Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Γιατί δεν γράφεις καθαρά και ξάστερα ποια είναι η γνώμη και η τοποθέτηση σου στο ουκρανικό πρόβλημα; χειροκροτείς την αντίσταση των Ουκρανών ή μήπως είσαι υπέρ της ρώσικης εισβολής; Ας το πώ ευθύς εξ αρχής, η ρώσικη εισβολή δεν μ’αφησε ασυγκίνητο, χωρίς ψυχικούς κραδασμούς. Ταυτοχρόνως, η ερώτηση του Γάλλου φίλου μου έφερε στο μυαλό ένα από τους πιο γνωστούς στίχους του ποιητή Μ. Άναγνωστάκη και τον έβαλα, όπως διαπιστώνετε, σαν τίτλο. Η ερωτηματική φράση του φίλου που γνωρίζει άριστα τα της Ελλάδος , είχε κάτι το επιθετικό και προτίμησα να του απαντήσω μεταφράζοντας τον τίτλο ενός άρθρου, το περιεχόμενο του οποίου ασπάζομαι χωρίς λεκτικές περικοκλάδες. Έγράφη από τον συνόματό μου Μιχάλη (Μίκη) Μαυρόπουλο και εδημοσιεύθη στην ψηφιακή Πρωινή της 5ης Μαρτίου με τον τίτλο: «Η φιλοατλαντική βλακεία των ευρωπαϊκών ελίτ» της 5ης Μαρτίου στην στήλη Απόψεις. Ο ιταλόφωνος επιφυλλιδογράφος, που έζησε χρόνους και χρόνους και σπούδασε στην Φλωρεντία, κατακεραυνώνει επ’ ευκαιρία του ουκρανικού την εν Εσπερία αλωνίζουσα στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση, και στον έγγραφο Τύπο την φιλοατλαντική ελίτ της Ευρώπης. Η βασική ιδέα του άρθρου του είναι ότι «η αποστολή όπλων (και μεταμφιεσμένων μισθοφόρων) μας μεταμορφώνει σε ντε φάκτο (de facto) συμπολεμιστές, συμβάλλοντας στο να γίνει όλο και πιο στενό το μονοπάτι των διαπραγματεύσεων».
Ζώντας εδώ και 53 χρόνους στο Παρίσι και στα προάστιά του εκ των οποίων 36 εργάσιμα στον γαλλικό Τύπο, γνωρίζω αρκετά καλά τις ελίτ που δίδουν, με απαράδεκτες υπερβολές, τον τόνο στην πολιτικολογοτεχνική προπαγανδιστική δραστηριότητα των ιθυνόντων της Γαλλίας. Πρώτος και καλύτερος ο διεκδικών τον τίτλο του νεοφιλόσοφου κομμουνιστικοφάγου Μπερνάρ Ανρύ Λεβύ, γνωστός με το γαλλικό ακρωνύμιο BHL.. Ευτυχώς που ο Καβαλιώτης συνονόματός μου βάζει τα πράγματα στην θέση τους ονομάζοντας τα σύκα- σύκα και τη σκάφη -σκάφη ώστε να μην χρειάζεται να προσθέσω το παραμικρό που θα εφαίνετο κουραστική επανάληψη των ιδεών του. Απλώς, αναφέρω σαν παράδειγμα της φιλοπραξικοματικής τάσης της ελίτ, όταν ο γαλλικός λαός απέρριψε με δημοψήφισμα (το ΟΧΙ του 2005) του προτεινόμενου από την Κομισιόν ευρωπαïκού Συντάγματος που έθετε το εν λόγω κείμενο, υπεράνω εκείνου της χώρας του. Τότε πολυάριθμο τμήμα της ελίτ ξεσπάθωσε κατά του πλεοψηφίσαντος ΟΧΙ και υπέρ του μειοψηφίσαντος ΝΑΙ στο κείμενο των Βρυξελλών. Τελικό αποτέλεσμα; Η …επικύρωσή του χάρις στις επιτήδειες μανούβρες των Βρυξελλών και του πρώην προέδρου Σαρκοζί..
H «φιλοπόλεμη βλακεία» (βλακεία προστιθέμενη στην αιμοχαρή ένοπλη βία των ευρωπαïκών ελίτ) έχει ιστορία αιώνων. Εξεφράσθη υπό την ονομασία Σταυροφορίες που διήρκησαν από το 1095 μέχρι το 1272. Οι εμπνευστές και εν συνεχεία οργανωτές τους ήταν είτε η κοσμική εξουσία του Πάπα (το Βατικανό), είτε οι πολιτικοί ηγήτορες της Δύσεως, κυρίως Γάλλοι και Ιταλοί. Επισήμως ισχυρίζοντο ότι ήθελαν να προστατεύσουν με όπλα το «προσκύνημα» των Αγίων Τόπων και την επανάκτηση από τους χριστιανούς του κατεχόμενου από τους μωαμεθανούς τάφου του Χριστού. Στην πραγματικότητα οι καθολικές διευθύνουσες τάξεις της Δύσεως ήθελαν να βάλλουν χέρι στις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τον έλεγχο των οδών επικοινωνίας της μουσουλμανικής Εγγύς και Μέσης Ανατολής. Απ’ όπου πέρασαν, κυρίως από την στεριά, έσπειραν φόβο και τρόμο στους ορθόδοξους χριστιανούς της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Το αποκορύφωμα των ληστρικών επιδρομών υπήρξε η τέταρτη σταυροφορία το 1204 με την δήωση, την λεηλασία και καταστροφή της «Πόλεως των πόλεων», της Κωνσταντινοπούλεως με πανορθόδοξη ακτινοβολία.
Πιο κοντά σε εμάς, οι βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας, οι εκστρατείες και οι κατοχές του Αφγανιστάν, της Λιβύης, της Αλγερίας, της Τυνησίας, του Μαρόκο) από τις πολιτικοστρατιωτικές ελίτ της Γαλλίας και των ΗΠΑ επέβαλαν με την αποικιοκρατία τα πάνδεινα στους λαούς τους. Στην Αλγερία, από τον Ιούλιο του 1830 μέχρι τον Μάρτιο του 1962, το Παρίσι έδενε και έλυνε σε αυτή την βορειοαφρικανική χώρα της οποίας η πρωτεύουσα διαθέτει ένα από τα σπουδαιότερα λιμάνια της νοτιοανατολικής Μεσογείου και άφθονο ορυκτό και ενεργειακό πλούτο. Στις 8 Μαïου 1945, οι γαλλικές αρχές, με την ένοχη σιωπή της ελίτ, κατακρεούργησαν στην πόλη Σετίφ τον άμαχο και διαδηλώνοντα λαό υπέρ της ανεξαρτησίας. Στην Τυνησία, το ολιγότερο καταπιεστικό προτεκτοράτο επιβληθέν το 1881 από τους Γάλλους εν συμφωνία με τις γερμανικές αρχές απεδέχθη την κατοχή (1942-1943) της χώρας από το ναζιστικό Βερολίνο ώσπου ο εκλεγείς σοσιαλιστής Μαντές Φρανς παραχώρησε στους Τυνήσιους την εσωτερική αυτονομία και το 1956 την ανεξαρτησία τους. Το ίδιο συνέβη και με το Μαρόκο με την διαφορά ότι το προτεκτοράτο εφαρμόσθηκε από κοινού (1906-1912) μεταξύ Γαλλίας και Ισπανίας και τελικώς η χώρα κηρύχθηκε ανεξάρτητη το 1956. Πώς να μην αναφερθώ ιδιαιτέρως στους δυο πολέμους που εξαπέλυσαν οι Αμερικανό-Βρετανοί κατά του Ιράκ, και στην αποχή της Γαλλίας που, προεδρεύοντος του Σιράκ, απέρριψε με ένα αξιοθαύμαστο λόγο του υπουργού των εξωτερικών στον ΟΗΕ την συμμετοχή της σε αυτή την τραγωδία. Αλλά όπως λέγουν οι Έλληνες ένα κούκος δεν φέρνει την άνοιξη…
Άφησα τελευταίο, στους ζοφερούς καιρούς που ζούμε, το πιο ενθαρρυντικό νέο για τα εκατομμύρια των Γάλλων: από της 14ης Μαρτίου πέφτουν οι μάσκες, τίθεται έτσι τέρμα στην κάλυψη του προσώπου μας και ταυτοχρόνως παύει η ισχύς της πιστοποιήσεως εμβολίου. Από τούδε και στο εξής, γυναίκες και άνδρες θα μπορούμε να θέτουμε σε δημόσια θέα τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας και να ρίχνουμε διακριτικά βλέμματα στο αντίθετο φύλο. Όσο για την πιστοποίηση, εάν είναι σε χαρτί, ας πάρει την άγουσα στο καλάθι των αχρήστων, εάν δε εμφαίνεται στο σμαρτόφωνο, η κατάργησή της θα αφήνει μεγαλύτερη επιφάνεια στον χρήστη του για την σύνταξη, αποστολή και λήψη γραπτών μηνυμάτων, τουλάχιστον για εκείνους που ξέρουν να το χειρίζονται…
