Τη Γεωργία Χιόνη οι περισσότεροι τη γνωρίζουν σαν μια διακεκριμένη συγγραφέα αλλά και νομικό.
Η ίδια έχει όμως τη δική της καριέρα στο Βόλει και στο Μπιτς Βόλει αν και πολλά χρόνια έκανε αθλητισμό σαν παίκτρια του πόλο στις αρχές της δεκαετίας. Μάλιστα έπαιξε σε πολύ καλό επίπεδο στον ΠΑΟΚ, στον Ηρακλή αλλά και στο εξωτερικά(Πορτογαλία και Ιταλία) ενώ η πρώτη της ομάδα ήταν ο ΟΘΑΚ. Στο ΝΟΚ σαν πολίστρια αγωνίστηκε από το 2000 και μετά όπου παράλληλα συνέχισε το Βόλει εκτός από το Βέλγιο στον Ηλυσιακό και στη Νήαρ Ηστ. Με τις Παλαίμαχες του ΑΟΚ κατέκτησε το 2013 την πρώτη θέση στο Πανελλήνιο Βόλει της Δράμας. Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται σε πολλά τουρνουά Μπιτς Βόλει.
Η συνέντευξη της στον Τάσο Πατσίδη και στην εκπομπή το « Γκολ που δεν μέτρησε» όπου φιλοξενήθηκε τη Δευτέρα ήταν σε πολλά σημεία απολαυστική και αυθόρμητη.
Παραθέτουμε αποσπάσματα
Για την ενασχόληση της με το άθλημα: « Εδώ και πολλά χρόνια παίζω Μπιτς Βόλει. Το ξεκίνησα στο εξωτερικό. Όταν ήμουν στο Βέλγιο όπου είχα συμπαίκτρια μια Ιταλίδα. Είχε γήπεδα σε μέρη που δεν περίμενες να βρεις. Το άθλημα ήταν αρκετά διαδεδομένο στο Βέλγιο εκείνη την εποχή. Είχα ξεκινήσει το Βόλει στην Καβάλα. Μου δόθηκε η ευκαιρία και στο εξωτερικό. Τώρα στην Αθήνα υπάρχει το πρωτάθλημα μη ενεργών όπου αγωνίζομαι κανονικά. Είναι πολύ αναβαθμισμένο το επίπεδο. Πολλές παίκτριες από τις ομάδες θα μπορούσαν να παίξουν άνετα σε εθνικές κατηγορίες. Αυτό το πρωτάθλημα δε γίνεται στην επαρχία. Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παλαιμάχων είναι κάτι το διαφορετικό. Γίνεται μια φορά το χρόνο. Φέτος έχω συμμετοχή σε πολλά τουρνουά Μπιτς Βόλει. Θέλω να πω ότι το Μπιτς Βόλει με το Βόλει είναι δυο εντελώς διαφορετικά αθλήματα. Τότε αν είχαμε τις δυνατότητες που υπάρχουν τώρα ίσως και να σκεφτόμουν επαγγελματικά το Μπιτς Βόλει. Όμως χωρίς μεράκι, χωρίς πάθος δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Χρειάζεται πολύ προπόνηση. Άλλο η άμμος και άλλο η σάλα».
Για το πόσο δύσκολο να παίζει κάποιος Μπιτς βόλεϊ με αφόρητη ζέστη: « Είναι πολύ δύσκολο ακόμη και για μας που το έχουμε συνηθίσει. Είναι μεγάλη καταπόνηση σωματική τόσο από το άθλημα όσο και από τις καιρικές συνθήκες. Η καυτή άμμος κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα. Καλύτερα αυτοί που δεν είναι συνηθισμένοι να μην παίζουν με αυτές τις θερμοκρασίες. Εκτός αν το κάνουν για πλάκα, να παίζουν λίγο, να βουτάνε και πάλι από την αρχή. Το άθλημα είναι πολύ απαιτητικό, ανεβάζεις σφυγμούς και θέλει προσοχή με υψηλές θερμοκρασίες. Είναι φορές που δεν μπορείς να αναπνεύσεις»
Για το που μπορεί κάποιος να παίξει Μπιτς Βόλει στο νομό μας: «Προς το παρόν σε αυτά τα τουρνουά που γίνονται σε παραλίες κάθε Σαββατοκύριακο. Υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται αλλά δεν είναι κάτι το εύκολο. Εχουμε πάντως ερασιτεχνικά τουρνουά με κάποια έπαθλα για τους νικητές. Συνήθως στα τουρνουά πληρώνεις μια συμμετοχή».
Για αν η Καβάλα θα μπορούσε να φιλοξενήσει οργανωμένα τουρνουά Μπιτς Βόλει η ένα Πανελλήνιο Πρωτάθλημα: « Στην Κεραμωτή έχει γίνει ένα Πανελλήνιο. Φυσικά πρέπει να υπάρχει συνδιοργάνωση με την ομοσπονδία. Να υπάρχουν οι κατάλληλοι χώροι. Το Μπιτς Βόλει διαδόθηκε πάρα πολύ στα χρόνια που διοργάνωνε τουρνουά το Lipton Ice Tea . Εδώ στην Καβάλα τα διοργάνωνε η Χριστίνα Πεταλά με τη βοήθεια του Μιχάλη Πυριλίδη. Αυτό ήταν από τα πιο επιτυχημένα εγχειρήματα διάσωσης του Μπιτς Βόλει, σε όλη την Ελλάδα. Τώρα έχουν καταργηθεί αυτά τα τουρνουά. Θυμάμαι ένα τουρνουά στη Θάσο με πάρα πολύ κόσμο. Εχουμε ωραίες παραλίες αλλά για να γίνει ένα Πανελλήνιο στην Καβάλα θα έπρεπε δημιουργηθεί ένα γήπεδο όπου θα είχε την έγκριση και τις προδιαγραφές της ομοσπονδίας. Πρέπει να συμφωνηθεί επίσης ανάμεσα στην ομοσπονδία και τους διοργανωτές το ποσό για τα έξοδα των αγώνων. Χρειάζεται επίσης υποδομή, προεργασία και οργάνωση σε όλα τα επίπεδα»
Για το να παρακολουθεί τώρα το Καβαλιώτικο Βόλει: « Φυσικά όταν βρίσκομαι Καβάλα το χειμώνα , βλέπω όλα τα ματς. Δεν είμαι όμως τόσο ενημερωμένη. Γίνεται μια προσπάθεια στην Α2 κατηγορία που πρέπει να στηριχθεί»
