Τι τις θέλουν τις διαδικασίες παράδοσης – παραλαβής των υπουργείων ;

Η πιο κουραστική και αμήχανη διαδικασία μετά απο κάθε ανασχηματισμό κυβέρνησης είναι η διαδικασία παράδοσης παραλαβής την οποία και ποτέ δεν κατάλαβα.

Και δεν κατάλαβα ποτέ τον ρόλο των δηλώσεων σε αυτό το πάρε – δώσε.

Δηλαδή τι να μας πεί αυτός που φεύγει, που φεύγει γιατί στην διάρκεια της θητείας του γίνανε αρκετά λάθη και παρουσιάστηκαν ολιγορίες , αλλιώς γιατί να φεύγει, και τι να μας πεί αυτός που έρχεται που δεν γνωρίζει τίποτα.

Κανονικά θα έπρεπε, όχι τώρα που έχουμε τα ζόρια μας ώς χώρα αλλα απο τα παλαιότερα έτη που Ελλάδα ήταν τρένο δίχως φρένο ( λέμε τώρα …) αυτές οι αλλαγές φρουράς να γίνονται με πιο συνοπτικές διαδικασίες χωρίς τυπμανοκρουσίες και δημοσιογράφους και κανάλια.

Η είδηση δεν είναι τι φορούσε η νέα υφυπουργός υγείας η κυρία Ζέτα Μακρή που φόρεσε τις μώβ πλατφόρμες και πήγε να αναλάβει τις νέες τις αρμοδιότητες στο υπουργείο λές και πήγαινε στον Ρέμο αλλά τι θα κάνει η Ζέτα απο εδώ και πέρα.

Η μώβ πλατφόρμα που φόρεσε η Ζέτα είναι οτι έχει μείνει απο την Ελλάδα πρός 2008 και πρό κρίσης.

Κάποιος απο το στενό περιβάλλον της νέας υφυπουργού θα πρέπει να τις σφυρίξει στο αυτί οτι αυτά που ήξερε δεν υπάρχουν στην Ελλάδα του σήμερα.

Σε αυτήν την μάχη επιβίωσης δεν υπάρχουν μώβ πλατφόρμες.

Τέλος πάντων αυτό που θέλει να πεί ο ποιητής είναι οτι αυτές οι τελετές παράδοσης – παραλαβής είναι τόσο ανούσιες που οι δημοσιογράφοι που τις καλύπτουν κάνουν για παράδειγμα στην περίπτωση του υπουργείου υγείας, πρώτη είδηση τις πλατφόρμες της Μακρή που έγινε βουλευτής πρίν ένα μήνα αφού αντικατέστησε τον Νάκο που απεβίωσε και μετά απο μερικές εβδομάδες έγινε και υφυπουργός.

Αν αυτή η υπουργοποίηση δεν είναι χρωστούμενη τότε τι είναι ;

Αλλα το θέμα μας δεν είναι αυτό.

Το θέμα μας σε πρώτη φάση είναι να αντέξουν οι έλληνες να τελειώσει η παρτίδα της κρίσης χωρίς άλλες σοβαρές απώλεις και επιτέλους να πάμε παρακάτω γιατί τα σημάδια του φετεινού καλοκαιριού όσο αφορά την κρίση δείχνουν μια κατάσταση “παγωμένη” που δύσκολα θα αλλάξει ακόμα και τους τελευταίους μήνες του 2013 για να μπούμε και καλά με φόρα στο 2014 της ανάπτυξης.

Είναι αλήθεια οτι περιμέναμε ένα καλύτερο καλοκαίρι απο οικονομικής άποψης χωρίς να θέλουμε να προεξοφλήσουμε τίποτα αφού δεν είμαστε ακόμα ούτε στα μισά του φετεινού καλοκαιριού αλλα απο την άλλη ο σοφός ο λαός λέει οτι η καλή μέρα απο το πρωί φαίνεται.

Θα πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια για να αφήσουμε πίσω μας την ύφεση και να περάσουμε στην οριακή έστω ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.

Εσείς που νομίζετε οτι το 2014 θα αλλάξει δια μαγείας η κατάσταση και θα περάσουμε στην άλλη πλευρά του ποταμού μόνο και μόνο επειδή το λένε οι προβλέψεις τους κάνετε λάθος.

Θα φτύσουμε αίμα για την ανάπτυξη που βλέπουν να έρχεται μέσα στο 2014.

Όπως ο μηχανισμός στήριξης στον οποίο και προσφύγαμε δεν ήτανε σαν την πρώτη μέρα της άνοιξης που μας έλεγε ο Παπανδρέου ο Γιώργος όταν μας μιλούσε για αυτόν για να μας καθυσηχάσει έτσι και η ανάπτυξη δεν θα έρθει με το πάτημα ενός κουμπιού.

Μπορεί να περάσανε τα πιο δύσκολα αλλα τα δύσκολα είναι ακόμα εδώ και μας περιμένουν στην γωνία.

Δεν πρέπει να χαλαρώνουμε καθόλου και να είμαστε συνέχεια στην τσίτα.

Υψηλά ποσοστά υγρασίας δημιουργούν εντυπώσεις καύσωνα …

Το άλλο που θέλω να επισημάνω είναι οτι στην Καβάλα , όταν δεν έχει μπουρίνι , έχει υγρασία και για αυτό νιώθουμε οτι διανύουμε περίοδο μίνι καύσωνας.

Καύσωνας με 31 και 32 βαθμούς δεν υπάρχει.

Απλά στην Καβάλα επειδή πάντα φλερτάρουμε με υψηλά ποσοστά υγρασίας νιώθουμε οτι έχει λίγο κάτω απο τους 40.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα της Καβάλας το καλοκαίρι.

Αυτά και γειά σας.

ΑΛΟΡΑ !