Και ξαφνικά… Άγκυρα: Κείμενο του Θωμά Καρακάση
Το τελευταίο εικοσιτετράωρο και ξαφνικά, δημοσιοποιήθηκε συνάντηση Δένδια- Τσαβούσογλου στην Άγκυρα για τις 14 Απριλίου 2021. Θα μπορούσε ενδεχόμενα να θεωρηθεί σαν μια ένδειξη αποκλιμάκωσης της έντασης, αλλά θέλει ακόμη πολύ δρόμο αυτό για να τεκμηριωθεί.
Όπως είναι γνωστό οι συζητήσεις «αποκλιμάκωσης της έντασης» ξεκίνησαν κρυφά στο Βερολίνο με Γερμανική διαμεσολάβηση, που από μόνο του το γεγονός τις καθιστά επισφαλείς. Μας έλεγαν ότι θα γίνουνε διερευνητικές, και όταν αυτές ολοκληρωθούνε καταλήξουνε σε κάποια κοινή συμφωνία, τότε θα γίνει και πολιτικός διάλογος.
Μόνο θέμα των διερευνητικών, σύμφωνα με τον Δένδια η οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Για τον Μητσοτάκη η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών. Εντελώς διαφορετικό και πολύ χειρότερο το δεύτερο.
Αναμφίβολα η Ελλάδα προσήλθε στις διερευνητικές με καλύτερες θέσεις, έχοντας δημιουργήσεις σχέσεις με κράτη της περιοχής που δεν καλοβλέπουνε τις τουρκικές επιδιώξεις. Σχεδόν ΟΛΑ!!! Σε κάθε περίπτωση, η Διεθνής πολιτική συγκυρία μας ευνοεί.
Και ως εκ τούτου δεν είχαμε και δεν έχουμε κανένα λόγο να κάνουμε βιαστικές κινήσεις, και θα πρέπει να είμαστε ανυποχώρητοι στα θέματα του διαλόγου.
Δεν μπορούμε να διαπραγματευόμαστε θέματα αποστρατικοποίησης των νησιών μας, ούτε κατάργησης των συνθηκών της Λωζάννης του 1923, των Παρισίων του 1947 και βεβαίως την Ιταλοτουρκική του 1932.
Ούτε θέματα που κατοχυρώνονται μέσα από διεθνείς συνθήκες τις οποίες έχουμε αποδεχθεί, και αφορούνε ζητήματα χωρικών υδάτων, υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.
Η Τουρκία σήμερα, με μια γιγαντούμενη διεθνή απομόνωση, λόγω του ποινικού της μητρώου, σε σχέση με τους γείτονες της, χρειάζεται άμεσα κάποιες φωτογραφίες γύρω από ένα τραπέζι συζητήσεων, για δικό της συμφέρον, αλλά και για να δώσει άλλοθι στη Γερμανία να της χαρίσει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ, ώστε να μην στείλει μετανάστες, δυσχεραίνοντας επιπλέον προεκλογικά το δυσμενές για το CDU κλίμα στη Γερμανία.
Από την άλλη, ο διάλογος για μια χώρα όπως η Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής της κουλτούρας, αλλά για να είναι επιτυχημένος, πρέπει να συζητούν δύο σχετικά ισότιμα κράτη από άποψη ισχύος.
Εάν πάμε στο διάλογο πιεζόμενοι από τρίτους, προκειμένου να δώσουμε πιστοποιητικό νομιμότητας, μέσω των διαβουλεύσεων, στις μεγαλοϊδεατικές διεκδικήσεις της Τουρκίας, ΧΑΘΗΚΑΜΕ!!!
Καμμιά από τις χώρες με τις οποίες συμπράττουμε σήμερα (Ισραήλ, Αραβικές Χώρες, Γαλλία κλπ) δεν θα μας ακολουθήσει στη κατρακύλα. Κανένας δεν συμμαχεί με κάποιον που στις δυσκολίες, ψάχνει τρόπο να ξεφύγει.Ά
Και όταν επανέλθει η τουρκική βουλιμία, επειδή οι τουρκικές απαιτήσεις είναι τέτοιες που καμμιά Ελληνική κυβέρνηση όσο ενδοτική και ΕΤΑΙΡΟελαγχόμενη και να είναι δεν μπορεί να ικανοποιήσει, τότε θα είμαστε τελείως μόνοι μας.
Και δεν θα φταίνε οι άλλοι.
Γι’ αυτό λοιπόν επειδή πιστεύω ότι το «θηρίο» δεν έχει εξημερωθεί και γίνεται πιο αιμοβόρο και ισχυρό κάθε φορά που κερδίζει κάτι, σωστό για την Ελλάδα θα ήτανε να ξέρει από πριν που πάει, τι θα συζητήσει, εάν έχουνε μετακινηθεί οι τούρκοι από τις θέσεις τους, εάν αποδέχονται τις διεθνείς και διμερείς συμβάσεις σαν προαπαιτούμενες των συνομιλιών και μετά ν’ αρχίσει καθοριστικές συζητήσεις, έχοντας για καλό και για κακό και ένα πιστόλι πάνω στο τραπέζι.
ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ
