Ξαναβρίσκοντας το Παρίσι

Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος

Κύλησαν ήδη τρεις και πλέον μήνες από τότε που ανήγγειλα με ένα σύντομο υστερόγραφο στην Πρωινή ότι θα  επανερχόμουν τον Οκτώβριο. Επανέρχομαι λοιπόν περιγράφοντας   ένα μη αναμενόμενο , δυσκόλως πιστευτό γεγονός  που με εντυπωσίασε άμα τη αφίξει μου στην σημερινή Γαλλία στην χώρα στην οποία βιώνω πλέον του ημίσεος αιώνος. Συγκεκριμένως, ένα  ανεξήγητο εν μέρει συμβάν επί του γαλλικού εδάφους μας  περίμενε στο αεροδρόμιο. Οι  ταξιδιώτες που ήρχοντο με την νυκτερινή πτήση της 15^ης Σεπτεμβρίου από την Θεσσαλονίκη και έφθαναν στο αεροδρόμιο του αναμορφωθέντος αλλά πάντοτε συμπαθέστατου  Ορλύ, δεν υπέστησαν κανένα, μα  απολύτως κανένα αστυνομικό ή τελωνειακό έλεγχο, που συνήθως είναι υπέρμετρα  σχολαστικός όταν πρόκειται για την εφαρμογή του νόμου. Οι ταξιδιώτες που  κρατούσαν επιμελώς ανά χείρας το διαβατήριό τους και είχαν στην τσέπη τους είτε το πιστοποιητικό του εμβολιασμού τους, είτε εκείνο του τεστ γραμμένου στα αγγλικά ή στα ελληνικά διασαφηνίζοντος ότι ήταν négatif δηλ. αρνητικό, απορημένοι έψαχναν δια του βλέμματός τους να αντιληφθούν  ένα αρμόδιο που θα μπορούσε να ελέγξει  το διαβατήριο ή να τους δώσει μια πληροφορία.  Διαπιστώνοντας την ασυνήθιστη απουσία τελωνειακών, ένας κύριος μιας κάποιας  ηλικίας  σοκαρισμένος σχολίαζε: «σήμερα όλα αλλάζουν, όλα εξαφανίζονται  σ’ αυτή την χώρα». «Δεν νομίζετε ότι είναι καλλίτερα χωρίς έλεγχο», τον ρωτάει με ένα ευγενικό και συγκαταβατικό χαμόγελο ένας νέος. Σημειωτέον ότι ραδιόφωνο και τηλεόραση διαλαλούν εδώ και μήνες  σε όλους τους τόνους προς αποφυγή παρανόμου εισόδου και παραμονής μεταναστών στην χώρα ότι η εισδοχή στο γαλλικό έδαφος , είναι όπως παντού άλλωστε, προκαθορισμένη και αυστηρώς ελεγχόμενη.

Επιβιβασθένες σε ένα ταξί, ο οδηγός μας διευκρίνισε ότι οι ερχόμενοι στο Ορλύ από χώρα της Η.Ε. δεν υφίστανται συνήθως έλεγχο, μόνο οι Άραβες μουσουλμάνοι της βορείου Αφρικής, (της Αλγερίας, του Μαρόκου και της Τυνησίας) χώρες  διοικούμενες πάλαι ποτέ από την Γαλλία. Υποθέτω ότι η χώρα του Βίκτωρος Ουγκώ δεν έρριψε ακόμη στο κάλαθο των αχρήστων τα αποικιοκρατικά καταπιεστικά κατάλοιπά της. Αρεσκόμενος στην συζήτηση με τον πελάτη, ο ταξιτζής προσέθεσε ότι οι λίγες χιλιάδες διαδηλωτές, ανεξαρτήτως των πολιτικών, φιλοσοφικών και κοινωνικών πεποιθήσεών τους, τασσόμενοι εναντίον της απαιτούμενης γραπτής υγειονομικής πιστοποιήσεως επιμένουν  πάντα στις σαββατιάτικες κινητοποιήσεις τους, υπογραμμίζει όμως ότι η μεγάλη πλειοψηφία την Γάλλων είναι εφοδιασμένοι με το εν λόγω ιατρικό χαρτί που τους επιτρέπει να εισέρχονται χωρίς κανένα πρόβλημα στα σινεμά, στα μουσεία, στα εστιατόρια, στα μπαρ. Εάν όμως δεν διαθέτουν την γραπτή ή ψηφιακή πιστοποίηση  η οποία λαμβάνεται κατόπιν εμβολιασμού, δεν μπορούν να καθίσουν έστω και στους εξωτερικούς χώρους (terrasse) των καφετεριών για ένα καφέ! Για πολλούς Γάλλους το τελευταίο περιοριστικό μέτρο είναι ολίγον τι υπερβολικό όταν μάλιστα μπορεί να πάρει κανείς το μετρό ή το αστικό χωρίς να διαθέτει την απαραίτητη ιατρική πιστοποίηση. Την στιγμή που γράφονται αυτές γραμμές,  αφήνεται να εννοηθεί ότι το λεγόμενο «πράσινο διαβατήριο» ισχύει πάντοτε, θα μπορούσε μάλιστα να επεκταθεί  πέραν της 15^ης Νοεμβρίου.  Ενα τέτοιο ενδεχόμενο,  θα  δυσαρεστούσε τους πολυπληθείς Γάλλους που αρέσκονται εις το να παίρνουν ένα καφέ στον εξωτερικό του καφενείου χώρο χαζεύοντας  το ασταμάτητο πάνε-έλα των πεζών. Διευκρινιστέον ότι πολλά προαστιακά των Παρισίων καφενεία δεν σέβονται αυτό το μέτρο και σερβίρουν τους καθήμενους. Εν πάση περιπτώσει, λόγω των διαφορετικών αντιλήψεων τον Γάλλων για τον εμβολιασμό  ουδόλως διατίθεμαι να επεκταθώ επ’ αυτού του θέματος που επέφερε ρήγματα στις φιλικές  ακόμη και στις οικογενειακές σχέσεις.

Απεναντίας, ένα άλλο γεγονός ενώνει προς στιγμήν όλους τους Γάλλους , δεξιούς, αριστερούς, κεντρώους , οικολόγους και πάσης φύσεως ενδιαφερόμενους για τα κοινά. Πρόκειται  για το μεγαλοσυμβόλαιο, μεταξύ  Γαλλίας και  Αυστραλίας για την αγορά 12 κλασσικών υποβρυχίων, συμφωνία που αντικατέστησε, συναινέσει των Βρετανών, στα «μουλωχτά» το Παρίσι με την Ουάσιγκτον στην αγορά του αιώνος. Εκτός από την απώλεια πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων για την Γαλλία, η τελευταία λόγω της αμερικανο-αυστραλέζικης συμφωνίας, χάνει επίσης και μερικές χιλιάδες θέσεις  εργασίας στα ναυπηγεία του Χερβούργου επί της Μάγχης στα οποία επρόκειτο να κατασκευασθούν τα υποβρύχια. Εξ ου και οι σκληρότατες κριτικές του Γάλλου υπουργού των Εξωτερικών έναντι της Αμερικής και η ανάκληση των Γάλλων πρεσβευτών από την Ουάσιγκτον και την Καμπέρα, διοικητική πρωτεύουσα της Αυστραλίας. Βεβαίως, η  ανάκληση των πρεσβευτών είναι μια συμβολική διπλωματική χειρονομία που συνηθίζεται και αποσκοπεί να εντυπωσιάσει λίγο-πολύ την διεθνή σκηνή αλλά αυτό δεν αρκεί να αποκαταστήσει το τρωθέν κύρος των Παρισίων. Πιθανόν η προσεχής τον Οκτώβριο συνάντηση μεταξύ  των δυο προέδρων να συντελέσει στην μερική αλλαγή του υπάρχοντος ψυχρού κλίματος που υπάρχει σήμερα ανάμεσα στις δυο χώρες. Έτυχε να ακούσω μέσα στο μετρό  Γάλλους που σχολίαζαν με πικρία την ταπείνωση της χώρας τους κάνοντας αναφορά στον στρατηγό  Ντε Γκολ που χωρίς πολλές συζητήσεις  επέβαλε το 1966 την απομάκρυνση  του κεντρικού στρατηγείου του ΝΑΤΟ από το Παρίσι. Τηρουμένων των αναλογιών και αποφεύγοντας κάθε σύγκριση των πολιτικών γαλλικών προσωπικοτήτων, η απόρριψη το 2003 από τον Σιράκ της συμμετοχής της Γαλλίας στον αμερικανο-βρετανικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο εναντίον του Ιράκ,  ικανοποίησε τους πολίτες και εξύψωσε το γόητρο της χώρας του στον αραβικό κόσμο. «Που να βρεθούν  σήμερα παρόμοιοι πολιτικοί που σηκώνουν κεφάλι  στην Αμερική», μονολογούσε νευριασμένος ένας κύριος που ξεφύλλιζε την εφημερίδα του.

Σε ένα άλλο καθαρώς κοινωνικο-πολιτικό επίπεδο, στην  προεκλογική εκστρατεία που άρχισε ήδη ανεπισήμως για την εκλογή τον προσεχή Μάιο του (της) προέδρου της Δημοκρατίας,  προβάλλονται  εντόνως από τον Τύπο οι ξενοφοβικές  απόψεις ενός γνωστού δημοσιογράφου ονόματι Ερίκ Ζεμούρ, υπεράνω  όμως όλων επικρατεί η συζήτηση για την  αγοραστική δύναμη που επηρεάζεται αρνητικώς πολύ από τον ακαταπαύστως ανερχόμενο πληθωρισμό. Οι τιμές όλο κι’ανεβαίνουν όπως  π.χ. τα φρούτα, τα κηπευτικά, το ψωμί, το ηλεκτρικό ρεύμα και κυρίως το πετρέλαιο κινήσεως που υπήρξε η αφορμή για την εκκίνηση του δυναμικού κινήματος των κίτρινων γιλέκων τα οποία, σημειωτέον, υπάρχουν πάντοτε και όποτε τους δίνεται η ευκαιρία συμμετέχουν στις διαδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα εδώ κ’εκεί.