Κείμενο του Κώστα Πούλια
Τα παιδιά της Τρίτης Τάξης του Δημοτικού Σχολείου του χωριού μου (Φίλιπποι), στα πλαίσια του ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ για την παλαιολιθική εποχή και με αφορμή ένα δικό μου ποίημα για τις βραχογραφίες, ασχολήθηκαν με τις Προϊστορικές Βραχογραφίες των Φιλίππων με έρευνα και επίσκεψη στους χώρους των βραχογραφιών.
Το Κ.Π.Ε Φιλίππων καθώς κι εγώ σαν άνθρωπος που ασχολήθηκε μ’ αυτές, σταθήκαμε βοηθοί στη προσπάθεια τους όποτε μας ζητήθηκε.
Στη διάρκεια του εργαστηρίου άνοιξαν μια παρένθεση για να ασχοληθούν λίγο περισσότερο με τον Οδυσσέα Ελύτη όταν διαπίστωσαν ότι στο «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» υπάρχει ο παρακάτω στίχος: «Άξιον εστί το φως και η πρώτη χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου».
Το εργαστήριο, παρά τα προβλήματα λόγω της επιδημίας, ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες με μεγάλη επιτυχία.
Τα παιδιά όμως σκέφτηκαν πως αφού ξεκίνησαν αυτό το εργαστήρι με αφορμή ένα ποίημα και κατόπιν με αφορμή ένα άλλο ποίημα ταξίδεψαν στο έργο του Οδυσσέα Ελύτη, καλό θα ήταν ο κύκλος αυτός να κλείσει με ένα ακόμη ποίημα. Ένα ποίημα που θα περιλαμβάνει όλα αυτά που κατανόησαν και τα μηνύματα που πήραν από τα σημαντικά αυτά ιστορικά μνημεία του χωριού μας.
Έτσι δούλεψαν όλα μαζί και χθες με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου κοινοποίησαν το αποτέλεσμα της δουλειάς του.
Οι βραχογραφίες μας
Των Φιλίππων οι βραχογραφίες
προϊστορικές φωτογραφίες,
με μοναδική ομορφιά,
συναισθήματα πολλά!
Στέκονται με αξιοπρέπεια,
μας θυμίζουν περιπέτεια,
σα να λένε ιστορίες,
των ανθρώπων δυσκολίες!
Εμείς είμαστε προστάτες,
αναμνήσεων επιβάτες,
κουβαλάμε όλοι στις πλάτες,
του χωριού μας τις αγάπες.
Υ.Γ. Δεν ξέχασα να αναφερθώ στη δασκάλα τους, απλώς σέβομαι τη θέλησή της να βρίσκεται διακριτικά πίσω από τους μαθητές της.
