Αγαπητή παλαιστίνια αδελφή

21 Noεμβρίου 2023

Ίσως τα τέρατα της νύχτας έχουν πάρει τον έλεγχο του κόσμου, κοιμίζοντας τις αισθήσεις μας με υπνωτικά χάπια γεμάτα ψέματα.

Όπως ο λαός σου, αγαπητή αδερφή, έτσι και ο δικός μου γνωρίζει την αδικία της απαλλοτρίωσης, τον πόνο της γενοκτονίας, την απόγνωση του να είμαστε σκλάβοι στη γη μας, τις εκτοπίσεις του θανάτου, τις αναγκαστικές μετεγκαταστάσεις.

Αναρωτιέμαι: πότε θα περάσουμε τη νύχτα; Τι έγινε στον εβραϊκό λαό, ο οποίος έζησε και αυτός τη μακρά και βαθιά νύχτα του; Από την παταγονική κορδιλιέρα, την περιοχή μαπούτσε που τέθηκε υπό τη διοίκηση του αργεντίνικου Κράτους μετά τη στρατιωτική κατοχή των ιθαγενών εδαφών που χαρακτηρίστηκε από τη γενοκτονική εκστρατεία την οποία ο στρατηγός Roca αποκάλεσε »Κατάκτηση της Ερήμου», “La Conquista del Desierto“, η Moira Millan, μαχόμενη γυναίκα που φιλοξενεί μέσα της το newen, την ενέργεια και την πνευματική δύναμη του λαού της γης popolo della terra, και συντονίστρια του Κινήματος των Γυναικών και Αυτοχθόνων Διαφορετικοτήτων για την καλή διαβίωση Movimiento de Mujeres y Diversidades Indígenas por el buen vivir, γράφει στις παλαιστίνιες αδερφές της εν μέσω μιας γενοκτονίας που προφανώς της θυμίζει αυτή που υπέστη ο δικός της λαός.

Ένας λαός που εξακολουθεί να καταπιέζεται, μέρα με τη μέρα, από τη ρατσιστική βία του αποικισμού των Κρατών της Χιλής και της Αργεντινής απέναντι σε αυτούς που αντιστέκονται. Αγαπητή παλαιστίνια αδερφή, σου γράφω από πολύ μακρινές χώρες, από την επικράτειά μου στο Puelmapu, την γη μαπούτσε, στη νότια Παταγονία, υπό τη διοίκηση του αργεντίνικου Κράτους.

Είμαι κόρη ενός έθνους που και αυτό έχει δεχτεί εισβολή, κόρη του λαού μαπούτσε, ενός λαού που θυμάται ακόμα τις μέρες της ελευθερίας του, όταν μπορούσαμε να πάμε στο δικό μας Wall Mapu χωρίς σύνορα και δίχως φράχτες. Όπως ο λαός σου, αγαπητή αδερφή, έτσι και ο δικός μου γνωρίζει την αδικία της απαλλοτρίωσης, τον πόνο της γενοκτονίας, την απόγνωση του να ήμαστε σκλάβοι στην ίδια τη γη μας, τις εκτοπίσεις του θανάτου, τις αναγκαστικές μετεγκαταστάσεις.

Είχαμε την ευκαιρία να νιώσουμε από πρώτο χέρι, στο πετσί μας την απάθεια του κόσμου και ακόμη και σήμερα υποφέρουμε από την επιβολή δύο αποικιακών κρατών, της Αργεντινής και της Χιλής, που συνεχίζουν να μας διώκουν, να μας φυλακίζουν και να μας δολοφονούν.

Η οικογένειά μου επέζησε εκ θαύματος από στρατόπεδα συγκέντρωσης, βασανιστήρια και τον αφανισμό. Έρχομαι από εκεί, από μια γενεαλογία ριζωμένη στο βάθος της τελλουρικής μνήμης αυτών των περιοχών, από έναν λαό-έθνος, θαρραλέο και γεμάτο αξιοπρέπεια.

Ο παλαιστινιακός λαός ζει στην καρδιά μου εδώ και κάποια χρόνια, από τότε που έμαθα ότι εκεί, στη μακρινή αλλά τόσο κοντινή Μέση Ανατολή, συνέβαινε μια ιστορία παρόμοια με τη δική μας, με έναν αυτόχθονα λαό που υπέστη εισβολή από ένα αποικιακό κράτος, το Ισραήλ.

Είναι κάτι τόσο όμοιο με αυτό που συνέβη σε εμάς, με μερικές δεκαετίες διαφορά, δεδομένου ότι το κράτος της Αργεντινής ολοκλήρωσε τη γενοκτονική του εκστρατεία στα τέλη του 1800, αλλά το Κράτος του καθιερώθηκε οριστικά στο Puelmapu στις αρχές του 1900.

Κάθε σφαίρα που σκοτώνει τις ζωές των παλαιστινίων αδελφών μου διαπερνάει το σώμα μου. Ξαναζώ τη γενοκτονία με κάθε βόμβα που πέφτει στη Γάζα, με κάθε παιδί που δολοφονείται. Ο θάνατος αθώων ανθρώπων εξαπλώνεται σε όλη την παλαιστινιακή επικράτεια, στα χέρια του ισραηλινού Κράτους.

Έλαβα από τους προγόνους μου μια πολύ, πολύ αρχαία διδασκαλία στη φιλοσοφία του λαού μου μαπούτσε, το kuifikimvn μας. Μου μιλούν για το YERPUN, (το ιερό βιβλίο των νότιων γαιών, στμ), για το ότι διασχίζουμε τη νύχτα για να γίνουμε ένας άνθρωπος, ανυψώνοντας το ΕΙΝΑΙ μας ως ανθρωπότητα.

Πρέπει να περάσουμε εμπόδια, πόνους, βαθιές ποινές, να διασχίσουμε την πιο σκοτεινή νύχτα για να γεννήσουμε μια νέα μέρα, φωτεινή και γεμάτη. Οι δυνάμεις κατοχής ενεργούσαν πάντα ξεκινώντας έναν προπαγανδιστικό μηχανισμό που φιμώνει τη συνείδηση ​​των λαών, ο οποίος δικαιολογεί τα παράλογα εγκλήματά τους ενώπιον του κόσμου.

Η αποικιακή αφήγηση ξεκινά με την αναγνώριση των θυμάτων ως τρομοκρατών και των τρομοκρατικών Κρατών ως αυτόκλητων τιμωρών. Το έθνος μαπούτσε γνωρίζει πολύ καλά αυτή τη διεστραμμένη αφήγηση, η οποία λειτουργεί υπέρ των καταπιεστών, επειδή ο ρατσισμός, που δομεί το δόγμα των δημοκρατιών που μισούν, δεν αμφισβητείται από τη συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, γράφει η Moira Millan.

Ένα μικρό μέρος της ανθρωπότητας, αυτό που συγκεντρώνει την εξουσία, είναι υπέρμαχο της υπεροχής κάποιων λαών ή φυλών έναντι άλλων, ρατσιστής και έχει αποφασίσει ότι οι ζωές των λαών που έχουν υποστεί φυλετική διάκριση δεν έχουν σημασία.

Έμαθα ότι μια μερίδα του εβραϊκού πληθυσμού καταπιέζεται από την τυραννία εκείνων που κυβερνούν το κράτος του Ισραήλ και πραγματοποιούν γενοκτονία. Ξέρω ότι εβραίοι άνδρες και γυναίκες ύψωσαν θαρραλέα τις φωνές τους για να εκφράσουν την οργή τους και να ξεκαθαρίσουν ότι δεν θα επιτρέψουν ένας λαός να συνεχίσει να δολοφονείται στο όνομά τους.

Πολλοί από αυτούς τους γενναίους ανθρώπους έχουν υποστεί κακομεταχείριση, βασανιστήρια και φυλακίσεις από τις δυνάμεις καταστολής της ακροδεξιάς ισραηλινής κυβέρνησης, μιας σιωνιστικής και φασιστικής κυβέρνησης.

Αυτό το μέρος των αντισιωνιστών εβραίων αδελφών διώκονται επειδή αισθάνονται και αναλαμβάνουν τη βαθιά ανθρωπιά τους, ντρέπονται για τους δολοφόνους οι οποίοι ισχυρίζονται ότι τους εκπροσωπούν.

Τους απευθύνω κι εγώ την αγκαλιά μου. Μου θυμίζουν τους αργεντινούς άντρες και γυναίκες που πήγαν με θάρρος να καταγγείλουν το Κράτος, μαζί με τον λαό μαπούτσε, όταν οι σφαίρες της ενιαίας διοίκησης της αργεντινής έπεσαν πάνω στα παιδιά μας.

Συνέβη μόλις πριν από ένα χρόνο. Φυσικά, η αποκήρυξη αυτού του κυνηγιού στα παιδιά και τις γυναίκες μαπούτσε δεν ήταν μαζική, προήλθε μόνο από μια χούφτα συνειδητοποιημένων και υποστηρικτικών όντων, αλληλέγγυων. Πάντα θα υπάρχει μια φωνή που σοφά και θαρραλέα υψώνεται για να πει φτάνει!

Αυτές τις μέρες σκέφτομαι τη Hannah Arendt, εβραία, που αρχικά προσχώρησε στον σιωνισμό, με αρχές και σε ένα πλαίσιο τόσο διαφορετικά από τα σημερινά, και στη συνέχεια διώχθηκε και μισήθηκε από «τους δικούς της ανθρώπους», που δεν της επέτρεψαν να εκφράσει επικρίσεις και ερωτήματα απέναντι σε έναν αποικιακό και ρατσιστικό εθνικισμό που υποσχόταν να είναι τόσο σκληρός όσο οι ναζί διώκτες του. Ήδη μπορούσε αυτή να δει σε τι θα μεταμορφωνόταν η πολιτική δύναμη που διαρθρώθηκε για να υποστηρίξει μια με το ζόρι, αιματηρή και σκληρή κατοχή.

Λαχταρώ, αγαπητή παλαιστίνια αδελφή, οι γυναίκες του κόσμου να ενωθούν σε ένα κάλεσμα για μια παγκόσμια απεργία κατά της γενοκτονίας, για να σταματήσει ο πόλεμος και, αν λειτουργήσει, να σταματήσουμε επίσης τον κόσμο και εκείνους που ωφελούνται από τον πόλεμο, πραγματικούς ωφελούμενους αυτής της σφαγής. Γνωρίζουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να αρπάξουμε από τα χέρια τους το δικαίωμά μας στη δικαιοσύνη και την ειρήνη.

Πιστεύω ακράδαντα στη δύναμή μας, στην ικανότητά μας να δημιουργούμε συναίνεση, στη διάκριση μας να βλέπουμε, πάνω από κάθε διαφορά, τη σημασία να υποστηρίζουμε τη ΖΩΗ. Αγαπητή μου παλαιστίνια αδερφή, αγκαλιάζω τον λαό σου με όλο μου το είναι γεμάτο αγάπη.

Ντρέπομαι για τους περιορισμούς, τα όρια μου και την ανικανότητά μου μπροστά σε αυτό που περνάτε. Πιστέψτε με, θα ήθελα να ήμουν εκεί για να βοηθήσω. Ως γυναίκα μαπούτσε, γνωρίζω τι σημαίνει να λείπουν τα πάντα και πόσο υπέροχο είναι όταν, εν μέσω αγωνίας, μας απλώνεται ένα χέρι με τη βοήθεια που χρειαζόμαστε.

Επιθυμώ την ελευθερία του λαού σου όσο ονειρεύομαι τη δική μου ελευθερία. Weayiñ lamngen Παλαιστίνη. Θα νικήσουμε, παλαιστίνια αδελφή. Από τη νότια οροσειρά του Puelwillamapu, για την γη, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία, marici weu!!

Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος     comune.info