Covid: Μάσκες και όσφρηση υπό συζήτηση
Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Ο επαναλαμβανόμενος καθ’ εκάστην σχολιασμός της επικαιρότητος αναφερόμενης στον ιό, τις μεταλλάξεις, την μάσκα, και τον εμβολιασμό, αποδεικνύεται για τους δημοσιογράφους και τους αναγνώστες των εφημερίδων μια πληκτική εξάσκηση υποχρεώσεως και καθήκοντος. Οι πρώτοι, σεβόμενοι την επιτακτικότητα του επαγγέλματός τους είναι υποχρεωμένοι να γράφουν σχεδόν καθημερινώς για την πανδημία. Οι δεύτεροι φοβούμενοι τις πιθανές άσχημες συνέπειές της για την υγεία, ξεφυλλίζουν όσο μπορούν πιο γρήγορα τις σελίδες της εφημερίδος τους και ψάχνουν να βρουν την παραμικρή είδηση σχέση έχουσα με τον κορωνοϊό. ΄Ετσι και ο υπογράφων, ζητώντας την επιείκεια του αναγνώστη, αναγκάζεται να αφιερώσει για πολλοστή φορά το εβδομαδιαίο σημείωμά του (πιθανώς το τελευταίο για το πρώτο εξάμηνο 2021) στην «έξω από δώ αρρώστια». Αφορά την πρόσφατη συζήτηση διεξαγόμενη στα γαλλικά μέσα ενημερώσεως εάν θα έπρεπε ή όχι να κυκλοφορούν οι Γάλλοι χωρίς μάσκα στους εξωτερικούς χώρους.
Οι υποστηρίζοντες την εν λόγω άποψη προβάλλουν σαν επιχείρημα ότι στις ΗΠΑ επιτρέπεται η κυκλοφορία στους δρόμους, όχι όμως στα μέσα μεταφοράς στους μη φέροντες το τεμάχιον υφάσματος που καλύπτει το ήμισυ του προσώπου. Προς το παρόν, στην χώρα του Ζολά οι διακριτικά αντιτιθέμενοι στις μάσκες δεν είναι πολυάριθμοι, τηρούν δε σιγήν ιχθύος όταν η συζήτηση γύρω από το θέμα ανάβει. Εκ πείρας γνωρίζουν ότι η θερινή περίοδος τους ευνοεί διότι λόγω της ζέστης η μάσκα είναι ανυπόφορη. Ήδη σε μερικούς μικρούς δήμους της Κυανής Ακτής (μεσογειακές Άλπεις) επιτρέπεται η κυκλοφορία στους δρόμους άνευ μάσκας. Ηγείται αυτής της παρατάξεως η Αλεξάνδρα Χανριόν-Κλώντ (Alexandra Henrion – Caude), ειδικευμένη στην γενετική, απολαμβάνουσα του σεβασμού των συναδέλφων της στο εθνικό ινστιτούτο υγείας και ιατρικής έρευνας (inserm).
Για πολλούς κοινωνιολόγους, οι κατακρίνοντες την μάσκα ανήκουν στους συνωμοσιολόγους των οποίων οι ιδέες διεγκώθησαν με την υγειονομική κρίση και σύμφωνα με την Ουμανιτέ στηρίζουν εν μέρει την κριτική τους στον φιλελευθερισμό των διεθνοποιημένων εταιριών στην υπηρεσία των οποίων ετέθησαν οι πολιτικές εξουσίες. Η κομμουνίζουσα εφημερίς τονίζει ότι οι απόψεις της συνωμοσιολογίας αντιτίθενται στον μαρξισμό ο οποίος ερμηνεύει τα κοινωνικά φαινόμενα με βάση τις σχέσεις των τάξεων, την παραγωγή, και το κέρδος.
Στην αντίπερα όχθη των συνηγορούντων υπέρ της μάσκας τάσσονται ουκ ολίγοι έγκυροι ιολόγοι που επιμένουν ότι είναι απαραίτητη ακόμη και εάν έχει κανείς εμβολιασθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αξέλ Κάχν (Axel kahn), πρώην καθηγητής της προαναφερόμενης ηγερίας των κορωνο-σκεπτικιστών και πρόεδρος της Λίγκας εναντίον του καρκίνου, πάσχων ο ίδιος από αυτήν την αρρώστια, αναγνωρίζει ότι η Alexandra «ήταν μια νέα γυναίκα, πολύ έξυπνη, πολύ καλή στο επάγγελμά της που όμως δυστυχώς μετεβλήθη σε σεχταριστική ερευνήτρια». Προσωπικώς κλίνω υπέρ των αντιτιθέμενων στην χρήση της μάσκας διότι επιθυμώ να ακούω ευκρινώς τις λέξεις του συνομιλητή μου και δευτερευόντως να βλέπω τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, κυρίως όταν πρόκειται για μια χαριτόβρυτη ύπαρξη του αποκαλουμένου αδίκως «ασθενές φύλο».
Μέχρι τούδε, αγνοούσα ένα όχι πολύ διαδιδόμενο σύνδρομο του Covid 19, την ανοσμία. Ιδού οι συνθήκες υπό τις οποίες έλαβα γνώση: Δειπνούσα προσφάτως με ένα καλό φίλο. Είχα παραγγείλει ένα μπουκάλι καλό κρασί, γιατί στην Γαλλία γεύμα χωρίς οίνο είναι αδιανόητο. «Πριν το γευθείς, μύρισέ το, μοσκοβολάει σπαρτολούλουδο και πεύκο, είναι αριστούργημα, ευφραίνει την όσφρηση», συνέστησα στον ομοτράπεζο μου προτού αρχίσει να κατεβάζει γουλιά-γουλιά το κόκκινο ξηρό κρασί. Η απάντησή του με λύπησε: «Από τότε που με χτύπησε ο κορωνοϊός έχω χάσει, προσωρινώς το ελπίζω, την αίσθηση της όσφρησης (μυρουδιάς)», μου είπε κατεβάζοντας αργά-αργά το περιεχόμενο του κρασοποτηριού με ένα ηχηρό πλατάγισμα της γλώσσας. Δεν είναι ο μόνος. Από τότε που εκδηλώθηκε η καταραμένη νόσος, πολλά άτομα, μου είπε, υποφέρουν από την απώλεια της οσφρήσεως που συνοδεύεται κατά γενικό κανόνα από εκείνη της γεύσεως. Και συμπλήρωσε: ο γαλλικός Τύπος ανεφέρθη, και αναφέρεται ακόμα, σε αυτή καταστρεπτική για τους πάσχοντες συνέπεια της πανδημίας. Ομολογώ ότι το γεγονός διέφυγε της προσοχής μου. Μου είπε ακόμα ότι ο ιός μπορεί να επιτεθεί στο οσφρητικό σύστημα καταστρέφοντας τα αισθητήρια νευρικά μας κύτταρα.
Για μια πιο λεπτομερή πληροφόρηση ανέτρεξα στην με μεγάλο τιράζ λαϊκίζουσα «Εφημερίδα της Κυριακής» (Journal du Dimache) η οποία διευκρίνιζε ότι η ανοσμία είναι αντικείμενο εντατικότατης έρευνας που ουδέποτε επραγματοποιήθη μέχρι σήμερα. Εκδηλώνεται κατά ποσοστό 80% στους πάσχοντες από ελαφριάς μορφής ιού. Μερικοί μάλιστα ιατροί έχουν την γνώμη ότι επιτίθεται στο σύνολο των ιοπαθών χωρίς οι τελευταίοι να το αντιλαμβάνονται. Κατά μέσον όρο η ανωμαλία οφειλόμενη στην νόσο διαρκεί 15 ημέρες. Μόνο για το 11% των νοσούντων η ανοσμία διαρκεί πλέον των δυο μηνών. Μια μελέτη δημοσιευθείσα στις 3 Μαΐου από το ινστιτούτο Παστέρ υπογραμμίζει το στρώμα των οσφρητικών κυττάρων αποτελεί ένα φυσικό εμπόδιο που προστατεύει το μυαλό από τα παθογενή μικρόβια. Η μελέτη δείχνει ότι ο ιός βρέθηκε να κουρνιάζει, να φωλιάζει μέσα στην μύτη των ατόμων πασχόντων από συμπτώματα διαρκείας, πολλούς μήνες μετά την μόλυνσή τους. Είναι φανερό ότι η μύτη θα μπορούσε να είναι ένα ρεζερβουάρ, μια βάση από την οποία θα μπορούσε να κυκλοφορήσει το μικρόβιο είτε προς το μυαλό είτε προς τους βρόγχους και τους πνεύμονες. Η όσφρηση επανέρχεται σε ολιγότερες από 45 ημέρες με την βοήθεια κορτιζόνης και μιας φυσιοθεραπείας με βάση το αντικείμενο προς όσφρηση, την οσμή του και την μνήμη του. Κοντολογίς μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι δύσκολα θα τελειώσουμε με τις συνέπειες του κορωνοϊού και τις παρενέργειες της θεραπείας του.
Υ.Σ. Εκτός απροόπτου η δημοσίευση της στήλης «Γράμμα από την Γαλλία» διακόπτεται για τρείς μήνες. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα αναλάβει εκ νέου υπηρεσία αρχές Οκτωβρίου. Καλές διακοπές!
