Φιλοξενήσαμε την Άννα Λουίζα Ντομί!
Με μεγάλη χαρά υποδεχθήκαμε την αθλήτρια του Ανδροσθένη Θάσου, η οποία μας μίλησε για την ιστορική άνοδο της ομάδας στην Α2 κατηγορία βόλεϊ! Μοιράστηκε μαζί μας τις δυσκολίες της φετινής πορείας, αλλά και το ποιοι στάθηκαν αρωγοί σε αυτήν τη σπουδαία προσπάθεια. Θερμά συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα για τη δύναμη, την ενότητα και το πάθος τους!
Η συνέντευξη
Ερ: Αυτή η ιστορική άνοδος για την ομάδα έγινε με παίκτριες εκτός νησιού, με τις περισσότερες από εσάς να είστε φοιτήτριες στο τμήμα ΤΕΦΑΑ, στην Κομοτηνή και οι προπονήσεις να γίνονται εξ ολοκλήρου στην Κομοτηνή…
Απ: Είμαστε γεμάτες χαρά. Κυριαρχούν όμορφα συναισθήματα. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και πέρσι, που ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια, η ομάδα καλεί τις παίκτριες στο νησί, μένουμε όλες μαζί σ’ ένα σπίτι και κάνουμε προπονήσεις. Έτσι, ξεκινήσαμε να κάνουμε και μεταξύ μας όλες μας παρέα. Ήμασταν από την αρχή μια οικογένεια και νομίζω ότι αυτό μας οδήγησε στην επιτυχία.
Ερ: Εσύ πως βρέθηκες σε αυτή την ομάδα;
Απ: Είχα κάποιες συζητήσεις με τη διοίκηση, με εμπιστεύτηκαν, τους εμπιστεύτηκα και εγώ. Θέλω να πω ότι τέτοια διοίκηση δεν έχω ξανασυναντήσει πουθενά! Ό,τι και να ζητάγαμε, το είχαμε! Οι άνθρωποι του συλλόγου ήταν πάντα δίπλα μας και μας βοηθούσαν συνεχώς. Υπήρξε πάρα πολύ καλή οργάνωση, από τον προπονητή μέχρι το τελευταίο άτομα που βρισκόταν στην ομάδα.
Ερ: Προπονητής της ομάδας, ο ιδιαίτερα έμπειρος Γιάννης Ανδρεάδης.
Απ: Μας βοήθησε πολύ η παρουσία του. Ήταν κάθε μέρα στο γήπεδο, έκανε πολλά χιλιόμετρα για εμάς, μένει στην Αλεξανδρούπολη και ερχόταν κάθε μέρα στην Κομοτηνή, ήταν παντού δίπλα μας και τον βλέπαμε πιο πολύ ώρα από τους πατεράδες μας.
Ερ: Το νησί της Θάσου «αγκάλιασε» την προσπάθεια σας.
Απ: Το βόλεϊ του νησιού κάνει συνεχώς βήματα μπροστά. Την προηγούμενη βδομάδα είχε ένα τουρνουά με 10 ομάδες και ο κόσμος ήταν κάθε μέρα εκεί για να μας στηρίξει. Και σ’ αυτό το 3ημερο μαζεύαμε πάνω από 500 άτομα και το ασυνήθιστο είναι ότι και όταν έπαιζαν οι άλλες ομάδες, το γήπεδο ήταν γεμάτο. Δυσκολευτήκαμε να τα καταφέρουμε, καθώς είχαμε να αντιμετωπίσουμε πολύ καλές και έμπειρες ομάδες. Για παράδειγμα, η ομάδα του Ιωνικού είχε κοπέλες πάνω από 25 ετών, σε σύγκριση με εμάς, που ηλικιακά είμαστε στα 18-22, εκτός της Αλεξάκη. Η Σκόπελος -επίσης- είχε κοπέλες πάνω από 30 ετών, με πολλά «κιλά» βόλεϊ στην πλάτη τους, όπως και τα Γιάννενα ήταν μεγαλύτερες από εμάς. Το πιο σημαντικό παιχνίδι θεωρώ πως ήταν η ανατροπή (από 0-2 σε 3-2) κόντρα στη Σκόπελο. Η άνοδος εξασφαλίστηκε απέναντι στα Γιάννενα. Έχοντας δώσει δύο απαιτητικούς αγώνες σ’ εκείνο το διάστημα, ήμασταν εξαντλημένες, τα σώματα μας ήταν στο γήπεδο αλλά δεν τα νιώθαμε, αφού την προηγούμενη ημέρα ο αγώνας είχε ολοκληρωθεί αργά το βράδυ.
Ερ: Τι σημαίνει για σένα προσωπικά αυτή η άνοδος;
Απ: Με γεμίζει χαρά, όπως και όλα τα κορίτσια. Όταν είσαι τόσο μικρή ηλικιακά είναι πολύ σημαντικό για την καριέρα σου και μετέπειτα για τις ομάδες που θα πας στην συνέχεια. Πιστεύω ότι θα κρατηθεί ο βασικός κορμός της ομάδας και οι περισσότερες θα επιδιώξουν τα μείνουν στον Ανδροσθένη, μετά από μια τέτοια επιτυχία. Από εκεί και πέρα η διοίκηση θα κοιτάξει παίκτριες, που θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε επίπεδο Α2 και θα προσπαθήσει να προσθέσει και το στοιχείο της εμπειρίας, για να διαμορφωθεί ένα περισσότερο ισορροπημένο ρόστερ. Με την ευκαιρία που μου δίνετε θα ήθελα να αναφερθώ και στη συγκινητική παρουσία του δημάρχου, κ. Λευτέρη Κυριακίδη, ο οποίος ήταν κάθε μέρα στο γήπεδο, έκανε τεράστια προσπάθεια για εμάς, και πανηγύριζε έντονα σε κάθε πόντο. Είναι κάτι πρωτόγνωρο για εμάς, ακόμα και οι χορηγοί μας είναι κάθε μέρα στο γήπεδο, μας στηρίζουν και θέλουν να μας βλέπουν πετυχημένες και χαρούμενες. Είχαμε ένα μεγάλο στόχο, οπότε δε μας ενοχλούσε η μετακίνηση από την Κομοτηνή στη Θάσο.
Ερ: Κλείνοντας, ποιους θα ήθελες να ευχαριστήσεις;
Απ: Τις συμπαίκτριες μου, τον προπονητή μας, που έκανε τα πάντα και πάλευε για εμάς, τη διοίκηση, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο: τον κ. Στέλιο, τον κ. Μανώλη, την πρόεδρο κ. Μαρία, τον κ. Γιώργο. Συγγνώμη εάν ξεχνάω κάποιον, επίσης τον δήμαρχο και όλους τους χορηγούς, που στάθηκαν δίπλα μας και βοήθησαν οικονομικά και πνευματικά σ’ όλη αυτήν την προσπάθεια. Τέλος, τον υπέροχο κόσμο που κατέκλυσε με την παρουσία του το γήπεδο.
