μικρά πρωϊνά απο τον Νίκο Γενικόπουλο

Στο τέλος των πρόσφατων κινητοποιήσεων των δημοτικών υπαλλήλων της Καβάλας- μέχρι να αρχίσουν οι επόμενες- έγιναν στην πόλη μας χθες το πρωί δύο γεγονότα εντελώς αρνητικά. Τα οποία οφείλουμε να στιγματίσουμε μπας και με αυτό τον τρόπο συμβάλλουμε ώστε να μην επαναληφθούν. Το πρώτο αφορά επεισόδιο στην αυλή του δημαρχείου. Κάποιοι λίγο ακόμη και θα έρχονταν στα χέρια. Λέγεται ότι ήταν από τη μια κάποιοι δημοτικοί αστυνομικοί κι από την άλλη κάποιοι σχολικοί φύλακες. Μπροστά σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο (ακόμη και σε δημοσιογράφους) απειλήθηκε χειροδικία. Η οποία ευτυχώς σταμάτησε στην απειλή και στο «παραλίγο».

Το δεύτερο και ακόμη χειρότερο γεγονός χθες αφορά την τοπική στάση εργασίας η οποία προέκυψε από το πουθενά… Από τις 10 το πρωί ως τη 1 το μεσημέρι τοπικοί δημοτικοί υπάλληλοι δεν εργάστηκαν επειδή όπως ισχυρίζονταν συμμετείχαν στη στάση. Για την οποία ουδείς γνώριζε το παραμικρό. Όταν λέμε ουδείς εννοούμε τους πολίτες. Οι οποίοι μετά από τόσες μέρες υπομονή (λόγω των πανελλαδικών κινητοποιήσεων) προσήλθαν χθες στα δύο Κ.Ε.Π. για να εξυπηρετηθούν. Και δεν εξυπηρετήθηκαν. Η πόρτα ήταν κλειστή και στα δύο Κ.Ε.Π. Από τις 10 το πρωί ως τη 1 το μεσημέρι.

Είναι δικαίωμα τους να απεργήσουν, να απέχουν, να κάνουν κατάληψη, να διαμαρτυρηθούν κτλ. Είναι δική τους απόφαση ο αγώνας που θα οργανώσουν και θα υλοποιήσουν προκειμένου να αντισταθούν στη γνωστή μνημονιακή πολιτική που εσχάτως περιλαμβάνει και απολύσεις. Άδικες και πολλές. Ας ξέρουν όμως οι συνδικαλιστές (εννοούμε τους ντόπιους) ότι σε αυτή την ιστορία δεν είναι μόνοι.

Υπάρχουν κι οι δημότες της Καβάλας. Οι οποίοι έγκαιρα πρέπει να γνωρίζουν για τις κινητοποιήσεις, να ξέρουν για να κάνουν το πρόγραμμα τους. Κι όχι να βρίσκονται προ εκπλήξεως την ώρα που ετοιμάζονται να διεκπεραιώσουν δουλειές τους. Ορισμένες από τις οποίες είναι επείγουσες. Με αυτές τις πρόχειρες αποφάσεις αιφνιδιαστικών στάσεων εργασίας που δεν δίνουν χρόνο ενημέρωσης στους πολίτες, οι συνδικαλιστές δείχνουν πάλι την απειρία και την ανεπάρκεια τους. Δημιουργούν εχθρούς στη κοινωνία ενώ στόχος τους είναι να αποκτούν συνεχώς συμμάχους.

Με αυτά και με αυτά ψηφίστηκε αρκετά άνετα το πολυνομοσχέδιο. Δημιουργώντας νέα δεδομένα στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Τη νύφη θα τη πληρώσει η τοπική αυτοδιοίκηση, στο τέλος οι πολίτες. Το χειρότερο όλων είναι ότι έτσι εύκολα που πέρασαν οι πρώτες απολύσεις μοιάζει βέβαιο ότι θα συνεχιστούν. Υπάρχει άλλωστε συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Πολλές φορές και στην Πρωινή δημοσιεύουμε τα δελτία του Λιμεναρχείου Καβάλας. Για τις μικρές και μεγάλες ειδήσεις. Τις συλλήψεις και τις εξιχνιάσεις. Όταν λοιπόν υπάρχουν δελτία τύπου ακόμη για ελάχιστα γραμμάρια ηρωίνης, πως γίνεται να μην υπάρχει καμιά ανακοίνωση για μεγάλες ποσότητες άμμου; Η οποία εκλάπη από την πλαζ Περιγιαλίου αλλά το Λιμεναρχείο δεν γνώριζε και δεν γνωρίζει τίποτα! Θαρρείς κι η αρμοδιότητα του προσωπικού του εξαντλείται στους χώρους του κεντρικού λιμανιού και στους επιβάτες των πλοίων.

Ένα φορτηγό άμμο πήρε άγνωστος (παράνομα φυσικά) από την Ακτή Περιγιαλίου. Όταν πήγε το προσωπικό του Λιμεναρχείου Καβάλας (ειδοποιημένο από εργαζόμενους της ΔΕΥΑΚ) βρήκε κάποιες ομπρέλες πεσμένες μόνο. Τίποτα άλλο. Έφυγαν χωρίς να δώσουν συνέχεια διότι (το είπαν κι αυτό) δεν ήταν το περιστατικό της αρμοδιότητας τους. Στην ακτή του Περιγιαλίου οι λουόμενοι φωνάζουν, διαμαρτύρονται για την παράνομη αμμοληψία αλλά στο Λιμεναρχείο η ζωή συνεχίζεται. Και στις άλλες συναρμόδιες υπηρεσίες επίσης. Σα να μην έγινε τίποτα.

Συμφωνούμε με τον Δήμαρχο. Ο επιχειρηματίας Αντώνης Μιτζάλης είναι ότι καλύτερο μπορούσε να μας τύχει στην υπόθεση της ιδιωτικοποίησης δημόσιας έκτασης στη Καλαμίτσα. Ο κ. Μιτζάλης είναι κάτι περισσότερο από πετυχημένος. Είναι άνθρωπος που μπορεί να συνεννοείται με όλους τους άλλους ανθρώπους. Πιστεύουμε λοιπόν ότι αν πάρει την έκταση, όταν αποφασίσει να την αξιοποιήσει δεν θα υπάρχει κανείς παραπονούμενος. Ούτε περί της δημοτικής οδού, ούτε στο ναυτικό όμιλο.

Διαπιστώνουμε επίσης ότι όπου οι καταστάσεις είναι ώριμες, η ιδιωτικοποίηση προχωρά με πολλά οφέλη. Για πολλούς και διάφορους. Αυτό όμως δεν είναι κανόνας αλλά η εξαίρεση του. Για να φθάσει σε αίσιο τέλος ένας διαγωνισμός του ΤΑΙΠΕΔ πρέπει να συντρέχουν πολλές προϋποθέσεις. Στην περίπτωση της Καλαμίτσας αυτό ίσχυε και ισχύει. Σε όλες τις άλλες (από αυτές που αφορούν το Νομό Καβάλας) όχι. Για αυτό και το δημόσιο δεν θα καταφέρει να ιδιωτικοποιήσει ομαλά (ή ανώμαλα) τίποτα από τους λοιπούς Καβαλιώτικους στόχους του.

Ο Σύλλογος Βιβλιοπωλών Καβάλας άρχισε την καθιερωμένη καλοκαιρινή έκθεση βιβλίου προχθές. Φέτος από πλευράς συμπαράστασης διαθέτει μόνο αυτή του Επιμελητηρίου. Ναι του Επιμελητηρίου. Οι άλλοι ξέχασαν, δεν είχαν το χρόνο και τη δυνατότητα. «Έπεσε» η έκθεση στις απεργίες των δημοτικών υπαλλήλων και το … γλυκό έδεσε. Καλά που ήταν το Επιμελητήριο. Στήριξε οικονομικά τη προσπάθεια με αποτέλεσμα φως φανάρι. Οι πάγκοι (πληρωμένοι από το Επιμελητήριο) είναι όμορφοι. Αναβαθμισμένοι. Μοντέρνοι. Λειτουργικοί.

Κι αυτό όμως μάλλον δεν θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε το Public. Με αφορμή εκείνη τη συνάντηση (Επιμελητηρίου-Βιβλιοπωλών), εκείνη τη συζήτηση, οι δύο φορείς συνεργάστηκαν. Η έκθεση ήταν η αφορμή το Επιμελητήριο να δείξει το ενδιαφέρον του για τον κλάδο. Ας ευχηθούμε αυτό το ενδιαφέρον να συνεχιστεί διότι με τη λειτουργία του Public (όποτε κι αν γίνει) οι βιβλιοπώλες (και όχι μόνο αυτοί) θα έχουν μια κάποια νέα πίεση.

Αν ήξερε ο Στάθης Εριφυλλίδης πόσο καλό τους κάνει που δηλώνει ότι δεν συμμετέχει στην κίνηση τους τότε θα συνέχιζε να συμμετέχει. Θα προσέρχονταν κανονικά στο ραντεβού που τους έδωσε… Σε αυτή τη πόλη σαφώς και συνεχίζει να υπάρχει ως τοπικός παράγοντας ο πρώην Δήμαρχος. Δεν υπάρχει όμως μόνο αυτός. Κάτι που θα το διαπιστώσουμε πολύ γρήγορα.

Προεκλογικό για τον Δήμο Παγγαίου. Όσοι λογαριάζουν χωρίς τον Μιχάλη Τσοκτένογλου είναι σε λάθος κατεύθυνση. Ο αντιπρόεδρος του ΟΛΚ ενδιαφέρεται για τον Δήμο Παγγαίου, δουλεύει ώστε αυτό το ενδιαφέρον να «ριζώσει». Παρακολουθεί και επηρεάζει τις διάφορες εξελίξεις.

Ιστοσελίδα των Αθηνών έγραφε ότι Ρώσοι επενδυτές ενδιαφέρονται για τη Revoil, επειδή η εταιρία διαθέτει τις μεγάλες αποθήκες της στη Νέα Καρβάλη. Η Revoil διέψευσε την ανάρτηση. Διάψευση δεκτή. Λέγεται όμως ότι οι Ρώσοι κυκλοφορούν ευρέως στο ανατολικό άκρο του Δήμου Καβάλας. Εκεί όπου εκτός από τις αποθήκες της Revoil βρίσκονται η ΒΦΛ και η Καβάλα Όιλ. Λέτε;

Κι ενώ Ρώσοι «πάνε κι έρχονται» στην περιοχή, το αδιέξοδο στον ΑΟΚ συνεχίζεται. Οι Ρώσοι δεν ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό. Τους νοιάζει μόνο ότι έχει σχέση με την ενέργεια. Αυτό το προσόν ο ΑΟΚ δεν το έχει. Για αυτό και βολοδέρνει. Παραμένει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Αντιμετωπίζει κινδύνους, παλεύει μόνος για την επιβίωση του. Παρά τα όσα λέγονται κι ακούγονται δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες. Η ομάδα της Καβάλας προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της κι υπό τις παρούσες συνθήκες κάτι αισιόδοξο δεν προκύπτει. Μόνο λόγια. Λόγια αόριστα. Λόγια του αέρα.

Τα μέσα ενημέρωσης πάντα προβάλλουν τις εκθέσεις του Λέανδρου Ρακιτζή, Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Μια δυο μέρες από τη δημοσιοποίηση της. Μετά η απόλυτη σιωπή. Δημιουργείται έτσι η εντύπωση ότι αυτές οι εκθέσεις πηγαίνουν στο βρόντο. Ποτέ δεν μάθαμε να υπάρχει συγκεκριμένη συνέχεια, επί των όσων συχνά αποκαλύπτει ο κ. Ρακιτζής. Με την εικόνα που έχουμε για τη δουλειά του, τις εκθέσεις του, τις παρεμβάσεις του κτλ ταιριάζει η γνωστή λαϊκή φράση «πολύ φασαρία για το τίποτα». Ή μήπως κάνουμε λάθος;