Γράφει ο Χρήστος Τσελεπής
1.Εν αρχή ην ο Μίκης ο Ουρανομήκης, που έχει γεμίσει τον ουρανό με αστέρια συνεχώς ανατέλλοντα και που έχει δείξει ότι μπορεί να ενώνει μουσικά και ποιητικά όλους τους Έλληνες. Και να σκεφτεί κανείς ότι πριν κάποιες δεκαετίες τα τραγούδια του ήταν απαγορευμένα, ακόμη και τα καθαρά ερωτικά, όπως και τα μελοποιημένα ποιήματα όχι των τιμημένων με το βραβείο Λένιν Κώστα Βάρναλη και Γιάννη Ρίτσου, αλλά κι αυτών που αξιώθηκαν να τιμηθούν με το βραβείο Νόμπελ, Γιώργου Σεφέρη και Οδυσσέα Ελύτη.
2.Μετά από 41 χρόνια προσφοράς στο Σύλλογο Φίλων Μουσικής Καβάλας, παράλληλα με την πολύτιμη διδακτική αλλά και τη συγγραφική του προσφορά, ο καλός δάσκαλος κ. Νίκος Μιχαλόπουλος αποχώρησε τιμώμενος από το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου αλλά και τη Δημοτική Αρχή. Το χειροκρότημα που δέχτηκε από τους παρισταμένους στην εκδήλωση της Κυριακάτικης βραδιάς στο Αμφιθέατρο της Περιφερειακής Ενότητας ήταν θερμότατο και ανάλογο με τη δική του συγκίνηση.
3.Την παράδοση του Συλλόγου συνεχίζουν με ζέση και ζήλο ανάλογο με τη μέχρι τώρα πορεία του ο Βασίλης Αημένιος, η Ευαγγελία Θεοδωρίδου, η Αλεξάνδρα Λιάκα, η Κορνηλία Γιαννακού, η Βιβή Γιαγκουδάκη και η Μαρία Εμμανουήλ με πρόεδρο τον Δημήτρη Λυμπεράκη. Ευχόμαστε σεε όλους καλή δύναμη και καλή συνέχεια.
4.Η βραδιά ήταν ποιητική και η ατμόσφαιρα κατανυκτική. Η επιλογή των κειμένων και των τραγουδιών βρίσκονταν σε μία πλήρη αρμονία, έτσι που να αναδεικνύουν το δημιουργικό έργο του μεγάλου μουσικοσυνθέτη, καταδεικνύοντας συνάμα την αξία του για το λαό της Ελλάδας και τους υπόλοιπους λαούς της Οικουμένης όλης. Όσοι συμπολίτες προσήλθαν για να παρακολουθήσουν απλά μία συναυλία, έκαναν λάθος, γιατί η εκδήλωση κατέληξε να λειτουργεί ως ένα σημαντικό πολιτιστικό δρώμενο. Σε αυτό βοήθησαν οι εναλλαγές των φωτισμών και το εποπτικό υλικό των προβαλλόμενων διαφανειών, που έδεναν με τις απαγγελίες και τις σχετικές αφηγήσεις. Ας σημειωθεί ότι την επιμέλεια των διαφανειών είχε ο Λάκης Μπούμπουρας και των κειμένων ο Δημήτρης Λυμπεράκης.
5.Την επιλογή των τραγουδιών, τη διδασκαλία και τη διεύθυνση της πεντηκονταμελούς Μικτής Χορωδίας του Συλλόγου Φίλων Μουσικής Καβάλας είχε η καθηγήτρια Μουσικής και παλιά μας μαθήτρια Μαρία Σγουρίδου, που εργάζεται αθόρυβα και δημιουργικά, ανεβάζοντας συνεχώς τον πήχη της απόδοσης των χορωδών σε ύψη ζηλευτά. Την όλη εκδήλωση κάλυπτε μουσικά ο άνθρωπος – ορχήστρα Θόδωρος Κατάκαλος, ο οποίος (λόγω και του επωνύμου του) δεν ήταν απλά καλός στην ενορχήστρωση και στην συνοδεία: ήταν άριστος.
6.Για μιαν ακόμη φορά δεν υπήρχε εισιτήριο. Ωστόσο κι αν ακόμη υπήρχε ακριβό εισιτήριο για την παρακολούθηση ενός τέτοιου πολιτιστικού δρώμενου, είναι σίγουρο ότι το αμφιθέατρο θα ήταν και πάλι ασφυκτικά γεμάτο. Αξίζει να σημειωθεί ότι πέρα από τους συνδιοργανωτές της εκδήλωσης (Δήμος Καβάλας και Περιφερειακή Ενότητα Καβάλας) υπήρξαν και 14 συμπολίτες χορηγοί. Τους αξίζει ένα «εύγε».
7.Κατέστη και πάλι κατανοητό ότι το αδιαχώρητο που λαμβάνει χώρα σε παρόμοιες εκδηλώσεις μπορεί να αντιμετωπισθεί με δύο τρόπους. Ο ένας τρόπος είναι να υπάρξει μια μεγάλη και κατάλληλη αίθουσα εκδηλώσεων, ένα μέγαρο μουσικής, ας πούμε, που να μπορεί να ανταποκριθεί στη δίψα των συμπολιτών για ουσιαστική ψυχαγωγία. Οι υπάρχοντες χώροι αποδεικνύονται κάθε φορά πολύ μικροί και κάποιοι ακατάλληλοι. Μπορούμε να διεκδικήσουμε κάτι πιο πρόσφορο. Μπορούμε;
Ο άλλος τρόπος μοιάζει πιο εύκολος. Είναι κρίμα που δεν επαναλαμβάνονται τέτοιες εκδηλώσεις με τόσο κοπιώδη και μακρόχρονη, πολύμηνη προετοιμασία. Δεν είναι άδικο να μένουνε στη μνήμη των παρισταμένων ως θύμησες ή απολαύσεις μιας βραδιάς;
