“Επειδή η ελευθερία των Κούρδων είναι η δική μας ελευθερία”
ΕΚΤΑΚΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ PAOLO «PACHINO» ANDOLINA, ΣΙΚΕΛΟ ΜΑΧΟΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤOΝ ΚΟΥΡΔΙΚO ΣΚΟΠΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ISIS ΣΤΟ ΣΥΡΙΑΚΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ.
συνέντευξη των Davide Casella και Stefania Mazzone
- Πώς είναι αυτή τη στιγμή η κατάσταση στο Κουρδιστάν;
Επί του παρόντος το Κουρδιστάν είναι μια περιοχή χωρισμένη μεταξύ τεσσάρων κρατών: Τουρκία, Συρία, Ιράν, Ιράκ. Προφανώς και στα τέσσερα κράτη η καταστολή είναι πολύ ισχυρή, τόσο από την τουρκική κυβέρνηση όσο και από τις κυβερνήσεις του Ιράν και του Ιράκ, καθώς και στη Συρία από την κυβέρνηση Άσαντ.
Εντάχθηκα στις YPG στο συριακό Κουρδιστάν, ακριβώς για να πολεμήσω τη δραματική κατάσταση που επικρατούσε. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα αδιέξοδο, μετά την εισβολή της Τουρκίας τον περασμένο οκτώβριο, η οποία επίσημα δήλωσε ότι ήθελε να δημιουργήσει μια γραμμή προστασίας, αλλά στην πραγματικότητα έκρυβε μια πραγματική επιθετικότητα που είχε πρόθεση την στρατιωτική κατοχή. Μια περιοχή βάθους τριάντα χιλιομέτρων και πλάτος εννιακοσίων, σχεδόν ολόκληρη την επικράτεια της Ροζάβα στο συριακό Κουρδιστάν.
Τα μέτωπα παραμένουν, τόσο η πλευρά του τουρκικού στρατού όσο και το τζιχαντιστικό κομμάτι που υποστηρίζεται από την ίδια την Τουρκία. Η περιοχή της Εφρίν παραμένει κατεχόμενη από τις συμμορίες τζιχαντιστών που υποστηρίζονται από τον τουρκικό στρατό καθώς και το κεντρικό έδαφος της Ροζάβα, δηλαδή η ζώνη των πόλεων Serekaniye και Gire Spi.
Στα άλλα μέρη της Ροζάβα η ανθρωπιστική κατάσταση είναι αρκετά καταστροφική: μετά από αυτή την τελευταία κατοχή, οι πρόσφυγες έχουν αυξηθεί κατά εκατοντάδες χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται σε καταυλισμούς προσφύγων.
Η Τουρκία έχει αποκόψει και τις πηγές νερού: ειδικά στην περιοχή Hesake, έκλεισε ως αντίποινα ορισμένα φράγματα που βρίσκονται σε εδάφη που κατέχει ο στρατός της, και άλλα που βρίσκονται σε τουρκικό έδαφος. Κλείνοντας τους σωλήνες νερού έχει αυξήσει δραστικά τις δυσκολίες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που ζουν σε 7-8 προσφυγικούς καταυλισμούς σε όλη τη Ροζάβα. Οι εκτοπισμένοι αναγκάζονται να υποστούν αυτό το έγκλημα του τουρκικού στρατού που τους αναγκάζει να επιβιώσουν πρακτικά χωρίς νερό.
- Μετά την αμερικανική εγκατάλειψη, πώς οργανώθηκαν οι Κούρδοι μαχητές;
Αυτό που συνέβη στη Ροζάβα δεν ήταν μια πραγματική εγκατάλειψη από τον αμερικανικό στρατό. Ας πούμε ότι ήταν μια απομάκρυνση από εκείνη τη συνοριακή λωρίδα μεταξύ Συρίας και Τουρκίας. Έφυγαν από εκείνη την περιοχή γνωρίζοντας μια επικείμενη εισβολή: η Τουρκία θα είχε επιτεθεί. Προφανώς, απομακρύνθηκαν για να αποφύγουν συγκρούσεις μεταξύ του αμερικανικού στρατού, των συμμοριών των τζιχαντιστών και του τουρκικού στρατού, για να αποτρέψουν πιθανά θύματα και τραυματισμούς από την πλευρά των αμερικανών: μετά την εισβολή του οκτωβρίου, μάλιστα, υπήρξαν πάρα πολλοί οι βομβαρδισμοί.
Μερικοί από τους αμερικανούς στρατιώτες έφυγαν, στο Ιράκ. ένα άλλο τμήμα έχει μετακινηθεί νοτιότερα, προς την περιοχή Baghoz, στην επαρχία Hesake, η οποία είναι επίσης γεμάτη πετρελαιοπηγές. Ο αμερικανικός στρατός, επομένως, εξακολουθεί να είναι παρών στο έδαφος της Ροζάβα.
Είναι σίγουρα λίγο πιο νότια από εκεί που ήταν πριν, και στο τμήμα των συνόρων μεταξύ Ροζάβα και Τουρκίας έχει δημιουργηθεί αυτού του είδους η λωρίδα ασφαλείας ενός ή δύο χιλιομέτρων στην οποία η διοίκηση έχει παραδοθεί στις δυνάμεις του Άσαντ, οι οποίες με τη σειρά τους ελέγχονται και υποστηρίζονται από τον ρωσικό στρατό.
Στα σύνορα με την Τουρκία, σε αυτή τη μικρή λωρίδα, βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι δυνάμεις του Άσαντ και της Ρωσίας, αλλά και των YPG.
Μετά τη λεγόμενη εγκατάλειψη από τους αμερικανούς, οι YPG υποστήριξαν μια σκληρή αντίσταση για σχεδόν ένα μήνα κατά του τουρκικού στρατού. Η πόλη Serekaniye και η πόλη Gire Spi υπερασπίστηκαν σθεναρά πριν πέσουν, μετά από εβδομάδες συγκρούσεων.
Μετά την πτώση, δημιουργήθηκε ένα είδος ανθρωπιστικού διαδρόμου για να απελευθερωθούν και οι άμαχοι που είχαν εγκλωβιστεί μέσα σε αυτήν την πλέον πολιορκημένη ζώνη. Αλλά στην πραγματικότητα, η έξοδος άοπλων πολιτών μέσω αυτού του ανθρωπιστικού διαδρόμου, που δημιουργήθηκε μετά την εγκατάλειψη των αμερικανών και κατά την διάρκεια της τουρκικής επίθεσης, βομβαρδίστηκε δειλά από τους Τούρκους, προκαλώντας εκατοντάδες θανάτους, παρά το γεγονός ότι η περιοχή είχε κηρυχθεί «προστατευόμενη». (σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις για την ανθρωπιστική προστασία των προσφύγων).
Ως αποτέλεσμα της τουρκικής κατοχής, το YPG εντάχθηκε στις SDF, τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, οι οποίες αποτελούν την ομπρέλα όλων των πολιτοφυλακών της Βορειοανατολικής Συρίας, δηλαδή της Δημοκρατικής Συνομοσπονδίας της Βόρειας Συρίας, που ονομάζεται έτσι από τον μάρτιο του 2016. Εκτός από τους μαχητές YPG, περιλαμβάνει δεκάδες αραβικές ταξιαρχίες που αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ράκα αποφάσισαν να ενταχθούν στις YPG ή στις SDF ακριβώς για να υπερασπιστούν την Επανάσταση και τη Συνομοσπονδία.
οι SDF δημιουργήθηκαν για να διευρύνουν την Επανάσταση, ώστε να μην αφορά πλέον μόνο τον κουρδικό λαό, μα όλους τους λαούς που ζουν στη Βόρεια Συρία, από τους Άραβες έως τους Κιρκάσιους, από τους Τουρκμένους έως τους Αρμένιους και τους Σύρους. Υπάρχουν δεκάδες εθνότητες που ζουν στη Συρία και για αυτόν τον λόγο δημιουργήθηκαν οι SDF, όπου ήμασταν και εμείς από το YPG μέσα.
- Πιστεύετε ότι οι Κούρδοι μαχητές υποστηρίζονται πραγματικά από τη Δύση, ή τουλάχιστον από τις προοδευτικές πλευρές;
Στην πραγματικότητα δεν το πιστεύω καθόλου. Όταν βρισκόμουν στη Συρία, τα όπλα που είχαμε ήταν του 1970! Η μόνη υποστήριξη που λαμβάναμε ήταν από τον ουρανό. Η αμερικανική αεροπορία, αλλά και η αγγλική και η γαλλική, βομβάρδιζαν επιτρέποντάς μας να προχωρήσουμε. Τους δίναμε τις συντεταγμένες των διάφορων στρατώνων της πολιτοφυλακής του ISIS για να μπορέσουν να τους επιτεθούν.
Υπήρχε πολύ λίγη στρατιωτική υποστήριξη από το έδαφος. δεν μας επέτρεπαν καν να χρησιμοποιήσουμε βαριά όπλα, πόσο μάλλον να μας τα δώσουν, όπως πυραύλους εδάφους-αέρος ή άλλα είδη βαρέων όπλων. Αυτά χρησιμοποιούνταν από τους πεζοναύτες ακριβώς για να μην τα αφήσουν στα χέρια των κούρδων του YPG.
Υπήρξε μια ήπια υποστήριξη κατά τη διάρκεια του πολέμου αντίστασης στο Ισλαμικό Κράτος, το οποίο σε πολύ λίγες εβδομάδες κατέκτησε μια περιοχή σχεδόν στο μέγεθος της Μεγάλης Βρετανίας. Ας πούμε ότι η Δύση βρέθηκε σχεδόν αναγκασμένη να βάλει τον εαυτό της στη μέση αυτής της κατάστασης, αλλά, γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούσε να το κάνει μέσω μιας νέας στρατιωτικής κατοχής όπως αυτή στο Αφγανιστάν ή το Ιράκ, με τους πολέμους του 2001 και του 2003, είχαν εξακριβώσει ότι οι κούρδοι πριν από όλους οργανώθηκαν για να αντισταθούν και ότι ήταν οι μόνοι που πολεμούσαν πραγματικά το Ισλαμικό Κράτος. Και οι μαχητές του YPG δεν το έβαζαν στα πόδι βλέποντας τους πολιτοφύλακες του ISIS, όπως αντιθέτως συνέβη με τους Κούρδους του Ιράκ, τους Πεσμεργκά στην περιοχή Σενγκάλ ή τις δυνάμεις του Άσαντ.
Έτσι η Δύση αποφάσισε να παράσχει στο YPG την ελάχιστη υποστήριξη, αν και περιορισμένη στην αεροπορική κάλυψη. Ήταν όμως πάνω απ’ όλα μια προπαγανδιστική ενέργεια για τον διεθνή Τύπο.
- Τι σημαίνει για μια λαϊκή κούρδη γυναίκα να πολεμά το ISIS;
Νομίζω ότι μπορώ να πω λίγα για αυτό, καθώς είμαι άντρας. Ωστόσο, μπορώ να πω ότι έχω δει πολλές κούρδες μαχήτριες, αλλά και πολλές άραβες μαχήτριες. Όπως είπα και πριν, μετά την απελευθέρωση της Ράκα τον οκτώβριο του 2017, πολλές άραβες γυναίκες εντάχθηκαν στο YPJ. Μέσα στις Μονάδες Άμυνας των Γυναικών της YPJ υπάρχουν πολλές κούρδες, άραβες, αρμένιες, κιρκάσιες γιαζίντι. Είναι γυναίκες που ανήκουν σε διάφορες θρησκείες, είναι μουσουλμάνες, χριστιανές, αλλά και κοσμικές και άθεες.
Απ’ ό,τι έχω δει απ’ έξω, οι γυναικείες δυνάμεις είναι πολύ προετοιμασμένες και πειθαρχημένες, ανθρώπινα και στρατιωτικά. Ήταν πάντα στην πρώτη σειρά για να πολεμήσουν αρχικά το Ισλαμικό Κράτος και μετά τις συμμορίες Τζιχαντιστών που υποστηρίζονται από τον τουρκικό στρατό.
“Η Ευρώπη υπήρξε στο πλευρό των Κούρδων όταν ήταν εναντίον του ISIS, αλλά επίσημα δεν υπήρξε στάση υπέρ του κουρδικού ζητήματος.“
- Τι σημαίνει για σένα, νέο και Δυτικό, να έχεις ζήσει την ισλαμιστική υπόθεση στη Συρία;
Πλησίασα τον πόλεμο τον αύγουστο του 2014, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης του ισραηλινού στρατού στη Γάζα, όταν ήθελα να πάω στην Παλαιστίνη, στην περιοχή της Δυτικής Όχθης. Εντάχθηκα στους ακτιβιστές του ISM (Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης, International Solidarity Movement) που είναι προφανώς ένα παράνομο κίνημα εκεί. Δεν λέγαμε ότι είμαστε μέρος του. Ήταν περισσότερο μια δουλειά παρακολούθησης που κάναμε, δηλαδή πιστεύαμε ότι οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας, βλέποντας την παρουσία διεθνών υποστηρικτών στις παλαιστινιακές πορείες, θα είχαν αποφύγει αναταραχές και συλλήψεις. Η πρώτη μου πραγματική προσέγγιση ήταν αυτή η εμπειρία: η συμμετοχή κάθε παρασκευή στις διαμαρτυρίες που γίνονταν αμέσως μετά την προσευχή. Οι συγκρούσεις που γίνονταν κάθε παρασκευή με τον ισραηλινό στρατό με έκαναν να δω σε πρώτο πρόσωπο τη σκληρότητα του κατοχικού πολέμου.
Εκεί είδα τους πρώτους νεκρούς, ακόμη και παιδιά που σκοτώθηκαν από τους ισραηλινούς ελεύθερους σκοπευτές, τοποθετημένους στην οροφή.
Επιστρέφοντας από την Παλαιστίνη, ήθελα να πάω στην Τουρκία, στο τουρκικό Κουρδιστάν, να δω τι συμβαίνει στο Κομπάνι αφού τον οκτώβριο του 2014 όλοι μιλούσαν για την αντίσταση της πόλης από τους Κούρδους ενάντια στο ισλαμικό Κράτος.
Ήθελα να βοηθήσω στους καταυλισμούς προσφύγων που βρίσκονται στο τουρκικό Κουρδιστάν. Ήμουν 4-5 χιλιόμετρα από το Κομπάνι. έβλεπα την πόλη, τον πόλεμο με τα μάτια μου, αλλά δεν μπορούσα να επέμβω. Υπήρχαν σύνορα και τουρκικά τανκς γιατί ήμασταν στο τουρκικό έδαφος, ενώ από την άλλη πλευρά υπήρχε ο κουρδικός πληθυσμός που αντιστέκονταν στο πολύ καλά οπλισμένο ισλαμικό Κράτος, χάρη και στις πολυάριθμες στρατιωτικές βάσεις που λεηλατήθηκαν τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία. Είδα και πολλούς πρόσφυγες να φεύγουν. Όλα αυτά με έφεραν πιο κοντά στον πραγματικό πόλεμο που γινόταν ενώ βρισκόμουν στο τουρκικό Κουρδιστάν και βοηθούσα στους καταυλισμούς προσφύγων στην πόλη Suruc.
Σίγουρα, ως δυτικός η προοπτική είναι λίγο διαφορετική, σίγουρα στην αρχή φοβάσαι τόσο πολύ, όλα αυτά είναι φρικτά. αλλά μετά το συνηθίζεις, σου φαίνεται περίεργο να το λες αλλά είναι αλήθεια. Εμείς οι δυτικοί δεν έχουμε συνηθίσει στον πόλεμο, να μιλάμε για νεκρούς, για μάρτυρες, για βόμβες, για πυροβολισμούς, για όπλα, να είσαι χρήσιμος με ένα τουφέκι ή πιστόλι. Κουβέντες που στο Κουρδιστάν αντιπροσωπεύουν την καθημερινότητα, την «απλή κανονικότητα». Ακριβώς όπως εμείς στην οικογένεια, στο τραπέζι, μιλάμε για φαγητό και ούτω καθεξής, εκεί μιλάν για θάνατο, αλλά πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη, πάντα με την περηφάνια της αντίστασης γιατί, πρέπει να θυμόμαστε, ο κουρδικός λαός δεν πολεμά μόνο από το 2011, αλλά από εκατοντάδες χρόνια.
Οπότε για έναν δυτικό είναι λίγο διαφορετικά διότι, ευτυχώς, από το 1945 δεν έχει συνηθίσει τον πόλεμο, ενώ στη Μέση Ανατολή, δυστυχώς, όλα τα παιδιά γεννιούνται σε εμπόλεμη κατάσταση. Κυκλικά υπάρχει ένας νέος πόλεμος: τη δεκαετία του 1990, τη δεκαετία του 2000, τώρα με το ISIS, σε λίγα χρόνια με άλλους παράγοντες. Οι γενιές που γεννιούνται απειλούνται πάντα από πόλεμο σε αντίθεση με εμάς τους δυτικούς. Αλλά μετά από μερικές εβδομάδες, μερικούς μήνες, ακόμη και ένας δυτικός γίνεται σαν μεσανατολικός: συνηθίζεις τον πόλεμο, τον φόβο, το να περπατάς με το τουφέκι στο χέρι.
- Τι σε εντυπωσίασε περισσότερο στους Κούρδους μαχητές;
Με εντυπωσίασε η δύναμη, η επιθυμία και η επιμονή τους στο να μάχονται και στην αντίσταση. Δεν υποχωρούν ποτέ μπροστά στον εχθρό και τις δυσκολίες. Είναι περήφανοι που μιλούν για τους μάρτυρες τους, ίσως για τον ίδιο τους τον γιο ή την κόρη τους, που έπεσαν στη μάχη για να υπερασπιστούν αυτήν την Επανάσταση ή για να υπερασπιστούν τον λαό της Σινκάλ, Shinqal.
Ένας λαός που με εντυπωσίασε πολύ, επίμονος πάνω από όλα στον τρόπο να αντιμετωπίζει τα προβλήματα πάντα με ψυχραιμία και ηρεμία, στην αντιμετώπιση των πιο δύσκολων καταστάσεων, σε αντίθεση με εμάς τους δυτικούς.
- Κατά τη γνώμη σου, η Ιταλία έχει αναλάβει έναν σαφή ρόλο στην Περιοχή;
Η Ιταλία στη βόρεια Συρία δεν έχει αναλάβει σαφή ρόλο αφού, έχοντας ακολουθήσει τον προσανατολισμό όλων των δυτικών Κρατών και σχεδόν όλων των ισχυρότερων Κρατών στον κόσμο, δήλωσε ότι είναι κατά του ISIS, αλλά δεν έχει στείλει επίσημα δυνάμεις σε δράση. Αυτό έστω και αν φαίνεται ότι ανεπίσημα στη Συρία, το καλοκαίρι του 2018, υπήρχαν 50 καραμπινιέροι, που κατά πάσα πιθανότητα έφτασαν από το ιρακινό Κουρδιστάν. Αυτοί θα είχαν περάσει τα σύνορα για να φτάσουν στη νότια έρημο της Συρίας, την ώρα που θα υπήρχαν εκπαιδευτικές επιχειρήσεις. Σύμφωνα με τοπικές, ανεπίσημες πηγές, ωστόσο, αυτό το επεισόδιο θα ήταν μέρος μιας επιχείρησης όχι επίθεσης, αλλά ακριβώς εκπαίδευσης.
Ας αναλογιστούμε επίσης ότι εκεί υπάρχει ένα σύνορο που πλέον στην πραγματικότητα δεν υπήρχε, αφού η Συρία και το Ιράκ πολεμούσαν εναντίον ενός κοινού εχθρού, επομένως είχε γίνει μια ενιαία εμπόλεμη ζώνη, η νότια συριακή έρημος, με μέρος του ιρακινού Κουρδιστάν.
- Έχει αγκαλιάσει η Ευρώπη την κουρδική υπόθεση;
Η Ευρώπη δεν έχει ασπαστεί πραγματικά την κουρδική υπόθεση. Θυμίζουμε ότι εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρώπη θεωρούσε και εξακολουθεί να θεωρεί το PKK τρομοκρατική οργάνωση. Το PKK, που είναι το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα, βρίσκεται στην Τουρκία αλλά δρα και στα βουνά του ιρακινού Κουρδιστάν.
Η Ευρώπη υπήρξε στο πλευρό των Κούρδων όταν ήταν εναντίον του ISIS, αλλά επισήμως δεν υπήρξε καμία στάση υπέρ της κουρδικής υπόθεσης. Η μόνη θέση που έλαβε η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν να διατάξει από το 2013 έως το 2018 ότι το PKK δεν πρέπει να θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση, δηλαδή την περίοδο κατά την οποία οι κούρδοι μαχόμενοι πολέμησαν το ISIS και πολλοί μαχητές του PKK ενώθηκαν με το YPG για αυτόν τον σκοπό.
Αυτή ήταν η μόνη επίσημη πράξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ανελήφθη μόλις πριν από ένα χρόνο.
“Αυτό που θέλω να πω τώρα είναι ότι η θυσία του δεν ήταν μάταιη, αλλά χρησίμευσε, δυστυχώς, και στο να γίνει γνωστή η κουρδική υπόθεση και η επανάσταση της Ροζάβα εδώ στην Ιταλία. Χωρίς τον θάνατο του Όρσο, πολλοί δεν θα γνώριζαν τι συμβαίνει στη Βόρεια Συρία.”
- Αισθάνεσαι πολιτικά διωκόμενος στην Ιταλία;
Πολιτικά διωκόμενος είναι ένας μάλλον λίγο βαρύς ορισμός. Οι πραγματικοί πολιτικοί διωκόμενοι είναι οι κούρδοι που πρέπει να το σκάσουν από την Τουρκία για να μην συλληφθούν ή δολοφονηθούν ή οι κούρδοι που φεύγουν από το Ιράν επειδή τους απαγχονίζουν. Στην Ιταλία όσοι αγωνίζονται, ή αποφασίζουν να σταθούν στην άλλη πλευρά του οδοφράγματος, αυτοί που ίσως υπερασπίζονται τους φτωχούς ή τους εργάτες, εκείνοι που συμμετέχουν σε αγωνιστικά κινήματα όπως το No Tav, ή τα οικολογικά ή Antifa, είναι διωκόμενοι από το νόμο, περισσότερο από αυτούς που διαπράττουν κοινά εγκλήματα.
Για παράδειγμα, αν αποφάσιζα να συμμετάσχω σε ένα κίνημα, μια ομάδα που διεξάγει αγώνες στην Ιταλία, και έκανα διαδηλωτικές ενέργειες ανυπακοής, προφανώς θα κρίνομαι διαφορετικά από κάποιον που διέπραξε το ίδιο αδίκημα, αλλά όχι για πολιτικούς λόγους. Αν γίνουν συγκρούσεις σε μια γειτονιά, σε δικονομικό επίπεδο, το αδίκημα θεωρείται πολιτικό, άρα με επιβαρυντική περίσταση. Αντίθετα, αν στο δρόμο, ατομικά, αντισταθώ σε μια σύλληψη, το αδίκημα θεωρείται ιδιωτική πράξη, επομένως λιγότερο σοβαρή. Δυστυχώς, υπάρχουν όχι λίγες δίκες εναντίον μου. Και για το αίτημα που έγινε για ειδική επιτήρηση, έγινε προσπάθεια εκφοβισμού μου. Αυτό το αίτημα δεν ολοκληρώθηκε απέναντι μου, ενώ δυστυχώς έγινε δεκτό για την Eddi (μάρτιος 2020, στγ), σύμφωνα με το παλιό σχήμα «χτυπήστε έναν για να εκπαιδεύσετε εκατό». Η Έντι ήταν στην πραγματικότητα η μόνη συντρόφισσα που χτυπήθηκε από την ειδική επιτήρηση ως προειδοποίηση σε όσους ήθελαν να συμμετάσχουν στους κοινωνικούς αγώνες.
Η δίκη, Toρίνo.
- Πώς θυμάσαι τον Lorenzo “Orso” Orsetti; Τι νιώθεις να του πεις;
Θυμάμαι τον Όρσο ως έναν επίμονο άνθρωπο, πάντα χαμογελαστό ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Αστειεύoνταν για τα πάντα, ένα άτομο που δεν τα παρατούσε ποτέ, ακόμα κι όταν θα ήταν αναπόφευκτο να αποθαρρυνθεί.
Θα ήθελα να τον είχα συναναστραφεί περισσότερο στην Ιταλία παρά στη Συρία. Τον γνώρισα λίγο πριν φύγει για τη Συρία και δυστυχώς δεν βλεπόμασταν και πολύ. Μετά γνωριστήκαμε καλύτερα στη Συρία, ή μιλούσαμε στο τηλέφωνο όσο εκείνος ήταν στη Συρία και εγώ εδώ στην Ιταλία, όταν επέστρεψα.
Αυτό που θέλω να πω τώρα είναι ότι η θυσία του δεν ήταν μάταιη, αλλά χρησίμευσε, δυστυχώς, στο να γίνει γνωστή η κουρδική υπόθεση και η επανάσταση της Ροζάβα εδώ στην Ιταλία. Χωρίς τον θάνατο του Όρσο, πολλοί δεν θα γνώριζαν τι συμβαίνει στη Βόρεια Συρία.
Νιώθω ακόμα να του πω ότι αυτή η Επανάσταση συνεχίζεται χάρη και στο μαρτύριο του.
Orso e Pachino.
RESISTENZA E RIVOLUZIONE IN ROJAVA. Diario di guerra e di vita. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ. Ημερολόγιο πολέμου και ζωής
του Paolo Pachino Andolina
Eκδόσεις Zero In Condotta, 2020
Εξώφυλλο του βιβλίου
https://www.zeroincondotta.org/libri/pa_rojava.html
Τα έσοδα από τις πωλήσεις αυτού του βιβλίου πηγαίνουν στην κουρδική ερυθρά Ημισέληνο.
Μιχάλης ‘Μίκης’
