Δεν παραιτείται από το δημοτικό συμβούλιο ο Μιχάλης Λυχούνας

Χωρίς το γνωστό δηλητηριώδες και ειρωνικό του ύφος ο Μιχάλης Λυχούνας επανέρχεται στο θέμα της διαγραφής του από την δημοτική ομάδα της δημάρχου Δήμητρας Τσανάκα και αναφέρει –σε σχετική ανάρτησή του στο facebook- τα γεγονότα όπως ο ίδιος ισχυρίζεται ότι έγιναν σχετικά με το κείμενο παραίτησης που παρέδωσε στον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Γιώργο Γραμμένο και που ποτέ δεν διαβάστηκε στη συνεδρίαση του σώματος.
Ο πρώην αντιδήμαρχος αν και κατηγορεί και πάλι τον Γιώργο Γραμμένο για αντισημιτική υστερία ωστόσο διαπιστώνει για τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου ότι «…η δημόσια εικόνα αδικεί τον άνθρωπο στον ιδιωτικό του βίο και συναναστροφή».
Το πλήρες κείμενο της ανάρτησης Λυχούνα έχει ως εξής:
«Lapsus Memoriae ή Damnatio Memoriae ;
Νεοσταλινικές μέθοδοι ή τα άκρα συναντώνται
Στη συνάντηση με τον κ. Γραμμένο, με ζεστή και ευχάριστη κουβέντα του
έδωσα το έγγραφο και του είπα, αν πάει για ρήξη, θέλω να γίνει η ανεξαρτητοποίησή μου με το συγκεκριμένο κείμενο.
Το διάβασε και είπε, “άσε να δω και θα σου πω”. Ούτε κατάθεση, ούτε πρωτόκολλα και τα σχετικά. Δεν τα χρειαζόμουν άλλωστε σαν οδηγίες, χαρτογιακάς είμαι.
Συναντηθήκαμε στο δρόμο την Πέμπτη, γελάσαμε για την πορεία της γραβάτας και μου είπε πως θα μου τηλεφωνήσει. Δεν τηλεφώνησε ποτέ. Πιέστηκε, το έκανε από δική του πρωτοβουλία, το αγνοώ. Γεγονός είναι πως δε σεβάστηκε την επιθυμία που του εξέφρασα 10 μέρες πριν και δεν τήρησε το λόγο του.
Απολύτως κατανοητό, αφού αποφάσισαν πως δεν ήθελαν να διαβαστεί το κείμενο στο Δημ. Συμβούλιο, αλλά όχι σκάγια στον αέρα για κατάθεση της αίτησης και τα σχετικά. Μπορούσε εκείνη τη στιγμή, την Τετάρτη στο Hostel να μου πει, Μιχάλη αυτό είναι δικιά σου υπόθεση, θες κατέθεσέ την, θες όχι. Δεν το παίρνεις να το χειριστείς για να το θάψεις. Μάλλον αδίκησα τον εαυτό μου που τον εμπιστεύτηκα.
Όσο για την παρότρυνσή του να παραδώσω την έδρα η παρατήρησή μου είναι η εξής:
“Εδώ δεν παρέδωσαν τις έδρες τους ο ίδιος και η δήμαρχος που με την αντισημιτική υστερία του πρώτου και την ατσαλοσύνη της δεύτερης προσέβαλαν βάναυσα την ιστορία της πόλης και διέσυραν το όνομά της στα πέρατα του κόσμου με αποτέλεσμα να καταγραφεί στο google ως η πόλη που με ρατσιστικές παλαιονοοτροπίες αρνήθηκε το Αστέρι του Δαυίδ, και με καλεί να την παραδώσω εγώ;! Μάλλον τα θεμελιώδη πολιτικά του ένστικτα τον παρασύρουν και πάλι. Παρόλα αυτά, η δημόσια εικόνα αδικεί τον άνθρωπο στον ιδιωτικό του βίο και συναναστροφή”
Αυτά για να τελειώνουμε με το δημοτικό νεοσταλινισμό.»