Καθώς λιώνουν και τα τελευταία χιόνια εμφανίζονται σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια τα βουνά των σκουπιδιών που η ..«αγάπη» μας για την πόλη μας, την «ομορφότερη της χώρας», το «Μόντε Κάρλο της Ελλάδας», όρθωσαν γύρω από τους κάδους απορριμμάτων του Δήμου και κοντεύουν να μας πνίξουν. Τη γλυτώσαμε από τα χιόνια και θα μα ξεκάνουν τα σκουπίδια μας. Η βρωμιά μας. Η τριήμερη γκρίνια μας για την αδυναμία των δημοτικών υπηρεσιών να αντιμετωπίσουν την θεομηνία δεν μπορεί να κρύψει την δική μας ανεπάρκεια να συμπεριφερθούμε σαν συνειδητοποιημένοι πολίτες σε μια σύγχρονη και στοιχειωδώς πολιτισμένη κοινωνία όπου οι άνθρωποι σε παρόμοιες καταστάσεις δεν κάθονται στον καναπέ τους κάνοντας κριτική αλλά σηκώνουν τα μανίκια και τουλάχιστον καθαρίζουν την πόρτα τους και γιατί όχι και τη γειτονιά τους. Πόσο θλιβεροί εγωιστές είμαστε. Πόσο καλοπερασάκηδες και εαυτούληδες. Σιχαμερά ανθρωπάκια χωρίς καμιά προοπτική.
Ο «Ταχυδρόμος» έκλεισε μετά από 86 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα τοπικά πράγματα και χύθηκε πολύ υποκριτικό κλάμα. Θύμα της κρίσης, της έκρηξης του διαδικτύου και της εξέλιξης την οποία δεν κατάφερε να ακολουθήσει. Στην ουσία είχε πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια. Όπως πεθαίνει όλος ο τοπικός τύπος που πέραν των προβλημάτων που προαναφέραμε αντιμετωπίζει και την αδιαφορία των υπευθύνων κρατικών αρχών να διαφυλάξουν την στοιχειώδη νομιμότητα στο χώρο. Τα είπαμε, τα ξαναείπαμε, τα γράψαμε, τα καταγγείλαμε αλλά κανενός ανευθυνοϋπεύθυνου το αυτί δεν ιδρώνει. Φύλλα παράνομα, φύλλα λαθρόβια, φύλλα ημερήσια που κυκλοφορούν μια φορά το μήνα και ξεκοκαλίζουν τις κρατικές καταχωρήσεις ενώ δεν τις δικαιούνται, επιβιώνουν σε βάρος των δύο – τριών το πολύ επιχειρήσεων που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στη ζωή, απροστάτευτοι, σ’ αυτό το από κάθε άποψη νοσηρό περιβάλλον. Δεν είναι μακριά η ώρα που θα πούμε κι άλλα αντίο.
Ανοίγουν και τα σχολεία σήμερα. Είχαν κλείσει στις 24 Δεκεμβρίου. Είκοσι μία μέρες καθισιό. Δεν είναι και άσχημα. Αν μάλιστα κάνει και καμιά καλή μέρα αυτή την εβδομάδα σίγουρα θα εξασφαλιστεί και η εκδρομή του μήνα. Ευτυχώς δεν προβλέπονται συνέλευση και εκλογές των εκπαιδευτικών τις επόμενες μέρες ώστε να πάμε μια και καλή τον Φλεβάρη.
Προσοχή σε όσους κάνουν ατέλειωτους περιπάτους στο διαδίκτυο και ειδικά στο facebook. Γέμισε σκατά. Περπατάτε με μεγάλη προσοχή για να μη τα πατήσετε και λερωθείτε. Υπάρχουν βέβαια και οι λίγες λαμπρές εξαιρέσεις όπως ο λογαριασμός του Κυριάκου Λυκουρίνου στον οποίο ο ακούραστος συμπολίτης μας αναρτά μοναδικές, πολύτιμες πληροφορίες για την ιστορία της πόλης μας, τεκμηριωμένες, ανατρέχοντας σε ανεξάντλητες πηγές και συνοδευόμενες από σπάνιες φωτογραφίες. Τον ευχαριστούμε και μέσα απ’ αυτήν την στήλη και του ευχόμαστε να είναι γερός και ακούραστος να συνεχίσει να μας πληροφορεί και να μας μορφώνει σωστά και υπεύθυνα και όχι σαν κάτι επικίνδυνους αλμπάνηδες που κυκλοφορούν στο χώρο παριστάνοντας τους ιστορικούς ερευνητές.
Ανατρέχοντας στο πολύτιμο αρχείο της Πρωϊνής πριν ακριβώς 50 χρόνια (μισό αιώνα) βρήκαμε μια είδηση που σήμερα φαντάζει εξωπραγματική αλλά πρέπει να την προσέξουν και να την εκτιμήσουν ιδιαίτερα η νεότεροι που θεωρούν όλα όσα ζούμε αυτονόητα. Την δεκαετία του ’60 όμως δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Διαβάζουμε λοιπόν στο φύλλο της Τρίτης 17 Ιανουαρίου 1967 ότι « Η δίκη του δημάρχου Καβάλας προσδιωρίσθη δια την 1ην Φεβρουαρίου». Σε τι αφορούσε η δίκη και για ποιο αδίκημα σύρθηκε στα δικαστήρια ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Τσολάκης; Διότι την 28ην Οκτωβρίου 1966, ο Δήμος Καβάλας συμμετέχοντας στην εθνική γιορτή ανήρτησε φωτεινή επιγραφή στο Φρούριο που έλεγε: «28η Οκτωβρίου 1940 – ΟΧΙ στον Φασισμό». Η αστυνομία του έκανε μήνυση και πήγε ο άνθρωπος στα δικαστήρια. Την ίδια μέρα με την δίκη εκείνη ο Τσολάκης είχε και μια άλλη υπόθεση στο Εφετείο Κομοτηνής όπου ήταν κατηγορούμενος διότι προσέλαβε υπαλλήλους στο Δήμο χωρίς να ζητήσει και να πάρει απ’ αυτούς πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης που ήταν τότε απαραίτητα για να εργαστείς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ακούτε εσείς υπερφίαλοι και πολύξεροι πιτσιρικάδες;
Θ.Θ.
