Οκτώβριος 1968: Εγνατία οδός, ένας σμπρίλος ενός τόνου και το …Καβαλιώτικο δαιμόνιο

Τα «μακροβούτια» μας στην τοπική ιστορία και καθημερινότητα μέσω του πολύτιμου αρχείου της Πρωινής συνεχίζεται και αυτή την εβδομάδα με μια ματιά στα φύλλα του Οκτωβρίου του 1968. Πριν πενήντα χρόνια!

Για πρώτη φορά λοιπόν εκείνο το μήνα μαθαίνουμε για την προοπτική κατασκευής ενός μεγάλου αναπτυξιακού έργου, την Εγνατία οδό που θα συνέδεε την Αδριατική με την Ασία στα χνάρια της αρχαίας Εγνατίας οδού. Επρόκειτο για έναν δρόμο συνολικού μήκους 750 χιλιομέτρων (σήμερα ολοκληρωμένο πλέον το έργο έχει μήκος 650 χιλιόμετρα) και κόστους (όπως υπολογιζόταν τότε) 150 εκατομ. δολαρίων.

Η Εγνατία οδός χρειάστηκε από τότε πάνω από 40 χρόνια για να ολοκληρωθεί πλήρως, κόστισε πολύ περισσότερο από τον αρχικό προϋπολογισμό και όσοι την χρησιμοποιούν σήμερα πληρώνουν πανάκριβα διόδια.

Τον Οκτώβριο του 1968 ένα τρεχαντήρι με πλήρωμα τους Καβαλιώτες ψαράδες Μαρία, Κώστα και Παναγιώτη Αγανικόλα έπιασε στα δίχτυα του ένα τεράστιο κήτος τεσσάρων μέτρων μήκους και βάρους ενός τόνου. Έναν σμπρίλο όπως ήταν γνωστός στους επαγγελματίες αλιείς, ένα επικίνδυνο καρχαριοειδές. Η δημοπρασία και η πώληση τελικά στην Ιχθυόσκαλα της Καβάλας τους απέφερε το σημαντικό για την εποχή ποσό των 5.500 δραχμών. Είναι φανερό ότι η παράδοση στην οικογένεια Αγανικόλα να ασχολούνται με την επαγγελματική αλιεία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα αφού ο συμπολίτης μας και δημοτικός σύμβουλος Καβάλας Παράσχος Αγανικόλας έχει σχέση με το συγκεκριμένο επάγγελμα.

Τον ίδιο μήνα του 1968 έρχεται στην Καβάλα για να δρομολογηθεί στη σύνδεση Καβάλας – Θάσου το νεότευκτο οχηματαγωγό «Θάσος». Μεγάλο, εντυπωσιακό, κλειστού τύπου που μπορεί να μεταφέρει έξι φορτηγά, 25 επιβατικά και πεντακόσιους επιβάτες. Ιδιοκτήτες του ήταν οι συμπολίτες μας Ζάχαρης, Αθανασιαδης και Μπογδάνης.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η ιστορία που αφηγείται ο συνεργάτης της Πρωινής με το αινιγματικό όνομα «Ρεπόρτερ». Μας μιλάει για έναν Καβαλιώτη που ήταν τσαγκάρης στο Σούγιολου, ξενιτεύτηκε στη Γερμανία, δούλεψε σερβιτόρος σε ένα καζίνο η ιδιοκτήτρια του οποίου τον ερωτεύτηκε και τον παντρεύτηκε. Έτσι εν μια νυκτί έγινε ιδιοκτήτης καζίνου, έκανε λεφτά και αγόρασε μια μεγάλη και ακριβή κούρσα με την οποία ταξίδευε σε όλο τον κόσμο και κάθε καλοκαίρι ερχόταν και στην γενέτειρά του την αγαπημένη του Καβάλα. Κάθε φορά και με ολοκαίνουρια κούρσα. Εκείνη τη χρονιά, το 1968 είχε έρθει με μια Φορντ αξίας 320.000 δραχμών.

Την παραμονή της αναχώρησής του για την Γερμανία μάζεψε όλους τους φίλους και γνωστούς στην οδό Ερμού, στα παντοφλάδικα και τους κέρασε. Εκείνοι του ευχήθηκαν «και του χρόνου με μια καινούρια κούρσα»!