«Πρόταση σε γάμο7»από τους εκπαιδευόμενους του ΔΙΕΚ Καβάλας (φωτογραφίες)
Το Τμήμα Υποκριτικής Τέχνης Θεάτρου και Κινηματογράφου του ΔΙΕΚ Καβάλας παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα στο αίθριο του σχολικού συγκροτήματος όπου στεγάζεται, την παρουσίαση σπουδής με τίτλο «Πρόταση σε γάμο7», στο πλαίσιο του μαθήματος υποκριτικής Δ’ εξαμήνου.
Η παρουσίαση εντασσόταν στη θεατρική καλοκαιρινή περίοδο 2021 – 2022 και βασιζόταν στο μονόπρακτο «Πρόταση σε γάμο» του Άντον Τσέχωφ. Η διδασκαλία – σκηνοθεσία ανήκε στην εκπαιδεύτρια Κάλλη Πρεπόνη. Οι εκπαιδευόμενοι του Δ’ εξαμήνου φρόντισα για τα κοστούμια, τις μουσικές επιλογές και τη διαμόρφωση του αίθριου χώρου.
Συμμετείχαν αλφαβητικά: Βλάχου Θεανώ, Γιαρματζίδου Δέσποινα, Θωμαδάκη Ελένη, Κετιπίδου Κυριακή, Λελεκάκης Γιώργος, Ντιμίτροβα Ντανιέλα, Παπαδόπουλος Μανώλης, Τσολακίδου Στέλλα, Χατζητοπαλούδη Ρούλα.
Στην άκρως γουστόζικη έντυπη πρόσκληση, την οποία φιλοτέχνησε η γραφίστρια κι εκπαιδευόμενη του συγκεκριμένου τμήματος Daniela Angova, αναγραφόταν ότι οι προσκεκλημένοι όφειλαν να προσέλθουν με ένδυμα smartή chiccasualενώ απαραίτητα ήταν τα γυαλιά ηλίου και το καπέλο, λόγω μεσημβρινού ωραρίου της παρουσίασης.
Προκειμένου να τηρηθεί το «γαμήλιο πρωτόκολλο» αυτονόητα ακολούθησε και δεξίωση. Υπεύθυνοι του μπουφέ, του ήχου και των σκηνικών ήταν οι εκπαιδευόμενοι του Β’ εξαμήνου (Μαρία Γεωργία Αργυρή – Ειρήνη Ταστσόγλου – Γρηγόρης Τσούλι), για τα σκηνικά μερίμνησε το ΔΙΕΚ, ενώ την ηχητική κάλυψη φρόντισε το 1ο Εργαστηριακό Κέντρο Καβάλας.
Συνεργασία υπήρξε επίσης με το Τμήμα Φωτογραφίας όπου οι εκπαιδευόμενοι Δήμητρα Ζάχου και Θάνος Παλούκας απαθανάτισαν όλη την παρουσίαση. Η Κάλλη Πρεπόνη πριν την έναρξη της παράτασης χάρισε στους συμμετέχοντες εκπαιδευόμενους ένα … παιδικό δαχτυλίδι αρραβώνων… σαν γούρι.
ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΩΝ
Θεανώ: «Για μένα ήταν το βάπτισμα του πυρός. Τελικά, σε οποιαδήποτε ηλικία μπορεί ο άνθρωπος να βουτήξει σε ό,τι τον συναρπάζει. Ευχαριστώ για την ευκαιρία την κ. Πρεπόνη, το ΙΕΚ ΚΑΒΑΛΑΣ και όλη την ομάδα!»
Ντανιέλα:«Είχαμε μια φοβερή πρόβα πριν την παράσταση. Ήταν βράδυ και μας ακολουθούσε ένα όμορφο στρογγυλό φεγγάρι! Αυτή η μαγεία της πρόβας μεταφέρθηκε και στην παράσταση! Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία και οι θεατές το απόλαυσαν! Μας χαιρετούσαν, μας αγκάλιαζαν και στο τέλος έγινε ένας όμορφος χορός! Ευχαριστώ πολύ!»
Ρούλα: «Η αλήθεια, η απόλυτη αλήθεια, είναι η μεγάλη ομορφιά του θεάτρου…»
Στέλλα: «Ένα υπέροχο ταξίδι έφτασε στον προορισμό του! Μοναδικοί συμμαθητές και καθηγητές! Η δύναμη του θεάτρου είναι μαγική! Μπορεί να ενώσει οτιδήποτε φαντάζει ασύνδετο!»
Μανώλης: «Ήταν μια μοναδική εμπειρία σε έναν αυτοσχέδιο χώρο στο αίθριο του ΙΕΚ. Το φυσικό περιβάλλον και η αμεσότητα που υπήρχε με τον κόσμο δημιούργησε μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα. Εν τέλει, θέατρο κάνουμε για τη ψυχή μας και σε αυτό το κομμάτι, όλοι νιώσαμε πολύ γεμάτοι και ολοκληρωμένοι.»
Γιώργος: «Απίστευτη εμπειρία. Οι πρόβες μέχρι τελευταία στιγμή δημιουργούσαν άγχος και πίεση αλλά τελικά άξιζε τον κόπο. Θα το ξαναέκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.»
Λένα: «Για εμένα ήταν μια χρονιά με πολλές εκπλήξεις. Ευχάριστες στιγμές και λιγότερα ευχάριστες όμως αυτό με πείσμωσε. Ήθελα με αυτήν την ομάδα να δείξουμε σε όλους ότι το θέατρο είναι ομάδα και αυτό φάνηκε σε αυτή την παράσταση. Το χαρήκαμε όλοι και αυτό χαροποίησε και την καθηγήτρια μας. Μόνο γλυκιά γεύση έχω για την παράσταση μας.»
Κυριακή: «Είτε μετράω μπιζέλια, είτε είμαι ένας γέρος, είτε ένα ξωτικό, πάλι το θέατρο θα με γοητεύει. Ευχαριστώ το ΙΕΚ, τους συμμαθητές μου και μη και την καθηγήτρια μου Κάλλη Πρεπόνη που μου έδωσαν την ευκαιρία να παίξω στην πόλη μου μετά από απουσία χρόνων. Η αγάπη μου για το θέατρο συνεχίζεται και θα συνεχίζεται εντός κι εκτός κι επί τα αυτά… Ευχαριστώ πολύ.»
Δέσποινα: «Με μουσικό χαλί το θρόισμα των φύλλων. Πλεγμένο με τις φωνές και τις ανάσες των συμμαθητών ζήσαμε την “Πρόταση σε γάμο⁷”. Κλείνοντας έναν κύκλο μαθημάτων χτυπημένο από τον covid αλλά στο τέλος ήταν υπέροχα, όπως οι εκπαιδευτικές εκδρομές. Ευχαριστώ Κάλλη και αγαπημένοι μου συνοδοιπόροι του Δ ‘εξαμήνου.»
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Η «Πρόταση σε γάμο» είναι ένα από τα ωραιότερα μονόπρακτα του Τσέχωφ. Μία κωμωδία, όπου καταφέρνει να συμπυκνώσει τις κυριότερες αρετές της τέχνης του μ’ έναν τρόπο υποδειγματικό. Μία παράσταση κωμικών παρεξηγήσεων και ανατροπών. Μια ευχάριστη φάρσα που θα μπορούσε να τελειώσει πολύ σκοτεινά, αλλά ο θεατρικός συγγραφέας διατηρεί την ενεργητική του ιδιοτροπία, καταλήγοντας σε μια επιτυχημένη μαχητική δέσμευση.
Ο κύριος χαρακτήρας, ο Ivan Vassilevitch Lomov, είναι ένας βαρύς άνθρωπος στα μέσα του τριάντα χρόνια, επιρρεπής σε άγχος, πεισματάρχη και υποοδοντία. Αυτά τα ελαττώματα ενισχύονται περαιτέρω επειδή γίνεται νευρικό ναυάγιο όταν προσπαθεί να προτείνει γάμο. Ο Στεπάν Στεφανόβιτς Chubukov κατέχει γη δίπλα στον Ιβάν. Ένας άντρας στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, ευχαρίστως χορηγεί άδεια στον Ιβάν, αλλά σύντομα αποκαλεί τη δέσμευση όταν προκύψει ένα επιχείρημα σχετικά με την ιδιοκτησία. Οι κυριότερες ανησυχίες του είναι ότι διατηρεί τον πλούτο του και διατηρεί την κόρη του ευτυχισμένη. Η Natalya Stepanovna είναι η θηλυκή ηγετική θέση σε αυτό το παιχνίδι τριών ατόμων. Μπορεί να είναι ευτυχισμένη και φιλόξενη, αλλά πεισματική, περήφανη και κτητική, όπως και οι άνδρες ομολόγους της.
Το παιχνίδι βρίσκεται στην ύπαιθρο της Ρωσίας στα τέλη του 18ου αιώνα. Όταν ο Ιβάν φτάνει στο σπίτι της οικογένειας Τσούμπουκ, οι ηλικιωμένοι Στήπαν υποθέτουν ότι ο νεαρός άνδρας που έχει ντυθεί καλά έχει έρθει να δανειστεί χρήματα. Αντ’ αυτού, ο Στάπαν είναι ικανοποιημένος όταν ο Ιβάν ζητάει το χέρι της κόρης του στο γάμο. Ο Στιμπάν δίνει όλη του την ευλογία, δηλώνοντας ότι τον αγαπάει ήδη σαν γιο. Ο γέρος αφήνει στη συνέχεια να πάρει την κόρη του, εξασφαλίζοντας στον νεαρότερο ότι η Natalya θα δεχθεί ευγενικά την πρόταση.
Ενώ μόνος του, ο Ιβάν παραδίδει ένα πολύπλοκο, εξηγώντας το υψηλό επίπεδο νευρικότητας του, καθώς και μια σειρά από σωματικές ασθένειες που μαστίζουν πρόσφατα την καθημερινότητά του. Αυτός ο μονόλογος θέτει όλα όσα ξεδιπλώνεται στη συνέχεια. Όλα πάνε καλά όταν η Νατάλια εισέρχεται για πρώτη φορά στο δωμάτιο. Μιλούν ευχάριστα για τον καιρό και τη γεωργία. Ο Ιβάν επιχειρεί να φέρει το θέμα του γάμου, δηλώνοντας πρώτα πώς γνωρίζει την οικογένειά του από την παιδική ηλικία.
Καθώς αγγίζει το παρελθόν του, αναφέρει την κυριότητα της οικογένειάς του στα Όρνιθα λιβάδια. Η Νατάλια σταματά τη συζήτηση για να διευκρινίσει. Πιστεύει ότι η οικογένειά της πάντα ανήκε στα λιβάδια, και αυτή η διαφωνία προκαλεί μια καυστική συζήτηση, η οποία στέλνει αίσθημα καύσου και καρδιά του Ιβάν αδράνειας. Αφού φωνάζουν ο ένας στον άλλο, ο Ιβάν αισθάνεται ζαλισμένος και προσπαθεί να ηρεμήσει και να αλλάξει το θέμα πίσω στο γάμο, μόνο για να βυθιστεί στο επιχείρημα για άλλη μια φορά.
Ο πατέρας της Νατάλια συνδέεται με τη μάχη, παραπέμπει με την κόρη του και ζητάει οργικά να αφήσει ο Ιβάν αμέσως. Μόλις ο Ιβάν φύγει, ο Στέπαν αποκαλύπτει ότι ο νεαρός έχει προγραμματίσει να προτείνει στη Ναταλία. Σοκαρισμένος και προφανώς απελπισμένος να παντρευτεί, η Νατάλια επιμένει ότι ο πατέρας της τον φέρνει πίσω. Μόλις επέστρεψε ο Ιβάν, προσπαθεί να λυγίσει το θέμα προς το ρομαντισμό. Ωστόσο, αντί να συζητήσουν το γάμο, αρχίζουν να διαφωνούν για το ποιο από τα σκυλιά τους είναι το καλύτερο κυνηγόσκυλο. Αυτό το φαινομενικά αβλαβές θέμα εγκαινιάζει ένα ακόμη θερμό επιχείρημα.
Τέλος, η καρδιά του Ιβάν δεν μπορεί να το πάρει πια και πέφτει νεκρός. Τουλάχιστον αυτός είναι ο λόγος που ο Στάπαν και η Νατάλια πιστεύουν για μια στιγμή. Ευτυχώς, ο Ιβάν απομακρύνεται από τη λιποθυμία του και ανακτά τις αισθήσεις του αρκετές για να προτείνει στη Ναταλία. Δεχτεί, αλλά πριν πέσει η κουρτίνα, επιστρέφουν στο παλιό επιχείρημά τους σχετικά με το ποιος κατέχει το καλύτερο σκυλί. Με λίγα λόγια, η «Πρόταση γάμου» είναι ένα υπέροχο στολίδι μιας κωμωδίας. Αναρωτιέται κανείς γιατί τόσο μεγάλα έργα του Τσέχωφ (ακόμη και εκείνα που χαρακτηρίζονται ως κωμωδίες) φαίνονται τόσο θεματικά βαριά.
Σε αυτή τη μονόπρακτη κωμωδία ο Τσέχωφ, βαθιά κωμικός και σαρκαστικός, δεν χάνει ευκαιρία να σατιρίσει τη ρωσική μεγαλοαστική τάξη της εποχής του, μια σάτιρα που αποδείχθηκε διαχρονική και πέραν των ρωσικών συνόρων. Μια πρόταση γάμου φέρνει στην επιφάνεια τη ματαιοδοξία, την υποκρισία, τον καιροσκοπισμό, το ”δήθεν” και τη γελοιότητα των ”εχόντων” που τυφλωμένοι από τον εγωισμό τους οδηγούνται σε μάταιες ασυνεννοησίες σε βάρος συχνά του ίδιου του συμφέροντός τους. Ο μεγάλος Ρώσος δραματουργός καταφέρνει μέσα από μια φαινομενικά απλοϊκή οικογενειακή ιστορία να περάσει ένα σαφές κοινωνικό μήνυμα.
