Συνέντευξη Ευαγγελίας Δρακονάκη περί των ετοιμόρροπων και επικίνδυνων κτισμάτων

Ξαναγίνεται επίκαιρο το πρόβλημα των επικίνδυνων- εγκαταλειμμένων κατοικιών και κτισμάτων σε όλη την Ελλάδα. Αυτό συμβαίνει αμέσως μετά την τραγωδία στη Σάμο. Στην οποία είναι γνωστό ότι έχασαν τη ζωή τους δύο νεαρά άτομα. Χθες εξέπνευσε η προθεσμία που έδωσε το Υπουργείο Εσωτερικών στους Δήμους αυτοί να συντάξουν και να στείλουν κατάλογο με τα κτίσματα που έχουν χαρακτηριστεί επικίνδυνα. Για το θέμα μίλησε στο ραδιόφωνο της Πρωινής η Ευαγγελία Δρακονάκη. Χρησιμοποίησε την εμπειρία της ως πρώην αντιδήμαρχος του Δήμου Καβάλας και ως υπηρεσιακός παράγοντας –μηχανικός- του Δήμου Παγγαίου.

Η συνέντευξη

Ερ: Τι ισχύει σήμερα; Τι κάνουν οι Δήμοι  και τι κάνουν οι ιδιοκτήτες αυτών των σπιτιών;

Απ: Οι ιδιοκτήτες αυτών των σπιτιών … κλαίνε σε πρώτη φάση. Ειδικά οι κληρονόμοι των παλιών και ιδιαίτερα  διατηρητέων έργων τέχνης όπως κάποια χαρακτηρίζονται. Κλαίνε γιατί αν δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα στην ουσία να τα αναστυλώσουν, να τα επιδιορθώσουν, να τα ανακατασκευάσουν καταλαβαίνετε ότι έχουν ένα ακίνητο το οποίο στην ουσία δεν έχει καμία αντικειμενική αξία. Τέλος πάντων ελάχιστη αντικειμενική αξία σε επίπεδο αγοροπωλησίας αλλά το σημαντικότερο έχουν πάνω από το κεφάλι τους την ποινική δίωξη του εισαγγελέα. Αλλά για να το πιάσουμε λίγο από την αρχή, η όλη αντιμετώπιση των ετοιμόρροπων επικίνδυνων κτισμάτων στηρίζεται σε ένα προεδρικό διάταγμα του 1929, το οποίο μπορώ να σας πω ότι είναι ένα από τα ωραιότερα νομοθετήματα τα οποία εξακολουθούν και  εφαρμόζονται και τώρα. Από το 1929 είχανε οι νομοθέτες σκεφτεί, είχαν εντοπίσει, είχαν καταγράψει όλα τα βήματα τα οποία πρέπει να ακολουθηθούν για να αντιμετωπισθούν αυτές οι καταστάσεις. Ήρθε όμως η οικονομική κρίση μετά το 2010  και χτύπησε όλα τα νοικοκυριά και κατ επέκταση όταν δυσκολεύεσαι να βγάλεις τα προς το ζην, καταλαβαίνετε ότι είναι δύσκολο να έχεις ένα κομπόδεμα για να μπορέσεις να το διαθέσεις προκειμένου να αναστυλώσεις, να ανακατασκευάσεις κτίσματα που έχουν βάρος χρόνων επάνω τους.

Ερ: Έχουμε ένα καλό νόμο αλλά έχουμε και μια οικονομική κρίση.

Απ: Ακριβώς . Εξαιρώ την αδιαφορία κάποιων που μπορεί και εσκεμμένα να αφήνουν να καταστρέφονται κτίσματα στα οποία μπορεί να συμμετέχουν αρκετοί κληρονόμοι.  Έχουμε το μεγάλο πρόβλημα της συνιδιοκτησίας.  Οι περισσότερες περιπτώσεις είναι περιπτώσεις στις οποίες υπάρχει μια έντονη οικονομική δυσκολία και μια ασυνεννοησία μεταξύ  των συνιδιοκτητών να ανακατασκευάσουν τα κτήρια. Όπως τότε που το κράτος έτρεχε με το Μάτι να δει πως θα αντιμετωπίσει τα αυθαίρετα έτσι τώρα έρχεται μετά το δυστύχημα στη Σάμο να δει πως θα αντιμετωπίσει τα επικίνδυνα αυτά κτίσματα και τις επικίνδυνες κατασκευές. Με την υπαλληλική μου ιδιότητα τηλεφώνησα στο υπουργείο διότι έχει σταλεί μέσω της ΚΕΔΕ σε όλους τους Δήμους πλέον με καταλυτική ημερομηνία τη σημερινή μάλιστα από την προηγούμενη μόλις Παρασκευή ένα έγγραφο το οποίο ζητάει να αποστείλουμε καταστάσεις με εκθέσεις επικινδύνου που έχουμε στα χέρια μας και με εκθέσεις επικινδύνου των οποίων το πόρισμα είναι κατεδάφιση, η καθολική κατεδάφιση του κτίσματος ή τμήματος του κτίσματος. Καμιά φορά ξέρετε χρειάζεται να κατεδαφιστεί μόνο ο όροφος ή να απομακρυνθεί η στέγη κτλ. Το σημαντικότερο όμως ερώτημα το οποίο έκανα στη συνάδελφο στο υπουργείο  είναι τι προβλέπεται για τα διατηρητέα κτίσματα και τα προτεινόμενα διατηρητέα κτίσματα. Εδώ δεν υπάρχει απάντηση ακόμη διότι το τηλεφώνημα έγινε με σκοπό ότι καλώς στέλνει το υπουργείο στους Δήμους που είναι στην πρώτη γραμμή , που καλούνται να αντιμετωπίσουν αυτές τις καταστάσεις αλλά θα πρέπει τα αντίστοιχα έγγραφα να σταλούν και στις υπηρεσίες αρχαιοτήτων,  νεοτέρων μνημείων οι οποίες πολλές φορές, το καταλαβαίνω απόλυτα υπηρετώντας αυτούς τους παλιούς νόμους της αρχαιολογίας στα πλαίσια να διαχειριστούνε τον πολιτισμό που μπορούνε να προκύπτει από τα κτίρια, γιατί είναι ένα αποτύπωμα πολιτισμού ένα παλιό ειδικά διατηρητέο κτίριο, θα πρέπει όμως ταυτόχρονο να δούμε και να  βρούμε πρακτικές λύσεις για το γίνεται σήμερα.

Ερ: Μας λέτε δηλαδή ότι συχνά υπάρχει ένα μικρό ή μεγάλο αδιέξοδο;

Απ: Σαφέστατα. Στο Δήμο Καβάλας υπενθυμίζω ότι επί δικιά μας θητεία στην οδό Σεβδάρογλου, αναγκαστήκαμε και απομονώσαμε σχεδόν το 1/3 του δρόμου γιατί δεν μπορείς να βγάλεις πόρισμα με έξαρση ου κινδύνου, ένα διατηρητέο να κατεδαφιστεί.

Ερ: Εσείς αν μπορούσατε να αλλάξετε τα στραβά και να το διορθώσετε, τι θα κάνετε;

Απ: Θέλει εισροή χρημάτων στους Δήμους γιατί από το 1929 προβλέπεται ότι ο Δήμος θα είναι ο υπεύθυνος για την κατασκευή η την απομάκρυνση.  Ο Δήμος όμως όποτε χρειάζεται να γίνει εργασίες που απαιτούνται οικοδομικές άδειες δεν μπορεί να τις εκδώσει γιατί πολύ απλά δεν είναι ο ιδιοκτήτης. Χρειάζεται σίγουρα εισροή χρημάτων στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ο Δήμος Καβάλας και οι όμοροι Δήμοι έχουν κάθε χρόνο ένα κωδικό ο οποίος ποτέ δεν φτάνει. Ένα ποσό της τάξεως των 100 και 150 χιλιάδων το χρόνο, δεν φτάνουν ή οριακά φτάνουν για κάποιες επείγουσες κατεδαφίσεις  και για τα μέτρα προστασίας. Χρειάζεται μια νομοθετική ρύθμιση τώρα σε ότι έχει να κάνει με τη δυνατότητα παρέμβασης μέσω αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, μέσω παρεμβάσεων έκτακτης κατάστασης  από τους Δήμους ή από υπηρεσίες τέτοιες που μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δυνατότητες να παρεμβαίνουν σε κατασκευές που δεν είναι ιδιοκτησία τους.