Η αφορμή της συνέντευξης Νίκου Παναγιωτόπουλου στην Πρωινή ήταν το ταξίδι του στην Αμερική. Βασικό θέμα οι πόλεμοι που δυστυχώς συνεχίζονται. Ο πρώην υπουργός ζητά την ειρήνη, ψάχνει να βρει πρόσωπα που θα καθίσουν να κάνουν διάλογο και θα συμφωνήσουν. Στο πλαίσιο το γνωστό. Των αμοιβαίων υποχωρήσεων.
Επί τοπικών θεμάτων, σχολιάζει δύο. Το υπό συζήτηση αρδευτικό έργο στο Νέστο. Με δεδομένα του 1996! Για το οποίο ανησυχούν οι αγρότες του Δήμου Νέστου. Δηλώνει ότι με πίεση στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη μπορεί να γίνει πράξη, να ιδρυθεί και να υπάρχει η Τροχαία Αυτοκινητοδρόμων για το Ν. Καβάλας.
Η συνέντευξη
Ερώτ: Μιλήστε μας για το ταξίδι σας στις ΗΠΑ ως επικεφαλής της Ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ.
Απαντ: Τα Κοινοβούλια των κρατών – μελών του ΝΑΤΟ έχουν μια αντιπροσωπεία η οποία παρουσιάζεται στις Συνελεύσεις. Δύο-τρεις είναι το χρόνο και κάποιες άλλες Συνεδρίες. Δεδομένου ότι η θεματολογία είναι πυκνή, οι εξελίξεις τρέχουν, οι καιροί είναι πονηροί, η γεωπολιτική ρευστότητα είναι τεράστια, περισσότερη απ’ ότι όλοι μπορούν να αντιληφθούν, τα θέματα που καίνε είναι ασφαλώς τι γίνεται με την Ουκρανία, με τη Μέση Ανατολή και την ανάφλεξη στη Γάζα και πως επαναπροσανατολίζεται το ΝΑΤΟ ως στρατιωτική συμμαχία αλλά και στην ουσία ως συμμαχία που αντανακλά τα συμφέροντα του δυτικού κόσμου, όπου εκεί ανήκουμε, και ευτυχώς λέω εγώ, ενόψει των εξελίξεων και των γεωπολιτικών προκλήσεων. Είναι μεγάλος ο προβληματισμός από όλους. Όσον αφορά την Ουκρανία πρώτα από όλα υπάρχει κάποια κόπωση και υπάρχει κάποιος προβληματισμός. Αν τώρα οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και η ανάγκη που προβάλλουν οι Αμερικανοί κυρίως να στηριχθεί το Ισραήλ, σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε κατά κάποιο τρόπο την προσπάθεια στην Ουκρανία. Στην Ουκρανία τι γίνεται… Τα αποθέματα έχουν όλα ένα τέλος, ο πόλεμος συνεχίζεται. Ίσως, λένε κάποιοι, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή θα επισπεύσουν την εξέλιξη μιας διαδικασίας για την εξεύρεση συμβιβασμού. Συμβιβασμός σημαίνει πως θα χάσεις κάτι, θα δεχθεί και ο άλλος να χάσει κάτι από αυτά που αρχικά είχε προγραμματίσει να κερδίσει, και στο τέλος θα τα βρουν. Για τους Ουκρανούς σημαίνει εδάφη, αναμφίβολα.
Ερωτ: Θα τελειώσει κάποιος από τους πολέμους αυτούς; Φαίνεται να τελειώνει κάποιος;
Απαντ: Παρά το γεγονός ότι δεν φαίνεται στο πεδίο, μπαίνει ο χειμώνας, πιάνει κρύο εκεί πάνω στην Ουκρανία, αλλά οι εχθροπραξίες πλέον γίνονται εξ’ αποστάσεως, να το πω έτσι. Πυραυλικά πλήγματα, πλήγματα με drones και όχι τόσο επιθέσεις ή αντεπιθέσεις στο έδαφος. Κατά κάποιο τρόπο γίνεται ένας πόλεμος φθοράς. Έτσι είχε γίνει και τον προηγούμενο χειμώνα. Εντούτοις επειδή υπάρχει αυτή η κόπωση και επειδή ασφαλώς και δεν έχει ανεξάντλητες δυνατότητες η οποιαδήποτε χώρα, να ενισχύει με πολεμοφόδια τους Ουκρανούς, αλλά από την άλλη αναμένεται ότι και οι Ρώσοι που είναι πιο δυνατοί στρατιωτικά, θα έχουν δυνατότητες να ανασυνταχθούν, να στείλουν περισσότερο κόσμο στο μέτωπο, να παράξουν και οι ίδιοι πολεμοφόδια για να στηρίξουν την προσπάθειά τους, αρχίζει και διαφαίνεται μια προοπτική να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Θεωρώ πως κάποιες χώρες θα πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση. Ασφαλώς και κανείς δεν θέλει να κάνει τα κέφια του Πούτιν, να το πω όπως το αντιλαμβάνομαι, δεδομένου ότι αν ο Πούτιν και ο κάθε Πούτιν θεωρεί ότι περνάει το δικό του, τότε απλούστατα θα περιμένει την επόμενη ευκαιρία.
Ερωτ: Στη Μ. Ανατολή δεν υπάρχει ακόμη αυτή η ευκαιρία…
Απαντ: Στη Μέση Ανατολή, όπως έχω και εγώ αντιληφθεί την κατάσταση, γιατί όπως καταλαβαίνετε λόγω της προηγούμενης ιδιότητας έχω μιλήσει με πάρα πολύ κόσμο, ιδίως από το Ισραήλ, για να καταλάβω ποια είναι η ψυχοσύνθεση, η νοοτροπία αν θέλετε, αυτή τη στιγμή των Ιστραηλινών. Κοιτάξτε, οι Ισραηλινοί θεωρούν πως αν δεν εξολοθρεύσουν στρατιωτικά τη Χαμάς, την οποία θεωρούν τρομοκρατική οργάνωση και είναι – έκαναν τρομερές φρικαλεότητες προκειμένου να προκαλέσουν, σαν παγίδα, αυτή την ακραία αντίδραση των ισραηλινών και να στρέψουν όλο τον κόσμο, και τον αραβικό κόσμο, αυτό τους ενδιαφέρει περισσότερο, εναντίον του Ισραήλ – δεν θα υπάρξει εξέλιξη. Βέβαια με τον πόλεμο το ερώτημα είναι αν μπορείς να εξαλείψεις από το πρόσωπο της γης μια τέτοια οργάνωση, η οποία έχει τον τρόπο της πρόσβασης όπου χρειάζεται, έχει βοήθειες οικονομικές από άλλο ή άλλα κράτη σε αυτό που θέλει να κάνει. Απλούστατα η βία γεννάει βία. Ήδη πιστεύω έχει εκτραφεί η επόμενη γενιά τρομοκρατών, οι οποίοι απλώς μετράνε κάποιο θάνατο στην οικογένεια και φανατίζονται και γι’ αυτό θα πάρουν με τη σειρά τους τα όπλα εναντίον του Ισραήλ. Όμως από την άλλη μεριά υπάρχει ένα κράτος το οποίο περιτριγυρίζεται από εχθρικά κράτη που όχι απλά θέλουν να αρπάξουν ένα κομμάτι από το έδαφός του αλλά θέλουν να το εξαφανίσουν από προσώπου γης. Γιατί όλοι αυτοί λένε πως απλά το Ισραήλ πρέπει να πάψει να υπάρχει, όχι να πάρουμε πίσω τη δυτική όχθη, να γίνουμε ανεξάρτητο κράτος κλπ. Αυτό είναι το ένα. Αλλά στο τέλος της ημέρας θέλουν αυτοί (το Ισραήλ) να πάψει να υπάρχει. Τότε αυτό το κράτος δεν έχει άλλο τρόπο να αμυνθεί παρά να πάρει τα όπλα και να γίνουν όλοι οι πολίτες του, όπως έγιναν σήμερα, στρατιώτες. Ευτυχώς η χώρα μας δεν αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα με τους δικούς της γείτονες, παρά το γεγονός ότι δεν είναι και οι καλύτεροι κάποιοι από αυτούς. Σε κάθε περίπτωση όμως το Ισραήλ είναι και για τη Δύση ένας πυλώνας ασφαλείας. Αν αυτός ο πυλώνας ασφαλείας πέσει τότε θα έχουμε άλλα… Και νομίζω πως τότε και η δική μας θέση θα αρχίσει να γίνεται πιο επισφαλής απέναντι σε όλους τους φανατικούς και όλους τους ριζοσπαστικοποιημένους αυτού του κόσμου που θέλουν απλά αυτοί που δεν πιστεύουν να υποταχθούν. Επομένως πρέπει να δούμε και αυτή τη διάσταση. Σε κάθε περίπτωση, για να επικρατήσει η ειρήνη πρέπει να υπάρξουν άνθρωποι που να έχουν τη δυνατότητα να συνεννοηθούν. Θα πρέπει η μια πλευρά να αποφασίσει πως ότι και να γίνει το Ισραήλ θα συνεχίσει να υπάρχει ως κράτος και η άλλη πλευρά να αποδεχθεί πως ίσως και η Παλαιστίνη πρέπει να αποκτήσει κρατική υπόσταση. Σε κάθε περίπτωση όμως, μόνο αν καθίσουν στο τραπέζι μυαλά που μπορούν να αποδεχθούν αυτές τις καταστάσεις, ότι δεν είναι το παιχνίδι «ο θάνατός σου η ζωή μου», μπορεί να προχωρήσει. Πρέπει να βρεθούν οι άνθρωποι που να μπορούν να αποδεχθούν αυτές τις πραγματικότητες. Ο τελευταίος που είχε πάει τα πράγματα εκεί, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζακ Ράμπιν είχε δολοφονηθεί πριν από περίπου 20 χρόνια από έναν φανατικό συμπολίτη του. Επομένως δεν είναι απλό, όπως ποτέ δεν ήταν απλή η υπόθεση στη Μέση Ανατολή.
Ερωτ: Ας έρθουμε στα τοπικά. Αρδευτικό Νέστου με πρωτοβουλία φορέων της Ξάνθης, με ανησυχία στους αγρότες του Δήμου Νέστου.
Απαντ: Είμαι σε επαφή με τον Αγροτικό Σύλλογο Νέστου. Το γνωρίζω το θέμα, τα συζητήσαμε με τον πρόεδρο και με τους ανθρώπους της ΕΑΣ Καβάλας και βέβαια είχε προηγηθεί και εκείνη η συνέλευση που είχε καλέσει ο Δήμαρχος Νέστου, ο Σάββας Μιχαηλίδης, για να ενημερωθούμε όλοι, και γι’ αυτό ήταν και κάποιοι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες. Κοιτάξτε, για μένα είναι εξωφρενικό αυτό το πρότζεκτ ακόμη και σαν εξαγγελία. Γιατί το να σχεδιάζεις αρδευτικό έργο στον κάμπο του Νέστου, ανατολικά του ποταμού βέβαια για περιοχές της Ξάνθης, στηριζόμενο σε μια μελέτη με στοιχεία του 1996 αν δεν κάνω λάθος, ενώ βρισκόμαστε στο 2023 και ασφαλώς έχουν αλλάξει πάρα πολύ οι γεωμορφολογικές συνθήκες και όλα τα στοιχεία που έχουν να κάνουν με τα νερά του ποταμού Νέστου, νομίζω είναι τρελό! Και το υπουργείο γνωρίζει ότι δεν μπορεί να γίνει έργο που να στηρίζεται σε μελέτη με στοιχεία του 1996, και οι υπηρεσίες διατύπωσαν τον προβληματισμό τους.Φυσικά και εδώ οι τοπικοί φορείς, Δήμος, ΤΟΕΒ και ελπίζω και η Περιφέρεια κάποια στιγμή να πάρει θέση για ένα έργο που αποκλείεται να μην περάσει και μέσα από τις υπηρεσίες της Περιφέρειας και πιθανολογώ ότι τώρα πλέον θα το κάνει με τη νέα διοίκηση, πολύ απλά γιατί είναι έργο γιατί θα περάσει από εκεί. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που είπαμε πως πρέπει να γίνει είναι να επικαιροποιηθούν τα στοιχεία που αποτυπώνουν τη διαχείριση των υδάτων του Νέστου ποταμού σε επίπεδο 2023-24 και όχι 1996, και από εκεί και πέρα, βάσει των καινούργιων στοιχείων να δούμε πως θα υπάρξει νερό για όλους. Πολύ φοβούμαι πως με την μελέτη που υπάρχει, αν γίνει κάποιο έργο αρδευτικό για να καλύπτει την περιοχή ανατολικά του Νέστου, δηλαδή τα χωριά της Ξάνθης, ο κάμπος της Καβάλας θα ξεραθεί, δεν θα υπάρχει νερό για όλους. Επομένως επικαιροποίηση για να πάμε παρακάτω. Αυτό το ξέρουν όλοι, το ξέρουν οι συνάδελφοί μου, το ξέρει η δημοτική αρχή, το ξέρουν οι αρμόδιες υπηρεσίες, το ξέρει και το υπουργείο. Απλά και μόνο θα πρέπει να υπάρχει όχληση, γιατί οι άνθρωποι ανησυχούν, οι αγρότες ανησυχούν, εύλογο είναι.
Ερωτ: Τι έγινε η πρόταση σας μέσω ερώτησης στη Βουλή, για Τροχαία Αυτοκινητοδρόμων στην Καβάλα;
Απαντ: Δεν έχει απαντηθεί αλλά θα απαντηθεί. Θέλω να δω τις προθέσεις του Υπουργείου και τις προθέσεις της Ελληνικής Αστυνομίας. Είναι ένα δίκαιο αίτημα για την Καβάλα, γιατί απλούστατα η Καβάλα έχει το μεγαλύτερο οδικό δίκτυο, σε χιλιομετρικό μήκος, στην Περιφέρεια. Δεν λέω, να στηριχθεί και ο Έβρος και η Αλεξανδρούπολη. Το σημείο εισόδου δηλαδή των διαφόρων παρατύπων μεταναστών κλπ. Νομίζω ότι μια νέα Διεύθυνση Τροχαίας θα πρέπει να υπάρχει και στην Καβάλα. Πολύ απλά γιατί η Καβάλα έχει μεγάλο κομμάτι του εθνικού δικτύου της Εγνατίας, που είναι και το κεντρικό οδικό δίκτυο που συνδέει την Ανατολή με τη Δύση και τη Δύση με την Ανατολή. Εκτιμώ πως υπάρχει περιθώριο. Κατ’ αρχάς δεν ήταν αρνητικοί στο υπουργείο, ανεπίσημα βέβαια. Απλά θέλει πίεση. Δεν θέλουμε να αρπάξουμε κάτι από την Αλεξανδρούπολη, παρά το γεγονός πως κάποιες φορές, άλλοι ήθελαν να αρπάξουν κάτι από την Καβάλα. Θέλουμε και εμείς να γίνει και εδώ το ίδιο, διότι η Καβάλα το αξίζει, έχει την υποδομή και μπορεί να έχει φυσικά και τα οφέλη από τη δημιουργία μιας τέτοιας διεύθυνσης σε προσωπικό και εξοπλισμό.
