μάθει εάν είναι αλήθεια ότι  Τουρκία και Ισραήλ είναι οι αφανείς μεσάζοντες των επαφών. «Είναι πιθανό», επεμβαίνει ένα άλλος στην συζήτηση. Και διευκρινίζει: εάν πάρουμε υπ’όψιν ότι στην Ουκρανία υπάρχουν από τον 13ο αιώνα οι Τάταροι της Κριμαίας, σχεδόν 200.000, τουρκογενείς των στεπών της Ασίας και από την άλλη μια προπολεμικώς ανθούσα (65.000 άτομα σήμερα), δραστήρια εβραϊκή μειονότητα, τότε δεν αποκλείεται τα δυο έχοντα δεσμούς με τις εν λόγω μειονότητες κράτη, Τουρκία και  Ισραήλ, να παίζουν ένα κάποιον ρόλο στις επαφές των αντιμαχομένων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μακρόν  στην τελευταία σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες συναντήθηκε με τον Ερντογιάν για να εξετάσουν το ουκρανικό πρόβλημα.

Μια άλλη, μη ευρέως δημοσιευθείσα και μη επαρκώς σχολιασθείσα αντικειμενικώς πληροφορία  είναι εκείνη των λεγομένων κρυφών εργαστηρίων στην Ουκρανία. Περί τίνος πρόκειται; οι ΗΠΑ θα ανέπτυσσαν σε πλέον 30 σημεία της χώρας βιολογικά όπλα περιφρονώντας την απαγόρευσή τους εν 1972. Το Πεντάγωνο διαψεύδει την είδηση ισχυριζόμενο ότι η Ρωσία αποπειράται να δικαιολογήσει με αυτόν τον τρόπο τις φρικαλεότητές του στην Ουκρανία. Οι πληροφορίες περί κρυφών εργαστηρίων εντάθηκαν πολύ πριν από την  εισβολή στην Ουκρανία, ήδη το 2018 όταν σε ένα ρώσικο αγγλόφωνο περιοδικό το Natural Blase, μια Βουλγάρα δημοσιογράφος ονόματι Ντιλάγια Γκαταντζίεβα δημοσίευσε ληφθέντα αποσπάσματα δια μέσου οθόνης του ιντερνέτ της εγκαταστάσεως των εν λόγω εργαστηρίων από τις ΗΠΑ. Δυνάμει αυτής της συγκατανεύσεως της Ουκρανίας, η τελευταία δεσμευόταν να αποδεχθεί επί του εδάφους της την εκτέλεση των πειραμάτων που αφορούν τα βιολογικά όπλα και έχουν ως αποτέλεσμα την δημιουργία παθογενών επιπτώσεων. Η Μόσχα αντιδρώντας σε αυτό το γεγονός, δήλωνε πολύ ενωρίτερον της εισβολής, ότι η συγκατάνευση του Κιέβου έναντι των ΗΠΑ απέβλεπε στην απομόνωση της Ρωσίας και τελικώς στο τέλος της. Ποιος λέγει την αλήθεια, εάν αλήθεια υπάρχει;  Όταν τα αντιμαχόμενα μέρη εφαρμόζουν ευρέως τον ψυχολογικό πόλεμο στα πλαίσια της εντόνου γεωπολιτικής αναμετρήσεως και επιβολής των ιδεών τους επί του υπολοίπου κόσμου, η αλήθεια πνίγεται μέσα στο απύθμενο πηγάδι της τηλεοπτικής  προπαγάνδας. Είμαστε πολύ μακράν της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης των ετών 1920 – 1991, όταν υπήρχε ακόμη στα ανατολικά της Ευρώπης η ΕΣΣΔ που διελύθη εκ των ένδον. Σήμερα, η αντιπαράθεση αντεκατεστάθη από την διαμάχη μεταξύ της καπιταλιστικής Δύσεως και της επίσης καπιταλιστικής, πλην διοικούμενης αυταρχικώς, Ρωσίας με στόχο την αποδυνάμωση της τελευταίας. Έχει ο καιρός (και η Ιστορία) γυρίσματα…