Νίκος Σαββίδης και Γιάννης Πεξαράς μιλούν για την ιστορική επιτυχία στο άθλημα του τραμπολίνο (video)

Μια ιστορική επιτυχία πανηγύρισαν στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα τραμπολίνο του Ρίμινι οι Μάριος Γράψας και Νίκος Σαββίδης, οι οποίοι κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο στο συγχρονισμένο τραμπολίνο ανδρών, χαρίζοντας στην Ελλάδα το πρώτο της μετάλλιο στην ιστορία του θεσμού στην κατηγορία ανδρών-γυναικών!

Το ελληνικό δίδυμο κατέκτησε την 3η θέση στον τελικό του αγωνίσματος με 49,760 βαθμούς, ακολουθώντας στο βάθρο τις αντίστοιχες ομάδες της Γερμανίας (50,800 β.) και της Πορτογαλίας (50,500 β.). Στον πρωινό προκριματικό, οι Γράψας και Σαββίδης είχαν προκριθεί ως 4οι με 49,860 β.

Ο Νίκος Σαββίδης αθλητής του ΓΟΚ  με τον προπονητή του στον όμιλο, Γιάννη Πεξαρά μίλησαν στον Τάσο Πατσίδη για τους αγώνες στο Ρίμινι ενώ παράλληλα αναφέρθηκαν και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το άθλημα στην Καβάλα.

Αναλυτικά:

Γιάννης Πεξαράς: «Το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι ο χώρος. Αυτό το πρόβλημα είναι από τότε που ξεκίνησε το Τραμπολίνο στην Καβάλα. Καθημερινά στήνουμε και ξεστήνουμε ένα ολόκληρο γυμναστήριο.

Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη μπαίνουν μέσα στο γυμναστήριο οι αθλητές και ξεκινάνε προπόνηση. Είμαστε από τους πιο δυνατούς συλλόγους στην Ελλάδα. Ανέκαθεν οι αθλητές μας είχαν ένα καλό επίπεδο. Όσο περνάνε τα χρόνια καλυτερεύει αυτό το επίπεδο.

Από παλιά ο σύλλογος είναι και ιδρυτικό μέλος της ομοσπονδίας. Υπάρχει μεγάλη αγάπη και μεράκι για το τραμπολίνο. Πιστεύω ότι θα υπήρχαν και περισσότερα παιδιά αν υπήρχαν καλύτερες υποδομές. Το να κουβαλάς κάθε μέρα 40-50 λεπτά τα όργανα, εκτός του ότι χάνεις χρόνο, έρχεται και η κούραση.

Μας έχει κουράσει, το κάνουμε εδώ και 20 χρόνια. Ο σύλλογος έχει 10-15 παιδιά για το αγωνιστικό τμήμα. Σίγουρα μας επηρέασε η πανδημία. Συμμετέχουμε σε πολλούς αγώνες. Αν δεν συμμετέχεις σε αγώνες τα παιδάκια βαριούνται και φεύγουν.

Το σημαντικό είναι οι αθλητές. Τα παιδιά ο Νίκος Σαββίδης και ο Μάριος Γράψας γνωρίζονται χρόνια. Μπορείς να το δουλέψεις. Τα προγράμματα είναι κοινά. Αν μπορούσαμε βέβαια να πηγαίνουμε στην Αθήνα, ακόμη καλύτερα θα ήταν τα πράγματα.

Είμαι πολύ περήφανος για το Νίκο και το Μάριο. Το δείχνανε τα τελευταία χρόνια και στο παγκόσμιο που ήταν στην 11^η θέση αλλά και στην Πορτογαλία σε ένα παγκόσμιο κύπελλο όπου μπήκανε στον τελικά και κατετάγησαν στην 6^η θέση. Δείξανε σημάδια ότι κάτι πάει να γίνει. Το κυνηγούσανε.   

Στο Ρίμινι ήταν μια φανταστική εμπειρία. Δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη, τι έχουμε καταφέρει. Είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία. Το πρώτο μετάλλιο σε τέτοιο επίπεδο, στην κατηγορία των ανδρών. Ελπίζουμε να συνεχιστεί. Να είναι δηλαδή η αρχή μιας ωραίας πορείας.

Ο Νίκος είναι από 4 χρονών στο άθλημα. Ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Ανταμείφθηκαν οι κόποι μιας ζωής. Ευελπιστούμε να έρθουν και άλλα παιδιά και να φτάσουν στο επίπεδο του Νίκου».

Νίκος Σαββίδης: «Σε κάποια στιγμή απογοητεύτηκα από την όλα κατάσταση και ήθελα να τα παρατήσω. Το είπα μάλιστα αυτό  και πρόσφατα. Απλά αγαπάω το άθλημα, συναισθηματικά είμαι δεμένος με το τραμπολίνο και πολλά παραπάνω. Χρειαζόμουν αυτή την επιτυχία. Κυρίως για τη ψυχολογία.

Είδα επιτέλους τους κόπους μου,  να ανταμείβονται. Δεν υπάρχει αθλητής που να μην σκέφτεται τον εαυτό του να πάρει μέρος σε μια Ολυμπιάδα. Η προσπάθεια θα γίνει. Υπάρχει μια σειρά  αγώνων κυπέλλων που μαζεύεις πόντους. Σα χώρα δεν είμαστε μακριά. 

Είμαστε τόσο μακριά όπως άλλα χρόνια. Εχουμε τις δυνατότητες, αν δεν έχουμε τραυματισμούς, μπορούμε να διεκδικήσουμε μια Ολυμπιάδα. Με το συναθλητή μου Μάριο Γράψα, υπάρχει χημεία. Εχουμε ίδιο σωματότυπο και τα προγράμματα μας είναι ίδια. Φτιάξαμε ένα πρόγραμμα στα μέτρα μας και προπόνηση ότι κάναμε στην Ιταλία. Ήταν ένας πολύ δύσκολος αγώνας. Κυνηγούσα αυτό το μετάλλιο από το 2008 που μπήκα στην Εθνική ομάδα.

Από μικρό παιδί ονειρευόμουν ένα μετάλλιο. Εχουμε γράψει ιστορία. Είναι το πρώτο που έχει έρθει στην Ελλάδα. Είναι τεράστια επιτυχία. Θα το θυμόμαστε για πάντα. Είχε πολλές δυνάμεις από το εξωτερικό, χώρες πολύ πιο δυνατές από μας. Ήμασταν έτοιμοι, ήταν η στιγμή μας, το καταφέραμε. Ήταν ο μεγάλος φετινός  μου στόχος.   

Ήταν η δικαίωση, η λύτρωση. Επιτέλους το πετύχαμε. Στην Ελλάδα δουλεύουμε λίγο ανάποδα σαν χώρα. Πρώτα πρέπει να κάνεις κάτι και μετά αν έρθει βοήθεια. Όλοι είναι ενήμεροι. Όλοι ξέρουν τα προβλήματα, η ομοσπονδία, ο Δήμος, οι τοπικοί φορείς.

Υπάρχει αισιοδοξία ότι κάτι θα βγει από αυτό. Δεν κρατάμε και μεγάλο καλάθι. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι μια βοήθεια θα έρθει. Επίσης πολύ σημαντικό ότι έχουμε κερδίσει κατά 90% την πρόκριση στην Ευρωπαϊκή Ολυμπιάδα. Είναι μια μεγάλη διοργάνωση.  

Θα είναι μια μίνι Ολυμπιάδα. Θα γίνει τον Ιούνιο του 2023 στην Πολωνία. Είναι ένας εξτρά αγώνας. Δεν παύει να είναι μια Ολυμπιάδα. Το μετάλλιο το αφιερώνω στο Γιάννη, στον πατέρα του.  Από μωρό παιδί είμαι εκεί μέσα. Έχουν συμβάλει σε αυτό που είμαι τώρα».