μικρά πρωϊνά απο τον Νίκο Γενικόπουλο

Από το περασμένο Φθινόπωρο ψάχνουμε να βρούμε τον νέο διοικητή του Νοσοκομείου Καβάλας. Ψάχνουμε απεγνωσμένα μα η είδηση δεν υπάρχει πουθενά. Ψάχνουμε σε «δικά μας» ονόματα. Ποντάρουμε στον Μίμη. Αναφέρουμε τον Μιχάλη, μαθαίνουμε για τον Θανάση. Στο τέλος μας προκύπτει κάτι εντελώς καινούργιο κι άγνωστο ταυτόχρονα. Ακούει στο όνομα Χρήστος Κοπατσάρης κι έρχεται (αν όλα αυτά είναι αλήθεια) από την Θεσσαλονίκη. Καλώς να ορίσει. Φυσικά και είναι ευπρόσδεκτος σε ένα ίδρυμα που έχει πολλά και μεγάλα προβλήματα. Σε μια πόλη που κι αυτή βρίσκεται ακριβώς στην ίδια κατάσταση.

Ο Χρήστος Κοπατσάρης είναι νέος και νεοδημοκράτης. Διαθέτει το σωστό βιογραφικό. Μπόλικες σπουδές στον τομέα της οικονομίας. Γνωρίζει το αντικείμενο, έχει όρεξη. Κι αυτός όμως θα κληθεί να υπηρετήσει μια συγκεκριμένη πολιτική. Η οποία δεν εξαιρεί των περικοπών το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Άρα όλες τις δομές του Νοσοκομείου της Καβάλας. Το γεγονός ότι ο νέος διοικητής δεν προέρχεται από την τοπική κοινωνία, αλλά από τη Θεσσαλονίκη, δεν είναι απαραίτητα κακό. Πολλούς πάντως τους βγάζει από την βόλεψη τους. Άλλους από την επιθυμία τους ο νέος διοικητής να είναι αυτός που οι ίδιοι επιθυμούσαν. Αυτός που ήθελαν να προωθήσουν, να επιβάλλουν στο αρμόδιο Υπουργείο.

Αν πιστέψουμε τις τελευταίες δημοσιογραφικές πληροφορίες τότε στη…βρύση έφθασε κι ο Θανάσης Πάσχου. Όμως νερό ήπιε ο νεότερος του Χρήστος Κοπατσάρης. Τον Πάσχου προωθούσε – δημοσιογραφικές πληροφορίες- συγκεκριμένος βουλευτής της ΝΔ. Ένας άλλος δεν τον ήθελε. Οι δύο καινούργιοι έμειναν ουδέτεροι. Χάρη σε αυτή την ουδετερότητα ανταμείφτηκαν. Έμαθαν πρώτοι το όνομα που τόσο καιρό περιμένουμε. Κι αμέσως μετά – ως καλοί βουλευτές- το «ανακοίνωσαν» στην Καβάλα.

Είναι φανερό ότι τελικά μέτρησε η άνωθεν απόφαση ο νέος διοικητής κάθε Νοσοκομείου να μην προέρχεται από την τοπική κοινωνία. Γυρίσαμε πίσω στην εποχή του Αιμίλιου Αθανασίου. Από τότε έχουμε να δούμε μη Καβαλιώτη διοικητή. Από τον Αθανασίου και νωρίτερα τον Νίκο Αμπεριάδη. Εκείνοι βέβαια ήταν «κοντοχωριανοί». Εκ της Δράμας και οι δύο. Ο Κοπατσάρης έρχεται από τη Θεσσαλονίκη. Ή ΠΑΟΚ θα είναι ή Άρης…

(Αν έχει κάποια σημασία, διοικητής στο Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης διορίζεται πρόσωπο προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ.

Επειδή η απόσταση από τις επόμενες δημοτικές εκλογές είναι αρκετά μικρή ορισμένοι (παλιές καραβάνες θα τους λέγαμε) προσπαθούν να φέρουν από τώρα το προεκλογικό κλίμα ακόμη και στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου. Ένας εξ αυτών είναι ο πρώην Δήμαρχος Στάθης Εριφυλλίδης. Τον άκουγες προχθές κι απορούσες, είμαστε στα χρόνια της «παντοδυναμίας» του; Η απάντηση ήταν φυσικά αρνητική. Παρά τον οίστρο και το γνωστό πετυχημένο στυλ, η εποχή του πέρασε και μάλλον δεν γυρίζει. Δεν είμαστε ούτε στο 1998, ούτε το 2002. Ούτε καν στο 2006. Βρισκόμαστε στο 2013 κι η κρίση καλά κρατεί.

Η πλειοψηφία των συμβούλων είτε δεν θέλει προεκλογικό κλίμα, είτε έχει άλλα σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί. Προσεγγίζει την πραγματικότητα με έναν ρεαλισμό. Ψύχραιμα και χωρίς το άγχος της νίκης ή της επανεκλογής. Υπό αυτές τις συνθήκες το συμβούλιο είναι χωρισμένο σε δύο στρατόπεδα. Στους παλιούς που σκέφτονται μόνο τις εκλογές, στους περισσότερους πάσης φύσεως νέους. Οι οποίοι δεν ασχολούνται με τις επόμενες εκλογές. Τις αφήνουν για αργότερα.

Ρόλο φυσικά παίζει η οικονομική κρίση, η καθημερινή –σχετική με την κρίση- πίεση. Όταν έχεις στο μυαλό σου σοβαρά κι επείγοντα καθημερινά προβλήματα δεν μπορείς να «ταξιδεύεις» στις επόμενες δημοτικές εκλογές. Όταν όμως δεν υπάρχουν τέτοιες έγνοιες, όταν αποδεδειγμένα εκφράζεις κάτι που δεν ισχύει σήμερα, τότε ναι. Μπορείς να εργάζεσαι από τώρα για τις επόμενες εκλογές. Αυτό άλλες εποχές θα ήταν προσόν. Σήμερα είναι κάτι σαν κόλλημα ή και κουσούρι.

Το σημερινό δημοτικό συμβούλιο (αλλαγμένο σε μεγάλο βαθμό με το αρχικό λόγω των πολλών παραιτήσεων που μεσολάβησαν) έχει ανθρώπους που ξέρουν που πατούν, τι ζητούν, τι πρέπει να κάνουν προκειμένου να είναι χρήσιμοι στον τόπο τους. Σε αυτή τη κατηγορία εντάσσονται δημοτικοί σύμβουλοι τόσο της διοίκησης όσο και της αντιπολίτευσης. Υπάρχουν επίσης δημοτικοί σύμβουλοι εντελώς αδιάφοροι, που φανερά μετάνιωσαν την ώρα και τη στιγμή που ασχολήθηκαν με τη τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτοί φαίνονται και ξεχωρίζουν εύκολα. Υπάρχουν τέλος οι της παλαιάς σχολής. Βρίσκονται κυρίως στην αντιπολίτευση, βλέπουν τον Σιμιτσή και επιθυμία τους είναι να τον εξολοθρεύσουν (πολιτικά) αμέσως. Κι όσο παλαιοκομματικά το επιχειρούν, τόσο δε τους βγαίνει.

Προχθές στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου συζητήθηκαν πολλά από τα προβλήματα της πόλης. Κάποια άλλα δεν θίχθηκαν καθόλου. Αυτή τη κουβέντα είναι πάντα ευθύνη της αντιπολίτευσης να την προκαλέσει. Ενώ κάποιοι ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους, άλλοι έχουν τα διάφορα κολλήματα. Κάποια από τα οποία ήδη αναφέραμε. Άλλα πάλι κολλήματα έχουν να κάνουν με την ανάγκη κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι να θεωρούν ότι πρέπει να αποδείξουν σε κάθε ευκαιρία την αντιμνημονιακή τους πολιτική θέση. Το συμβούλιο όμως είναι δημοτικό κι όχι η Βουλή των Ελλήνων. Οι δε κομματικές εξετάσεις δεν δίνονται στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Προτιμότερο είναι να δοθούν στα κομματικά γραφεία, που τέτοια υπάρχουν πολλά στη πόλη.

Ας κάνουν υπομονή. Θα έρθει κι η ώρα των εκλογών. Θα κριθεί ο Σιμιτσής, πιο αυστηρά από τις δύο προηγούμενες αναμετρήσεις. Ας ξέρουν όμως κάτι οι σύμβουλοι της αντιπολίτευσης κι όσοι κάνοντας αντιπολίτευση θέλουν να ασχοληθούν με τη τοπική αυτοδιοίκηση, με τα κοινά: Οφείλουν να παρακολουθούν την εποχή στην οποία βρισκόμαστε. Μόνο μια σύγχρονη αντιπολίτευση, μια εύστοχη πρόταση θα τους δώσει ότι με πάθος κι αγωνία ζητούν. Την κοινωνική αναγνώριση. Αν αντίθετα ακολουθήσουν αυτή τη πορεία (γυρίζοντας μας πίσω, σε προηγούμενες δεκαετίες) τότε το μόνο που θα προκαλέσουν θα είναι την δική τους αποτυχία.

Έληξαν οι συμβάσεις των εποχιακών εργατών του Δήμου Καβάλας. Αποχώρησαν όλοι. Έμεινε μόνο ένας-μόνιμος- να παλεύει με χόρτα που δεν κόπηκαν ή χόρτα που κόπηκαν αλλά στο μεταξύ μεγάλωσαν πάλι. Αδύνατο να τα προλάβει όλα. Με αυτό τον τρόπο μας δικαιώνει πλήρως η δημοτική πραγματικότητα. Προχθές γράφαμε για το πόσο γρήγορα «αδειάζουν» οι δημοτικές υπηρεσίες από εργαζόμενους, επηρεάζοντας την φυσιογνωμία του κάθε δήμου. Ότι ξέραμε πρέπει να τα ξεχάσουμε. Στους Δήμους θα μείνουν μόνο οι ταμπέλες. Οι πινακίδες στις πόρτες των γραφείων. Μέσα στα οποία δεν θα υπάρχει άνθρωπος…

Το Υπουργείο Οικονομικών συνεχίζει να πιστεύει ότι τα κτίρια του κάτω Νοσοκομείου μπορεί να είναι δικά του. Μέσα σε όλα αγνοεί γνωμάτευση δικής του υπηρεσίας- των Δημοσίων Κτημάτων ειδικότερα- η οποία είναι ξεκάθαρη ως προς το περιεχόμενο της. Το κάτω Νοσοκομείο ανήκει στον Δήμο Καβάλας σε ποσοστό 80%. Από τη μια το κράτος ψάχνει, από την άλλη βρίσκει την αλήθεια αλλά δεν θέλει να την παραδεχθεί. Προτιμά να συνεχίζει το μάταιο ψάξιμο…

Ενδιαφέρουσα ανακοίνωση, πολύ πρόσφατη, του Επιμελητηρίου της Δράμας: Το Επιμελητήριο Δράμας ανακοινώνει στα μέλη του ότι το Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων της Πρεσβεία της Ελλάδος στη Σόφια, λόγω της αύξησης των καταγγελιών το τελευταίο δίμηνο αναφορικά με περιστατικά εξαπάτησης (π.χ. για πιθανή απώλεια φορτίου, για αδυναμία επικοινωνίας με μεταφορέα ή/και τελικό παραλήπτη προϊόντων με υποψία συμπαιγνίας μεταξύ των ως άνω προσώπων κτλ.) Ελλήνων εξαγωγέων από μεταφορικές εταιρείες βουλγαρικών συμφερόντων, εφιστούν την προσοχή των Ελλήνων εξαγωγέων στα παρακάτω:Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες εξαγωγείς θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στην επιλογή μεταφορικής εταιρείας για την προώθηση των προϊόντων τους στο εξωτερικό. Εφόσον επιλέγουν να συνεργαστούν με μη ελληνικών συμφερόντων μεταφορέα, βασικό τους κριτήριο θα πρέπει να αποτελεί όχι μόνο το χαμηλό κόστος, αλλά, πρωτίστως, το μέγεθος και η αξιοπιστία της ελεγχόμενης μεταφορικής εταιρείας. Αυτονόητο είναι πως εξασφαλιστικά για τον εξαγωγέα λειτουργεί η προκαταβολή μέρους ή όλου του τιμήματος από τον παραλήπτη για το αποστελλόμενο φορτίο.