Ο μεγάλος αγώνας του Σάκη Στημονιάρη

Ο συμπολίτης Θανάσης Στημονιάρης, είχε τις προηγούμενες ημέρες, μία μοναδική εμπειρία. Ελαβε μέρος και τερμάτισε σ΄ έναν μεγάλο αγώνα. Τον αγώνα «Σπαρταθλον», έναν διεθνή ιστορικό αγώνα υπεραποστάσεων, από την Αθήνα ως τη Σπάρτη, μια διαδρομή 246 χλμ. Κι άλλη φορά αθλητές από την Καβάλα δοκίμασαν να λάβουν μέρος στο συγκεκριμένο αγώνα. Στις δύο πιο πρόσφατες περιπτώσεις οι καβαλιώτες αθλητές δεν κατάφεραν να τερματίσουν. Αυτό το πέτυχε με μεγάλη προσπάθεια ο Σάκης Στημονιάρης, γι αυτό κι από την ημέρα που επέστρεψε στην Καβάλα, όπου κυκλοφορεί δέχεται τα συγχαρητήρια των άλλων αθλητών στίβου, κυρίως των βετεράνων, που γνωρίζουν, έμαθαν εγκαίρως τη μεγάλη του επιτυχία.
Ο αγώνας ξεκίνησε την Παρασκευή το πρωί από την Αθήνα. Ο τερματισμός έγινε στη Σπάρτη, στο άγαλμα του Λεωνίδα, το απόγευμα του Σαββάτου.
Δήλωσαν συμμετοχή και ξεκίνησαν 348 αθλητές και αθλήτριες, από 42 χώρες, τερμάτισαν 207.
Ο Σάκης Στημονιάρης τερμάτισε 149ος. Έτρεξε χωρίς συνοδό. Πλήρωσε παράβολο συμμετοχής 200 Ευρώ.
Έτρεχε 35 ώρες κι όπως εξομολογήθηκε ήταν γι΄ αυτόν μια μοναδική εμπειρία, έστω κι αν στον τερματισμό τα πράγματα δεν ήταν και πολύ καλά ως προς την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν, όλοι μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί. Είχε τη συμπαράσταση της συναθλήτριάς του Κικής Αρσένη, που βρέθηκε για άλλους λόγους στην ίδια διοργάνωση και δεν έλαβε μέρος σε αυτήν.
Η συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα μας, ο Σάκης Στημονιάρης, είναι από μόνη της κι αυτή μία εμπειρία, καθώς με παραστατικό τρόπο διηγείται τις δυσκολίες του αγώνα, τις εμπειρίες και βέβαια την ικανοποίηση γιατί κατάφερε να τερματίσει. Η συνέντευξη είναι η εξής:

ΕΡ:Κύριε Στημονιάρη γυρίσατε από τη Σπάρτη, όπου είχατε μία εμπειρία και μια μεγάλη περιπέτεια, μπορείτε να μας τη διηγηθείτε;
ΑΠ: «Όσο για να διηγηθώ την εμπειρία μου από το Σπάρταθλο στο οποίο πήρα μέρος – όπως έγραψα και στο facebook – μπορώ να γεμίσω ένα ολόκληρο βιβλίο, γιατί έχω ζήσει πάρα πολλά πράγματα. Είναι από τους δυο – τρεις αγώνες μεγάλων αποστάσεων, τους πιο δύσκολους στον κόσμο».
ΕΡ: Πόσα χιλιόμετρα είναι και ποια είναι η διαδρομή;
ΑΠ: «Η διαδρομή είναι από την Αθήνα στη Σπάρτη, μέσω Ισθμού Κορίνθου, πάμε Αρχαία Νεμέα και κατεβαίνουμε μετά στη Σπάρτη. Τρέχαμε περισσότερο πάνω σε ασφάλτια κομμάτια δρόμου. Τα χιλιόμετρα ήταν 246, από τα οποία, γύρω στα 15 είχαμε χωματόδρομο, τα 10 από αυτά είναι τα πιο δύσκολα που προσωπικά έχω συναντήσει».
ΕΡ: Εσείς πως πήρατε την απόφαση για τη συμμετοχή σας σ΄ αυτόν τον αγώνα;
ΑΠ: «Είναι μία τρέλα. Είναι «Σπάρταθλο». Αυτός που ασχολείται με αγώνες μεγάλων αποστάσεων, που τρέχει πολλά χιλιόμετρα, πρέπει να τον βγάλει. Είναι μία εμπειρία. Για να πω την αλήθεια δεν περίμενα να τον βγάλω αυτόν τον αγώνα, δεν περίμενα, γιατί ήξερα ότι είναι δύσκολος, αλλά κάποια στιγμή και μετά λέω, αφού ήρθα εδώ και κατάφερα να τρέξω κάποια χιλιόμετρα, πρέπει οπωσδήποτε να τερματίσω».
ΕΡ: Γι΄αυτούς που δεν ξέρουν, που δεν ασχολούνται και δεν αθλούνται, το νούμερο των χιλιομέτρων είναι πάρα πολύ μεγάλο!
ΑΠ: «Μεγάλο, εντάξει. Προσωπικά, για μένα είναι τρελό αυτό που κάνω. Είναι κι έξω από τις δυνατότητές μου, αλλά εντάξει».
ΕΡ: Στον τερματισμό πως ήταν ο Σάκης Στημονιάρης;
ΑΠ: «Ευτυχώς για καλή μου τύχη ήταν εκεί και η φίλη μου η Κική Αρσένη, που έτυχε να είναι εκεί και με βοήθησε, μια κι εκείνη τα ξέρει λίγο καλύτερα. Ήμουνα όμως σε πολύ καλή κατάσταση από κάποιους άλλους αθλητές που κυριολεκτικά λιποθυμούσαν όταν βλέπανε το άγαλμα (του Λεωνίδα), τον τερματισμό, έπεφταν κάτω».
ΕΡ: Ο άνθρωπος φτάνει στα όριά του;
ΑΠ: «Ναι πιστεύω ναι… Όχι όλοι γιατί μερικοί είναι κλάσης ανώτεροι από εμάς τους ερασιτέχνες, ζούνε γι΄ αυτό – ας πούμε – που κάνουν».
ΕΡ: Το ιστορικό αυτού του αγώνα σε σχέση με καβαλιώτες αθλητές ποιο είναι;
ΑΠ: «Είχανε πάει κι άλλοι δύο συναθλητές μου, αλλά δεν τα καταφέρανε. Εγώ είμαι ο πρώτος που τα κατάφερα και τερμάτισα. Μακάρι από δω και πέρα να πάνε αρκετοί. Τους προτείνω. Είναι μία πολύ καλή εμπειρία και πιστεύω ότι θα τα καταφέρουνε. Λίγη προσπάθεια παραπάνω, λίγη προπόνηση…»
ΕΡ: Το μυστικό της επιτυχίας ποιο είναι;
ΑΠ: «Πρέπει να έχεις υπομονή και επιμονή, όπως με είπανε κάποιοι».
ΕΡ: Τέμπο;
ΑΠ: «Όχι. Επειδή υπάρχουν κάποια κλεισίματα στους σταθμούς πρέπει να κάνεις κάποιες συγκεκριμένες ώρες. Δεν θέλεις ούτε να υπερβείς το τέμπο σου, ούτε να πας λιγότερο, γιατί αν πας λιγότερο, θα χάσεις την ώρα, θα σε σταματήσουν. Εάν πας πολύ γρήγορα θα κουραστείς στα επόμενα χιλιόμετρα, οπότε θέλει επιμονή και υπομονή, να πας κανονικά έτσι όπως πρέπει για να βγάλεις τον αγώνα».

—