Ουκρανίας κρίση Ελλάδα κινδυνεύει

Αποτελεί η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ μια αφορμή που αξίζει ένα τεράστιο αιματοκύλισμα στο κόσμο;

Όχι, και αυτό επειδή η ένταξη δεν πρόκειται να γίνει, καθ΄ ότι η προσχώρηση οποιασδήποτε χώρας στο ΝΑΤΟ απαιτεί “ομόφωνη” συναίνεση και των 30  μελών. Και ως γνωστό αρκετές χώρες της Ευρώπης, πρώτον έχουνε αρκετά ισχυρούς δεσμούς με τη Ρωσία, και δεν θέλουνε να διακινδυνεύσουνε την απώλεια αυτής της σχέσης, και δεύτερο επειδή οι ΗΠΑ σήμερα δεν είναι τόσο ισχυρές ώστε να επιβάλουνε οπωσδήποτε τα συμφέροντα τους σε κάθε χώρα.

Για να θυμηθούμε και λίγο την προϊστορία και τα πεπραγμένα αυτού του Αμυντικού Οργανισμού “ελεύθερων κρατών”, το ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε το 1949, χρονιά που η Κίνα γινότανε κομμουνιστική και η τότε ΕΣΣΔ πυροδότησε την πρώτη της ατομική βόμβα. Συγκροτήθηκε με πρόσχημα την “αμυντική συμμαχία” , με Ευρωπαίο Γενικό γραμματέα, και Αμερικανό στρατιωτικό διοικητή, για να αποτρέψει μια ενδεχόμενη Ρωσική κίνηση δυτικά, και να προφυλάξει τις χώρες που βρισκότανε στις εκατέρωθεν ακτές του Ατλαντικού.

Η ειρωνεία όμως είναι ότι φοβούμενοι μην ακολουθήσει η ΕΣΣΔ μια πορεία δυτικά όπως ο Χίτλερ το 1940, χρησιμοποίησαν και συνεργάσθηκαν με στελέχη του ηττημένου χιτλερικού καθεστώτος, τα οποία προφύλαξαν, διαφύλαξαν και αξιοποίησαν με κάθε τρόπο μεταπολεμικά. Από την έναρξη του λεγόμενου “ ψυχρού πολέμου” αυξήθηκαν τα μέλη του και μέχρι το 1991, διάλυση της ΕΣΣΔ αριθμούσε 15 μέλη.

Όχι ότι μέχρι τη διάλυση του το Σύμφωνο της Βαρσοβίας (1952-1991), ήτανε άμοιρο παρεμβάσεων και επεμβάσεων σε χώρες μέλη του. Αλλά τουλάχιστον δεν τις έκανε με το σύνηθες πρόσχημα του ΝΑΤΟ, που επικαλείτο ανθρώπινες ελευθερίες, δημοκρατικά δικαιώματα κλπ, ενώ ταυτόχρονα στήριζε και στηρίζει ακόμη ανελεύθερα καθεστώτα.

Το 1991 όμως μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, που έδινε λόγω ύπαρξης και στο ΝΑΤΟ, και παρά τις διαδοχικές συζητήσεις, ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Δυτικής Γερμανίας, Γαλλίας, συμφωνίες και δεσμεύσεις στον Γκορμπατσώφ ότι «δεν θα επεκταθεί ούτε μια ίντσα ανατολικά», οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ παραβλέποντας τις δεσμεύσεις του πρόσθεσανδιαδοχικά 14 νέα μέλη, πρώην Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, και επεκτάθηκανσχεδόν 1.000 μίλια ανατολικά, έξω από την αυλή και στη συνέχεια μέσα σε αυτήν της Ρωσίας.

Και τελικά αναρωτιέται κανείς ποια αμυντικά συμφέροντα Δυτικοευρωπαϊκών χωρών εξυπηρετεί η ένταξη στο ΝΑΤΟ χωρών όπως π.χ. η Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία, κλπ, παρά μόνο να χρησιμοποιηθούνε αυτές σαν προκεχωρημένες επιθετικές βάσεις των ΗΠΑ εναντίον μιας με πυρηνικά οπλισμένης Ρωσίας;

Σε όλη αυτή τη μακροχρόνια πορεία του το ΝΑΤΟ και σε πλήρη ταύτιση και συνεργασία με γνωστές υπηρεσίες και στρατιωτικές δομές των ΗΠΑ, αποτέλεσε το «μακρύ και βρώμικο χέρι» αυτών για την ανάμιξη στα εσωτερικά συμμάχων χωρών, εξαγοράζοντας πολιτικούς και στρατιωτικούς, παρέχοντας σε αφοσιωμένες “ομάδες μονομάχων”κρυφά οπλισμό για “stay–behind”», ανατρέποντας, κυβερνήσεις, επιβάλλοντας δικτατορικά καθεστώτα, δημιουργώντας προβοκάτσιες για να επέμβουνε, βομβαρδίζοντας Χώρες κλπ και σε χώρες εκτός αρμοδιότητας τους.

Αφρική, Ασία, Βαλκάνια, Λατ. Αμερική κλπ. Πρόσφατα μόνο τον 21^ο αιώνα, αν αναλογισθούμε έχει καταστρέψει ολοκληρωτικά ή εν μέρει οκτώ Χώρες, μ’ αποτέλεσμα και τα τεράστια πλήθη των μεταναστών. Ερχόμενοι στη πρόσφατη Ελληνορωσική κινητικότητα, και τη πρόσκληση Λαβρώφ στον Δένδια για επίσκεψη, κάτι μου λέει ότι αυτή θα έχει σαν αντικείμενο συζήτησης τις νέες βάσεις των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη.

Αυτές για τις οποίες κομπορρημονούσαμε ότι θα είναι ανασταλτικός παράγοντας σε μια ενδεχόμενη τουρκική επίθεση. Λες και η συνοριακή μας γραμμή των 200 χιλιομέτρων καλύπτεται από τη βάση των ΗΠΑ. Περισσότερο μου φαίνεται ότι τα συμφέροντα της Τουρκίας στη παρούσα φάση εξυπηρετεί και διαφυλάσσει και αυτό για τον παρακάτω λόγο.

Σύμφωνα με τη συνθήκη του Μοντρέ του 1936 που ισχύει, και σε περίοδο ειρήνης ακόμη, πολεμικά πλοία μη παρευξείνιων χωρών, όπως ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία κλπ πριν μπούνε στον Εύξεινο Πόντο πρέπει να ειδοποιούνε τη Τουρκία μέρες πριν και απαγορεύονται αεροπλανοφόρα, υποβρύχια και η παραμονή τους είναι συγκεκριμένες μέρες.

Κάτι που ισχύει σε ευνοϊκότερη μορφή π.χ. για τη Ρωσία, που είναι χώρα παρευξείνια. Οπότε τώρα μέσω Αλεξανδρούπολης, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουκρανία, αυτό παρακάμπτεται, και δεν φέρνει σε δύσκολη θέση τη Τουρκία όσον αφορά τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, λόγω τήρησης της συνθήκης, αλλά την Ελλάδα με τη Ρωσία.

Ίδωμεν……

ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ