Από την ξεκαρδιστική Θεατρική Μηχανή – Επιτυχημένη επιστροφή στις ένδοξες «ρίζες» της

13 ολόκληρα χρόνια γύρισε πίσω το ρολόι του χρόνου ο Δημήτρης Ντουμπουρίδης, επιλέγοντας να ανεβάσει μια νέα παράσταση, βασισμένη όμως στη διασκευή της πρώτης επιτυχίας που είχε σημειώσει η Θεατρική Μηχανή. Για το κείμενο της Ζοσιάν Μπαλασκό ο λόγος «Ο Αϊ Βασίλης ήταν σκέτη λέρα», το οποίο «πειράχτηκε» καταλλήλως και αποτέλεσε την καινούργια παραγωγή της ομάδας με τον τίτλο «Πάλι Αυτός ο Τύπος με τα Κόκκινα». Πρόκειται για ένα «ζουμερό» σε χιούμορ και αθυρόστομες εκφράσεις έργο, που πραγματοποίησε την πρεμιέρα του το βράδυ της Τετάρτης στο αμφιθέατρο του διοικητηρίου, προσφέροντας στο κοινό το τόσο αναγκαίο στην καθημερινότητα γέλιο.

Η πρώτη παραγωγή της Θεατρικής Μηχανής για τη σεζόν 1999 – 2000 είχε συμμετάσχει στο 1ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου της Ορεστιάδας και είχε εξασφαλίσει το δεύτερο βραβείο αρτιότερης παράστασης και το πρώτο βραβείο ανδρικού ρόλου για τον Ανδρέα Ελαία. Το σύγχρονο ριμέικ εκείνης της παραγωγής ανέδειξε νέα πρόσωπα βασανιζόμενα από το «σαράκι» του θεάτρου. Αν και η υπόθεση είναι ουσιαστικά μια τρελή κωμωδία καταστάσεων, ωστόσο κάτω από το κείμενο υποβόσκουν έννοιες όπως η αποξένωση, η μοναξιά και ο πόνος που βιώνουν σήμερα οι άνθρωποι των μεγαλουπόλεων. Χαρακτήρες που βαδίζουν στο άνυδρο μονοπάτι της δυστυχίας τους, επιζητώντας εναγωνίως μια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη για να επικοινωνήσουν και να αγαπήσουν.

Έξι χαρακτήρες ετερόκλητοι μεταξύ τους που με κάποιους τρόπους, συγγενικούς – φιλικούς – ερωτικούς – επαγγελματικούς, σχετίζονται μεταξύ τους ζουν με ιδιαίτερο τρόπο μια χριστουγεννιάτικη ημέρα. Η Τερέζα και ο Πιέρ, εργαζόμενοι σε οργανισμό συμπαράστασης απελπισμένων ανθρώπων υποτίθεται πως προσφέρουν ανακούφιση μέσω μιας τηλεφωνικής γραμμής. Η έγκυος ξαδέλφη Ζοζέτ που ατύχησε στις προηγούμενες σχέσεις της, διατηρεί δεσμό με ένα ρεμάλι, τον Φελίξ. Στον επάνω όροφο ζει η μοναχική μετανάστρια κ. Νταγκαλάκοβα ενώ στο γραφείο καταφθάνει και ο πρώην άντρας της υπάλληλου, ο Ζαν Ζακ και προσφάτως γνωστός ως Σου Έλεν. Αν το όνομα ακούγεται παράξενο, η εξήγηση είναι απόλυτα σαφής, μιας και οι μπερδεμένες ορμόνες έχουν μετατρέψει τον κύριο σε κάτι από κυρία. Η παρέα εμπλουτίζεται με δορυφορικούς χαρακτήρες, όπως ο ανώμαλος άντρας που χρησιμοποιεί το τηλεφωνικό νούμερο του υποστηρικτικού οργανισμού «Η ζωή είναι γλυκιά» ως ροζ γραμμή, η σύζυγος του Πιέρ κ. Μορτέζ που τον παρατά σύξυλο και φεύγει με τον εραστή και τα παιδιά, αλλά και ένας παράξενος κουστουμαρισμένος αυτόχειρας που αυτοκτονεί επί σκηνής στα πρώτα κιόλας λεπτά της παράστασης.

Αυτοί λοιπόν οι αλλοπρόσαλλοι χαρακτήρες μπλέκονται μεταξύ τους υπό ιδιάζουσες συνθήκες, αλληλοϋβρίζονται, αλληλοεκμεταλλεύονται τον πλησίον, αλληλολοιδορούνται, αυτοκτονούν όταν ξεπεράσουν τα όρια της απελπισίας, ενώ όσοι καταφέρνουν να επιζήσουν μέχρι την τελευταία σκηνή… τελικά θυσιάζονται στον βωμό του απονενοημένου διαβήματος μιας ταλαιπωρημένης μετανάστριας.

ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ!

Το έπιασαν μια χαρά το επίκαιρο νόημα οι συντελεστές της παράστασης. Ο κόσμος επείγεται να γελάσει. Επείγεται να στρέψει κάπου αλλού το μυαλό του έστω για τα ενενήντα περίπου λεπτά που διαρκεί μια παράσταση. Επείγεται να ακούσει λέξεις, έστω και αθυρόστομες, που δε θα σχετίζονται με όρους όπως μνημόνια, οικονομική κρίση, διαφθορά, κούρεμα χρέους, απολύσεις, ανεργία, ακρίβεια, τραπεζικό σύστημα, απλήρωτοι λογαριασμοί, δυσβάσταχτα χαράτσια, εξοντωτικοί φόροι, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Ένωση, τρομοκρατικά δελτία ειδήσεων, παραπληροφόρηση, πολιτική, κυβέρνηση, υπουργοί. Τόσο απλά είναι πλέον τα δεδομένα της ζωής μας και τόσο απλές είναι οι απολαυστικές ψυχαγωγίες που αναζητούμε.

Τεράστιο το σκηνικό που δημιούργησε και πάλι η Αντιγόνη Τσαφή στην οποία αξίζουν τα εύσημα για τη βραδινή εμφάνιση του Ζαν Ζακ – Σου Έλεν! Μια χαρά τα πήγαν επίσης οι ηθοποιοί του θιάσου, έστω κι αν κάποιοι από τους ρόλους ήταν σαφώς πιο αβανταδόρικοι. Χωρίς την παραμικρή διάθεση διακρίσεων και διαχωρισμών, ας μου επιτραπεί να «ευλογήσω τα γένια» της δημοσιογραφικής κοινότητας και να συγχαρώ τον συνάδελφο Μιχάλη Κουμρίδη, ή Φέλιξ, ή Αϊ Βασίλη, ή απλώς λέρα! Προσωπικά με εξέπληξε ευχάριστα γι’ αυτό και του συστήνω να συνεχίσει την ενασχόληση με το «ψώνιο» του. Στον δε σκηνοθέτη Δημήτρη Ντουμπουρίδη να θυμίσω πόσο δίκιο είχαμε τελικά σε μία βραδινή μεταπαραστασιακή κουβεντούλα του «πεζοδρομίου» αναφορικά με τον Αϊ Βασίλη reloaded!

Η παράσταση που έκανε την πρεμιέρα της την Τετάρτη 17 Απριλίου θα παιχθεί έως την Κυριακή 21 και θα συνεχίσει από τις 24 έως τις 28 του μηνός στο αμφιθέατρο. Αν έχετε ανάγκη να γελάσετε, σας συστήνω να την προτιμήσετε. Εκεί θα συναντήσετε τους εξής χαρακτήρες, ερμηνευμένους από τους φίλους της διπλανής πόρτας: ΑΥΤΟΧΕΙΡ ο Δήμος Σιούλας, διοπτροφόρα ΤΕΡΕΖΑ η Κωνσταντίνα Κατσάνη, εγκαταλειμμένος σύζυγος ΠΙΕΡ ο Σάκης Ιωαννίδης, ΑΝΔΡΑΣ (ροζ γραμμής) ο Χριστόφορος Μπαρμπαγιάννης, μετανάστρια κ. ΝΤΑΓΚΑΛΑΚΟΒΑ η Κωνσταντίνα Κανδυλίδου, έγκυος ξαδέλφη ΖΟΖΕΤ η Βιβή Θεοδωρίδου, Ζαν Ζακ & ΣΟΥ ΕΛΕΝ ο Δημήτρης Καγιάσας, απατεωνίσκος ΦΕΛΙΞ ο Μιχάλης Κουμρίδης και κ. ΜΟΡΤΕΖ η Σία Μακρίδου.

ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ

=