Ήταν μια φορά ένα ήσυχο ταβερνάκι με λίγους ήσυχους θαμώνες και ήρεμη ατμόσφαιρα! Έλα όμως που οι παραμυθάδες είχαμε την φαεινή ιδέα να κόψουμε την βασιλόπιτα μας εκεί!
Και αρχίσαμε να μαζευόμαστε και να γίνεται ένας χαμός από γέλια, φωνές, φασαρία! Τα τραπέζια ταξίδευαν δεξιά, αριστερά και πάλι πίσω! Οι καρέκλες κι αυτές το ίδιο, ώσπου επιτέλους καθίσαμε και άρχισαν να έρχονται τα φαγητά και τα κρασιά! Το μόνο που ακουγόταν τώρα ήταν τα γέλια μας και οι ευχές από το τσούγκρισμα των ποτηριών.
Σε αυτό το ευχάριστο κλίμα λοιπόν κόψαμε και την βασιλόπιτα μας μοιράζοντας τα κομμάτια σε όλα τα μέλη μας, παρόντα και απόντα. Φλουρί εδώ, φλουρί εκεί, πουθενά το φλουρί! Κανένας δεν ακούστηκε να λέει «Το βρήκα»!
Ψάχναμε σε όλα τα κομμάτια, κόβαμε από δω, κόβαμε από κει, αλλά τίποτε! Αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι δεν υπήρχε φλουρί! Ο μόνος που καθόταν ατάραχος και δεν συμμετείχε ήταν ο αρχιπαραμυθάς μας Χρήστος Τσίρκας που είχε βάλει στην άκρη το κομμάτι του για να το φάει αργότερα!
Μετά από πολλή πίεση δέχτηκε επιτέλους να το ψάξει και μαντέψτε! Ήταν ο τυχερός της ομάδας μας φέτος που έτυχε το φλουρί και όλοι χαρήκαμε τόσο πολύ, ίσως και περισσότερο από τον ίδιο!
Ας είναι η ζωή μας γεμάτη με χαρούμενες φασαρίες, δημιουργικά ανακατέματα για να ξορκίζουμε τα δύσκολα και πολλή αγάπη! Ευτυχισμένο 2025 για την παραμυθοοικογένεια και για όλους τους φίλους και φίλες, κοντά ή μακριά!
(ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)