Αγαπημένη μου μητέρα. Αγαπημένη μας Γεωργία.
Είμαστε σήμερα εδώ για να σου πούμε το τελευταίο αντίο και να σου ευχηθούμε καλό παράδεισο.
Είμαστε όλοι. Ο αγαπημένος σου Βασίλης, που πάντα έλεγες ότι τον ταλαιπωρείς, οι δυο σου εγγονές, η Εβελίνα και η Κωνσταντίνα, η Νάνσυ και εγώ, αλλά και πολλοί φίλοι σου. Από την Αθήνα και από την Καβάλα που λάτρεψες.
Φίλοι που τους αγάπησες και σε αγάπησαν. Και ας μην σε γνώρισαν ποτέ από κοντά. Και αυτό είναι το εντυπωσιακό.
Τους μιλούσες, σου μιλούσαν – πολλές φορές με τις ώρες – τους μετέφερες το πάθος σου για μένα, για την Καβάλα, για τη Νέα Δημοκρατία. Και όλα αυτά χωρίς να σε έχουν δει.
Ήσουν από τη φύση σου δυναμική και συγκρουσιακή. Πολλές φορές υπερβολική. Ναι, υπερβολική. Και από εκεί πάνω που μας παρακολουθείς ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ. Και είμαι σίγουρος ότι συμφωνείς.
Συγκρουστήκαμε πολλές φορές. Τσακωθήκαμε άλλες τόσες. Ήσουν όμως αυθεντική. Ξέρω ότι μας αγαπούσες με το δικό σου, ιδιαίτερο τρόπο.
Όμως όπως λέει μια ρωσική παροιμία ο θυμός της μάνας είναι σαν το ανοιξιάτικο χιόνι: πέφτει πολύ αλλά λιώνει γρήγορα!
Θα θυμάμαι πάντα το βλέμμα σου που πάντα με αναζητούσε. Που πάντα ήθελε να με προστατεύει. Στα εύκολα και στα δύσκολα.
Θα θυμάμαι τη συμβουλή σου να νοιάζομαι για τους συνανθρώπους μου.
Θα κρατήσω δε τις δυο υποσχέσεις που σου έδωσα, εκεί στο νοσοκομείο, στο κρεβάτι του πόνου, ανήμερα της γιορτής μου, στις 19 Ιανουαρίου. Τη μια θα την κρατήσω για την οικογένειά μας και θα την πω όταν έρθει η ώρα. Είμαι σίγουρος σύντομα.
Την άλλη θα την πω δημόσια τώρα. Ναι, ο πολιτικός που υπεραγαπούσες και είναι σήμερα κοντά σου στο ύστατο χαίρε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν να γίνει γρήγορα πρωθυπουργός.
Αυτή ήσουν. Και στα πολύ δύσκολά σου νοιαζόσουν για την πατρίδα μας, για την Καβάλα.
Καλό ταξίδι αγαπημένη μας
Και όπως έχει γράψει και ο Οδυσσέας Ελύτης: «Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου».
Καλό μεσημέρι.
