Διάλογος για το τι είδους ανάπτυξη θέλουμε στην Καβάλα

Γράφει ο Τάκης Αγγελίδης

Διανύοντας τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση μεταπολεμικά με χαρακτηριστικά πρωτόγνωρα όσον αφορά την έντασή της αλλά και τη χρονική της διάρκεια, είναι νομίζω χρήσιμο να σκεφτούμε πως και τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τη βαθιά αυτή κρίση.

Πρώτα απ όλα, να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η κρίση είναι οικονομική αλλά και βαθύτατα κοινωνική – πολιτική – πολιτισμική και σε ένα μεγάλο βαθμό ηθική. Χρέος μας είναι λοιπόν να ανατάξουμε τις δυνάμεις μας αλλάζοντας νοοτροπίες και λογικές του παρελθόντος και όλοι μαζί ως κοινωνία με αλληλεγγύη αλλά και ευθύνη να σχεδιάσουμε το μέλλον του τόπου μας. Ας ξεκινήσουμε καθένας από μας από το μικρό μας περίγυρο, από την οικογένεια μας, τη δουλειά μας, τη γειτονιά μας. Αν γίνουμε καλύτεροι εμείς οι ίδιοι μπορεί να γίνει καλύτερη και η κοινωνία μας.

Η μαγική λέξη που μεγαλόστομα ακούγεται συνεχώς ως αντίδοτο κατά της ύφεσης και της ανεργίας είναι… ανάπτυξη! Την ακούμε από πολιτικούς, οικονομολόγους, αναλυτές κτλ. Πράγματι η ανάπτυξη θα προσφέρει νέες θέσεις εργασίας, θα βελτιώσει την οικονομία και θα μειώσει τις κοινωνικές εντάσεις. Ποια ανάπτυξη όμως μπορεί να κάνει όλα αυτά; Η ανάπτυξη που θα συμφωνήσουμε ως κοινωνία και που τα οφέλη της θα κατανεμηθούν δίκαια και θα αφορούν όσο το δυνατόν περισσότερες κοινωνικές και επαγγελματικές τάξεις.

Γι αυτό πιστεύω είναι χρήσιμο να ανοίξει ένας διάλογος για το τι είδους ανάπτυξη θέλουμε στο τόπο μας. Τη Καβάλα.

Μια περιοχή μπορεί να αναπτυχθεί οικονομικά με πολλούς τρόπους πχ. Προσελκύοντας βαριές βιομηχανίες έντασης κεφαλαίου αλλά και εργασίας, αναπτύσσοντας όλες τις παραγωγικές δυνατότητες του τόπου στο πρωτογενή τομέα, αναπτύσσοντας μια άλλη <<βαριά>> βιομηχανία αυτή του τουρισμού, αξιοποιώντας τα οφέλη της καινοτομίας, τις νέες μορφές ενέργειας και άλλα. Σε ένα σύγχρονο επιχειρηματικό περιβάλλον, θα έλεγε κανείς ότι όλα μπορούν να συνδυαστούν αρκεί η μια οικονομική δραστηριότητα να μη λειτουργεί εις βάρος της άλλης. Τι εννοούμε όμως σύγχρονο επιχειρηματικό περιβάλλον; Πρωτίστως οικονομοτεχνικές υποδομές αλλά και εκπαιδευμένη και συμμετοχική κοινωνία στο επιχειρείν είτε αυτό είναι παραδείγματος χάριν τουρισμός είτε γεωργική παραγωγή είτε καινοτόμες επιχειρήσεις. Στη περιοχή μας όπως σχεδόν σε όλη την Ελλάδα φοβάμαι πως έχουμε έλλειμμα γενικότερης επιχειρηματικής τεχνογνωσίας και φυσικά δε διαθέτουμε εξελιγμένες και σύγχρονες υποδομές.

Αυτό σημαίνει κατά τη γνώμη μου ότι θα είναι μάλλον δύσκολο να συνδυάσουμε αρμονικά τα πάντα και να αποφύγουμε να ψάχνουμε ευκαιριακά και αποσπασματικά για οτιδήποτε μας προτείνεται χωρίς απαραίτητα να εξυπηρετεί ως σύνολο τη περιοχή και τη κοινωνία της. Εκεί λοιπόν που έχουμε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα λόγω θέσης, Ιστορίας αλλά και των γενικότερων οικονομικοκοινωνικών εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή μας είναι νομίζω ο τουρισμός. Όπως έχω επισημάνει και παλαιότερα, ο τουρισμός στη περιοχή μας τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει ποσοτικά αλλά και ποιοτικά. Ποσοτικά το βλέπει κανείς εύκολα ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Ποιοτικά αρκεί να αναφέρω ότι ήδη έχουμε αναπτύξει το θρησκευτικό τουρισμό κυρίως μέσω της κρουαζιέρας ενώ είναι φανερό για όσους βλέπουν με σύγχρονη ματιά το περιβάλλον μας ότι έχουμε εξαιρετικές δυνατότητες και σε άλλους τομείς όπως yachting, εναλλακτικό – οικολογικό τουρισμό, γαστρονομικό – καταναλωτικό (shopping), ψυχαγωγία, εστίαση.  Όλα αυτά όμως πρέπει να τα δούμε συλλογικά με όραμα αλλά και ρεαλισμό. Αφενός να δημιουργήσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τις απαραίτητες σύγχρονες υποδομές (πχ μαρίνα στο λιμάνι μας) αφετέρου να αποκτήσουμε εμείς οι ίδιοι τουριστική συνείδηση. Η πόλη μας είναι η Ιστορία της, τα κτήρια της, η καθημερινότητα της αλλά πρωτίστως εμείς οι άνθρωποι της. Οι οδηγοί ταξί, οι επαγγελματίες, οι καταστηματάρχες, οι σερβιτόροι, οι δημόσιοι λειτουργοί, η νεολαία μας κοκ. Εάν όλοι εμείς δεν εκπαιδευτούμε σε αυτό που λέμε τουριστική παιδεία οι όποιες άλλες προσπάθειες και υποδομές μοιραία θα αποτύχουνε.

Γνώμη μου είναι να ανοίξει ένας διάλογος για τις δυνατότητες της περιοχής μας (αναφέρομαι όχι μόνο στη πόλη μας αλλά και σε όλο το νομό συμπεριλαμβανομένης φυσικά της τουριστικής μας κορωνίδας… της Θάσου). Αν γνωρίσουμε την Ιστορία της πόλης μας θα δούμε ότι η Καβάλα κάποτε ήταν πόλη κοσμοπολίτικη, πολυπολιτισμική και σύγχρονη για τα δεδομένα της εποχής. Οφείλουμε, να ξεφύγουμε από τη μίζερη, επαρχιώτικη, φοβική και συντηρητική νοοτροπία και να πιστέψουμε ότι ο τόπος μας μπορεί να γίνει ένας ελκυστικός προορισμός που συνδυάζει σχεδόν τα πάντα. Να προσπαθήσουμε με σχέδιο και οργάνωση να καταστήσουμε τη πόλη μας επώνυμο τουριστικό προιόν (city branding) αλλάζοντας κακιές νοοτροπίες του παρελθόντος με στόχο την απόκτηση <<τουριστικής αντίληψης>> στο πλαίσιο ενός «συμφώνου ποιότητας» των παρεχομένων υπηρεσιών προς τους επισκέπτες της περιοχής μας.

—