Το Άγγιγμα Της Πλάνης

Γράφει ο Άγγελος Τσανάκας

Ένα τοξωτό πολύχρωμο γεφύρι είναι το ουράνιο τόξο
Ένα παιχνίδι του νερού με τον ήλιο
Μια αντανάκλαση, διάθλαση, εκτροπή του λευκού φωτός στα σταγονίδια της βροχής
Ένα της φύσης θαύμα
Μια πανέμορφη οφθαλμαπάτη
Ναι….μια οφθαλμαπάτη είναι
Και εγώ όμως λέω τώρα πως είναι μια οφθαλμαπάτη αληθινή
Αληθινή λέω
Τόσο αληθινή που μπορούμε ακόμα και να αγγίξουμε το ουράνιο τόξο
Αλλά….αλλά από την άλλη πάλι, κάποιος που πατά γερά στη γη, κάποιος ας πούμε απλάνευτος που όλα τα βλέπει γύρω του όπως πραγματικά είναι, θα πει:
Γίνεται να είναι μια οφθαλμαπάτη αληθινή; Γίνεται να είναι αληθινό ένα ξεπλάνεμα των ματιών μας και να αγγίζουμε κιόλας τούτη τη πλάνη;
Γίνεται;
Γίνεται λέω εγώ.
Γίνεται, όταν, αντίς μονάχα να αφεθούμε στην πλάνη των ματιών μας, αφήσουμε να πλανευτεί κι ο νους μας, κι ας γνωρίζουμε πως τούτο μας ξεβγάζει, μας λοξοδρομεί από αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα
Τότε, βλέπουμε την πλάνη ως αλήθεια
Και τότε πάλι όμως εγώ, τότε έρχομαι και λέω – κι ας είναι πλάνη κι αυτό που λέω τώρα -,τότε λέω πως αυτό είναι πραγματικά που ζητά η ψυχή μας
Τούτη τη πλάνη ζητά
Γιατί….γιατί εδώ, εδώ είναι η μαγεία
Η δική μας μαγεία
Της δικιάς μας ζήσης η μαγεία
Της ζωής μας η ομορφιά
Των ανθρώπων

Πλανεύεται τότε η αλήθεια και σπάει
Σπάει σε χρώματα πολλά
Ουράνιο τόξο γίνεται
Συμπλέκονται τα χρώματα, αγκαλιάζονται αναμεταξύ τους και γίνονται πολύχρωμα φτερά Και μεταμορφωνόμαστε
Σαν πως η χρυσαλλίδα μεταμορφώνεται σε πεταλούδα
Έτσι
Και πετάμε στο φως
Αφήνουμε το κουκούλι μας και τα σκοτάδια και πετάμε
Και γευόμαστε τη ζωή…

Κοιτώ το ουράνιο τόξο
Κοιτώ αυτή την υπέροχη φυσική ζωγραφιά
Τα χρώματα κοιτώ
Κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε, λουλακί, βιολετί
Στέκομαι στο μπλε
Κοιτώ τα μάτια της
Της μιλώ πρώτος…το παιχνίδι μας είναι αυτό
“Σε αγαπάω”
“Κι εγώ”
“Εγώ σε αγαπάω πολύ….ως ψηλά στα σύννεφα σε αγαπάω”
“Εγώ πιο πολύ, ως πέρα μακριά…εκεί που τελειώνει η θάλασσα”
“Κι εγώ ως τον ουρανό”
Σκέφτεται λίγο….
“Εγώ… εγώ… εγώ….εγώ ως το ουράνιο τόξο σε αγαπάω εγώ”
Κοιτά το ουράνιο τόξο
Ακολουθώ τη ματιά της
Κοιτώ το ουράνιο τόξο
Της φύσης το θαύμα
Την οφθαλμαπάτη
Είναι άραγε οφθαλμαπάτη;
Την αγγίζω
Αγγίζω την οφθαλμαπάτη…

Τρεις Ιανουαρίου του είκοσι είκοσι