Στις 22 Σεπτέμβρη 1949 εκτελέστηκε ο Καβαλιώτης Στέργιος Αναστασιάδης, μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε
Στις 22 Σεπτέμβρη 1949, το αστικό κράτος εκτέλεσε τον Στέργιο Αναστασιάδη, μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., αθάνατο τέκνο της εργατικής τάξης της Καβάλας.
Στις αρχές του Μάρτη 1949 πιάστηκε απ’ την Ασφάλεια Αθήνας και καταδικάστηκε σε θάνατο από το έκτακτο Στρατοδικείο της αμερικανοκρατίας και εκτελέστηκε το Σεπτέμβρη του 1949, μένοντας ως την τελευταία στιγμή της ζωής του πιστός στο Κόμμα του.
Ο σ. Στέργιος Αναστασιάδης ήταν γέννημα και θρέμμα της εργατιάς μας, καπνεργάτης το επάγγελμά του. Γεννήθηκε στα 1906 στο Δρεάκιο Θράκης και μεγάλωσε στην Καβάλα, όπου η οικογένειά του εγκαταστάθηκε από το 1914.
Από το 1921 οργανώθηκε στη νεολαία και είναι ένας από τους ιδρυτές της ΟΚΝΕ. Σε ηλικία 18 χρονών είχε αναδειχτεί σε ηγετικό στέλεχος των καπνεργατών. Στην ΟΚΝΕ δούλεψε πολλά χρόνια ειδικά στον τομέα της αντιμιλιταριστικής δουλειάς, όπου έδειξε το οργανωτικό του ταλέντο και το μεγάλο ηρωισμό του, δουλεύοντας ανάμεσα στα στρατευμένα παιδιά του ελληνικού λαού και τους προοδευτικούς αξιωματικούς.
Το 1932, ο σ. Στέργιος Αναστασιάδης εκλέχτηκε γενικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Οργάνωσε και καθοδήγησε πολλούς απεργιακούς αγώνες και τους οδήγησε στη νίκη. Ήταν, επίσης, μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.
Η δράση του σ. Στέργιου στο Κόμμα μας στάθηκε πολύπλευρη. Ηρωικός και τίμιος κομμουνιστής, σεμνός στο ήθος, πολύ αγαπητός στους συντρόφους, ήξερε να συνδυάζει την προσωπική παλικαριά με την πολιτική διορατικότητα, δραστήριος αγκιτάτορας και προπαγανδιστής.
Παρόλο που έμαθε στο σχολείο λίγα γράμματα (τέλειωσε τη Β` Τάξη νυχτερινού σχολείου), κατόρθωσε με την επίμονη δουλειά του να επεκτείνει τις γνώσεις του και με τη βοήθεια του Κόμματός μας να πάρει ανώτερη πολιτική και κομματική μόρφωση.
Ο σ. Αναστασιάδης καταδιώχτηκε, πιάστηκε και φυλακίστηκε πολλές φορές για τη δράση του. Το 1941, με την εισβολή των Γερμανών, δραπέτευσε από την εξορία, επικεφαλής ομάδας από 8 Κρητικούς συντρόφους, έφτασε την άλλη μέρα στο λιμάνι του Ηρακλείου Κρήτης, όπου τους συνέλαβε η Ασφάλεια και τους έκλεισε στα κρατητήρια.
Σ’ αυτά, τους βρήκε η 20 του Μάη 1941, μέρα της γερμανικής επιδρομής κατά της Μεγαλονήσου. Όταν στις 20 Μάη 1941 άρχισε ο βομβαρδισμός του Ηρακλείου από τα γερμανικά «Στούκας», από τις εκρήξεις άνοιξαν και οι πόρτες των κρατητηρίων και οι 9 κομμουνιστές, με επικεφαλής τον σ. Στέργιο, βρέθηκαν ελεύθεροι.
Αποφάσισαν τότε να ακολουθήσουν, έστω και άοπλοι, τις ένοπλες μονάδες που πολεμούσαν τους Γερμανούς και ν’ αρπάξουν όπλα από τους τραυματισμένους ή σκοτωμένους Γερμανούς. Το κατόρθωσαν. Η νύχτα τούς βρήκε εξοπλισμένους, με επικεφαλής τον ατρόμητο αρχηγό τους σ. Στέργιο, να κυνηγούν τους Γερμανούς, έξω από τα τείχη του Ηρακλείου προς τα Λατομεία.
Ο σ. Στέργιος Αναστασιάδης ήταν ένας απ’ τους καθοδηγητές της μεγάλης σύσκεψης πολιτικών και στρατιωτικών παραγόντων, που έγινε στις 26/6/1941 στο Τσαλικάκι – Μετόχι, συνοικισμός έξω από το Ηράκλειο και συνεχίστηκε τις δύο επόμενες μέρες σε μια σπηλιά κοντά στο χωριό Μάραθο (δυτικά του Ηρακλείου).
Η σύσκεψη αυτή διατύπωσε τα πρώτα συμπεράσματα της μάχης της Κρήτης και υπογράμμισε την ανάγκη της συνέχισης του αγώνα με κάθε μορφή, ενάντια στο βάρβαρο καταχτητή μέχρι την συντριβή του. Στη μεταβαρκιζιανή περίοδο, δούλεψε στην περιοχή Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης ως γραμματέας του Γρ. Περιοχής του ΚΚΕ.
Όταν άρχισε ο αγώνας του ΔΣΕ, γύρισε στην Αθήνα σαν επικεφαλής του κλιμακίου του ΠΓ της ΚΕ στην Αθήνα κι εκεί μέσα σε αφάνταστες δυσκολίες δούλεψε ηρωικά μέχρι τη σύλληψή του, το Μάρτη του 1949. Η στάση του στην Ασφάλεια και στο έκτακτο Στρατοδικείο ήταν ηρωική.
Υπεράσπισε με πάθος την πολιτική γραμμή του ΚΚΕ. Βρήκε το κουράγιο και μέσα από τα κάτεργα της Ασφάλειας, μελλοθάνατος, να βοηθήσει τους συντρόφους του, να ειδοποιήσει την καθοδήγηση του ΚΚΕ για τις συλλήψεις, καθώς και για τους ελάχιστους εκείνους που υποχώρησαν μπροστά στα βασανιστήρια.
Έπεσε τρυπημένος από τις σφαίρες της αμερικανοκρατίας και του μοναρχοφασισμού στην αδούλωτη Αθήνα, που τόσο αγάπησε μαζί με την εργατούπολη του Πειραιά. Όμως, τέτοιοι ήρωες δεν πεθαίνουν. Ζουν αιώνια μέσα στην ψυχή της εργατιάς, της αγροτιάς και του ελληνικού λαού. Γιγαντώνουν την πίστη του για την τελική νίκη, για την ανατροπή της λαομίσητης δικτατορίας, για μια καινούρια Ελλάδα!
Παράρτημα Καβάλας Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ)
