Αυτοκριτική του Κ. Σιμιτσή – Όσα δαπανηρά δεν υλοποιήθηκαν για τα αδέσποτα ζώα

Δύο περίπου ώρες διήρκησε το πρωί της Τετάρτης η συνάντηση των αντιδημάρχων Κορίνας Χιώτη Πρασά και Γιώργου Φιλόσογλου με μέλη της διοικήσεως του φιλοζωικού σωματείου «Αίσωπος», που διεξήχθη σε καλό κλίμα παρά τα όσα είχαν προηγηθεί λόγω του περιστατικού περισυλλογής αδέσποτου σκύλου από το συνεργείο του δήμου. Η αντιδήμαρχος καθαριότητας ζήτησε την ανάκληση της μηνύσεως κατ’ αγνώστων που κατατέθηκε την Τρίτη από τον «Αίσωπο», κάτι στο οποίο δε συμφώνησε το σωματείο θεωρώντας ότι αρμόδιος να αποφασίσει είναι ο εισαγγελέας που θα αναλάβει την υπόθεση. Με δελτίο τύπου ο «Αίσωπος» ξεκαθάρισε ότι διαφωνεί με τη μαζική περισυλλογή αδέσποτων ζώων, ωστόσο θα συνεχίσει να προσφέρει τη βοήθειά του, ευελπιστώντας σε αγαστή συνεργασία με το δήμο Καβάλας.
Το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων για το δήμο φυσικά και δεν είναι καινούργιο, αφού πρόκειται για ένα «κληροδότημα» των προηγούμενων διοικήσεων. Ο πρώην δήμαρχος Κωστής Σιμιτσής σχολιάζοντας το θέμα σημείωσε:
«Πρόκειται για ένα σημαντικό πρόβλημα που καλείται να διαχειριστεί η διοίκηση του δήμου. Συμμερίζομαι την αγωνία των καβαλιωτών αλλά και της διοικήσεως έναντι ενός προβλήματος, οφειλόμενου στην κακοδαιμονίας μας ως πολιτών. Αυτά τα ζώα δεν έγιναν αδέσποτα έτσι τυχαία. Υπήρξαν κάποια ασυνείδητοι που τα εγκατέλειψαν στο δρόμο. Να διευκρινίσω ότι υπάρχουν συγκεκριμένες ενέργειες που δύναται να καλύψει οικονομικά μια δημοτική αρχή, αλλά υπάρχουν και κάποια μέτρα αδύνατα να υλοποιηθούν.
Εκείνο που ως διοίκηση του δήμου θα έπρεπε να είχαμε πράξει και δεν το κάναμε, ήταν η υλοποίηση μιας ενημερωτικής καμπάνιας των πολιτών σε όλη την έκταση του δήμου, σχετικά με την ευζωία των δεσποζόμενων ζώων. Έπρεπε να ενημερώσουμε τους πολίτες για τη στείρωση και τη διατήρηση της καλής υγείας των κατοικιδίων τους, καθώς και για τη συλλογή των ακαθαρσιών τους. Εξ’ ιδίων γνωρίζω και το πρόβλημα των επιθέσεων κάποιων σκύλων λόγω περιστατικού που συνέβη σε στενό συγγενικό μου πρόσωπο.
Η περισυλλογή των αδέσποτων είναι ομολογουμένως μια δαπανηρή μέθοδος. Και η δική μας διοίκηση κάποια στιγμή αντιμετώπισε αδυναμία, αφού ακόμη και τα λίγα που κάναμε κόστιζαν 45.000 ευρώ ετησίως. Πριν δρομολογήσουμε την καμπάνια ενημέρωσης μας πρόλαβαν τα μέλη του «Αισώπου». Εξετάσαμε το ενδεχόμενο κατασκευής ενός διαδημοτικού κυνοκομείου, κάτι παρόμοιο όμως ως έργο δεν ήταν επιλέξιμη δαπάνη από το προηγούμενο ΕΣΠΑ. Πιστεύω ότι η κατασκευή ενός καλύτερου και μεγαλύτερου κυνοκομείου που θα πληροί όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές υγιεινής και στέγασης και θα διαθέτει την απαραίτητη νόμιμη άδεια λειτουργίας είναι η μόνη λύση εξάλειψης του προβλήματος των αδέσποτων ζώων».