Ο δικηγόρος Καβάλας κ. Μανόλης Βονικάκης (φωτογραφία) ανέλαβε το βράδυ της Δευτέρας την υπεράσπιση του καθ’ ομολογία δράστη του εγκλήματος στο Χρυσοχώρι.
Αν και δεν είχε προλάβει να ενημερωθεί πλήρως, νωρίς χθες το πρωί έκανε δηλώσεις στο ράδιο Πρωινή. Αυτές στηρίζονταν όχι μόνο στα δεδομένα της υπόθεσης αλλά και στην προσωπική του γνώση και εμπειρία. Ας μη ξεχνάμε ότι ο κ. Βονικάκης κατάγεται από την ίδια περιοχή. Γνωρίζει άριστα πρόσωπα και πράγματα και στο Χρυσοχώρι.
Στην Πρωινή διηγήθηκε μια δραματική κατάσταση που υπήρχε για χρόνια στην οικογένεια. Κι ενώ όπως υποστηρίζει το κράτος έπρεπε να δράσει, δεν έκανε τα αυτονόητα. Να κλείσει σε ένα ίδρυμα τον 23χρονο.
Ο κ. Βονικάκης είπε ειδικότερα τα εξής:
«Η ιστορία αυτή δεν είναι τραγική. Ούτε αποτρόπαιο είναι το έγκλημα, ούτε έγινε για ασήμαντη αφορμή. Αυτό το έγκλημα έρχεται να αποδείξει την αδυναμία, την αποτυχία μας σαν κοινωνία. Την αδυναμία του δικαιϊκού συστήματος να αντιμετωπίσει τους ψυχοπαθείς.
Φωνάζω εδώ και καιρό. Από την ημέρα που ανέλαβα και χειρίστηκα ένα παρόμοιο περιστατικό στην Καβάλα. Ισχυρίζομαι από τότε ότι δεν μπορεί το ελληνικό δικαιϊκό σύστημα, και δεν εννοώ μόνο τις διωκτικές αρχές, εννοώ τις δικαστικές αρχές. Εννοώ τα Πρωτοδικεία της χώρας κτλ Υπάρχει σχετική οδηγία από το 1996- του τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου- για το πώς θα πρέπει να γίνεται σωστά η ακούσια νοσηλεία ψυχοπαθών σε μονάδες ψυχικής υγείας.
Θα σας πω για αυτό το παιδί (ο δράστης)… Μίλησα με τους δασκάλους του. Αυτό το παιδί είχε νοητική στέρηση από το δημοτικό σχολείο. Έπεφτε μέχρι και την ενηλικίωση του θύμα βάναυσης κακοποίησης από τον πατέρα του και τον παππού του. Η δε αδελφή του, επίσης με νοητική στέρηση, σώθηκε από τα 12 της χρόνια. Όταν ήρθε η Πρόνοια, την πήρε και μέχρι και σήμερα είναι σε ίδρυμα.
Έχουμε υποθέσεις με θανάτωση ζώου που (ο δράστης) ήταν κατηγορούμενος και απαλλάχθηκε. Τριάντα ή και σαράντα καταγγελίες από τη γειτονιά τα τελευταία 4 χρόνια. Συνηθίζουμε όλοι οι δικαστές του πληκτρολογίου να λέμε «κι η γειτονιά τι έκανε;». Η γειτονιά λοιπόν έκανε 30 με 40 καταγγελίες. Επώνυμες. Πήγαινε η αστυνομία. Τον συνελάμβανε. Τον οδηγούσαν στον Εισαγγελέα. Περνούσε από Αυτόφωρο. Κάτι που έγινε μέχρι και τον προηγούμενο Δεκέμβρη.
Τότε ζήτησα εγώ ο ίδιος τον εγκλεισμό του σε ψυχιατρική κλινική του Νοσοκομείου Καβάλας. Γιατί απλά το παιδί δεν ήταν καλά. Είναι άρρωστο! Του δώσανε δικάσιμο και τον επέστρεψαν στο σπίτι… Αυτήν την φορά το θέμα δεν θα το σταματήσω. Τώρα θα αναζητηθούν και ποινικές ευθύνες, αν υπάρχουν. Από ψυχιάτρους και όλους τους εμπλεκομένους. Μπήκε σε ίδρυμα. Βγήκε από το ίδρυμα. Έμπαινε, έβγαινε…
Γιατί δεν έχουμε ακούσια νοσηλεία σωστή; Ποιος έκρινε ότι αυτό το παιδί είναι ικανό να ζει στο σπίτι, τη στιγμή που είχαμε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας με την γιαγιά; Δεν μπορεί τον Δεκέμβρη να τον οδηγούν κατηγορούμενο μετά από τον σκληρό ξυλοδαρμό της γιαγιάς του και μετά από δύο μήνες να έχουμε θύμα την γιαγιά του… Με αυτόν τον άνθρωπο δεν μπορεί να υπάρξει συνεννόηση (στη διαδικασία ανάκρισης ή και απολογίας του).
Περί της υπόθεσης δεν υπάρχουν ναρκωτικά κτλ όπως γράφτηκε. Δεν ήταν χρήστης ναρκωτικών ουσιών. Δεν ήταν τοξικομανής. Είναι ένα παιδί το οποίο όπως αποδεικνύεται με έγγραφα, είναι ασθενής βαριά. Θα έπρεπε εδώ και πολύ καιρό, όπως έγινε και σώθηκε η αδελφή του, να είναι σε ίδρυμα. Ο πατέρας είναι σε χειρότερη κατάσταση. Ένα δράμα για την κοινωνία για το οποίο το κράτος δεν μπορεί. Αυτό δείχνουν οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις».
