Παρουσίαση του βιβλίου του Μιχάλη ‘Μίκη’ Μαυρόπουλου, ‘’Εκκενώστε τους δρόμους από τα όνειρα’’, στη 18η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης 25—28 Νοεμβρίου 2021
«Ξαναδιαβάζοντάς τα τώρα, εκείνα τα δεδομένα, εκείνα τα στοιχεία, και λαμβάνοντας υπόψη ότι έξι ή επτά χιλιάδες άνθρωποι κατέληξαν στη φυλακή για περισσότερο ή λιγότερο μεγάλο χρονικό διάστημα, πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Μόρο είχε δίκιο: βρεθήκαμε μπροστά σε ένα μεγάλο ξέσπασμα ανατροπής. Όχι τρομοκρατίας. Η τρομοκρατία έχει μια αναρχική μήτρα που επικεντρώνεται στην αξία επίδειξης μιας επίθεσης ή σφαγής. Η αριστερή εξέγερση δεν προκάλεσε ποτέ σφαγές. Ήμασταν αντιμέτωποι με μια ανταρσία. Βρισκόμασταν μπροστά σε ένα πολιτικό φαινόμενο. Σε ένα κεφάλαιο της πολιτικής ιστορίας της Χώρας»
Δεν είναι δήλωση δική μου, είναι λόγια του Francesco Cossiga o oποίος την περίοδο της απαγωγής και εκτέλεσης του Aldo Moro, γ.γ. της Χριστιανικής Δημοκρατίας και επιφανέστερου στελέχους της, την περίοδο που οι ερυθρές Ταξιαρχίες τον απήγαγαν και στη συνέχεια εκτέλεσαν, διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών, στη συνέχεια πρωθυπουργός της Χώρας και μετέπειτα Πρόεδρος της ιταλικής Δημοκρατίας.
Το κείμενο λοιπόν που έχετε μπροστά σας παρακολουθεί τον πρωταγωνιστή της ιστορίας και τους συντρόφους του να κινούνται για ένα μεγάλο διάστημα της προσωπικής και πολιτικής τους αναζήτησης ταυτότητας μέσα στα μονοπάτια αυτής της εξέγερσης που κράτησε τουλάχιστον μια δεκαπενταετία, φοιτητής ον στην ανταριασμένη χώρα – την επεισοδιακή επιστροφή του στη γενέθλια Γη και τη συνέχεια του προσωπικού του και συλλογικού παγκόσμιου ταξιδιού προς την χώρα του Ποτέ…
«Για όλους εμάς, που επιβιώσαμε από μια έτσι κι αλλιώς τρομερή εμπειρία, όπλα και φυλακή, είναι εύκολο να νιώθουμε ξεπερασμένοι και εκτός τόπου. Χρειάζεται, λοιπόν, να ακούσουμε τη δική μας ιστορία σαν να ήρθε απ’ έξω, φιμωμένη και σχεδόν αγνώριστη από τον χρόνο. Σαν να ήμασταν κι εμείς αργοναύτες, επιζώντες που λαχταρούν και ονειρεύονται από ένα απομακρυσμένο τόπο, όπου η ιστορία και ο μύθος επιστρέφουν να είναι απλές ιστορίες: ανδρών και γυναικών, ζωών και παθών, αγάπης και θανάτου. Όπου μπορούμε να θυμόμαστε χωρίς να κάνουμε κακό και να βλάπτουμε τον εαυτό μας.
Εκεί που μπορούμε να μιλήσουμε, έστω και μόνο μεταξύ μας, ψιθυριστά. Από καθήκον, από πίστη, από σεβασμό».
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος
”Το εξώφυλλο είναι ευγενική χορηγία του γλύπτη και φίλου Κώστα Καρακίτσου”
