Νέοι φόροι εντός του 2016 θα αυξήσουν περαιτέρω τιμές προιόντων όπως τσιγάρα, καφέ, ποτά, κινητή τηλεφωνία, επιτείνοντας τη δυσχέρεια της καθημερινότητας του Έλληνα πολίτη. Ένα Δ’ Μνημόνιο ταυτοχρόνως βρίσκεται επί των θυρών και η λύση που παρασκευάζεται για την πολύπαθη Κύπρο δεν φαίνεται να είναι εκείνη, την οποία επιθυμούσε ο αείμνηστος πρόεδρος της Τάσσος Παπαδόπουλος. Προφανώς η ανηφόρα στην οποία οδήγησαν τη πορεία των απλών ανθρώπων συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για πολύ, καθώς η ευθυδρομία δεν οράται ούτε καν στο απώτερο μέλλον.
Η αντοχή και τα όρια του Ελληνικού Λαού εξακολουθούν να δοκιμάζονται, αποδεικνύοντας τη δύναμη που έρχεται από παλαιά, εγκαθιδρυμένη στο πυρήνα του D.N.A του.
Εκεί λοιπόν στο καπνιστήριο της Μονής, ένας σιδεράς από την Ηγουμενίτσα αναφέρεται με έκδηλη υπερηφάνεια, στο μαγαζί που είχε δέκα χρόνια εκεί:
– Ξέρεις μου λέει, από τότε που ήρθα στο Άγιο Όρος να δουλέψω στα μοναστήρια, άλλαξα. Παλιά έφευγα από το μαγαζί και ανέβαινα με δυσκολία τα πενήντα μέτρα ανηφόρα από το μαγαζί μέχρι το καφενείο και λαχάνιαζα. Χθες, μέσα από τα βουνά, από Φιλοθέου πήγα στη Λαύρα, πέντε ώρες δρόμο. Μου κόπηκαν τα γόνατα λίγο πριν φθάσω και σήμερα έκανα άλλες πέντε ώρες δρόμο, πάλι μέσα από τα μονοπάτια, έως να έρθω εδώ και η χθεσινή κούραση έχει εξαφανιστεί. Είναι σαν να μην έκανα εχθές αυτή τη πορεία. Πραγματικά πλέον δεν φοβάμαι τίποτα! Τόσα χρόνια που δουλεύω εδώ, από το 2010, κάθε δύο βδομάδες θέλω να βγαίνω έξω. Άλλοι κάνουν και επτά μήνες να βγουν, οπότε ό,τι μαζεύουν τους μένει. Εδώ τίποτα δεν είναι τυχαίο να ξέρεις. Άκου ένα περιστατικό που έγινε στη Ξενοφώντος, πέρσι που είχε αρκετή δουλειά και χρειαζόταν και δεύτερο επιστάτη σιδερά, αφού εκείνος που ήταν πρώτος, από τη πολύ δουλειά δε μπορούσε να βγει έξω. Πήγα και πήρε μία βδομάδα άδεια. Λοιπόν εκεί που δούλευα, μπήκε ένα γρέζι στο μάτι μου. Εμείς ξέρουμε, όταν μπει γρέζι, πας στο γιατρό, δίνεις τριάντα ευρώ και στο βγάζει με μαγνήτη. Όμως δεν μπορούσα να βγω έξω, έπρεπε να περιμένω πέντε μέρες, να έρθει ο άλλος. Υπέφερα, δεν μπορούσα να κοιμηθώ και είχε πρηστεί το μάτι. Ένα βράδυ, αλήθεια σου λέω, δεν την είχα δει έως τότε, εκεί που κοιμόμουν, βλέπω απέναντί μου μία εικόνα της Παναγίας και της λέω. Παναγιά μου βοήθησε με και κοιμήθηκα. Το πρωί το μάτι πάλι πρησμένο, αλλά με τη δουλειά είναι εύκολο, το ξεχνάς, το βράδυ πάλι κοιμήθηκα. Μετά από πέντε μέρες ήρθε ο άλλος, του είπα την ιστορία και δεν με πίστευε. Ρε συ μου λέει, ανάποδα πάει, με το γρέζι στο μάτι δεν μπορείς να το κλείσεις, είναι σαν να έχεις σίδερο. Μα με ξέρεις του λέω, είμαι σοβαρός άνθρωπος και επαγγελματίας, δέκα χρόνια μαγαζί είχα. Ναι σου λέω, η Παναγιά με βοήθησε να μπορώ να κοιμάμαι τα βράδια και να δουλεύω τη μέρα. Βγήκα έξω και το έβγαλα, είναι τριάντα ευρώ. Θα σου πω κι ένα άλλο περιστατικό. Είχαν χαλάσει τα παπούτσια μου και ντρεπόμουν να πάω στο Γέροντα να ζητήσω, αν και ήξερα ότι θα μου έδινε. Μία μέρα δεν άντεξα και πήγα. Την ώρα λοιπόν που μπαίνω μου λέει. Καλώς τον! Διάλεξε και μου δείχνει μία κούτα με πενήντα ζευγάρια, που του είχαν στείλει από Κύπρο.
Το επόμενο πρωί στον Αρσανά τον είδα και πάλι, να περιμένει το λεωφορείο.
-Πάω στο Βατοπαίδι να πιάσω δουλειά, χρειάζονται σιδεράδες.
Κάπως έτσι λοιπόν ο Ελληνικός Λαός βρίσκει δύναμη να αντιστέκεται και να επιβιώνει αυθόρμητα και ανοργάνωτα, ενστικτωδώς αλλά μη απελπισμένος, πορεύεται στην Οδύσσεια των Μνημονίων, που τον οδήγησε στην ανεργία και στην ανέχεια, ανακαλύπτει νέα όρια και την αρχέγονη δύναμη που έχει μέσα του. Πολλοί βιοπαλαιστές, ζουν τις δικές τους αφανείς ιστορίες στις πόλεις και τα χωριά της χώρας. Αυτή η ανηφόρα πρέπει επιτέλους να λάβει τέλος και να φανεί το ίσωμα, η ευθεία. Αυτή την ευθεία θα την επιβάλλει με τη δύναμη και τη θέλησή του ο Ελληνικός Λαός.
“[….] Να το επαναλάβω:’ Ο καιρός κατάργησε τα όνειρα. Απαγορεύεται να ονειρεύεσαι. Απαγορεύεται να ελπίζεις. Οι δομές στη νέα ώρα της δύναμης τους κρατούν σκλάβους τους λαούς. Η Πράξη κουρασμένη, διστάζει τώρα να προχωρήσει. Η Επανάσταση πέθανε; Είναι αυτό το τέλος της Ιστορίας; [….] Όπως στη ζωή την Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση. Επικαθοριστική μέσα στην Παράδοση όμως η στιγμή της Λαμπρής. Μέχρις ότου η ώρα της δύναμης των δομών περάσει. Και η Πράξη μπορέσει πάλι δραστικά να εκτυλιχθεί’ Κάιρο 15-1-98” (Κωστής Μοσκώφ “Η Σάρκα Σου όλη” Εκδόσεις “Εξάντας” 1998, σελ. 18)
Γιώργος Καλεάδης
Πρόεδρος Πυρικαύστου Ελλάδας
οικονομολόγος, συγγραφέας
