THEO KAPILIDIS: «Για να έχει μέλλον η τζαζ στην Ελλάδα και γενικά η μουσική, χρειάζονται ακόμη πολλές αλλαγές»

Ο Στάθης Χαρπαντίδης συνομίλησε με τον Theo Kapilidi

 
Who is who
O Theo Kapilidis (Θεόδωρος Καπηλίδης) είναι ένας εξαιρετικός κιθαρίστας και συνθέτης της jazz μουσικής που ζει και εργάζεται από την δεκαετία του ΄90 στη Ελβετία. Διδάσκει στο πανεπιστήμιο των τεχνών της Ζυρίχης και στο κονσερβατουάρ της ίδιας πόλης ενώ έχει στο ενεργητικό του αμέτρητες ηχογραφήσεις με διεθνείς και Ελβετούς μουσικούς. Κατά καιρούς συνεργάστηκε με διάφορα συγκροτήματα παίζοντας δίπλα σε καταξιωμένους καλλιτέχνες του χώρου όπως ο Manny Boyd, Danny Heyes, Keith Copeland, ο Johnny Vidacovich, Matthieu Michel, Sharon Harris και Ulli Heinzler. Αν θέλαμε να κατατάξουμε τον Theo Kapilidis σε κάποιο μουσικό ρεύμα της jazz θα λέγαμε πως ανήκει στο hard bop που αποτελεί τη προέκταση του bebop και είναι ένα νέο ρεύμα της jazz στο οποίο ενσωματώνονται επιρροές από το rhythm and blues και τη gospel μουσική. Βέβαια την καλύτερη hard bop μουσική μπορεί κάνεις να την ακούσει σήμερα σε όλα τα jazz-club της Νέας Υόρκης. Η καινούργια δισκογραφική δουλειά του Theo Kapilidi κυκλοφόρησε πρόσφατα και τιτλοφορείται «Bright Shadows»

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΕΡ : Theo Kapilidi προέρχεσαι από μια σπουδαία μουσική οικογένεια (ο πατέρας του και τα αδέλφια του είναι όλοι μουσικοί) ποιες είναι οι μνήμες σου από τα χρόνια εκείνα και τα πρώτα σου ακούσματα;

ΑΠ : Ήμουν ο μικρότερος γιος της οικογένειας , με ότι αυτό συνεπάγεται θετικά και αρνητικά, το θετικό ήταν ότι πολλά πράγματα τα βρήκα έτοιμα. Το δισκάδικο και μουσικός οίκος του πατέρα μου Μιχάλη είναι μια από τις πιο ζωντανές μνήμες που έχω μέχρι σήμερα, γιατί τότε αυτοί οι χώροι ήταν όντως μουσικοί οίκοι!!! Μέσα σε αυτόν τον …οίκο έχω δει ζωντανά όλους τους μύθους του Ελληνικού πενταγράμμου εκείνης της εποχής που ερχόταν στη Βόρεια Ελλάδα για να δουν τον πατέρα μου. Μεγαλώνω μέσα στην μουσική και στα όργανα. Παράλληλα σε ηλικία 8 χρονών παρακολουθώ μαθήματα κλασικού πιάνου στο κρατικό Ωδείο Ξάνθης
Το 1969 μετακομίζουμε στη Δράμα και δημιουργώ μαζί με τα υπόλοιπα αδέλφια μου ένα γκρουπ και αρχίζουμε να παίζουμε χιτ της εποχής στη discotheque της περιοχής, τότε θυμάμαι έπαιζα organ…..

ΕΡ: Αρχίζεις να παίζεις πιάνο αλλά τελικά σε κερδίζει η κιθάρα, πριν κλείσεις τα 25 αποφασίζεις να τελειοποιήσεις τις σπουδές σου στη σχόλη τζαζ της Βέρνης, πως αποφάσισες αυτή τη στροφή να ασχοληθείς με την τζαζ μουσική;

ΑΠ: Ο μεγάλος Jimmy Hendrix ήταν η αιτία για να ασχοληθώ με την κιθάρα, μια εμβληματική φυσιογνωμία της εποχής του που με σημάδεψε με το παίξιμο του . Σε ηλικία 14 ετών κάνω στροφή 180ο στις μουσικές μου αναζητήσεις και αποφασίζω να ασχοληθώ με την jazz, θυμάμαι πως οι πρώτοι δίσκοι που άκουσα ήταν από δυο μεγάλους κιθαριστές του είδους τον Wes Montgomery και τον Joe Pass, είχα λιώσει τους δίσκους στο πικ-απ μελετώντας τα υπέροχα σόλο που με είχαν γοητεύσει. Γρήγορα κατάλαβα πως για να ξεχωρίσεις στη jazz σκηνή πρέπει πρώτα να την σπουδάσεις και στη συνέχεια να την υπηρετήσεις σωστά με ζωντανές εμφανίσεις, ηχογραφήσεις σε studio κτλ. Η Ελλάδα του ’70 ήταν πολύ μακριά από αυτά, η ελληνική jazz σκηνή ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, έτσι έκανα το μεγάλο βήμα να φύγω στο εξωτερικό για σπουδές κατ’ αρχάς.

ΕΡ: Ποια ήταν τα πρότυπα σου στα οποία στήριξες τα όνειρα σου για το μέλλον;

ΑΠ: Ήταν οι ογκόλιθοι της διεθνούς jazz μουσικής σκηνής όπως Miles Davis, ο John Coltrane, ο Keith Jarrett, ο John Scofield, ο Bill Evans, ο Jim Hall και πολλοί άλλοι.

ΕΡ: Με την ολοκλήρωση των σπουδών σου γυρίζεις στην Ελλάδα για να δουλέψεις, μένεις μερικά χρόνια αλλά τελικά αποφασίζεις να επιστρέψεις για πάντα στην Ελβετία…

ΑΠ: Επιστρέφω στην Ελλάδα και διδάσκω στο Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης, εμφανίζομαι στο τζαζ κλαμπ «Μαντάτο», ενώ παράλληλα ηχογραφώ τον πρώτο μου δίσκο με το «Electric Jazz Trio» featuring Manny Boyed & Danny Hayes. Ήταν τέσσερα πολύ δημιουργικά χρόνια αλλά για μένα ο κύκλος είχε κλείσει, ήθελα το κάτι παραπάνω, ήθελα να εξελιχτώ περισσότερο και γι’ αυτό ξαναγύρισα στην Ελβετία.
ΕΡ: Σήμερα σε βρίσκουμε να διδάσκεις στο Zurich University of The Arts και στη σχολή Jazz του Κονσερβατουάρ της Ζυρίχης δυο από τα κορυφαία πολιτιστικά ιδρύματα της Ελβετίας

ΑΠ: Επιστρέφοντας στη Ελβετία άρχισα να ψάχνω για δουλειά για να μπορέσω να επιβιώσω, έχοντας ευτυχώς το δίπλωμα από το Swiss Jazz School της Βέρνης κατάφερα μετά από πολύ κόπο και σκληρή δουλειά να φτάσω σήμερα να έχω αυτήν την σημαντική θέση.

ΕΡ: Παράλληλα με όλες τις άλλες ασχολίες σου βλέπω ότι δισκογραφείς, έχω στα χέρια μου τον τελευταίο σου δίσκο «Bright Shadows» μια εκπληκτική δουλειά με δικές σου συνθέσεις μίλησε μου γι’ αυτήν

ΑΠ: Όλα τα χρόνια είχα συμμετοχές σε πάρα πολλά projects με αποτέλεσμα να μην μένει χρόνος για κάτι δικό μου. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να κάνω την …υπέρβαση και να ηχογραφήσω τον πρώτο προσωπικό μου c-d με τίτλο «Bright Shadows» με τη συμμετοχή του Will Vinson στο σαξόφωνο, του Rick Rosato στο μπάσο και του Colin Stranahan στα ντραμς.

ΕΡ: Είσαι ευχαριστημένος από την διανομή της Unit records, οι δίσκοι σου κυκλοφορούν στην Ελλάδα;

ΑΠ: Καμιά εταιρία δεν πουλάει πια cd απλώς τα προωθεί !!!! τα καταστήματα δίσκων κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο. Σε μορφή c-d μπορεί κάποιος να το αγοράσει μόνο στην Ελβετία τη Γερμανία και την Αυστρία ή να το παραγγείλλει από την ιστοσελίδα μου www.theo-kapilidis.net, διαφορετικά σε μορφή mp3 από την itunes και το Amazon .

ΕΡ: Προωθείς τις δισκογραφικές σου δουλειές με ζωντανές εμφανίσεις ;

ΑΠ: Βεβαίως στις περισσότερες πόλεις της Ελβετίας και της κεντρικής Ευρώπης, αυτό το καιρό όμως προετοιμάζομαι για στον ραδιοφωνικό σταθμό της Βιέννης ORF Radiokultur και η δεύτερη στο γνωστό Bb Jazz Club του Βερολίνου .

ΕΡ: Ο νόστος για την πατρίδα τι ρόλο παίζει στο συνθετικό σου έργο;

ΑΠ: Νομίζω πολύ μεγάλο, δεν είναι εμφανές αλλά αν προσέξει κανείς θα διακρίνει ένα σημαντικό στοιχείο που προδίδει την καταγωγή μου και είναι αυτή η μεσογειακή χαρμολύπη. Στο νέο μου cd μια από τις συνθέσεις που έχω γράψει έχει τον τίτλο Νόστος (τι σύμπτωση) και διακρίνεται για το ελληνικό της χρώμα!!!

ΕΡ: Είσαι τελειομανής με τη δουλειά σου;

ΑΠ: Τελειομανής μέχρι τελικής πτώσης!!! να σου πω μόνο πως για το καινούριο μου cd έχω κάνει τέσσερεις μίξεις και ακόμα το ψάχνω αλλά αναγκάζομαι να βάλω όρια γιατί αλλιώς ξεφεύγω από την πραγματικότητα.

ΕΡ: Δυο σημαντικοί άνθρωποι της παγκόσμιας τζαζ σκηνής έχουν μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για το έργο σου ο Αμερικανός κιθαρίστας Jonathan Kreisberg και ο δημοσιογράφος jazz περιοδικών ο Bill Milkowski, θα πρέπει να αισθάνεσαι υπερήφανος…

ΑΠ: Σίγουρα είναι μεγάλη τιμή, μου δίνει κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσω τη πορεία μου στο χώρο αυτό !!!

ΕΡ: Διαπιστώνω πως έχεις στο ενεργητικό σου και σημαντικές συνεργασίες με κορυφαίους καλλιτέχνες της Ευρωπαϊκής jazz σκηνής…

ΑΠ: Με Ευρωπαίους και Αμερικανούς καλλιτέχνες όπως με τον Will Vinson,Glenn Zalleski, Rick Rosato, Colin Stranahan, Johny Vidavcovich (ο ντράμερ του John Scofield), Keith Copeland (που μας άφησε δυστυχώς πρόσφατα), ο Danny Hayes, ο Manny Boyed, Heiri Känzig, Matthieu Michel, Rätus Flisch, Michael Zisman, Richard Pizzorno,κ.α.

ΕΡ: Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί στην Ελβετία παίζουν τις μουσικές σου;

ΑΠ: Βεβαίως και ειδικά το Jazz Aktuell SFR 2

ΕΡ: Πιστεύεις ότι σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει τζαζ μουσική σκηνή ;

ΑΠ: Νομίζω πως ναι, αλλά της λείπει κάτι σημαντικό, το στίγμα.

ΕΡ: Εκτός βέβαια από τρία- τέσσερα φωτεινά παραδείγματα όπως ο David Lynch o Γιώτης Κιουρτσόγλου, ο Κώστας Μαγγίνας, ο αδελφός σου ο Νίκος Καπηλίδης διακρίνεις στον ορίζοντα τίποτα άλλο;

ΑΠ: Διακρίνω κάποια πολύ θετικά βήματα σε μερικά νέα σχήματα, αλλά δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε ονόματα. Βρίσκονται σε καλό δρόμο και αν συνεχίσουν να ψάχνουν με επίμονη να βρουν το δικό τους ήχο θα είναι μια μεγάλη επιτυχία για την ελληνική τζαζ.

ΕΡ: Άρα Theo η jazz έχει μέλλον στη χώρα μας;

ΑΠ: Για να έχει μέλλον η τζαζ στη χώρα μας και γενικά η μουσική, χρειάζονται να γίνουν πολλές αλλαγές. Θα πρέπει πρώτα από όλα να βελτιώσουμε τη μουσική μας παιδεία. Ένα πράγμα θα ήθελα να σου να πω, την περασμένη εβδομάδα όταν ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας έφτασε στην Ελβετία, τον πρώτο χώρο που επισκέφτηκε ήταν το «Zurich University of The Arts», καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η τέχνη στη κοινωνία μας. Πριν από λίγες ώρες επέστρεψα από το «Jazzahead» την μεγαλύτερη έκθεση Τζαζ στη Βρέμη της Γερμανίας όπου υπήρχαν αντιπροσωπείες από όλες τις χώρες της Ευρώπης εκτός της Ελλάδας μας κι αυτό με λύπησε πολύ.

ΕΡ: Υπάρχει περίπτωση να σε δούμε προσεχώς στη πατρίδα ;

ΑΠ: Είμαι σε επαφή και ελπίζω τον χειμώνα να έρθω στην Αθήνα για μια εμφάνιση

ΕΡ: Theo Kapilidi ένα μεγάλο ευχαριστώ που παρά το φορτωμένο πρόγραμμα σου δέχτηκες να μας μιλήσεις, οι τελευταίες κουβέντες της συνέντευξης …δικές σου

ΑΠ: Λοιπόν Στάθη επειδή έχεις πάει κι εσύ στην Αμερική θα ήθελα να σου πω ότι πέρυσι πέρασα δυο καταπληκτικούς μήνες παραμονής στον …ομφαλό της γης την Νέα Υόρκη αποκομίζοντας φοβερές εμπειρίες, απόλαυσα καταπληκτικά Live, συνάντησα εξαιρετικούς καλλιτέχνες, και επισκέφτηκα μοναδικούς συναυλιακούς χώρους, αναμφισβήτητα η Νέα Υόρκη έχει την πιο οργανωμένη και ελκυστικότερη μουσική σκηνή jazz. Επηρεασμένος λοιπόν από αυτές τις όμορφες εμπειρίες που αποκόμισα, μπήκα στο studio για να ηχογραφήσω ένα ακόμα cd που θα κυκλοφορήσει τους προσεχείς μήνες. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω και σένα Στάθη για τη συνομιλία που είχαμε και την ευκαιρία που μου έδωσες να μιλήσω στα ελληνικά ύστερα από πολύ καιρό, χαιρετισμούς σε όλους τους φίλους της jazz και στα αδέλφια μου στην Ελλάδα .