Οδοιπορικό στο Άγιον Όρος (φωτογραφίες)

Κείμενο του Μπάμπη Παναγιωτίδη

Άλλη μία προσκυνηματική επίσκεψη, με πνευματική και ψυχική ανάταση στο Άγιον Όρος – το Περιβόλι της ΠΑΝΑΓΙΆΣ – έλαβε τέλος, μέχρι την επόμενη.

Το προηγούμενο τριήμερο βρεθήκαμε με όμορφη παρέα στον ιερό αυτόν τόπο και μετά την άφιξη μας στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Ξενοφώντος, μας παρέλαβε ο Πατέρας Αγάθωνας για να μας οδηγήσει – οδικώς – μέσα από δύσκολα περάσματα στην αγαπημένη μας Ιερά Παντοκρατορινή Κοινοβιακή Σκήτη του Προφήτου Ηλιού.

Η συνάντηση με τον αγαπημένο μας Δικαίο Γέροντα Φιλήμων και την συνοδεία του – για ακόμη μία φορά – ήταν προσωπικά για μένα βάλσαμο, όμως το ίδιο συνέβη και με τους Ανδρέα – Γιώργο – Στέφανο όπως μου εκμυστηρεύτηκαν κατά την τριήμερη παραμονή μας.

Ο πέμπτος της παρέας – παλιά καραβάνα – ο φίλος – αδερφός από Θεσσαλονίκη Θωμάς επισκέπτεται συχνά την Σκήτη και έχει την δυνατότητα να συνομιλεί σε τακτά χρονικά διαστήματα με τον Γέροντα Φιλήμων και τους Πατέρες της.

Προσκύνημα στις Μονές Παντοκράτορος – Σταυρονικήτα – Ιβήρων – Ιερό Κάθισμα Αγίου Ευσταθίου/Μυλοποτάμου

Μετά το προσκύνημα στην ΠΑΝΑΓΙΆ Δακρυροούσσα, η οποία δεσπόζει στο Καθολικό της Ιεράς Σκήτης, τον Προφήτη Ηλία και όλα τα λείψανα που βρίσκονται στον χρυσοπλουμιστό τεράστιο Ναό Ρωσικής τεχνοτροπίας, η παρέα των τεσσάρων (τρεις από Καβάλα και ένας από Θεσσαλονίκη ) κινήσαμε πεζοί για την Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Παντοκράτορος όπου προσκυνήσαμε την ΠΑΝΑΓΙΆ την Γερόντισσα, τον Άγιο Γεώργιο τον Φανερωμένο και αφού κεραστήκαμε πήραμε το μονοπάτι – παραθαλάσσια – που μας οδήγησε μετά από περίπου μία ώρα στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Σταυρονικήτα η οποία κατέχει τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου Νικολάου του Στρειδά. Ονομάζεται έτσι, καθώς όταν την εβγάλαν από τη θάλασσα που είχε παραμείνει για εκαντοτάδες χρόνια αναλλοίωτη, στο μέτωπο του Αγίου ήταν κολλημένο ένα στρείδι, που όταν το έβγαλαν έτρεξε αίμα.

Είναι το μικρότερο μοναστήρι του Αγίου Όρους, σε μορφή κάστρου με μία υποτυπώδη αυλή.

Η συνέχεια μας βρήκε στο αυτοκίνητο του Πατέρα Αγάθωνα, με προορισμό την Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Ιβήρων η οποία κατατάσσεται τρίτη (3η) – μεταξύ των είκοσι του Αγίου Όρους – στην ιεραρχική τάξη των Αγιορείτικων Μονών.

Η μονή Ιβήρων έχει 16 παρεκκλήσια. Στο Καθολικό βρίσκονται δύο παρεκκλήσια με τοιχογραφίες, του Αγίου Νικολάου και των Αγίων Αρχαγγέλων.  Εκεί φυλάσσονται τα λείψανα 165 αγίων και τμήματα από τα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν κατά την σταύρωση του Χριστού.

Δίπλα στην παλαιά είσοδο της Μονής βρίσκεται το παρεκκλήσιο της ΠΑΝΑΓΊΑΣ της Πορταΐτισσας με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας την οποία αξιωθήκαμε να προσκυνήσουμε. Κατά την αναχώρηση μας από την Μονή, περάσαμε από το Αγίασμα που βρίσκεται νοτιοδυτικά του Μοναστηριού.

Η συνέχεια – και μετά από 15′ – μας βρήκε στον Μυλοπόταμο, στο Ιερό Κάθισμα του Αγίου Ευσταθίου, όπου πήραμε την ευχή του Γέροντος Ιωακείμ και στη συνέχεια βρεθήκαμε στο μνήμα του Επιφάνιου του Μυλοποταμινού.

Ο Επιφάνιος – με καταγωγή από την Νικήσιανη Καβάλας – κοιμήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2020 και εκτός από Μοναχός ήταν και σεφ. Ήταν περισσότερο γνωστός για τη δημοσιοποίηση της γαστρονομίας και της αμπελουργίας του Αγίου Όρους στον ευρύτερο κόσμο.

Επιστροφή στη Σκήτη Προφήτου Ηλία

Ήρθε η ώρα της επιστροφής στην Ιερά Κοινοβιακή Σκήτη του Προφήτου Ηλιού, όπου μετά από λίγη ξεκούραση κατευθυνθήκαμε στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου προκειμένου να λάβουμε μέρος στον Εσπερινό και το Απόδειπνο πριν την Βραδυνή μας ξεκούραση.

Δεύτερη ημέρα – Προσκύνημα στο «Άξιον Εστίν» – Ιερά Μονή Εσφιγμένου στις Καρυές

Την δεύτερη ημέρα – και μετά την πρωινή λειτουργία  – από νωρίς πήραμε την ευλογία του Γέροντος Φιλήμονος και με οδηγό τον Πατέρα Ιωακείμ κατευθυνθήκαμε προς την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους, τις Καρυές.

Πρώτη σκέψη μας να προσκυνήσουμε την θαυματουργή εικόνα του «Άξιον Εστίν» που βρίσκεται σήμερα στο Ιερό Σύνθρονο του Ναού του Πρωτάτου. Θεωρείται η σημαντικότερη εικόνα του Αγίου Όρους, μιας και είναι «Εφέστιος» και «Προστάτις» των 20 Αγιορείτικων Μονών, αντίγραφο της οποίας βρίσκεται σε κάθε Μονή.

Μετά το προσκύνημα μας στην Μητέρα ΠΑΝΑΓΙΆ του ” Άξιον Εστίν ” κινηθήκαμε λίγο μέτρα νότια από το Πρωτάτο προκειμένου να περάσουμε από την Ιερά Μονή Εσφιγμένου. Αφού προσκυνήσαμε την εικόνα της ΠΑΝΑΓΊΑΣ της Αρσανιώτισσσας, τύχαμε ιδιαίτερης φιλοξενίας από τον Καθηγούμενο Αρχιμανδρίτη Βαρθολομαίο, με τον οποίο ανταλλάξαμε απλές πνευματικές σκέψεις.

Η συνέχεια μας βρίσκει και πάλι στον δρόμο της επιστροφής για την αγαπημένη μας Ιερά Σκήτη του Προφήτου Ηλιού, το απάγκιο μας.

Στο μνήμα του Μακαριστού Γέροντος Ιωακείμ

Το τάμα πλέον σε κάθε παρουσία μου στην Σκήτη είναι να επισκέπτομαι το μνήμα του Μακαριστού μας Γέροντα Ιωακείμ Ιερομόναχου. Αυτή τη φορά είχα μαζί και τους συνοδοιπόρους μου σ’ αυτό το ταξίδι.

Πήγαμε, ανάψαμε το κερί μας, καθώς και το καντήλι που βρίσκεται δίπλα στη φωτογραφία του. Αφού καθίσαμε λίγη ώρα εκεί, επιστρέψαμε στο εσωτερικό προαύλιο χώρο και κατευθυνθήκαμε προς την τράπεζα προκειμένου να δοκιμάσουμε την Αγιορείτικη κουζίνα, την οποία επιμελήθηκε ο μάγειρας μας Πατέρας Μηνάς.

Μετά το πέρας της τράπεζας, κατευθυνθήκαμε προς τα δωμάτια μας (κελιά), για ολιγόωρη ξεκούραση και εν συνεχεία στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου για Εσπερινό και Απόδειπνο.

Αργότερα το βράδυ συναντήθηκα με τον Γέροντα Φιλήμων και μετά από συζήτηση, έφτασε η ώρα του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως τόσο για μένα, όσο και για άλλους που ήθελαν να συνομιλήσουν με τον αξιοσέβαστο Γέροντα μας.

Τρίτη ημέρα – Προσκύνημα στη Μονή Ξενοφώντος – Επιστροφή στην Καβάλα

Μετά το πέρας της πρωινής Θείας Λειτουργίας και με τις αποσκευές μας έτοιμες, συνομιλήσαμε για τελευταία φορά με τον Γέροντα Φιλήμων, ορισμένους Πατέρες της Σκήτης και με τις ευλογίες τους επιβιβαστήκαμε στο όχημα του Πατέρα Αγάθωνα με προορισμό την Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Ξενοφώντος.

Επειδή υπήρχε μπροστά μας ακόμη λίγη ώρα μέχρι να επιβιβαστούμε στο ταχύπλοο “Αγία Άννα”, γρήγορα προωθηθήκαμε στο εσωτερικό της Μονής Ξενοφώντος και πιο συγκεκριμένα στο νεότερο Καθολικό όπου η λειτουργία ακόμη δεν είχε ολοκληρωθεί.

Η Μονή ιδρύθηκε λίγο πριν το 998. Με σιγίλλιο του Πατριάρχη Γαβριήλ Δ΄ έγινε Κοινοβιακή το 1784 και έκτοτε λειτουργεί μέχρι σήμερα. Η σημερινή μορφή της Μονής είναι αποτέλεσμα σειράς επισκευών και επεκτάσεων που ολοκληρώθηκαν στο τέλος περίπου του 18ου αιώνα.

Η Μονή Ξενοφώντος έχει δύο Καθολικά τιμώμενα στον Άγιο Γεώργιο. Το παλαιότερο είναι από τα μικρότερα του Αγίου Όρους και ο νάρθηκας του εφάπτεται ουσιαστικά στην ανατολική πλευρά της Τράπεζας. Οι πολύ ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες του κυρίως ναού είναι του Κρητικού ζωγράφου Αντωνίου και χρονολογούνται περί το 1544.

Το νεότερο Καθολικό θεμελιώθηκε από το Φιλόθεο το 1817, και περατώθηκε σε είκοσι χρόνια. Η Μονή κατέχει ως μέγα θησαύρισμα τη θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου της Οδηγήτριας, την οποία προσκυνήσαμε, όπως και εκείνη του Αγίου Γεωργίου.

Με την λειτουργία να οδεύει προς το τέλος της, με ευλάβεια αποχωρήσαμε, για να καταλήξουμε στον αρσανά της Μονής όπου μετά από λίγη ώρα κατέπλευσε το ταχύπλοο προκειμένου να μας παραλάβει με τελικό προορισμό – μισή ώρα αργότερα – το λιμανάκι της Ουρανούπολης.

Εκεί χαιρετήσαμε τους φίλους από την Θεσσαλονίκη και οι υπόλοιποι τρεις μπήκαμε στο αυτοκίνητο με προορισμό την πανέμορφη Καβάλα. Την Καβάλα που έχει το μέγιστο χάρισμα – όταν υπάρχει καθαρή ορατότητα – να βλέπει δίπλα της το Άγιον Όρος και τον Άθωνα και να λαμβάνει ευλογία από την Θεοτόκο και Θεομήτωρ ΠΑΝΑΓΙΆ μας.

Ας είναι για όλους μας σκέπη και προστασία… ΑΜΗΝ.